Прозни искри
- Креатор на темата The`bItCh
- Време на започнување
- Член од
- 20 септември 2005
- Мислења
- 38
- Поени од реакции
- 0
Gluf~eto koe saka{e da odi na mese~inata
Vo edna od ku}ite od naselbata, razbrav deka se doselil nov ~len, no da ne dol`am, nekoe gluf~e za koe jas }e go koristam imeto Marko.
Marko ne e ednostaven glu{ec tuku toj e patnik. Jas duri i muabet si napraviv so nego. Kom{iite si go donele so sebe od prethodnoto `iveali{te.
Odam jas na pro{etka taka, a se ne{to mi {u{ka, se vrtam i {to da vidam. Glu{ec se vle~e po mene. Zastanuvam…i toj stoi. Pravam eden ~ekor i toj pravi ~ekor. Pa dobro }e odime zaedno na pro{etka, i trgnavme. Morav da go skr{am mrazot pa zapo~nav muabet.
- Znae{ Marko u`ivam vo ve~ernite pro{etki osobenokoga ne sum sama - velam jas.
Marko zastana pred mene tolku se vozgordea sebe si i re~e deka i nego mu bilo milo. I taka si se razmuabetivme.
Marko se rasprika`a za negovite sopstvenici koi go terale da gi brka site sosedi koi }e im dojdat, ma~ki,ku~iwa…i taka mi raska`a Marko deka so mene e zatoa {to denes od kaj niv sum pobarala dve la`i~ki kafe.
Prodol`ivme da odime no jas ve}e zasramena mol~ev pred Marko.
Toj me iznenadi so priznanieto deka ne gi saka svoite stopani tuku ostanuva so niv zatoa {to saka da odi na mese~inata.
Ne{to ne mi be{e jasno…
- Tvoite stopani sakaat da odat na mese~inata? - pra{av jas.
- Pa, da, znae{ jas ve}e neznam koj pat po red se selam so niv i mi be{e maka od toa. Gi pra{av do koga }e se selime na sekoi dva meseca zatoa {to i jas sakam da se vdomam, semejstvo da stvoram, a tie mi rekoa deka duri i na mese~inata da odat, jas }e odam so niv. Pa taka, jas go ~ekam patot do mese~inata.
Vo edna od ku}ite od naselbata, razbrav deka se doselil nov ~len, no da ne dol`am, nekoe gluf~e za koe jas }e go koristam imeto Marko.
Marko ne e ednostaven glu{ec tuku toj e patnik. Jas duri i muabet si napraviv so nego. Kom{iite si go donele so sebe od prethodnoto `iveali{te.
Odam jas na pro{etka taka, a se ne{to mi {u{ka, se vrtam i {to da vidam. Glu{ec se vle~e po mene. Zastanuvam…i toj stoi. Pravam eden ~ekor i toj pravi ~ekor. Pa dobro }e odime zaedno na pro{etka, i trgnavme. Morav da go skr{am mrazot pa zapo~nav muabet.
- Znae{ Marko u`ivam vo ve~ernite pro{etki osobenokoga ne sum sama - velam jas.
Marko zastana pred mene tolku se vozgordea sebe si i re~e deka i nego mu bilo milo. I taka si se razmuabetivme.
Marko se rasprika`a za negovite sopstvenici koi go terale da gi brka site sosedi koi }e im dojdat, ma~ki,ku~iwa…i taka mi raska`a Marko deka so mene e zatoa {to denes od kaj niv sum pobarala dve la`i~ki kafe.
Prodol`ivme da odime no jas ve}e zasramena mol~ev pred Marko.
Toj me iznenadi so priznanieto deka ne gi saka svoite stopani tuku ostanuva so niv zatoa {to saka da odi na mese~inata.
Ne{to ne mi be{e jasno…
- Tvoite stopani sakaat da odat na mese~inata? - pra{av jas.
- Pa, da, znae{ jas ve}e neznam koj pat po red se selam so niv i mi be{e maka od toa. Gi pra{av do koga }e se selime na sekoi dva meseca zatoa {to i jas sakam da se vdomam, semejstvo da stvoram, a tie mi rekoa deka duri i na mese~inata da odat, jas }e odam so niv. Pa taka, jas go ~ekam patot do mese~inata.
Setsuko
Модератор
- Член од
- 29 јануари 2006
- Мислења
- 6.406
- Поени од реакции
- 5.973
Од денеска почнувам нов живот. Денес ја менувам мојата стара кожа која предолго страдаше од ударите на неуспехот и болките на просечноста.
Денес повторно ќе се родам, а моето родно место ќе биде лозјето кое што има род за сите.
Денес ќе го берам грозјето на мудроста од највисоките и најплодните лози во лозјето бидејќи со генерации ги саделе најмудрите во мојата професија.
Денес ќе се насладувам од вкусот на грозјето на тие лози и навистина ќе го проголтам семето на успехот што е скриен во секое зрно.
Денес во мене ќе никне нов живот.
Патот што го одбрав е најтешкиот пат; тој е преполн со длабока болка и очај и со натрупаните тела на оние што не успеале и што фрлаат сенка на пирамидите на земјата.
Но, ќе успеам како и другите, зашто сега ги држам в раце мапите што ќе ме водат низ опасните води до бреговите кои до вчера изгледаа како сон и беа недостапни.
Денес повторно ќе се родам, а моето родно место ќе биде лозјето кое што има род за сите.
Денес ќе го берам грозјето на мудроста од највисоките и најплодните лози во лозјето бидејќи со генерации ги саделе најмудрите во мојата професија.
Денес ќе се насладувам од вкусот на грозјето на тие лози и навистина ќе го проголтам семето на успехот што е скриен во секое зрно.
Денес во мене ќе никне нов живот.
Патот што го одбрав е најтешкиот пат; тој е преполн со длабока болка и очај и со натрупаните тела на оние што не успеале и што фрлаат сенка на пирамидите на земјата.
Но, ќе успеам како и другите, зашто сега ги држам в раце мапите што ќе ме водат низ опасните води до бреговите кои до вчера изгледаа како сон и беа недостапни.
Fortune
шодаенешчо
- Член од
- 9 мај 2005
- Мислења
- 12.493
- Поени од реакции
- 183
:icon_redf :icon_redf :icon_redf
Што може ова утро да донесе смеа? Што може овој ден да го направи ден, светол ден да ти се чини дека ќе изгори од светлина? Што може да стори една слаба виделина, едно дупче светлина? Дал може сноп зраци да влезе во црна дупка која до вчера беше затворена? Дупката дал била затворена или не, останува дупка дувлосана. Затворена беше, запечатена со врелиот восок на својата судбина. Кого нема да го стигне? Зар ќе може да се пеплоса целото сивило на небото, зар планината ќе може да стои мирна и зарем снегот ќе остане топол вечно? Што сакаш да стори едно дрво со разнишани корени, кое чиниш се исправа, а тоа не се ни навалило од тежината на своите суви гранки на кои се наѕира бел цвет од бадем. Розевото гнездо самата ластовица го растури, гнездото кое не и` даваше сон, во кое и пораснаа неродените малечки. Што може да каже таа? Тоа цивкање не е цивкање, тоа препелкање со крилјата е само среќен одблесок на нејзината живост? Стои до неа гавран црн, нежно до крв ја гали со клунот и ја прегрнува силно мафтајќи со крилјата. Тоа ти се вика љубов, тоа е она кое на секој му треба. Топлина, нежност, потпора. Кој црн гавран, која црна ластовичка? Одамна тие заминаа, одамна замина нивното јато, заминаа на север.
Ова ќе се нарече утро? Вчера да знаев, немаше да речам „утре“, да знаев немаше да посакам мрзливо само да легнам и побрзо да помине. Што дојде? Утре убаво, утре сиво, добредојде, повели. Како дојде, така да не си одиш. Сиво, но важно е утре, па некој ни такво нема, некој видел само заслепувачки бело или заслепено црно. Што ќе ти се очи за светлина, та за црнило црвосано и мувлосано? Што ќе ти се раце грабливи кога очи немаш од темно и светло, не можеш да ги испружиш кон облак сив, да видиш исконска убавина, да видиш виножито со сива боја? Сакаш да одиш по малата точка која се појавува на земјата? Немој да тргнуваш, немој да се лажаш, немој да си копаш злато. Остани на својата страна, остани свој, остани до крај крај тоа мало грнче со пепел. Радувај се на сивото, не завидувај ако другите имаат бело, тие не се среќни.
Зошто дојде? Каде одиш? Што сакаш?
Те донесе ветрот на твојата младост, те однесе бранот на твоето тело, посака да се најдеш на едно место и се створи таму без да бидеш откриен. Не забележува никој дека сакаш да крадеш, а ти знаеш се`. Зошто се преправаш дека си изгубен патник, зошто топлина бараш во гора која е заградена и каде демнат гладни диви црни кучиња чекајќи те на аголот за да нападнат? Залуден е секој чекор кој води кон заблуда, залудна е секоја стапка надвор од кругот кој не смее да се избрише, круг кој се створи веднаш и не заслужува да го нема. Што е заслужено, а што е проклето оттргнато? Што сме заедно? Структура на имагинарното, слика на нешто кое е уништено пред да биде создадено, рамка на блиска патека која пречи и создава пријатна болка. Тоа кое чука пред твои очи, синоним за прекинат живот, одбројување на последните отчукувања на извадено црвенило. Обвивката никогаш не останува рамна, останува наоколу, но потемнета од цедење, стискање, солзење.
Што ќе ми остане? Зар можам да го наречам „нешто“ она кое можеби ќе ми остане? Неживнато, непркнато, неснесено.
Судбина дојдена, судбина неповикана. Што се случува со она мало, кутро, сокриено во зеленило оче? Престана да гледа? Престана да чувствува? Не сака да прекине?
Толку прашања, а ни еден одговор. Дишам, собирам топлина од зракот кој скржаво бега, плашливо и срамежливо ми се оттргнува од дланка, а мислев дека сум силна да го задржам, дека ќе бидам упорна да давам отпор. Зар ќе се најде некој кој ќе отвори гради и ќе пушти толку воздух колку што ми е потребно, некој кој ќе нарани око жедно, ќе напие уста гладна. Роса, капка како солза умира на патот, морници студени напоиле тело, па топлина облева гради празни.
Пак ќе прашам. Што ли бараш? Зар не гледаш дека друм се распадна, зар не чувствуваш дека срцето ничкум се преврти, се стркала по удолнината, крвави води наводнуваат распукана земја, чиниш ќе се отвори на две и ќе лапне се.
Проклети мисли, проклета состојба на умот, проклети зборови, проклета одлука!
Проклета храброст!
