Прозни искри

[bibika]

cudna prepiska 2

...moram da ti priznaam deka vo momentot koga go citav tvoeto pismo, na raspolaganje go imav Vlado Janevski i "dve dusi i mesecina" - toa idese za moja dusa, no nekako ubavo se vklopi vo tvojata romantisna prikazna mmmmmmm....epten me raznezni.
Znaci, utnav so instrumentalot, je*i ga , vo sekoj slucaj se iznasmeav i pokraj toa sto pismoto e prilicno seriozno. Mi se dopagja sto umees da gi raskazes licnite nesta, tolku mnogu ednostavno i ubavo...(ovde jas imam blazena nasmevka, za broenjeto na vremeto-kolku romanticno...) znae li bre ona kolku ja sakas ti nea,a? ili da se zamesam jas da i kazam?

Inaku, imam mnogu godini nad 18 hahaha i bas bi sakala da gi iscitam tvoite zeski noki so tvojata sakana,ke preziveam nema gajle!
Vo pravo se razbiram,da,od aspektot od koj i ti ocigledno se razbiras: taa e pravata , a sto ke bide so pravnite zavrzlami koga ke i soopstis na zenati,da si ziv i zdrav,opusti se, se ke si dojde na mesto,samo po sebe, a mozebi i so pomos na nekoj advokat hahaha...ke najdeme de nekoj saglam!!!

Izvini ako goltnam nekoja bukva, ili ako dodadam negde poveke od edna,imam nokti.Ajdee,pa site imaat nokti.Jas imam dolgi nokti sto se lizgaat po laptop tastatura i pravat nepismen tekst od pismena zena i toa.

Pred da pocnam jas po mojava tastatura: Dobre dojde vo klubot!
Mislam na klubot na vljubenite, se razbira.Mojata dusicka nesto vo momentov ne e vo tvojot film,ama bila celi 10 godini.STO SE CUDIS e*ate belja??? Nemoj tolku da cekas,i povtoruvam NEMOJ TOLKU DA CEKAS!!!

Mojata dusa e vo filmot (pusti nekoj narodnjak od Haris Dzinovic),
"samo eden koga saka malku e, a ti mene veke ne..."
I znaes kako se sluci? Normalno deka ne znaes.Po internet covece, ti se veruva li? I od internet otide nadvor na svetlo na denot,pa na svetlo na nokta hahaha,pa na krajot otide bestraga. Verojatno jas stanav prezaljubena, a on isplasen i T.O.C.K.A. Od togas jas vremeto go meram od A navaka. Pa sto ima veza dali e od M ili e od A? Vazno e novo vreme.Staroto ne vazi.Nisto ne vazi poveke.
Zaboraviv sto sakav pred A,ne se sekavam sto mi pravese zadovolstvo pred A,vo sto uzivav,kako mi pominuvase vremeto,na sto mislev???
Abe, aj dosta ti placev pa najposle! Zivotot e ubav!Dodusa sonce denes nema,ama utre ke ogree,neli?
Ima eden mal moment,mnoooguuuu mal,jas ne i kazav na Caci od Antena 5 ,i kazav na edna drugarka,a ona veke neke da me slusa pa ni da me gleda kako taguvam. Kojznae kolku e toa dosadno, u pi*ku mater?
Caci,izvini, se otruv od pcuenje,izvini pliiiiizzz?
Imeno,poveke sakam da te slusam (ova figurativno) da mi raskazuvas kolku si sreken, otkolku jas da ti raskazuvam kolku sum down,ne e fer da ti ja rasipuvam srekata i nema.
A, kakvi bea moite denovi i noki mmmmmm...toa e za vo istorija.Dobro,dobro.ke ti raskazam nekoe parce,ama neli, ti si na red?
Ajdee,ajdee,raaskazi miiii
Ove e del od mojata dusicka, mora da priznaes.Ne e golem ama e dovolen.I poet ke stanam uste malku,,,zajdov,,,znaci koja alapaca sum da se cudis!
Tveto parce dusa me onesvezi p r i z n a v a m, i mnogu e ubavo,nemoj da si cacija, uups, cicija...

 

[Thief]

Има едно две години откако е напишано, со работен наслов „Скица на збир од великаните”... и оттогаш, па веќе 2 години навака, за жал, остана само скица.
Имајте предвид дека авторот на денешново ниво на развој би напишал поубаво дело и дека сепак се работи за скица, а не за конечно писание.