Не знам ни како испадна да ги напишам текстовиве, ама последниот најмногу ми се допаѓа. Не ми се смејте, прв пат пуштам на Кајгана нешто што сум напишала
Љубов омразена
Што може ова утро да донесе смеа? Што може овој ден да го направи ден, светол ден да ти се чини дека ќе изгори од светлина? Што може да стори една слаба виделина, едно дупче светлина? Дал може сноп зраци да влезе во црна дупка која до вчера беше затворена? Дупката дал била затворена или не, останува дупка дувлосана. Затворена беше, запечатена со врелиот восок на својата судбина. Кого нема да го стигне? Зар ќе може да се пеплоса целото сивило на небото, зар планината ќе може да стои мирна и зарем снегот ќе остане топол вечно? Што сакаш да стори едно дрво со разнишани корени, кое чиниш се исправа, а тоа не се ни навалило од тежината на своите суви гранки на кои се наѕира бел цвет од бадем. Розевото гнездо самата ластовица го растури, гнездото кое не и` даваше сон, во кое и пораснаа неродените малечки. Што може да каже таа? Тоа цивкање не е цивкање, тоа препелкање со крилјата е само среќен одблесок на нејзината живост? Стои до неа гавран црн, нежно до крв ја гали со клунот и ја прегрнува силно мафтајќи со крилјата. Тоа ти се вика љубов, тоа е она кое на секој му треба. Топлина, нежност, потпора. Кој црн гавран, која црна ластовичка? Одамна тие заминаа, одамна замина нивното јато, заминаа на север.
Сива среќа
Ова ќе се нарече утро? Вчера да знаев, немаше да речам „утре“, да знаев немаше да посакам мрзливо само да легнам и побрзо да помине. Што дојде? Утре убаво, утре сиво, добредојде, повели. Како дојде, така да не си одиш. Сиво, но важно е утре, па некој ни такво нема, некој видел само заслепувачки бело или заслепено црно. Што ќе ти се очи за светлина, та за црнило црвосано и мувлосано? Што ќе ти се раце грабливи кога очи немаш од темно и светло, не можеш да ги испружиш кон облак сив, да видиш исконска убавина, да видиш виножито со сива боја? Сакаш да одиш по малата точка која се појавува на земјата? Немој да тргнуваш, немој да се лажаш, немој да си копаш злато. Остани на својата страна, остани свој, остани до крај крај тоа мало грнче со пепел. Радувај се на сивото, не завидувај ако другите имаат бело, тие не се среќни.
Проклетство
Зошто дојде? Каде одиш? Што сакаш?
Те донесе ветрот на твојата младост, те однесе бранот на твоето тело, посака да се најдеш на едно место и се створи таму без да бидеш откриен. Не забележува никој дека сакаш да крадеш, а ти знаеш се`. Зошто се преправаш дека си изгубен патник, зошто топлина бараш во гора која е заградена и каде демнат гладни диви црни кучиња чекајќи те на аголот за да нападнат? Залуден е секој чекор кој води кон заблуда, залудна е секоја стапка надвор од кругот кој не смее да се избрише, круг кој се створи веднаш и не заслужува да го нема. Што е заслужено, а што е проклето оттргнато? Што сме заедно? Структура на имагинарното, слика на нешто кое е уништено пред да биде создадено, рамка на блиска патека која пречи и создава пријатна болка. Тоа кое чука пред твои очи, синоним за прекинат живот, одбројување на последните отчукувања на извадено црвенило. Обвивката никогаш не останува рамна, останува наоколу, но потемнета од цедење, стискање, солзење.
Што ќе ми остане? Зар можам да го наречам „нешто“ она кое можеби ќе ми остане? Неживнато, непркнато, неснесено.
Судбина дојдена, судбина неповикана. Што се случува со она мало, кутро, сокриено во зеленило оче? Престана да гледа? Престана да чувствува? Не сака да прекине?
Толку прашања, а ни еден одговор. Дишам, собирам топлина од зракот кој скржаво бега, плашливо и срамежливо ми се оттргнува од дланка, а мислев дека сум силна да го задржам, дека ќе бидам упорна да давам отпор. Зар ќе се најде некој кој ќе отвори гради и ќе пушти толку воздух колку што ми е потребно, некој кој ќе нарани око жедно, ќе напие уста гладна. Роса, капка како солза умира на патот, морници студени напоиле тело, па топлина облева гради празни.
Пак ќе прашам. Што ли бараш? Зар не гледаш дека друм се распадна, зар не чувствуваш дека срцето ничкум се преврти, се стркала по удолнината, крвави води наводнуваат распукана земја, чиниш ќе се отвори на две и ќе лапне се.
Проклети мисли, проклета состојба на умот, проклети зборови, проклета одлука!
Проклета храброст!
Не знам ни како испадна да ги напишам текстовиве, ама последниот најмногу ми се допаѓа. Не ми се смејте, прв пат пуштам на Кајгана нешто што сум напишала
TRILING?!
I taka vo eden kriticen moment, ne pamtam koj den bese lani, sedejci taka vo edno kafule so moite drugari Crni i Tanja citavme nekoi delovi od edno literaturno delo i razgovaravme I sporevme, koga odednas negde pukna filmot pa razgovorot od konstruktivna rasprava se pretvori vo kavga. Pocnavme da se karame, pisuvajci go sekoj svoeto mislenje na list hartija, bidejci vo megjuvreme se nalutivme i ne zboruvvme edni so drugi edno pola saat, a za toa kratko vreme eve sto si napisavme:
Crniot: I sega...Ti si vo zabluda, a znaes zosto? Dali si zemala da napravis rucek, i da izbrises prasina, da go docekas tvojot soprug so stodvaesetisest vitleri na glava, da se potrudis da bides pomalku drugar (muski) i da svatis deka imas neubav nos i mnogu godini. Nemoj povece da besnees, ajde da imame ranc i da cuvame kokoski i da ziveeme vo ovoj stvaren svet.
Tanja: A dali nasiot drugar sfaca deka...Sto se odnesuva do godinite, oni se samo brojka, sto nie ne ja razgleduvame, ne zaradi strav ili zalost, tuku zaradi toa sto i ne igra bas nekoja uloga sto ne moze da se prenebregne. A sto se odnesuva do drugarstvoto, toa nesto e ona sto e najskapo vo zivotot, i eden drugar tesko moze da se zameni so krpa za brisenje prasina, a uste pomalku so crveno tengjere so beli bobici. A sto se odnesuva do nosot, tamu e tvojot sarm i identitet, ako ne znae da mu kazes.
Crniot:
Nesakam povece da se karam so cvekarki, da se krijam od sireni za uzbuna, da ne me udira shtok i da nosam slikici Sarah, pokraj drugite mali i golemi sitnici vo tasna. So karmin ne se prenesuva SIDA, a posle sedmiot den od mojata samotija nemam zivci povece nisto da ti kazam, a na seto toa sto ce go napisete kako reakcija i odgovor na ova pismo moze da go popusite samo!!!
Jas:
Niti nasiot drugar nesto sfaca, nitu me zabole dali nesto ce sfati. Nemam vece zivci da im objasnuvam na lugjeto a nemam ni volja.
Po nekoe vreme razmisluvanje I samoanaliziranje a Boga mi I povekekratnoto citanje na prepiskava mi stana kristalno jasno sto se slucuvalo I pocnav da se smeam:
Jas mislam deka sum vljubena vo nego,toj znae za toa a saka da ja legne Tanja,Tanja go gleda toa I ja prifaca neegovata igra,no ne znae sto so mene,a mene ne mi e jasno nisto vo momentot.
Podocna razbrav deka se vo vrska I deka uspesno ja kriele od mene dolgo vreme.
Cuvstvoto na vina e mnogu tesko,kako Krst na grbot. A mojata dusa I emocii cisti mi davaat mesto da im prostam I seuste da gi sakam. Drugari sme uste,no ne izleguvame poveke zaedno. Sekogas e toa bezbednata za niv varijanta, dvajca po dvajca.
Jas ne go sakam odamna a I togas ne sum sigurna deka toa bilo ljubov?, seuste ne pravam sarma i ne nosam vitleri, toj si e vo svojata samotija, a Tanja e ogorcena zosto znam i zosto mi ja kazal vistinata.
Nikoj od nas nema farma I ne cuva kokoski,hahaha…
Ljubovta ne e samo gledanje eden vo drug, tuku i gledanje vo ist pravec.
I taka vo eden kriticen moment, ne pamtam koj den bese lani, sedejci taka vo edno kafule so moite drugari Crni i Tanja citavme nekoi delovi od edno literaturno delo i razgovaravme I sporevme, koga odednas negde pukna filmot pa razgovorot od konstruktivna rasprava se pretvori vo kavga. Pocnavme da se karame, pisuvajci go sekoj svoeto mislenje na list hartija, bidejci vo megjuvreme se nalutivme i ne zboruvvme edni so drugi edno pola saat, a za toa kratko vreme eve sto si napisavme:
Crniot: I sega...Ti si vo zabluda, a znaes zosto? Dali si zemala da napravis rucek, i da izbrises prasina, da go docekas tvojot soprug so stodvaesetisest vitleri na glava, da se potrudis da bides pomalku drugar (muski) i da svatis deka imas neubav nos i mnogu godini. Nemoj povece da besnees, ajde da imame ranc i da cuvame kokoski i da ziveeme vo ovoj stvaren svet.
Tanja: A dali nasiot drugar sfaca deka...Sto se odnesuva do godinite, oni se samo brojka, sto nie ne ja razgleduvame, ne zaradi strav ili zalost, tuku zaradi toa sto i ne igra bas nekoja uloga sto ne moze da se prenebregne. A sto se odnesuva do drugarstvoto, toa nesto e ona sto e najskapo vo zivotot, i eden drugar tesko moze da se zameni so krpa za brisenje prasina, a uste pomalku so crveno tengjere so beli bobici. A sto se odnesuva do nosot, tamu e tvojot sarm i identitet, ako ne znae da mu kazes.
Crniot:
Nesakam povece da se karam so cvekarki, da se krijam od sireni za uzbuna, da ne me udira shtok i da nosam slikici Sarah, pokraj drugite mali i golemi sitnici vo tasna. So karmin ne se prenesuva SIDA, a posle sedmiot den od mojata samotija nemam zivci povece nisto da ti kazam, a na seto toa sto ce go napisete kako reakcija i odgovor na ova pismo moze da go popusite samo!!!
Jas:
Niti nasiot drugar nesto sfaca, nitu me zabole dali nesto ce sfati. Nemam vece zivci da im objasnuvam na lugjeto a nemam ni volja.
Po nekoe vreme razmisluvanje I samoanaliziranje a Boga mi I povekekratnoto citanje na prepiskava mi stana kristalno jasno sto se slucuvalo I pocnav da se smeam:
Jas mislam deka sum vljubena vo nego,toj znae za toa a saka da ja legne Tanja,Tanja go gleda toa I ja prifaca neegovata igra,no ne znae sto so mene,a mene ne mi e jasno nisto vo momentot.