1. Зарем животот не е прост мозаик од различни собитија? Зарем јас не сум уште една мала незабележителна сотворена нишка на светот беседнички? Беседнички! Оти само речта ни остана за да ја докажеме човештината во беспоштедната борба меѓу нас, а против нас! Кој победува? Ако се бориш против себеси-мора и ти да победиш...Секако си победник, ама се повеќе победува животното, иако сме луѓе! (Ама секако и ти мора да загубиш!)
2. „Целиот македонскиот гениј збран кај ’него‘” напиша: „По законот на местото, можеме да го сфатиме само животот, не смртта. Затоа е оправдана надежта и секоја оптимистичка илузија”. Ако се водиме според законите на битисувањето, нашите слабости ќе бидат поразени, ама во беспоштедната борба може да се изгубиме автентичните „ние”. (Според „професорската” Таблица Перваја, според Блаже Конески, според Џинот)
3.Друг дел од трошката на претходната генијалност беше се вознела мислиш од истиов: Бог ќе не казни ако го оправаме тоа што тој го оставил недоправено? Зарем не е целта да се стремиме кон идеалот, да поправаме, да му дотуриме световен малтер на божјото направено?! (Според јазолот, според Папочната врвца на Светов, според Венко Андоновски)
4.„Секој човек си го планира некако животот. Но кој знае кај згрешил,(...) кај му измрдала либелата?” Ако забележуваме кај измрдува либелата, ако свесно го гледаме бегањето од мерата, зарем ќе стоиме неми? Зарем нема високот подобро да го наместиме за да не ни оди, ами да ни иде благоста Негова, на животот кој го живееме, проживуваме или преживуваме?
(Според неименливиот животен Тунел, според Петре М. Андреевски)
5. „Тоа што се занимава со минатото,
што го допира она што во него е стварно,
тоа е негово прво изедначување со просечниот живот.”
Занимавајќи се со минатото-се занимаваме со просекот. Просекот на човечкиот живот од памтивека ја поседува истата маргина... Сме еволуирале ли?
Стоиме кип-кипосани, стоиме скамењени од чудење, смраморени, како неми, како неживи, а катиљ-битот го живееме се уште - од преди па довека! Како сме го живеле тоа што мислиме дека е надживеано, проживеано, а секидневие ни е! Ние сме му сочинители, а остро го плукаме. ( Според сработениот страв, според Јован Павловски-Бутика)
6.„Оваа земја по која чекорам денес,
Оваа земја која ја буди ветер од мугра,
Оваа замја не е моја-не,
Оваа земја, простете, е туѓа!”
Чија е Земјата, а богами и земјата, ако не е човечка? Каде е националното родољубие, ако го нема човечкото вљубување во Земјата - родилка? Која ни е мајка - Земја, ако тоа не е светлоста, мудроста...! Загубени сме во универзумот ако не сме Земјини родољуби! (Според Земјата, според Никола Јонков Вапцаров)
7.„Погребна поворка.
Не прекинуваат пев
неколку дрозда”.
Значи, животот тече! А, додека тече, не ги почитува правилата на флуидот. Не е секаде неговиот пресек константа! Ту ќе надојде, ту ќе го снема! Не се движи по траекторијата! Нема стационарно одење и идење: материјата не се движи еднакво во едните исти точки! Физичкиот непочит е животен восклик на немањето бариери во досегот на „високите височини”. Човекот е чудно сотворение без мерак за покривот на светот...за „покровот од зборови!” (Според големата висина, според Петко Дабески)
8.„Хоћу да живим животом човјека:
Хоћу да љубим, да трпим и страдам,
У својој вјери да се добру надам
Штоно ће доћи кo света ријека”

Лесно е да се каже дека човечкиот живот не е тоа без малку страдање... лесно е да се верува во спасението и задгробниот живот, ама дали е така и кога ќе го почувствувате тоа?!

 

[simba]

I pak , posle se , stignavme do krajot . Zosto prvpat pisuvam , a se plasam od zborovite? Zosto pak mi nedostigas ,a ne posegam po mobilniot da ti go kazam toa, tuku tonam vo sopstvenata mizerija...tonam bez tebe!
Dali e ova prviot pat,posle site kraevi za NAS,da sum vistinski uplasena? Se plasam od sebesi, od faktot deka ja izgubiv poslednata sila da se boram za nesto sto za tebe I ne postoi.Zosto bas sega se custvuvam skrsena I prazna?
Zosto...samo prasanja I pranjawa,a odgovorite gi nema...
Dali e konecno kraj,dali jas veke pocnav da kopneam po nego I dali toa ke bide krajot,pocetok na novo stradanje...stradanje bez tebe?!
Zosto morase da bide vaka?Zosto me gazese kako cvet I sekoj pat koga ce posakav da bidam zaboravena I ovenata doagjase I pravese da se osecam nad site.Koj ti go dal toa pravo da si igras so drugite...drugite koi imaat cuvstva.Kako mozes sekogas tolku odvratno da si igras so mene znaejki deka imam stakleno srce.Kako mozes da me vozdignes do nebo I da me pustis da pagjam.I kako sekogas uspevas da go dopres dnoto pred mene I da me fatis taman koga ke pomislam deka sum skrsena...razdelena na iljadnici parcinja koi taguvaat po ona sto bevme...

 

[Thief]

Не знам дали сум го ставил, ама и да сум го, не е греда ако го прочитате и по вторпат.
Се работи за поезија во проза или кратка прозна творба.

Гласот на младиот оџа ја сечеше тишината на глувото доба. Глуво како што обично бива во градов на убавини и тешки бремиња од блиското вчера, тешкото денес и извeсното утре.
Беше ли тоа навистина некој со скромен број години којшто го параше мракот или недооформеноста на гласот на возрасниот даваше привид на машки алт.
Престана. Стаса времето кога ноќта бега пред налетот на виделото.