Podocna razbrav deka se vo vrska I deka uspesno ja kriele od mene dolgo vreme.
Cuvstvoto na vina e mnogu tesko,kako Krst na grbot. A mojata dusa I emocii cisti mi davaat mesto da im prostam I seuste da gi sakam. Drugari sme uste,no ne izleguvame poveke zaedno. Sekogas e toa bezbednata za niv varijanta, dvajca po dvajca.
Jas ne go sakam odamna a I togas ne sum sigurna deka toa bilo ljubov?, seuste ne pravam sarma i ne nosam vitleri, toj si e vo svojata samotija, a Tanja e ogorcena zosto znam i zosto mi ja kazal vistinata.
Nikoj od nas nema farma I ne cuva kokoski,hahaha…
Ljubovta ne e samo gledanje eden vo drug, tuku i gledanje vo ist pravec.
Jakov
Тато
- Член од
- 24 јули 2005
- Мислења
- 2.360
- Поени од реакции
- 58
Магаренцето
Магаренцето во неговиот живот влезе тивко и ненајавено. После една луда журка и средбата со Роко-фраерот, на пат кон дома го сретна него - магаренцето.
Во почетокот му беше малку чудно. Се обидуваше да го скрие и од домашните и другарите, што беше проблем. Колку и да беше малечко сепак беше магаренце. Многу брзо свати дека неможе да остане без храна. Напротив. Секој пат кога ќе задоцнеше со храната, атмосферата стануваше нервозна, а буката во собата растеше. Колку помалку храна имаше, толку потешко беше да се контролира вревата која доаѓаше од неговата соба.
Среќа во несреќа беше познанството со Роко, кој постојано му наоѓаше храна.
Со секој нов ден станувше ćе поблизок и поблизок со магаренцето.
Имаше денови кога по цел ден се смееа, разменувајќи си разноразни финти и зафрканции. Гледаат ТВ или слушаа музика. Магаренцето имаше некој чуден поглед кон музиката. Сакаше спора, мрачна музика исполнета со психоделија. Сакаше тежина, емоции, сакаше акорди кои носеа тага и болка.
Имаше денови кога со часови разговараа на разно-разни теми. Зборуваа за смислата на животот, за филозофијата, за Бога и за што ćе не. Најбројни им беа миговите кога едноставно лежеа и молчеа. По секоја добра гозба знаеа да кулираат со часови. Молчеа и тонеа во тишината. Уживаа во осаменоста. Секој со своите мисли, еден покрај друг.
Но магаренцето имаше една лоша навика, која тој ја забележа малку подоцна. Имаше навика во еден момент туку-така од нигде-никаде да стане и едноставно без збор да замине. Попусти беа неговите напори и повици да се врати. Едноставно стануваше и си одеше. Тоа му паѓаше многу тешко. Го нервираше и му пречеше.
Зошто си отиде? Што му стана? Каде отиде? И она што најмногу од ćе го мачеше, дали и кога ќе се врати? Бараше помош на многу места, но ретко кој имаше одговор на овие прашања. Роко беше еден од оние со одговор на ćе.
- Стално имај неш`о у резерва. Чим види дека имаш ќе се врати веруј ми. Сум те зезнал некад?
Така и стори. Набавуваше почесто и повеќе. Секогаш различен вид.
Советот имаше ефект. Магаренцето се врати. Повторно беа заедно. Час лебдеа, час тонеа, битно беа заедно и уживаа. Одвреме навреме се случуваше да замине но на кратко. Колку повеќе набавуваше, толку побрзо малото пријателче се враќаше назад. Колку повеќе ќе се накркаа толку подолго магаренцето остануваше со него.
Еден ден двајцата светнати во очите седеа и се кикотеа, расправајќи се дали во радиото навистина има мали човечиња кои пеат или не? Магаренцето како по обичај победи во надмудрувањето. Понесен од миговите на задоволство, реши да му даде име на магаренцето.
Четири години сме заедно, а уште не сум ти дал име. Ќе ти најдам име за секој ден. Неможе вака, секој пат измислувам имиња според она што ќе го набавам. Сега ќе ти смислам едно постојано име. Се согласуваш ли?
Место одговор тврдоглавото магаренце повторно замина. Како и секогаш без збор, без објаснување, стана и си замина. Но овој пат тој не се вознемири. Не се обиде ни да го викне назад. Му ја знаеше финтата.
Ќе спремам нешто и ќе се врати. Тогаш доживеа шокантно изненадување.
- Ова е невозможно! Како можев да си го дозволам ова. – се запраша ѕверејќи се наоколу.
Немам ништо, ниту грам, ниту тревка, ништо. Зарем е можно? Немаше ни лижавче, ни таблетка, баш ништо. Почна да чувствува силна нервоза. Бараше насекаде убеден дека некаде има скриено барем нешто.
Само малку ми треба - си збореше сам со себе. Растури ćе во собата. Ги преврте сите фиоки и плакари. Нервозата премина во бес. Сети се, сети се каде чуваш резеви. Одеше горе долу по собата, нервозно грицкајќи си ги ноктите.
Роко- фраерот, па да, како не се сетив порано. Мора да има нешто, копилето секогаш има.
- Еј, ми треба итно, било што... Го налутив и замина. Морам да го вратам назад, најбрзо што можам. Мислам дека ми е смртно лут. Помагај. Дај било што. – го молеше по телефон
Но, Роко го одби:
-Ми дужиш за две тури, малечок. Како се договоривме,а? Ти кажав и порано, две бесплатни тури и крај. А ти дадов и рок, парите до среда. Не заборавај имаш уш`е три дена. Снајди и јави ми се, а магаренцето..... нека почека. – му одговори гласно смеејќи му се.
Како бе да почека, - си размислуваше, па овој не разбира ништо. Неможам да дозволам да чекам, мора да го најдам, да го вратам. Каде да најдам пари, со нив ќе можам да му земам барем малку. Малку и ми треба сега, а понатаму нема никогаш повеќе да останам празен. Не смеам да останам сам, не смеам да дозволам да си замине пак. Незнам дали следниот пат ќе издржам без него?
Неможеше да ја поднесе таа самотија. Во главата му беше хаос, погледот му беше изгубен, не знаеше што да прави. Се вртеше наоколу кубејќи се за коса. Го довикуваше постојано но магаренцето овој пат цврсто стоеше на својот инает.
- Знам дека си тука и дека ме гледаш. Јави ми се. Кажи ми дека си тука. Кажи ми да знам.Кажиииии миииии – му викаше додека не се струполи на земја.
Лежеше неподвижен во нередот кој го направи барјаќи барем малку храна за да го врати своето магаренце. Очите му беа насолзени. Беше премален од умор, а срцето му беше расцепено од тага. Се почувствува осамен и напуштен. Најблискиот пријател го остави на цедило. Магаренцето замина без објаснување, без збогум. Во главата ја слушаше омилената песна на магаренцето. Онаа за која тоа му кажа дека би сакало да биде последната песна што ќе ја чуе пред да замине од овој свет. Ја слушаше и плачеше. Плачеше тивко во себе, пружајќи ги помодрените рацете нагоре обидувајќи се да го дофати барем за последен пат своето пријателче, на кого не му даде ни име, а му беше ćе во животот. Се сети на ноќта кога прв пат се сретнаа. Сакаше да го проколне, но нешто го стегаше. Па со него ги мина најубавите мигови. Беа неразделни, беа среќни, беа како едно. Сега му требаше како никогаш пред тоа. Едноставно му требаше. Неможеше да издржи повеќе. Чувствуваше како срцето му се распрсна од болка. Собра сила уште еднаш да го повика и толку.
Утрото потоа, магаренцето се врати. Ѕирна во празната соба. Него го немаше таму. Тоа веќе не беше собата во која тоа помина 4 години со својот пријател. Слушна чекори. Како и секогаш се задскри зад големата завеса. Роко и уште еден тип се појавија на вратата и разгледаа наоколу.
-Значи ти си тоа магаренце, за кое ми збореше цело време. Те цртал на ѕидовите. –восхитено викна Роко.
-Уметников, дефинитивно бил забеган. – викна другиот.
-Види ова. – продолжи Роко. Го нацртал магаренцето скриено зад завесата со насолзени очи и .... тука издишал, не успеал да го доцрта. Јеби га, деца. Ај ти пребарај ćе наоколу и да кидаме додека не се вратиле. Ајде.
Divider
Seraphim
- Член од
- 24 февруари 2005
- Мислења
- 27.337
- Поени од реакции
- 3.062
Зemjotres, nekolku dzointa i pistol!!
Mala scena, dom. Znaci, stan, renoviran, od vleznata vrata levo, polica polna knigi, isto taka i od desno, ponatamu mala masa, kauc, dve mali stolcinja. Na masata ima solja kafe i casa sok, pepelnica i dve dalecinski. Pokraj niv TV, Samsung - poklon za svadba, dvd, sistem, PC2. Naokolu se motka malo dete, otprilika na 4 do skoro 5 godinki. Trca navamu-natamu, bescelno, kako i sekoe dete. Na kaucot sedi edna zenska, verojatno majka mu, na vozrast od okolu 25-28 godini. Se dosaduva, pusi cigara, ceka spanska ili venecuelska serija, dodeka na TV-to pustaat emisija od sekojdneviot zivot 'Makedonija i narodnite nosii vo Velesko'. Se pomrdnuva da ja istrese cigarata vo pepelnicata. Deteto pocnuva da pisti od cist mir. Majkata go poglednuva mrzovolno i prodolzuva nisto da ne pravi. Deteto ja zema casata piskajki, pocnuva da pie i da piska istovremeno. Se zagrcnuva, pocnuva da kasla dodeka sokot se istura. Majkata zabelezuva, izripuva, go potcuknuva po grbot, mu ja zema casata, ja stava na masata. Deteto ja poglednuva.
Pocnuva da vika:
deteto - Zosto se tepas ma? Picko, picko edna!
majkata - Todore (vo toj moment doznavame deka deteto se vika Todor, ne e toa vinovno, verojatno taka majka mu sakala), taka li se zbori na majka, a? Kazi mi, se zbori li?
Todor - Sto e mori Ljubico (majkata se vika Ljubica, doznavame, otkako deteto ke i se obrati)!! Neli taka tato te vika!!
Ljubica - Ke mu kazam ubavo jas na toj tatko ti koga ke se vrati? Ne se vika taka na majka. Prestani da se glupiras.