 

[bibika]

Cudnata prepiska (3)

Nema sansa!
Nikoj ne moze da me rasipe, ako ne sum rasipana, a ne sum))))))
Tolku slatko i simpaticno ne se otkazuvas od optimizmot i znam deka eden ubav den ke dobies nagrada za toa, mozebi nema da bide Nobelova, ama kaj nas Makedonskiot oskar se vika :,,BRAOS MAME,,. Toj go dobivas 100% ))))))
Nikogas ne mi padnalo na pamet da brojaom 10 x 365 =4856 dena i noki, xaxaxa... Interesen pristap i vedar, no od aspekt na kolku pati sum svrsila na 2-riot A, mozam slobodno da ti kazam Dragi moj-NIEDNAS! Nemu mojata najdobra drugarka mu bese ,,Marina,,- ti teknue, a jas bev nesto kao Tanja od tvojot film.
Edno znam sigurno.
Vo tvojot svet-Ti si centar na svetot! Vo mojot -jas. No toa ne znaci deka se se vrti okolu mene. Vo tvojot DA, i toa zavisi od tebe i samo od tebe. Vo mojot svet, JAS sum centar na svetoet, no celiot svet vklucitelno centarot se vrti okolu edna planeta - A!!!
Kolku e ova matematicki i po zakonite na fizikata vozmozno neznam, ama vo mojot svet toa e ZAKON. Glupa sum- sto da pravam.
Imam silno cuvstvo Caci dragi, deka te zakocuvam vo tvojata vljubenost i vedrina. Ne davaj, ne me pustaj. Ne sum unistuvac na zabavi, samo vo momentov mi fali ,,smesnata strana na svetot,, a se postignuva so distanca. Kaj da e ke ti raskazuvam smesni slucki od 3A-romanot. Pazi 3-A, ajdeeee....
Tvojot recept cicko doktor: ...bidi zena i pak zena ..., pa vozdiski... ne sum ubedena deka ke mi pomogne kako antibiotik da go izlecam gripot, no znam deka: ednas zena, do smrt zena. E sega moze da e silna, slaba, nezna, gruba, ubava grda, nemokna ili pak robusna da ne recam so maska dusa i muda! Kakva i da e - zena e!
Eee, jas sum od se po malku, a od poslednoto najmnogu, pa mazite se plasat izlgeda od mene bez da znaat deka onoj sto napaga bez pricina, se brani, od pupsti strav, ne od drugo. A stravot se topi mnogu lesno.
Ti znaes da go pravis toa i toa pocnuva da mi se dopaga.
Dopisuvanje dragi moj. B.

P.S. Ide Dedo Mraz znam i kaj mene ))))))))))))))))
P.P.S. - Ama ide i kaj tebe!!! Misli brzo i konkretno, xaxaxa...Da ne ti odmine!

 

[bibika]

Cudnata prepiska (4)

Jas sum totalen nevernik kon Internet religijata,pa ovaa pokana ako ja odbies ke ja zacimentiram konstatacijata deka ova e globalno lazenje i trosenje farba na toni,
a mene dovolen mi e temniot ten na kozata i dlabokite kafeni oci vo koi plivaat samo nekolkumina.
Udaveni bezbroj!
Ok, ako ova e uvod vo pokana tesko da od mene bide dobar pisuvac i dizajner na pokani za razni proslavi.Znaci ova e prvata, i edinstvenata pokana da se vidime.
Imas prilika da go zapoznaes Caci od epizodata 3-A, ke najdeme kafic so udobni sedista,uste i ako bide ubavo soncevo popladne....

A dotogas, da ne ispadne rabotava ozbilna, daj da te prasam kako si?
Ke se pojavi li Ivona Taleska so ekskluzivna vest, deka na skalata na srekata najveke napreduvala - Bibika!

……………………………………………………………………………………………

Auuufffff...Cekaj sega da otrcam na frizer,da zakazam kaj kozmeticarkata,treba i da se depiliram, a sto ke oblecam,uuufffff...
Vidi vaka Bibike,da ti kazam jas na tebe; SMIRI SE O.D.M.A. !!! I istrcaj uste eden krug bez da se sopnes,ke si pomisli tipot, deka se izraduva sto te pokanil vo udobni stolcinja, na soncevo popladne.

Kaj si Caci prijatele? Ili da te vikam Jeti,a?
Navistina me izraduva tvojot meil. Me izraduva i tvojata pokana da se zapoznaeme. LAZAAAMM!! Me isplasi.Ozbilno.Tolku mi e strav da ne poveruvas.
Ivona ne moze da objavuva nisto bez moja dozvola a ni Biljana Sekulovska.Site se na stand by!
Ne cimentiraj nikakvi konstatacii,cekaj da se spremam,ke se preplasam i ke go zapoznaam najposle najinteresniot tip od mojot meilbox ))))))))))))))
Samo nemoj od prva da me udavis vo dlaboko kafenite oci,daj mi sansa,pls!
Ostavam na tebe da smislis se i da mi javis.Ne ti davam telefon da ne se premislis
)))))))). Ne mi davaj telefon,da ne ti se zalepam ko mastika na cevli.Pisi,prati po gulabi i deal!
Lele ama se razgjavkav.Slusaj vamu; 070/******,pozdrav JA.
P.S. daj uste nekoj den vreme, a? )))))))))))