Vo toj moment se zatresuva lusterot, pocnuvaat da se tresat zidovite, pa se nisa zgradata, pagjaat knigite od policite, se iskluicuva TV-to, deteto i majkata panicno se obziraat naokolu. Deteto pocnuiva da se plasi, se gleda po negoviot izraz. I majkata ne e daleku od panika. Deteto pagja na gazot od silnite potresi. Majkata pocnuva da place. Deteto i se pridruzuva. Majkata ripnuva na noze, go grabnuva deteto, ja otvora nadvoresnata vrata, popat go pribira mobilniot, tasnata i nejzinite patiki. Deteto ima patiki na nozete od prethodno. Bega niz vratata, po skalite, zgradata prestanuva da se trese dodeka taa trca po skalite placejki zaedno so deteto. Taa ne go zabelezuva toa tuku prodolzuva. Na skalite ima mnogu lugje (ostanatite stanari). I tie panicno begaat po skalite. Majkata gleda deka patot i e preprecen od edna postara zena. Ja turka po skalite. Zenata pagja, vristi od bolka, se gleda od izrazot na nejzinoto lice deka cuvstvuva ogromna bolka. Majkata Ljubica ja preskoknuva zenata i se razviukuva.
Ljubica - Mrdni mi se od pred pat starudijo niedna. Kade begas. Uste sto godini li sakas da zivees. Ne ti e sram, kucka edna, a vnucite doma gi zaboravi, a? Mameto da ti go ebam.
Todor - Mamo, zosto ja raspcu tetka Curka (starata zena se vika Curka, by the way)? I tato ja pcue koga ne go slusa.
Ljubica, izleguvajki niz glavnata porta na zgradata, nadvor na trotoarot pred zgradata, bez zdiv
- More, mame da im ebam na site, taka da znaes sinko. Od stari lugje da begas. Em smrdat, em dosadi bozji se.
Nekoj pripiskuva:
- Begajte lugje izginavme. rekoa ke ima uste eden kako onoj od seestretata (63 godina, zab. na av.)!!!!
Ljubica go slusa kazanoto, se vrti naokolu i zdogleduva edne starec kako se dere, odi nakaj nego, go grabnuva dodeka starecot seuste se dere kako ulav.
- Begajte lugje izginavme. Rekoa ke ima uste eden kako onoj od seestretata. Javija na televizorot.
Ljubica mi zalepuva dve slakanici (bitch slapping)
Ljubica - Prekini skote, gi plasis lugjeto.
Stariot, zabezeknato, poleka se povraka od sokot i slakanicite - Sto ti e be dete, sto se mavas.
Ljubica - Ne se mavam skote smrden, tebe te mavam, mars od tuka drtalo edno, da ne ti vrzam uste nekoja.
Vo megjuvreme, Todor se izmolknuva od majka si, se doblizuva do stariot i mu udira tupanica megju nozete na dedoto.
Stariot, bolno -Uff, more dete, me otepa. Poleka, legnuva od bolka na zemja i pocnuva da ofka. Ljubica go zema deteto za raka i pocnuva so brzi cekori da odi nakaj Bunjakovec.
Vo megjuvreme, dvajca lopovi (se poznava po nacinot na koj vleguvaat vo stanot na Ljubica, koj ona go ima zaboraveno vo panikata i lutinata, otklucen) vleguvaat pretpazlivo.
Prviot -Ima li nekoj?
Vtoriot - Nema be nikoj, site se na ulica, vleguvaj vnatre da vidime sto ima.
Vleguvaat vnimatelno, prviot vadi od pod jaknata metalna cevka, ja dzi kako da ima namera da ja upotrebi. Vtoriot se obzirnuva naokolu.
Vtoriot - Pogledni, ke se oparime, a?
Prviot - Stvarno, zemaj sto ke zemas i da begame. Vo toj moment zdogleduva nesto zeleno vo edniot agol od salonot, zatskrieno.
Prviot - Sto e ona, a?
Vtoriot - Ne me dupi, dzek pot.
Prviot - Dzek pot, nego kako. Ti rekov deka imam srekna raka.
Odat poleka, pred niz se pokazuva prilicno golema saksija i vo nea mosen ubavo rastenie. rastenieto e canabis, popoznato kako marihuana, trava, Meri dzejn, gandza i slicno. Do nego, na zemjata ima listovi, veke isuseni, so malku cvet, podgotveni za konsumiranje.
Prviot - Da svitkame po edna, a?
Vtoriot - Sho da ne, ko da ke se vrati nekoj. Site se picki u gradov, dva dena ke cmaat nadvor od strav. Se navednuva, ja zema prigotvenata travka, odi kon masata, ja stava na masata, sednuva na kaucot.
Prviot go gleda soblaznitelno dodeka poleka i toj sednuva od sprotiva na stolce. Vtoriot, vesto, svitkuva eden dzoint, mu ga dava na Prviot koj go zema i go pali so kibrit koj nabrzina go vadi od dzep.
Vtoriot za toa vreme si pravi za sebe uste eden dzoint. Go vlazni i go pali. Poleka duvaat.
Vtoriot, duvajki, pocnuva da vitka uste dva.
Prviot - To brate, to.
Vtoriot, so dzoint vo usta, vitkajki go vtoriot dzoint (prviot dzoint e veke gotov) - U, da t'ibam, da t'ibam. Zivot, a? Mava, ko konj se osekam.
Prviot - Sto be ko konj, jas sum magare, sakas da izlezam nadvor i da vikam na cel glas?
Vtoriot - sedi be, koj kur ti e? Deka ednas ti rekle deka ti e kurot golem, pa sega magare, a?
Prviot, go ostava dzointot vo peplnicata, poleka gi otkopcuva farmerkite, go vadi kurot nadvor
- Gledaj be gledaj, mame da t'ibam, a! U sporedba so tvojot ne e magareski, megamagareski e.
Vtoriot -priberi go da ti edbam pederot, na mene li ke vadis **** picka li ti mater.
Prviot -Ne pcuj majka, mater ti ebam, mamu da t'ibam!
Vtoriot, vlece, dolgo, od dzointot, go drzi vo sebe, se zakasluva - Nekur jadi gomna. Da ne te ubijam, idi najdi nesto za pienje.
Prviot - Ajde be, ti mene. Stanuva, podi kon friziderot, go otvara, vadi sise ispolneto so zolta tecnost, go zatvora friziderot, se vraka na svoetpo stolce. - Eve ti be, krv ti ebem pijandurska. Drz.
Vtoriot - Fala. Go zema siseto i go nategnuva. Pie dolgo. Po nekoe vreme, so kravvi oci, potkasluva i go treska na masa. Se zabelezuvadeka ispil okolu 150 gr.
Prviot - Idi be u mater, ostaj i za mene. I toj go zema siseto, go otvora kapakot i pocnuva da pie. Ova se slucuva dodeka ne se ispijat okolu 600 gr. Ili na sekogo po otprilika 300 gr.
Vtoriot – Sto mislis, kolku vreme ke im treba na Skopjani pred da prestanat da tupat okolu zemjotresov?
Prviot – Koj gi znae, vo ova sivilio, besperspektivnost i nemanje pari, zemjotresov im e najgolema zanimacija. Kako koga tepase Kometal u rakomet. Nedela dena najmalku.
Vtoriot – Sto vikas. Koga ke gi vidam site onie faci nadvor mi ide da se ubijam. Slozile faci kako da im go utepal nekoj najmiloto.
Prviot – Dobro e be, se dodeka ne pocnat pak da tupat za politika. Koga ke im stane jasno deka sami se krivi. Zapnale, Branko e kriv, Ljubco e kriv, Cile e kriv, sto sakas? Ne sfakaat deka na ovoj ili onoj nacin, sami si gi glasavme. Nikoj ne ni e kriv.
Vtoriot – Zaebi, ne pocnuvaj. Ko dedo mi si. So izmenet glas – Nie, deca, koga se krenavme protiv fasistite, ne bevme nisto postari od vas. Goli i bosi za podobro utre, a vie, drogite, rakijata I posle daj mamo pari, daj tato pari.
Prviot – Znam be, serese ko foka. Barem dodeka ne pocna da bara od tebe cigari. Kako e sega?
Vtoriot – Dobar e. Go naviknav. Mu davam od onie, so hors zacineti. Pusi, tegne, spie, I posle pak odnovo. Barem prestana da sere. Skapo, ama se isplati.
Vo megjuvreme izduvuvaat uste po dva (vkupno 4 na sekogo) dzointa. Poleka se zabelezuva deka se epten pijani i naduvani. Vtoriot vadi pistol od nekade (verojatno od pod jaknata) i pocnuva da si igra so nego. Po nekoe vreme go vperuva vo Prviot.
Vtoriot -Ke te ubijam pizdo.
Prviot, pijano - Pukaj be bratuced, pukaj. Pocnuva da se smee na glas, poleka prerasnuva vo urlanje od smea na koja i se pridruzuva i Vtoriot. Poleka prestanuvaat da se smeat.
Ocite im se uste pokrvavi.
Vtoriot - Da ti ebam Milcoto, me nasmea.
Prviot - A, dobar e.
Vtoriot, so omrza vo ocite - Koj e be dobar, koplie edno. Znaes li deka pederot me odbi za uloga.
Prviot - Koja uloga be, si sanjal.
Vtoriot - Ti teknuva na onoj budalata od filmot. Onoj be sto ke ja upuca macketinata u manastirot. Za taa se spremav ama me zaeba kopileto.
Prviot - Ne ti e Milco kriv, za kur ne te biva.
Vtoriot go repetira poistolot, istreluva eden kursum vo gradite na Prviot, vika - Kogo be, kogo ne go biva pizda li ti mater, Kogo, a? Koj e bolji, a? Koj e bolji? Koj e mrtov, a? Kopile edno. Kopile, kopile.
Pocnuva da pee - kopile magaresko, koplie nedoebano.
Vo toj moment se otvora nadvoresnata vrata. Vtoriot tapo poglednuva natamu. Na vratata e Ljubica. Bez deteto e. Poglednuva naokolu. Pocnuva da vristi i da bega po skalite.
Vtoriot - Begaj picko, begaj. Begaj ama kade. Sednuva na kaucot. Vitka uste edne dzoint. Poglednuva nakaj prviot, koj lezi so otvoreni oci. Mrtov e. Vtoriot go pali dzointot. Povlekuva dlaboko, go zadrzuva dolgo, na kraj skoro nisto ne izleguva.
Vtoriot, nakaj Prviot - Kaj ti e sega kurot be? Kutis, a? Treba fala da mi kazes. Te izbaviv od prokletovo sekojdnevie.
Pocnuva da se smee. Stanuva i odi kon nadvoresnata vrata. Se vrti naokolu, kako bozem gleda vo nekogo
Vtoriot -Sto ti e be zemjotres, mater mu ebem, strasna rabota.