……………………………………………………………………………………………

Prviot komentar na tvojata poraka bese - Zeni!
Jas tebe te zamisluvav Fantom zenska, eden preubav bulduzer sto hrabro se probiva vo zivotot i deka maskite ti se kako mastiki za dzvakanje.
No zenska si neli, kolku/tolku poznato mi e,pogotovo ona - nemam sto da oblecam!
Ako ti pomaga, eve jas ke dojdam vo farmerki i patiki! Neka bide kako slucajna sredba, ke se izraduvam i taka, i onaka!
- Masko!
Ova ti e kao Vardar stignuva vo Liga na sampioni,sto e vazno dali dresovite bile crveno/crni ili tirkizno/zeleni.A za potoa, dali ke ja imam srekata da mi bides prijatelka, bas i ne mi znaci,dali ke dojdes so peglana kosa kaj Sergej,ili dali najtesnite farmerki ti se novi.Seto toa e ubavo,samo nemoj da se sretneme vo sabota vo Solun,jas po biznis, ti po garderoba!

Znaci, se spremas, pa si stavas krema,jas zatoa vreme ke rabotam nesto vo dvor,
zamisli staneme prijateli, mi doagjas na gosti,a trevata ne mi e kosena,plavata boja od fontanata se izlupila.....
- Caci!

……………………………………………………………………………………………

Sto nemase vo Petok 13 porakata!Premolciv deka sakam da izgledas kao griote bombona.
Se cudev dali toa e bombona ili cokoladce,dali se pisuva bombona ili bonbona....
Pa te zamisluvav so griote glava, so dolga kosa,gradite griote (orginalna forma),
gazinja griote (zaobleni),a nozete kako griote, ama dolgiiiiiiiiiiii......
Inaku mene kao malecok me vikaa - Pekmez!Posakuvam da padnam vo nesves,
od prijatno iznenaduvanje!Ne radi drugo,kolku da go opravdam trudot sto go vlozuvas.
Samo, glej sega,jas ne ocekuvam da se zaljubam vo tebe,no bi bil mnogu radosen da ja popolnis prazninata na slikata od 1000 delcinja.Moze davaat nekoja nagrada,kako za album od nekakvo carstvva nesto mu daogja na baranje nodze za cevlickata na Snezana i sedumte dzudzinja,a sto da pravam koga site vikat deka istorijata se povtoruva, i deka se tece, se se menuva,a jas sebicno si grabnav nekolku lika od istorijata,pa se zanesuvam deka Romeo i Julija se aut,se pojavile nekoi novi, od tuka,i sega bile sreknite pocetoci in.

Vo vrska so nasata sredba,daj ostaj nekoe vlaknence na tebe,ke mi napravis belja,
ke mi se lizga pogledot na tebe.Da ne spomnuvam prsti ili race,da ne se stepame od prva.
Cudni stvorenja, kaj ve stvori Gospod takvi.Ke se sredis kao za izbor na miss,
ke zjapam vo tebe kako da ne sum te videl nikogas,ako si vo minic, ke prefrlas noze edna preku druga,a jas kako so radar ke ja meram sporata brzina,a ako ne ti se dopadnam poradi toa - ke ispadnam tezok seljak.Pa, aj ne se spremaj tolku,ke mi go prefrlis stravot mene!Mi porasna bradata od cekanje.Da ne pravese nekoja plasticna operacija vo megjuvreme?

Jas se si mislam, deka za prijatel,kako i za ljubov, sex i video lenti mora da proraboti alhemicarot vo nas.Tuku zaebi hemija i fizika,spremna li si da se otrueme so nekakvo kafe denovive, nedelava, mesocov............

…………………………………………………………………………………………..

Vidi vaka! Da ne ti se pravdam, stvarno imam rabota,
cetvrtok vo 18 h.
vo petok posle 16 h.
sabota posle 12 h.
ili nedela do 18 h. sum sloboden!
Za mesto bi sakal vo Duomo ili 9-ka vo Beverli!
Ne licam na Tarik, no ni on ne lici na mene!

………………………………………………………………………………………….

Hej,pa ne znaev deka tolku mnogu opcii ke mi dades xaxaxa. Sepak bez razmisluvanje i od tepka biram:
CETVRTOK, A, 18.00 CASOT !!!
KONECEN ODGOVOR!...
I ako ova tvoevo sega e depresiven Caci,kakov li si koga si impresiven ???
Dali licis na Tarik ne znam,utre ke vidam.
Se gledame.Vo Duomo pred vlez.B.

(kraj na serijalot…)

 

[Thief]

(kraj na serijalot…)

И? Се видовте? Што стана? Камо за тоа расказ? Не може КРАЈ, не сакам и КРАЈ!