Ja otvora vratata i go povikuva liftot. Go vrti pistolot na prst dodeka go ceka liftot da pristigne. Nesakajki pistolot istreluva kursum, koj se odbiva od tavanot i go pogoduva
Vtoriot vo nogata. Pogodena mu e butnata arterija, tece zarko crvena krv. Vtoriot, zatapen od travka i domasna rakija, nisto ne cuvstvuva. Poleka pagja na podot. Krvari obilno, se obiduva da ja pritisne ranata. Ne uspeva.
Vtoriot - Ne biva zemjotres bez zrtvi. Kaj se videlo.
Pcue - Da ti ebam Skopjeto, da it ebam drzavata. Da ne bea onie u parlament nemase da ima ni zemjotresi.
Umira poleka. Po nekoja minuta se smiruva. Mrtov e.
Se otvora vratata od sprotiva. Izleguva Ljubica, po neka izleguva komsikata.
Komsikata - Mrtov li e?
Ljubica - Pojma nemam.
Komsikata - Kaj ti e Tosko! Arno sto ne e tuka?
Ljubica - Go odnesov kja moite.
Komsikata - Slusna li, nekoja zena so dete ja natepala Curka. Vika da ne znae poarno ke si recela deka ti e sestra.
Ljubica, se nasmevnuva podmolno - Koj ke znae, od strav na site ni se prividuva. Jas pomisliv deka go vidov Zoki dodeka begav.
Komsikata - Imas pravo. Tuku sto ke pravime so ovoj.
Ljubica - Ima uste den, oprcen e kaj mene u dnevna. Mrtov. Mi go unisti kilimot. Ke me ubie Zoki. Pak, trosis, ke mi rece.
Komsikata - Sto da pravis, nema krvav da go cuvas.
Ljubica - Imas pravo. Da vikneme policija.
Komsikata - Koe fajde i od niv. Nesposobnio. Ni edna vojnicka ne uspeaa da pobedat. Mislis ke mozat da se snajdat. Baska ke ti ja vidat travata. Uste ti e doma?
Ljubica - Uste, sakas da svitkame po edna?
Komsikata - Aj prvo da gi dzitneme niz prozor. Od pozadi. Ke recat se potepale na parking.
Ljubica - Vazi.
Pocnuvaat da go vlecat Vtoriot kon skailite. Go dovleckuvaat i go svalkuvaat. Vtoriot pagja tokmu do prozorcite. Odat vnatre vo stanot. Se slusaat nejasno zvuci. Po malku se pojavuvaat obete kako go vlecat Prviot. I nego go svalkuvaat do Vtoriot. Ljubica gi otvora dvte okna od prozorcite, a komsivkata gi turnuva obajcata. Dvete se navednuvaat da vidat. Se slusat dva tapi zvuka. Kako koga ke padne telo od golema visocina.
Ljubica - Sto vikas sega, zasluzivme po edna, a?
Komsikata - Ja ke svitkam, ti nemas poim.
Poleka gusnati vleguvaat vo stanot. Se zatvora vratata. Skopjani seuste se vo panika. Cekaat uste eden zemjotres. Ljubica i Komsikata ne. Tie nemaat gajle. Duvaat.
Komsikata - More da ima sega nekoj da mi go svirne, taman.
Ljubica - E, tebe ti e lesno. A onoj mojot kur go boli. Si sedi u ona vukojebinana, pisuva gluposti po e-mail, ne mu cue.
Komsikata - Sto ke mu cue. Kurva do kurva u toa africkite drzavi.
Ljubica - Ne be, so go znam. Plasliv e da ne fati nekoja bolest. Si ubiva od drkanje, toa sigurno.
Komsikata - Sepak, bi sakala nekoj da mi go svirne.
Ljubica - I jas.
Z A V E S A I L I K R A J N A P R V I O T D E L
ALL RIGHTS RESERVED
(SVITE PRAVA MOI SI SE)
Mala scena, dom. Znaci, stan, renoviran, od vleznata vrata levo, polica polna knigi, isto taka i od desno, ponatamu mala masa, kauc, dve mali stolcinja. Na masata ima solja kafe i casa sok, pepelnica i dve dalecinski. Pokraj niv TV, Samsung - poklon za svadba, dvd, sistem, PC2. Naokolu se motka malo dete, otprilika na 4 do skoro 5 godinki. Trca navamu-natamu, bescelno, kako i sekoe dete. Na kaucot sedi edna zenska, verojatno majka mu, na vozrast od okolu 25-28 godini. Se dosaduva, pusi cigara, ceka spanska ili venecuelska serija, dodeka na TV-to pustaat emisija od sekojdneviot zivot 'Makedonija i narodnite nosii vo Velesko'. Se pomrdnuva da ja istrese cigarata vo pepelnicata. Deteto pocnuva da pisti od cist mir. Majkata go poglednuva mrzovolno i prodolzuva nisto da ne pravi. Deteto ja zema casata piskajki, pocnuva da pie i da piska istovremeno. Se zagrcnuva, pocnuva da kasla dodeka sokot se istura. Majkata zabelezuva, izripuva, go potcuknuva po grbot, mu ja zema casata, ja stava na masata. Deteto ja poglednuva.
Pocnuva da vika:
deteto - Zosto se tepas ma? Picko, picko edna!
majkata - Todore (vo toj moment doznavame deka deteto se vika Todor, ne e toa vinovno, verojatno taka majka mu sakala), taka li se zbori na majka, a? Kazi mi, se zbori li?
Todor - Sto e mori Ljubico (majkata se vika Ljubica, doznavame, otkako deteto ke i se obrati)!! Neli taka tato te vika!!
Ljubica - Ke mu kazam ubavo jas na toj tatko ti koga ke se vrati? Ne se vika taka na majka. Prestani da se glupiras.
Vo toj moment se zatresuva lusterot, pocnuvaat da se tresat zidovite, pa se nisa zgradata, pagjaat knigite od policite, se iskluicuva TV-to, deteto i majkata panicno se obziraat naokolu. Deteto pocnuiva da se plasi, se gleda po negoviot izraz. I majkata ne e daleku od panika. Deteto pagja na gazot od silnite potresi. Majkata pocnuva da place. Deteto i se pridruzuva. Majkata ripnuva na noze, go grabnuva deteto, ja otvora nadvoresnata vrata, popat go pribira mobilniot, tasnata i nejzinite patiki. Deteto ima patiki na nozete od prethodno. Bega niz vratata, po skalite, zgradata prestanuva da se trese dodeka taa trca po skalite placejki zaedno so deteto. Taa ne go zabelezuva toa tuku prodolzuva. Na skalite ima mnogu lugje (ostanatite stanari). I tie panicno begaat po skalite. Majkata gleda deka patot i e preprecen od edna postara zena. Ja turka po skalite. Zenata pagja, vristi od bolka, se gleda od izrazot na nejzinoto lice deka cuvstvuva ogromna bolka. Majkata Ljubica ja preskoknuva zenata i se razviukuva.
Ljubica - Mrdni mi se od pred pat starudijo niedna. Kade begas. Uste sto godini li sakas da zivees. Ne ti e sram, kucka edna, a vnucite doma gi zaboravi, a? Mameto da ti go ebam.
Todor - Mamo, zosto ja raspcu tetka Curka (starata zena se vika Curka, by the way)? I tato ja pcue koga ne go slusa.
Ljubica, izleguvajki niz glavnata porta na zgradata, nadvor na trotoarot pred zgradata, bez zdiv
- More, mame da im ebam na site, taka da znaes sinko. Od stari lugje da begas. Em smrdat, em dosadi bozji se.
Nekoj pripiskuva:
- Begajte lugje izginavme. rekoa ke ima uste eden kako onoj od seestretata (63 godina, zab. na av.)!!!!
Ljubica go slusa kazanoto, se vrti naokolu i zdogleduva edne starec kako se dere, odi nakaj nego, go grabnuva dodeka starecot seuste se dere kako ulav.
- Begajte lugje izginavme. Rekoa ke ima uste eden kako onoj od seestretata. Javija na televizorot.
Ljubica mi zalepuva dve slakanici (bitch slapping)
Ljubica - Prekini skote, gi plasis lugjeto.
Stariot, zabezeknato, poleka se povraka od sokot i slakanicite - Sto ti e be dete, sto se mavas.
Ljubica - Ne se mavam skote smrden, tebe te mavam, mars od tuka drtalo edno, da ne ti vrzam uste nekoja.
Vo megjuvreme, Todor se izmolknuva od majka si, se doblizuva do stariot i mu udira tupanica megju nozete na dedoto.
Stariot, bolno -Uff, more dete, me otepa. Poleka, legnuva od bolka na zemja i pocnuva da ofka. Ljubica go zema deteto za raka i pocnuva so brzi cekori da odi nakaj Bunjakovec.
Vo megjuvreme, dvajca lopovi (se poznava po nacinot na koj vleguvaat vo stanot na Ljubica, koj ona go ima zaboraveno vo panikata i lutinata, otklucen) vleguvaat pretpazlivo.
Prviot -Ima li nekoj?
Vtoriot - Nema be nikoj, site se na ulica, vleguvaj vnatre da vidime sto ima.
Vleguvaat vnimatelno, prviot vadi od pod jaknata metalna cevka, ja dzi kako da ima namera da ja upotrebi. Vtoriot se obzirnuva naokolu.
Vtoriot - Pogledni, ke se oparime, a?
Prviot - Stvarno, zemaj sto ke zemas i da begame. Vo toj moment zdogleduva nesto zeleno vo edniot agol od salonot, zatskrieno.
Prviot - Sto e ona, a?
Vtoriot - Ne me dupi, dzek pot.
Prviot - Dzek pot, nego kako. Ti rekov deka imam srekna raka.
Odat poleka, pred niz se pokazuva prilicno golema saksija i vo nea mosen ubavo rastenie. rastenieto e canabis, popoznato kako marihuana, trava, Meri dzejn, gandza i slicno. Do nego, na zemjata ima listovi, veke isuseni, so malku cvet, podgotveni za konsumiranje.
Prviot - Da svitkame po edna, a?
Vtoriot - Sho da ne, ko da ke se vrati nekoj. Site se picki u gradov, dva dena ke cmaat nadvor od strav. Se navednuva, ja zema prigotvenata travka, odi kon masata, ja stava na masata, sednuva na kaucot.
Prviot go gleda soblaznitelno dodeka poleka i toj sednuva od sprotiva na stolce. Vtoriot, vesto, svitkuva eden dzoint, mu ga dava na Prviot koj go zema i go pali so kibrit koj nabrzina go vadi od dzep.
Vtoriot za toa vreme si pravi za sebe uste eden dzoint. Go vlazni i go pali. Poleka duvaat.
Vtoriot, duvajki, pocnuva da vitka uste dva.
Prviot - To brate, to.