 

[Fortune]

Почеток на почетокот​

Се е пред тебе што сакаш да видиш. Ако месечината е полна, или срп, или ако е облачно тоа не треба да пречи душата да не ти го осветлува патот кога си одиш дома ноќе. Остави, помини по патот, можеби ќе видиш скали, па ќе посакаш да се искачиш најгоре, да се кренеш највисоко, да го видиш цел свет со едно око, плашејќи се од убавината ако ги отвориш двете. Можеби ќе видиш некаде клупа покрај дрво. Ќе се прашуваш што бара дрвена клупа покрај дрво? Остави, не се прашувај, сигурно така им е убаво, така треба да биде. Слушај го само својот глас.
И ете. Еден ден помина покрај камен и посака да го шутнеш од досада, онака детски да го тркалаш пред себе додека шеташе по патеката на самотијата. Но, пред да успееш во тоа, пред да испружиш нога, со скриен, срамежлив, насолзен поглед замоли да те гушне. Побара камен да те гушне, да се исплачеш, да ги замрзнеш солзите на неговата површина. Ете, имаше огромна желба, а каменот не реагираше, немо стоеше и само слушаше што зборуваш, а не те погледна. Ти упорно посакуваше прегратка, но срцето на каменот беше камено. Толку долго ја чуваше таа положба, што почна да чувствуваш љубов, силна љубов и не сакаше да се одделиш од студенилото на твојата љубов. Веќе не ти беше потребна топлина, му се предаде на студот, но важно љубеше и не се прашуваше дали те љуби. Упорно остануваше, не стануваше, уживаше во прегратката која ја даваше, без разлика што не ти беше возвратено.
Поминуваше денови, ноќи не делејќи се и не менувајќи ја положбата. Прекина да мислиш на луѓето кои поминуваа покрај тебе, не ги забележуваше коментарите, очите ти се залепија со лепакот на солзите. Не сакаше да ги отвориш, сакаше да молчиш, да си слепа, да не слушаш. Се друго беше безнадежно, не те интересираше. Надеж имаше во себе, во својата топлина, во своите раце.
Што се случи? Зар е можно да почувствува жештина? Збунето се обидуваше да сфатиш дали тоа е твојата енергија или веќе си почнала да ја чувствуваш и енергијата на каменот. Собираше сили и погледнуваше. Гледаш нема меѓу твоите раце сивило, нема избраздени површини, нема зашилени врвови, нема опасност. Гледаш пред себе огнена мазна површина, проѕирна од огнот на сопствената внатрешност. Не сакајќи да гледаш матна замисла, очите си ги соши од претпазливост, стануваш нешто чудно за целиот свет, сите те гледаат како да си нешто што е невозможно да постои. Сега веќе е поразлично. Конците сами се скинале, за чудо нема крв, гледаш и те заслепува разбрануваното огнено море кое е токму во твоите прегратки. Сигурно си се чудела како не те убива тоа, но како може да те убие стопен студ? А посебно нешто што сама си растопила, како да си дувала да се разгори, како да си стиснала толку силно што и рацете ти се испотиле од силна желба да се растече цврстата волја.
Се исправи, застана на нозе, се тетеравеше бидејќи долго клечеше молејќи. Беше изморена, но лицето и беше светло.
Ја фати душата со двете раце, ја отвори, ја раскина со сопствената сила и несвојствена волја. Се слушна на земја како паднаа оковите, пропаднаа во длабочината на заборавот, паднаа на дното на адските води и почна литургијата на душата. Распламтената огнена топка љубоморно ја стисна силно на градите, ја создаде за себе. Ја смести точно пред срцето секогаш да ја чува, да го гори секој обид да ја допре меч, да ја пеплоса секоја рака што ќе сака да посегне. Ги затвори очите, силно посака да трае вечно и почна да чувствува како нозете и се одделуваат од земјата. Се извишуваше повисоко и повисоко, се додека не се изгуби, не се стопи и не стана едно со сонцето.

А јас сум нераскинлива нишка, јас сум алката која е цврсто закачена за нејзе, јас ја следам, постојано сум со нејзе, јас сум и замислената рака која знае да ја потчукне по рамо, јас сум и нејзиниот глас. Ние две сме јас. А можеби ова е само изговор.

 

[еци^^^]

Ponekogas...

Ponekogas sedam vo sobata,a ne sum tamu.Ponekogas zboruvam za se okolu sebe,a nisto ne kazuvam.Samo ponekogas custvuvam deka postojam no moeto telo e nevidlivo.Zboruvam so tebe sekogas koga ke posakam,sekogas koga ke pomislam.Zboruvam so tebe koga si do mene i koga si vo mene.Gi slusam tvoite zborovi kako ja skootkaat mojata fantazija,go razdvizuvaat moeto telo.Ponekogas ne kazuvas nisto.Samo sedis i me nabljuduvas.Gi ispituvas moite oci sakajki da pronajdes bunt,nemirnost,skokotlivost.Se obiduvas da se otvoris,no jas ne ti go dozvoluvam toa.Sedis.Dali e toa realnost ili son?Prodolzuvam da ti go opisuvam svetot,lebarkata koja sto stotuku pomina pokraj mene.Jas zboruvam,zboruvam i seuste ne prestanuvam.Ne sakam da zboruvam.Vo princip ne sakam zborovi,a uste pomalku prazni.No sepak prodolzuvam.Zboruvam za neznosta na tvojata pregratka,za zenata koja ke imase nesreka,za deteto koe go ubiv.Zarem toa ne te iznenadi?Zosto nikogas ne me popravas,ne mi kazuvas deka zgresiv,deka zagubiv se sto imav?Zosto sekogas si tolku prokleto miren?Go gledaj sajajot na tvojata nepodviznost,nemirnosta na tvojata harmonija.Me prasuvas:Zosto me sakas?Zasto jas i ti sme edno,ti si del od mene,jas sum del od tebe!Zarem ne si narcizoidna?Ne bidi smesen,sekoj e narcizoiden,pomalku ili poveke!Se sekavas na paradoksot"narcizoidnosta e neophodna za da preziveeme"?Prestani.Tolku.Razgovorot zavrsi.\"Samo uste edno.Zarem ova ima smisla"-"A zosto mora da ima?Zosto vie sekogas ja barate smislata?"Tisina.Se custvuvase prostorot okolu nas,se se gubese,a nekako svetot seuste stoese vo svojata devstvena nevinost!

 

[Мишелинка]

Уште еден ден а јас сеуште постојам.
Изморена сум од тоа што сум сведок на распаѓањето на се што ме опкружува.
Се обидов да ја убијам досадата размислувајќи за иднината.
Некогаш мислев дека сме вечни, а сега ми е мило што не е така.
И не ги разбрав луѓето. Не дознав зошто се толку кршливи пред бурата од емоции. И ќе си одам без да дознаам. Сега ми останува само да очајувам поради она во кое што се претворам.

 

[Мишелинка]

Еј ај ако не ви се свиѓа не ме затрупувајте со црвени точки! Фала од пред време:je:

 

[Сатори]

Еј , ова ми беше тема за писмена , ама мн. ми се свиѓаше затоа:

Тристан и Изолда​

​

Тристан и Изолда е еден од најубавите романи кои што како тематика ја земале љубовта.Напишан е од Францускиот писател Џозеф Беидер.Романот претставува еден вид слободна реконструкција од романсата која што се одвивала во 12 век помеѓу Келтскиот херој Тристан и неговата љубена , Изолда.Допринесот на полето во кое се истражува за раните форми на средновековната романса е огромен.Се заснова врз француската поема која датира од 12 век , каде Тристан и Изолда се само карактери споени во трагична и неодолива приказна за љубовта , испреплетени во сопствената тажна судбина.
Британија е потоната во темното доба што завладеало по заминувањето на Римјаните.Додека Ирска од другата страна на морето заштитена , цвета во издигнувањето.Ирците , водени од моќниот и безмилосниот крал ги поразуваат Британците.Знаат дека за да може Ирска да продолжи да просперира , не смеат да дозволат племињата на копното на Британија да се обединат.
Тристан и Изолда , како млади и кревки личност , сеуште не допрени од реалниот живот се фрлени во трагедијата што се родени во кралски семејства.Тристан како син на лорд Херингтон при потпишувањето на Договорот на унификација го губи и семејството и замокот Танталеон во еден замав.Животот му го должи да стариот татков пријател , крал Марк.
Изолда пак на другиот крај од морето , во Данлус , ја губи мајка си , Ирската кралица , и е оставена на безчувствителниот татко кој на неа гледа само како на предмет за тргување , средство за постигнување на одредена цел или политички инструмент.
Тристан во Д‘ор веднаш ги покажува своите афинитети кон борбените вештини што ги наследил од својот татко , талентот за тактика и идеалите што ги научил кога сеуште бил во лулка , должност и чест.Вистински војник кој што поседува самодоверба , самоувереност , сила , мудрост и недостаток на чувства.
Изолда , расте покрај својата дадилка.Се претвара во интелегентна млада жена , скоро и софистицирана за тој временски период.Благородна и нежна дама , романтична и идеалист.Постојано копнее кон сопствен живот , кон можност за слобода и среќа. Нејзните мирни секојдневија се менуваат кога добива вест од татко си , дека наскоро треба да биде сопруга на еден од неговите најдобри команданти , Ворхолд.Тој е пратен во борба , а нејзината рака треба да го чека кога ќе се врати назад.
Тристан во меѓувреме крои планови за негово убиство , и за слобода од тиранијата што Ворхолд ја носи со себе.Оди во битка со своите луѓе , но паѓа под неговиот меч , иако Ворхолд ја плаќа пред него цената за сите измачувања и убиства.Со уверувањето на неговите соборци дека неговиот живот е завршен , го праќаат во пазувите на морето.Кога кралот Марк слуша за ова , тој е потиштен , целата нација плаче за смртта на големиот британски воин.
На другата страна го чека младата принцеза која што ќе му го спаси животот и ќе ги разбуди во него чувствата што се обидува да ги потисне.Нејзината убавина ќе го плени срцето и ќе ја возбудува крвта во вените.Сака се поврзано со неа.Таа паѓа во неговите прегратки како Бронија и со тоа ја запечатува нивната судбина засекогаш.
Тристан е обврзан да се врати назад во Британија.Неговото доаѓање го враќа народот во живот , му ја враќа вербата.Марк е пресреќен , но веднаш му доделува нова задача , да ја освои за него раката на принцезата Изолда и да престане војата помеѓу Ирска и Британија.Тој прифаќа , сепак неговото срце е во Ирска.На турнирот се поканети сите лордови и сите се борат , но Тристан ја носи дома победата и наградата.Се чувствува предаден и болен кога ќе го види лицето на принцезата.
Не може да го изневери Марк и одбива да избега со неа , па ја испорачува како што ветил.Од тој ден па натаму , во него гори оганот на љубомрата и бесот , а не знае на кого да биде бесен.Се плаши кога чувствува , ја губи и силата и умот.Изолда пак , се обидува да се прилагоди , се уверува дека е за општо добро , дека е за него подобро.Дека така треба да биде.
Но ниту тој може да се победи , ниту може таа.Нивната афера продолжува зад очите на другите.Тој жртвува се за неа , а таа се за него.Тристан за прв пат не се грижи за лојалноста кон кралот , а таа ја валка својата чест.За него таа е единствена и тој знае дека се што сакал пред таа да се појави е безначајно.Нивната тајна врска е откриена пред крунсувањето на Марк.Се соочуваат со смртна казна за предавство , но тој ги ослободува.Ирците ја користат можноста и напаѓаат , замокот е под опсада.
Сепак , Тристан , се чувствува како должник кон својот втор татко и се враќа во борбата каде умира , со името на Изолда на усните , неизневерувајќи ја должноста кон кралот , земјата и нацијата.
Љубовта е од Бога , игорирајќи ја само се пати повеќе од колку што може да се замисли.Изолда и Тристан се пример , дека не е возможно да се избега од неа и од судбината.Љубовта е неизбежна , таа има доволно моќ да те излечи или да те уништи.