Vtoriot, so dzoint vo usta, vitkajki go vtoriot dzoint (prviot dzoint e veke gotov) - U, da t'ibam, da t'ibam. Zivot, a? Mava, ko konj se osekam.
Prviot - Sto be ko konj, jas sum magare, sakas da izlezam nadvor i da vikam na cel glas?
Vtoriot - sedi be, koj kur ti e? Deka ednas ti rekle deka ti e kurot golem, pa sega magare, a?
Prviot, go ostava dzointot vo peplnicata, poleka gi otkopcuva farmerkite, go vadi kurot nadvor
- Gledaj be gledaj, mame da t'ibam, a! U sporedba so tvojot ne e magareski, megamagareski e.
Vtoriot -priberi go da ti edbam pederot, na mene li ke vadis **** picka li ti mater.
Prviot -Ne pcuj majka, mater ti ebam, mamu da t'ibam!
Vtoriot, vlece, dolgo, od dzointot, go drzi vo sebe, se zakasluva - Nekur jadi gomna. Da ne te ubijam, idi najdi nesto za pienje.
Prviot - Ajde be, ti mene. Stanuva, podi kon friziderot, go otvara, vadi sise ispolneto so zolta tecnost, go zatvora friziderot, se vraka na svoetpo stolce. - Eve ti be, krv ti ebem pijandurska. Drz.
Vtoriot - Fala. Go zema siseto i go nategnuva. Pie dolgo. Po nekoe vreme, so kravvi oci, potkasluva i go treska na masa. Se zabelezuvadeka ispil okolu 150 gr.
Prviot - Idi be u mater, ostaj i za mene. I toj go zema siseto, go otvora kapakot i pocnuva da pie. Ova se slucuva dodeka ne se ispijat okolu 600 gr. Ili na sekogo po otprilika 300 gr.
Vtoriot – Sto mislis, kolku vreme ke im treba na Skopjani pred da prestanat da tupat okolu zemjotresov?
Prviot – Koj gi znae, vo ova sivilio, besperspektivnost i nemanje pari, zemjotresov im e najgolema zanimacija. Kako koga tepase Kometal u rakomet. Nedela dena najmalku.
Vtoriot – Sto vikas. Koga ke gi vidam site onie faci nadvor mi ide da se ubijam. Slozile faci kako da im go utepal nekoj najmiloto.
Prviot – Dobro e be, se dodeka ne pocnat pak da tupat za politika. Koga ke im stane jasno deka sami se krivi. Zapnale, Branko e kriv, Ljubco e kriv, Cile e kriv, sto sakas? Ne sfakaat deka na ovoj ili onoj nacin, sami si gi glasavme. Nikoj ne ni e kriv.
Vtoriot – Zaebi, ne pocnuvaj. Ko dedo mi si. So izmenet glas – Nie, deca, koga se krenavme protiv fasistite, ne bevme nisto postari od vas. Goli i bosi za podobro utre, a vie, drogite, rakijata I posle daj mamo pari, daj tato pari.
Prviot – Znam be, serese ko foka. Barem dodeka ne pocna da bara od tebe cigari. Kako e sega?
Vtoriot – Dobar e. Go naviknav. Mu davam od onie, so hors zacineti. Pusi, tegne, spie, I posle pak odnovo. Barem prestana da sere. Skapo, ama se isplati.
Vo megjuvreme izduvuvaat uste po dva (vkupno 4 na sekogo) dzointa. Poleka se zabelezuva deka se epten pijani i naduvani. Vtoriot vadi pistol od nekade (verojatno od pod jaknata) i pocnuva da si igra so nego. Po nekoe vreme go vperuva vo Prviot.
Vtoriot -Ke te ubijam pizdo.
Prviot, pijano - Pukaj be bratuced, pukaj. Pocnuva da se smee na glas, poleka prerasnuva vo urlanje od smea na koja i se pridruzuva i Vtoriot. Poleka prestanuvaat da se smeat.
Ocite im se uste pokrvavi.
Vtoriot - Da ti ebam Milcoto, me nasmea.
Prviot - A, dobar e.
Vtoriot, so omrza vo ocite - Koj e be dobar, koplie edno. Znaes li deka pederot me odbi za uloga.
Prviot - Koja uloga be, si sanjal.
Vtoriot - Ti teknuva na onoj budalata od filmot. Onoj be sto ke ja upuca macketinata u manastirot. Za taa se spremav ama me zaeba kopileto.
Prviot - Ne ti e Milco kriv, za kur ne te biva.
Vtoriot go repetira poistolot, istreluva eden kursum vo gradite na Prviot, vika - Kogo be, kogo ne go biva pizda li ti mater, Kogo, a? Koj e bolji, a? Koj e bolji? Koj e mrtov, a? Kopile edno. Kopile, kopile.
Pocnuva da pee - kopile magaresko, koplie nedoebano.
Vo toj moment se otvora nadvoresnata vrata. Vtoriot tapo poglednuva natamu. Na vratata e Ljubica. Bez deteto e. Poglednuva naokolu. Pocnuva da vristi i da bega po skalite.
Vtoriot - Begaj picko, begaj. Begaj ama kade. Sednuva na kaucot. Vitka uste edne dzoint. Poglednuva nakaj prviot, koj lezi so otvoreni oci. Mrtov e. Vtoriot go pali dzointot. Povlekuva dlaboko, go zadrzuva dolgo, na kraj skoro nisto ne izleguva.
Vtoriot, nakaj Prviot - Kaj ti e sega kurot be? Kutis, a? Treba fala da mi kazes. Te izbaviv od prokletovo sekojdnevie.
Pocnuva da se smee. Stanuva i odi kon nadvoresnata vrata. Se vrti naokolu, kako bozem gleda vo nekogo
Vtoriot -Sto ti e be zemjotres, mater mu ebem, strasna rabota.
Ja otvora vratata i go povikuva liftot. Go vrti pistolot na prst dodeka go ceka liftot da pristigne. Nesakajki pistolot istreluva kursum, koj se odbiva od tavanot i go pogoduva
Vtoriot vo nogata. Pogodena mu e butnata arterija, tece zarko crvena krv. Vtoriot, zatapen od travka i domasna rakija, nisto ne cuvstvuva. Poleka pagja na podot. Krvari obilno, se obiduva da ja pritisne ranata. Ne uspeva.
Vtoriot - Ne biva zemjotres bez zrtvi. Kaj se videlo.
Pcue - Da ti ebam Skopjeto, da it ebam drzavata. Da ne bea onie u parlament nemase da ima ni zemjotresi.
Umira poleka. Po nekoja minuta se smiruva. Mrtov e.
Se otvora vratata od sprotiva. Izleguva Ljubica, po neka izleguva komsikata.
Komsikata - Mrtov li e?
Ljubica - Pojma nemam.
Komsikata - Kaj ti e Tosko! Arno sto ne e tuka?
Ljubica - Go odnesov kja moite.
Komsikata - Slusna li, nekoja zena so dete ja natepala Curka. Vika da ne znae poarno ke si recela deka ti e sestra.
Ljubica, se nasmevnuva podmolno - Koj ke znae, od strav na site ni se prividuva. Jas pomisliv deka go vidov Zoki dodeka begav.
Komsikata - Imas pravo. Tuku sto ke pravime so ovoj.
Ljubica - Ima uste den, oprcen e kaj mene u dnevna. Mrtov. Mi go unisti kilimot. Ke me ubie Zoki. Pak, trosis, ke mi rece.
Komsikata - Sto da pravis, nema krvav da go cuvas.
Ljubica - Imas pravo. Da vikneme policija.
Komsikata - Koe fajde i od niv. Nesposobnio. Ni edna vojnicka ne uspeaa da pobedat. Mislis ke mozat da se snajdat. Baska ke ti ja vidat travata. Uste ti e doma?
Ljubica - Uste, sakas da svitkame po edna?
Komsikata - Aj prvo da gi dzitneme niz prozor. Od pozadi. Ke recat se potepale na parking.
Ljubica - Vazi.
Pocnuvaat da go vlecat Vtoriot kon skailite. Go dovleckuvaat i go svalkuvaat. Vtoriot pagja tokmu do prozorcite. Odat vnatre vo stanot. Se slusaat nejasno zvuci. Po malku se pojavuvaat obete kako go vlecat Prviot. I nego go svalkuvaat do Vtoriot. Ljubica gi otvora dvte okna od prozorcite, a komsivkata gi turnuva obajcata. Dvete se navednuvaat da vidat. Se slusat dva tapi zvuka. Kako koga ke padne telo od golema visocina.
Ljubica - Sto vikas sega, zasluzivme po edna, a?
Komsikata - Ja ke svitkam, ti nemas poim.
Poleka gusnati vleguvaat vo stanot. Se zatvora vratata. Skopjani seuste se vo panika. Cekaat uste eden zemjotres. Ljubica i Komsikata ne. Tie nemaat gajle. Duvaat.
Komsikata - More da ima sega nekoj da mi go svirne, taman.
Ljubica - E, tebe ti e lesno. A onoj mojot kur go boli. Si sedi u ona vukojebinana, pisuva gluposti po e-mail, ne mu cue.
Komsikata - Sto ke mu cue. Kurva do kurva u toa africkite drzavi.
Ljubica - Ne be, so go znam. Plasliv e da ne fati nekoja bolest. Si ubiva od drkanje, toa sigurno.
Komsikata - Sepak, bi sakala nekoj da mi go svirne.
Ljubica - I jas.
Z A V E S A I L I K R A J N A P R V I O T D E L
ALL RIGHTS RESERVED
(SVITE PRAVA MOI SI SE)
Soncevo utro,Ohrid,jas,gladna,dukanite seuste neotvoreni.
Den cetvrtok.
Sinoka cudno se cuvstvuvav,isplaseno,voznemireno,rastrepereno.Cela nok ja pominav na 100 dolari-pogled terasa,sama,zakocena,so nejasna misla i edno ime.
I taka odam po izmienite Оhridski sokaci barajki hrana. Zabelezuvam izlog, vo koj na postolje stoi CD koe mi go vlece vnimanieto.Vleguvam vnatre.Voocuvam luksuzno opremena CD-teka vo koja nema sto nema.So nasmevka, tipicna za prviot kupuvac, vraboteniot primetuvajki go mojot pogled,posega po CD-to vo koe gledam.Mi dava slusalki,go pusta,a,jas cekam zvuk.
Vo toj moment gledam pred mene se vklucuva TV-ekran,a na nego golema voda vo koja pagja kapka,edna,uste edna... Istovremeno slusam cisto pijano vo ist ritam so kapkite na ekranot,i zvukot na pijanoto se pretvora vo glasot na Vlado Janevski vo momentot na formiranje na koncentricni krugovi vo golemata voda od mala kapka.A Vlado vo slusalki pee:...15-ti den na ludilo,ne sum vcerasen,no, vaka ne bilo,se ubivam od spomeni no tvoeto srce znam adresa promeni...
Mi tecat solzi.Gi trgam slusalkite,go guskam CD-to kako parce zlato na dusa,plakam i si odam. So maten pogled Ohrid mi e pregratka za uteha. Мi teknuva deka ne sum gladna poveke,mi teknuva deka nekam nikogo da vidam.Se dvizam a ne znam kade,odam.
Se najdov na prazna plaza.Placam,tazam,lipam na glas.Nikoj ne me slusa,a i ne mi e gajle...Snagata od solzi mi se trese a ne znam zosto placam.
Gledam vo mobilniot sto go stiskam cvrsto vo raka i odednas se mi e jasno!
Тој ne me saka poveke.Vcera me frli kako topka vo kosot na svoeto igraliste...Vcera mu se sluci "...dve dusi i mesecina..." daleku, daleku...Go nema da se javi.
Zavrsi bajkata...
Od kade znam? Ednostavno znam!!! Damarot nepravilen dlabok kolku dusava mi kazuva. Vcera nok se se izmeni.Se izmeni Ohrid, ezeroto, jas, odmorot, lugjeto, terasata, drugarkite...
I ko za inat, Vlado tresti od site strani.Segde pee Vlado,2dusi i mesecina,ako ne te sakam,vakov ili takov.Pee se samo edna pesna ne.Taa jas si ja slusav vo sebe,mi ostana vo usite.
Zavrsi i odmorot.Se vrativ od Ohrid.I Skopje ne e isto. I тој ne e ist,ne zvoni,ne pisuva,nema sms,nema titkanje,go nema. Koga go ima laze.
Koga go vidov,vidov se. Zaljuben i zbunet ,ama ne vo mene,a ne znae kako da mi kaze!
Kakov lik imav ne znam.Znam deka dusa veke nemav.Eksplodira na sitni parcinja!
Agonijata prodolzi.Nasila go zadrzav uste nekoe vreme.Kradev od sebe delce od nego,zarivajki si go posledniot noz vo srceto.
Se potoa bese greska, obid, sram, strav, bes i lutina, vozdrzuvanje, samoubivanje.
Koga po nekolku meseci stignav do sebe,poleka zastanav na noze.
Tuka mi svetnaa sliki na sms,na meilovi-prepisani,lazni,nevistini,navredi i ponizuvanja i mojata slepa verba deka i toj me saka ednakvo kako jas nego.
Kolku naivno.Kolku zalno od mene i glupavo,neizdrzano.
Interesno! Flash-back? Klinac moj flash-back!
…jas cisto kako dusava go sakam i biseri pred nego frlam...
Den cetvrtok.
Sinoka cudno se cuvstvuvav,isplaseno,voznemireno,rastrepereno.Cela nok ja pominav na 100 dolari-pogled terasa,sama,zakocena,so nejasna misla i edno ime.
I taka odam po izmienite Оhridski sokaci barajki hrana. Zabelezuvam izlog, vo koj na postolje stoi CD koe mi go vlece vnimanieto.Vleguvam vnatre.Voocuvam luksuzno opremena CD-teka vo koja nema sto nema.So nasmevka, tipicna za prviot kupuvac, vraboteniot primetuvajki go mojot pogled,posega po CD-to vo koe gledam.Mi dava slusalki,go pusta,a,jas cekam zvuk.
Vo toj moment gledam pred mene se vklucuva TV-ekran,a na nego golema voda vo koja pagja kapka,edna,uste edna... Istovremeno slusam cisto pijano vo ist ritam so kapkite na ekranot,i zvukot na pijanoto se pretvora vo glasot na Vlado Janevski vo momentot na formiranje na koncentricni krugovi vo golemata voda od mala kapka.A Vlado vo slusalki pee:...15-ti den na ludilo,ne sum vcerasen,no, vaka ne bilo,se ubivam od spomeni no tvoeto srce znam adresa promeni...
Mi tecat solzi.Gi trgam slusalkite,go guskam CD-to kako parce zlato na dusa,plakam i si odam. So maten pogled Ohrid mi e pregratka za uteha. Мi teknuva deka ne sum gladna poveke,mi teknuva deka nekam nikogo da vidam.Se dvizam a ne znam kade,odam.
Se najdov na prazna plaza.Placam,tazam,lipam na glas.Nikoj ne me slusa,a i ne mi e gajle...Snagata od solzi mi se trese a ne znam zosto placam.
Gledam vo mobilniot sto go stiskam cvrsto vo raka i odednas se mi e jasno!
Тој ne me saka poveke.Vcera me frli kako topka vo kosot na svoeto igraliste...Vcera mu se sluci "...dve dusi i mesecina..." daleku, daleku...Go nema da se javi.
Zavrsi bajkata...
Od kade znam? Ednostavno znam!!! Damarot nepravilen dlabok kolku dusava mi kazuva. Vcera nok se se izmeni.Se izmeni Ohrid, ezeroto, jas, odmorot, lugjeto, terasata, drugarkite...
I ko za inat, Vlado tresti od site strani.Segde pee Vlado,2dusi i mesecina,ako ne te sakam,vakov ili takov.Pee se samo edna pesna ne.Taa jas si ja slusav vo sebe,mi ostana vo usite.
Zavrsi i odmorot.Se vrativ od Ohrid.I Skopje ne e isto. I тој ne e ist,ne zvoni,ne pisuva,nema sms,nema titkanje,go nema. Koga go ima laze.
Koga go vidov,vidov se. Zaljuben i zbunet ,ama ne vo mene,a ne znae kako da mi kaze!
Kakov lik imav ne znam.Znam deka dusa veke nemav.Eksplodira na sitni parcinja!
Agonijata prodolzi.Nasila go zadrzav uste nekoe vreme.Kradev od sebe delce od nego,zarivajki si go posledniot noz vo srceto.
Se potoa bese greska, obid, sram, strav, bes i lutina, vozdrzuvanje, samoubivanje.
Koga po nekolku meseci stignav do sebe,poleka zastanav na noze.
Tuka mi svetnaa sliki na sms,na meilovi-prepisani,lazni,nevistini,navredi i ponizuvanja i mojata slepa verba deka i toj me saka ednakvo kako jas nego.
Kolku naivno.Kolku zalno od mene i glupavo,neizdrzano.
Interesno! Flash-back? Klinac moj flash-back!
…jas cisto kako dusava go sakam i biseri pred nego frlam...
Скулгрл
Queen of the superficial::..
- Член од
- 17 јануари 2006
- Мислења
- 5.059
- Поени од реакции
- 69
Ќе истраам додека не успеам.Нема да дозволам ни вчерашниот успех да ме успие во самозадоволството денес,зашто тоа е голем темел на неуспехот.Ќе ги заборавам настаните од денот што си заминал,независно од тоа дали биле добри или лоши,и ќе го поздравам новото сонце со верба дека тоа ќе биде најдобриот ден во мојот живот.Се додека имам здив ќе истраам.Зашто сега научив еден од најголемите принципи на успехот:Ако истраам доволно долго-ќе победам.
Ќе истраам.Ќе победам!
Ќе истраам.Ќе победам!
ftopic:
Fortune
шодаенешчо
- Член од
- 9 мај 2005
- Мислења
- 12.493
- Поени од реакции
- 183
Срцевина
Тргнуваш и одиш без цел, но зошто само се влечеш, зошто не почнеш да трагаш по лесниот прстен кој обвива прекрасна мугра? Тргуваш со сопствената волја, продаваш туѓ грев, камо чувство на свој жар? Кој ги скина уздите и прекина да ја трга двоколката, кој застана на сред дрво кое спојува два оддалечени речни брега? Таму стои трага во песок од нога, остана да чека да создаде ветрот пред неа уште две стапки, така ќе е расцепкана нераскинливата целина.
Сигурно чувствуваш неодреден мотив и имаш чувство како да посакуваш никогаш да не прекине она летање и разбивање на насобраните и стиснати клетки на самотијата. Дали сам го создаде делот кој допрва треба да се корне од твоите дрски мисли, дали јас можеби сакав да доплива една чудна и скришно создадена болка? Немиот слушател можеби ќе кажеше некој збор, само ако можеше да зборува. Молчеливо допира до некоја друга несфатлива страна, се плаши од создадената никаква ситуација, сака да застане и да молчи. Па и што друго прави, освен што молчи? Добива она што сака, има она што не поднесува, па кај ќе е крајот? Може ли да се задоволи една пуста желба која не прекинува да се создава, една скриена моќ која има храброст само да се правда пред прашањата за едно големо ништо?
Празна исушена празнина, цела избраздена внатрешност, разлазена од безброј црви кои не гризат зошто нема што. Зошто сакаш да навлегуваш во празнотија, во некоја темна иднина, во нешто од кое секој бега? Не се плашиш од себе си? Не те брка самата измазнета површина на патот кој сам го отвори и сам го осуди на ќорсокак? Почнуваш нешто кое не знаеш ни сам како ќе почне да застанува, не знаеш зошто ќе почне да осудува, да прогонува, да паѓа. Обиди се да дојдеш до точката на сопствената желба, до оној мал дел од денот кој ти треба за да сфатиш дека нешто ти треба, до оној дел од зората кога ќе спиеш и ќе ти се чини се` дека е сон. Загубеното време од неповратен гест скапо може да биде платено со парите на сопствената судбина која воопшто не моли за прошка. Земаш забрането, дозволуваш да ти земат она што ти е дозволено да го измачуваш, чуваш туѓа срцевина која полека почнува да се топи во твоја рака. Замрзни се` што е пред тебе, дувни со сопствената сончева утроба, обиди се да дојдеш до скалата на мојот замислен сон.
Езерцето пред моите внатрешни солзи станало вирче, се собрало во една длабнатина, ти се чини дека никогаш не било ни поток. Водата се бранува, се мачи да излезе од пукнатината на голиот камен, се собрале црви да гризат, пополнуваат дупка низ која извира вода. Се бори да раскине синџири, слободата далечна се чини, живоста станала вулкан, зборот станал оков. Тишината се бори во арена, победата е блиска, урива секакви пориви и крици, се турка низ толпата и воздухот го убива. Молчењето на победителката станува примарна цел за оние подводни стени, за секој непослушен трепет кој стресува немир. Бесконечно влечење врвци, постојано газење по врвици – тоа е она вистинското. Зошто да е се` просто? Можеш да видиш што не ти покажувам, можеш да чуеш што премолчувам. Заситен од својата почната изградба на туѓа исконска желба скриена во чудни и непристапни длабочини создадени од видливи знаци на волја за допир на усни, патуваш високо извишен пред нечии порти чиј клуч не ни постоел. Слободен си да одиш, а не сакаш да тргнеш кон она кое веќе го создаде, кон она што е твое, она кое не смее да е твое, кое сака да остане на сопствени нозе и да тапка во место, мислејќи дека ќе останеш во синџири и нема да можеш да го најдеш патот за назад.