 

[Мишелинка]

Ова ми е напишано во ист ден со претходното (два поста нагоре) и затоа мислев дека треба да го пишам и него

Чистината на небото е нарушена од неколку залутани облаци. Сонцето е силно. Би рекла дури и пресилно - заслепува. Но не е важно, пријатно е. Ветрот како да го нема а сепак лисјата на дрвјата се нишаат и предизвикуваат тивок шум.
Пред малку запеа некоја за мене непозната птица. Го засили гласот па одеднаш запре, песната и се изгуби некаде во просторот.
Во еден момент си помислив дури и дека сум среќна ама кога подобро размислив видов дека само си се залажувам себеси.
Како е можно ваков прекрасен ден да биде толку многу тажен?

 

[simba]

Pak sme smireni и se e O.K. A zosto togas ovaa praznina?
Kolku vreme pomina od posledniot pat, koga mi rece deka ti znacam?!
Dali zgasna toa custvo vo tebe?Dali ti e lesno, da ne se karas so nekoj cii zborovi ne ti znacat nisto.
Ah se custvuvam kako jabolka, koja od nadvor e sovrsena i bezgrizna,a vnatre bezbroj crvi ja jadat i poleka me unistuvaat!
Sedam ovde i slusam predavanja za religija.
Kako da ne pomislam na nasata religija,na nasata zaednicka ljubov koja napravi da te custvuvam uste poblizок...me tera da pomislam na tvoite oci, dodeka zboruvas za Neа.Vednas niz glava mi se vrtat site tvoi lica...sekoe so posebno znacenje.

Pomisluvam na site promeni koi mi se tolku nejasni,na site pogledi i lica koi gi menuvas i kako od najmiloto sustestvo, se pretvoras vo zver sposoben samo da povreduva...da me povreduva mene.Tolku sum zbuneta,kako se sluci se ova?Zosto,nesto sto bese tolku sovrseno odednas stana zagatka...zosto mislev deka te znam mnogu povece od drugite,a sega se sramam zosto te gledam kako stranec!
Ne znam sto e ona sto me boli tolku...Dali somnezot, deka mozebi ce te zagubam zasekogas,a nikogas nema da doznaam dali i ti zalis poradi toa,ili mozebi somnezot deka ovaa bezlicna situacija ce prodolzi...ce mi bides blizок,a podalecen od site!Se plasam!
Ne sakam,ne mozam ni da pomislam deka nekogas koga ce me prasaat za tebe ce treba da odgovoram “Mi bese drugar”...kako da te stavam vo minatoto, koga te sakam vo idnina,kako da recam deka si mi znacel,a sekogas ce mi znacis povece od se...kako da recam deka sum te zaboravila koga se me potseca na tebe?!

 

[najfraer]

Lepa do bola

Ustao je toga jutra I pogledao u ogledalo. Pocela su da naviru secanja . Nasmeshio se I nastavio je da gleda … ovog puta zatvorenih ochiju

U ogledalu vishe nije video odraz sebe ...skupio je hrabrost davno zaboravljenu ...a toliko potrebnu ...osetio je veliku glad ...glad ka zivotom… zakoracio je u ogledalo ...I tada kao chudom pred sobom je video predivnu devojku kako sneva... mladu punu zivota...kako opustenu lezi na svome krevetu… Devojku lepu kao san ... U svome leskarenju...smeskala se zadovoljno... . Pogled se spustio na njene usne... usne koje su naprosto mamile... samo se nagnuo ka njoj ...polako bojechi se da je ne probudi... dotakao je njene usne lagano...I neznim dodirom davno zaboravljenim osetio je njeno prisustvo… I sve je najednom bilo tako lepo… I soba u kojoj je bio je postala lepsha... I zvukovi su bili nezniji ... osetio je harmoniju u sebi... harmoniju I jedan zvuk... zvuk leda koji se topi polako...zvuk otapajucheg leda koji je gospodario njegovim srcem…

- Dali imam pravo da je probudim … upitao se... dotaci ovakvu lepotu I uvesti je na drugu stranu ogledala ... .

Iskusenje je raslo polako svakim momentom , a minuti su mu se cinili kao godine…a zeleo je da je dotakne , da okusi te predivne usne , da dotakne neznim dodirom njeno telo… ali nije mogao …probudio bi je I sva lepota bi najednom nestala. A zvuk leda je postajao sve jachi , otapao se polako tu pred njom a ona nije ni znala ...bila je u svojim snovima negde daleko... mozda je sanjala njega…mozda je samo zelela ljubav u njenim snovima ... mozda je I ona lutala I trazila sebe ... a bila je tako lepa , a bol je postajao sve vechi... dva razlicita sveta koja mogu da se dotaknu samo iza ove strane ogledala…sa ove strane gde je sve tako slobodno I dopusteno...gde nema ogranicenja ... svetu punom emocija ...emocija za nekoga neotkrivenih… za nekoga davno zakopanim ... ali bile su tu ...osecao je to.

- Dali da je probudim … upitao se … dodirnucu njena naga ramena …dodirom blagim kao vetar... sigurno nece ni osetiti , I ostace tako lepa … kao sada tu do mene ... mozda zauvek dok ostanemo tu ...samo ja I ona ...

Polako je presao rukom po njenim nogama ... blago se trznula iz sna… I nasmeshila ...a on ju je pogledao ...bojeci se da se nece probuditi … Boze kako je lepa…

Okrenula se u snu... I otkrila njene chari... led se otapao … I nije izdrzao… poceo je da je ljubi po ramenima blago... dodirujuchi njena naga ledja ... polako... milimetar po milimetar...zeleci da ovaj momenat nikada ne prestane ... pogledao je u njeno lice...spavala je I ponovo se nasmeshila … A bol je postajala sve jacha I jacha … bol zbog straha od njenog budjenja …da ce sve ovo nestati…sve ovo sto je zeleo sve ove godine.. za momenat jedan da nestane ..i da se njegovo srce ponovo skameni … nije zeleo vishe da misli o tome… nastavio je da je ljubi… josh neznije … spustajuchi ruku nize … a usnama je polako shaptao : Malena … nemoj se probuditi ... sanjaj malena ...tu sam ... I uvek cu biti tu.

Ucinilo mu se da se ponovo nasmejala I odjednom se okrenula … I rasirila svoje ruke… kao da ga zeli … pogledao je … jedna suza mu je zacaklila ochi… poceo je da veruje da je ponovo sve moguche … I da posle svega moze biti ponovo iskreno voljen …I prihvacen … bas kao od ove devojke sada zanesena u svome polusnu …

A sta ce biti kada se probudi...to nece vishe biti samo san… videce moju tugu I moj bol … ne nemogu je probuditi neka sneva… neka sve ovo samo ostane san … devojacki san I putesetvije starog pokvarenjaka koji se boji svoje sustine …sustine koja je tu pred njegovim ocima… ali sa one strane ogledala… I opet je osetio jos strasniju bol… koja ga je naterala da se nagne nad njeno nago telo perfektnih oblina …jos jednom je pozeleo da oseti njenu mladu kozu… da oseti njen miris…

Spustio se lagano ka nejnim grudima I osluskivao njen ritam srca … odjednom mu se ucinilo da disu u istom ritmu… dva srca koja kucaju zajedno … a da to niko ne zna… ucinilo mu se … da je ponovo sve moguche… da je to sila koja ce im dati snage … da se razbude iz sna …. Osluskivao je …tu u njenim bedrima … I cuo zelju u njenom srcu… istu onu koju je nekada imao … a ponovo se javljala … a bol je bila sve veca …jer uskoro je dolazila nova zora …zora koja bi ga naterala da se povuche ponovo u svoj deo ogledala… I samo ponekada… da zaviri I pogleda …tiho u strahu da je ne probudi…

Ustao je I pogledao josh jednom… priblizivshi svoje usne njenom licu …poljubio je …u oci koje snevaju… I shapnuo… reci koje niko nije mogao da chuje …rechi koje ce ona jednoga dana razumeti kada se probudi iz sna …rechi tajne I bolne .

Otvorio je ochi ….nasmeshio se I nastavio je da gleda … ovog puta otvorenih ochiju I video je nju kako se polako budi sa one strane ogledala…