Сепак почнува да се измачува нечија изградена тврдина, почнува да се навалува кон небото и да бара сопственик кој нема да знае што да однесе кон утрото кое бара да биде затворено. Навиката од затвор останува негибната, останува на истото место, но бега од другата затворена зандана која нема решетки. Очите остануваат залепени за вистината, останува прстот закржлавен за упатување, стапалата остануваат заковани за нов пат, а срцевината на нешто големо останува со истиот ритам и не дозволува да допре сушата.
Секој сам, секој за друг, тој повторно за никого. А јас? Јас повторно на истиот пат, повторно со истата сенка која ме прати, со мојата сенка која не ме остава ни миг без заштита, без волја за сила. Утре тоа ќе биде заборавено? Утре ќе посакаш да испратиш лик осветлен од небесните лачи, суден лик за друга страна од твојот дел?
Што ќе е утре? Она кое секој ден го гледам кога испружувам поглед пред себе додека отворам очи или она кое сакам да не го засакам толку силно што ќе сакам да не го изгубам и пред да го добијам? Добивка? Што е тоа на ова парче миг создаден за голема солза вредна колку самиот час на загуба? Вреди ли да добиеш само една мала капка со која не можеш да полиеш цела карпа која може да распука само од ситната капка? Вреди да изгубиш се? Вреди да добиеш миг кој не значи ништо освен се`?
Топка
Генерал
- Член од
- 21 април 2006
- Мислења
- 1.220
- Поени од реакции
- 2
Беше зима. Дуваа ветрови од сите страни. Се беше бело. Студ. Наоколу немаше никој. Сеуште се
немаше разденето. Со нетрпение ја очекував зората седејќи покрај прозорецот од мојата куќа.
Гледав надвор и се восхитував на убавиот зимски пејзаж. Се восхитував на таа огромна пространа
белина, им се воситував на малите и нежни разиграни снегулки кои како мали самовили кротко паѓаа
на земјата. Се беше тивко и мирно. Излегов надвор за вистински да го доловам чувството на зимата,
но веднаш се вратив внатре бидејќи се скаменив од студот. Тој ден и наставата беше одложена
поради големиот студ кој го зафати нашето мало селце. Како што поминуваше времето, сонцето почна
да се издигнува зад густите облаци. Се чинеше како и да не грее, како да не напуштило небаре не
ја заслужуваме неговата топлина. Веќе селото се беше разбудило пред да закукуригаат петлите и
официјално да го прогласат почетокот на новиот ден. Отидов до кујната и сварив чај. На тој студ
една шолја чај, си реков, нема воопшто лошо да ми дојде. Ја земав шолјата и повторно седнав до
прозорецот. Веќе не беше пусто. Деца играа на снегот и и се восхитуваа на зимата. Детскиот џагор
кој одекнуваше од надвор како да ме одржуваше во живот, како да ми даваше сила во овие моменти на осаменост. Престана да врне снег. Времето се разбистри и сега конечно можев во далечината да го забележам и првиот сончев зрак.
немаше разденето. Со нетрпение ја очекував зората седејќи покрај прозорецот од мојата куќа.
Гледав надвор и се восхитував на убавиот зимски пејзаж. Се восхитував на таа огромна пространа
белина, им се воситував на малите и нежни разиграни снегулки кои како мали самовили кротко паѓаа
на земјата. Се беше тивко и мирно. Излегов надвор за вистински да го доловам чувството на зимата,
но веднаш се вратив внатре бидејќи се скаменив од студот. Тој ден и наставата беше одложена
поради големиот студ кој го зафати нашето мало селце. Како што поминуваше времето, сонцето почна
да се издигнува зад густите облаци. Се чинеше како и да не грее, како да не напуштило небаре не
ја заслужуваме неговата топлина. Веќе селото се беше разбудило пред да закукуригаат петлите и
официјално да го прогласат почетокот на новиот ден. Отидов до кујната и сварив чај. На тој студ
една шолја чај, си реков, нема воопшто лошо да ми дојде. Ја земав шолјата и повторно седнав до
прозорецот. Веќе не беше пусто. Деца играа на снегот и и се восхитуваа на зимата. Детскиот џагор
кој одекнуваше од надвор како да ме одржуваше во живот, како да ми даваше сила во овие моменти на осаменост. Престана да врне снег. Времето се разбистри и сега конечно можев во далечината да го забележам и првиот сончев зрак.
Топка
Генерал
- Член од
- 21 април 2006
- Мислења
- 1.220
- Поени од реакции
- 2
Еве една што ја имавме за писмена:
Чорбаџи Теодос во минатото и денес
Како во минатото, така и денес, многу од лицата од машкиот пол лошо се однесуваат кон своите пријатели, па и кон своите најблиски. Тоа е еден вид на деспотско однесување, заповедање и наредување и денес таквите ситуации честопати завршуваат со насилство. Во минатото, постоеле мажи кои кон своите жени се однесувале како кон робинки и им наредувале или со други зборови, жените се плашеле од нив и биле еден вид на слугинки.
Типичен пример за вакво деспотско однесување, но изразено и прикажано на комичен начин се среќава и во драмата „Чорбаџи Теодос“. Теодос е чорбаџија, лихвар, деспот, наредник со други зборови, тој е оној кој се однесува деспотски кон членовите од неговото семејство и оние кои живеат во неговата куќа. Тој е навидум еден човек во раната старост. Во неговиот дом, сите се преплашени од него, а особено неговата жена Параскева и неговата слугинка Наца. Честопати знаел да се развика и својот бес да го истури врз некој од најблиските, си требало да биде „под конец“, чисто и средено. На си наоѓал маани, се лутел и не бил задоволен. Со него не можело ниту да се разговара, ниту пак да се има било какви семејни односи. Си сакал да е по негово и се морало да биде извршено до перфекција. На некој начин тој сакал да живее во стаклено ѕвоно. Ги навредувал најблиските, така што секој би помислил дека тој е некој страшен непријател на семејството, а не негова глава. Бил тој чуден чорбаџија, со него просто не можела да се оствари никаква пристојна комуникација. Разговорот со луѓето кои го опкружувале не наликувал на нормален разговор, туку викање и заповедање на нив. Сакал да доминира во семејството и неговиот збор секогаш бил последен. Со презир гледал кон луѓето од пониските класи, а тоа директно се согледува и во самата драма преку негов разговор. Го почитувал стариот обичај, сам да си ја одбере снаата, а тоа во никој случај не би била некоја од пониска општествена класа, туку жена од чорбаџиско семејство, домаќинка, паметна, убава, чиста, средена, со еден збор совршена жена.
Однесувањето на Чорбаџи Теодос е лошо и непримерно. Неговите постапки не треба да се следат. Тие во драмата се наведени како поука кон оние кои ја читаат, изнесени се на комичен начин, така што чорбаџијата се изложува на потсмев и критика. Денес, за разлика од минатото, ваквото деспотско однесување кон најблиските и значително намалено, но сепак постои. Тоа не е во ред и сите оние кои се однесуваат така треба да размислат како би било некој кон нив така да се однесува.
cudna prepiska
Pred da ja rascukam tastaturava - toj sum,od pusta diskrecija, a gajle si nemam,izrentav ime i e-mail adresa od drugarka.
A i podobro e vaka, sega ke se otkrivame del po del,- striptiz na dusickite.
Zamisli, da napisev se tocno vo profilot, sega, sto ke si kazuvavme!?
Ako malku se razbiras vo pravo,a mi licis za takva,ke razberes deka mojata zaljubenost e prava,ili ke mi kazes za site pravni raboti sto me cekaat koga ke dojde denot da i kazam na zena mi, deka taa sto ja posakuvam resi da go ostavi mazot.
Kolku e komplicirano, a jas pak ja sakam.
A se pocna vaka
Pusti nekoj instrumental)
Septemvri 2001, Skopje (poznat lokal),edni nasi stari prijateli i edni nivni
prijateli. M. togas zastana prv pat do mene i mislam deka dodeka druzevme sekogas bese do mene.Pa, otidovme vo eden nocen klub i poradi glasnata muzika moravme da se zblizime.
Prviot pat koga ja doprev so vrvot na nosot,me pogodi nesto kako stofazna struja i posledicite uste gi imam, izgleda udira na srce!
E, togas mi pocna letoto.I vremeto se meri na drug nacin.Sega sme treta godina posle M.
Ona Isus pred-posle, ne e vo moda!
Znaci se zaljubiv,pa imavme nekolku nezaboravni noki,pa sega ja sakam.....
Za nezaboravnite noki vo sledniot broj,so napomena deka se za nad 18 godisni,ima zeski sceni, a posto ne se sramam od niv,spremna li si da gi procitas, zamislis...
Ti vrakam za provokacijata so dvete Bibiki!
I sega, ke otkries li del od tvojata dusicka,
Ama ubav del, mislam golem del!
Pred da ja rascukam tastaturava - toj sum,od pusta diskrecija, a gajle si nemam,izrentav ime i e-mail adresa od drugarka.
A i podobro e vaka, sega ke se otkrivame del po del,- striptiz na dusickite.
Zamisli, da napisev se tocno vo profilot, sega, sto ke si kazuvavme!?
Ako malku se razbiras vo pravo,a mi licis za takva,ke razberes deka mojata zaljubenost e prava,ili ke mi kazes za site pravni raboti sto me cekaat koga ke dojde denot da i kazam na zena mi, deka taa sto ja posakuvam resi da go ostavi mazot.
Kolku e komplicirano, a jas pak ja sakam.
A se pocna vaka
Pusti nekoj instrumental)Septemvri 2001, Skopje (poznat lokal),edni nasi stari prijateli i edni nivni
prijateli. M. togas zastana prv pat do mene i mislam deka dodeka druzevme sekogas bese do mene.Pa, otidovme vo eden nocen klub i poradi glasnata muzika moravme da se zblizime.
Prviot pat koga ja doprev so vrvot na nosot,me pogodi nesto kako stofazna struja i posledicite uste gi imam, izgleda udira na srce!
E, togas mi pocna letoto.I vremeto se meri na drug nacin.Sega sme treta godina posle M.
Ona Isus pred-posle, ne e vo moda!
Znaci se zaljubiv,pa imavme nekolku nezaboravni noki,pa sega ja sakam.....
Za nezaboravnite noki vo sledniot broj,so napomena deka se za nad 18 godisni,ima zeski sceni, a posto ne se sramam od niv,spremna li si da gi procitas, zamislis...
Ti vrakam za provokacijata so dvete Bibiki!
I sega, ke otkries li del od tvojata dusicka,
Ama ubav del, mislam golem del!