Прозни искри

[The Goddess]

Хах...дали мирисот на опојното средство ги опи или не е до тоа?
Можеби навистина беше екстравагантна ситуацијата...?-само за миг се запраша длабоко во себе.
-Не е важно-си одговори самата на себе...
-Се додека е смешно не е важно-и продолжи да се смее.

...И наеднаж се најде во рајската градина.Од смеење не ни примети како стаса до таму. Не е важно. Својата смеа ја разлеа и тука и продолжуваше по свое. И сосема се изгуби веќе.
-Ах, а да се вратеја дома?
И се вратија дома.
Се најде во состојба на длабок транс. Многу длабок и премина во црната јама. Гадно беше. Се врати во нормала, легна и заспа.
Следното утро го слушна само гласот на децата...Ги отвори очите и само си рече во себе-Па дали сум нормална јас?
И повторно се најде во некоја своја неидентификувана состојба...
Малку се плаши...малку не!!!
Не е важно...важно е да се врати на патот, со памет или не, без памет или не, си вети на себеси дека нема веќе да влегува во темните сокаци како што си вети и неколку пати претходно знаејќи дека уште долго долго време нема да си го исполни истото. Знаеше дека она не е човек за патот.Знаеше дека е лудо заљубена во темните сокаци исполнети со најодвратно ѓубре.
Но, таа тоа го сакаше. Се врати на патот продолжувајќи да оди по ширинката жедно барајќи го следниот мрачен сокак кој ќе и искрсне на патот.
Што ли ќе ја снајде?
Ќе преживее или не?
Можеби и нема да пројде толку лесно како што пројде сега?
А можеби не ни помина ни сега?

-Не е важно, врати се на патот-си рече самата на себе и мирно и спокојно со ладна глава без памет и средна доза на страв зачекори храбро.
А смеата...смеата уште ја држеше ))

 

[malomaja]

Искрено незнам зошто пак пишувам...сто пати сум рекла ова е последен пат и еве пак сум со мастило во рака....полна пепељара....чаша црвено вино....соба полна дим...чекам да изгрее сонце за да можам да легнам да спиам....некои мислат дека спиам денски бидејки се плашам од темнината...но тоа не е вистина...јас се плашам од денот...несакам ликот да го видам во огледало....таму ништо не препознавам...само една навидум восочна фигура...бледо лице...темни подочњаци...црвени усни...и плави очи...кои некогаш беа полни со живот а сега...сега стојат неми и празни...без блесок...без живот во нив....повторно почнав црно да носам...сите ми викаат...знаеш не ти е најдобро црно да носиш па ти си млада девојка пред која животот штотуку почнал да течи...ех само да знаат дека мојот живот одамна заврши...и дека сум само една лутка која дозволи ветерот да си поигра со неа....знаеш често се прашувам што ли барам јас во оваа земја....што правам тука...која е мојата цел....имам ли јас цел....па како можи да имам цел кога немам ама баш за ништо волја...цел ден го преспивам само за да не ме гледаат лугето во што се претворам...да не се гледам јас самата во што се претворам...го избегавам сонцето...го избегавам денот...ги избегавам огледалата....затоа што таму е мојот вистински лик...живеам во нокта криејки се како некој вампир....знаеш понекогаш ги гледам старите слики и се прашувам ...каде исчезна таа девојка која секогаш носеше насмевка на лицето...на која од очите и сјаеше живот...девојка која сакаше да види се....девојка која беше заљубена во животот...а што остана од неа..една подсмешна фигура...знаеш понекогаш и не можам да се препознаам на сликите...сега од таа девојка ја носам само контурата...
Немој да се лутиш пријателе што повеке не те барам...повеке не ти пишувам...јас едноставно не сакам да го видам разочарувањето во твоите очи.....секогаш знаеше да речиш....таму каде што одиш има поубав живот....но види тој живот што направи од мене....ме уништи....ми недостигаш пријателе...одамна тоа на никого не сум му го рекла....но стварно ми недостигаш....нема со кого да ги поминувам безсоните ноки...се секаваш ли....ти секогаш ми правеше друштво...заедно секогаш ги чекавме зорите....каде си сега пријателе....дали и пак си насмевнат како некогаш....кога бевме заедно....

 

[Nikolic]

A virgin story

Virgin girl is on the phone and asks her boyfriend to come

over and have dinner with her parents. Since this is such a

big event, the girl announces to her boyfriend that

after dinner, she would like to go out and make love

for the first time.

* * * * * * * * *

Well, the boy is ecstatic, but he has never had sex

before, so he takes a trip to the pharmacist to get

some condoms. He tells the pharmacist it's his first time and

the pharmacist helps the boy for about an hour.

He tells the boy everything there is to know about condoms and

sex.

* * * * * * * * *

At the register, the pharmacist asks the boy how many

condoms he'd like to buy, a 3-pack, 10-pack, or family

pack. The boy insists on the family pack because he

thinks he will be rather busy, it being his first time and all.

* * * * * * * * *

That night, the boy shows up at the girl's parents

house and meets his girlfriend at the door. "Oh, I'm

so excited for you to meet my parents, come on in!"

* * * * * * * * *

The boy goes inside and is taken to the dinner table

where the girl's parents are seated. The boy quickly

offers to say grace and bows his head.

* * * * * * * * *

A minute passes, and the boy is still deep in prayer,

with his head down.

* * * * * * * * *

10 minutes pass, and still no movement from the boy.

* * * * * * * * *

Finally, after 20 minutes with his head down, the

girlfriend leans over and whispers to the

boyfriend, "I had no idea you were this religious."

* * * * * * * *

The boy turns, and whispers back, "I had no idea your

father was a pharmacist."

 

[Goddess of Chaos]

And the lady waved over my head. She claimed she was just looking for some fresh hair. I don’t know, but i can assume i bored her to death.
Well, infact, i should tell you that my plan was to kill her on that way somewhere along the night, since i was quite aware that her oval cherry lips will not succeed in remaining tightly closed, because in such an impossible case, she would have to let all those words out of her ears or risk an explodion.
And i could almost hear them throbbing in her brain, and later pulsing in her throath. So i kept smiling in silence. The cigarettes were burning down, soaked in loenly red light that was falling down the noisy room and the heavy smell of beer.
I was having so much fun, staring at her nervous moves, eyes enthusiasticly sparkling with hate, and, oh that hot burning lava of nasty evil thouhgts.
Almost rushing out from the forehead skin.
Didn’t look the drugs were working. Had no idea what she had been taking lately, thought. Once upon a time, she was hooked on depressants, all this time after he left, while she was living alone. And i simply loved the idea of her nervous system being utterly destroyed, wandering around in hot steam inside the scull, constantly trying to proceed the empty atmosphere present that evening when she was cursed to go out drinking with myself. And she had an extremelly hard scull.
I got pretty carried away in my analysis at that point, i got deep under the simple level that usually connected me with her core. And it was pretty physical too. Every scar i could see on her body, so perfectly shaped and clean at first sight, was a earthly outter manifestation of a torch burning in some tunnel deep inside. Too many fires, too many names in them.
Really stupid appearance planning too, to be honest.
An unbelivably thin layer of slutty neurotica, too easy to remove, absolutely non challenging. Though i was kind of jealous of her being so purely neurotic, while i only had an schizophrenic beast who could make possibilities endless tamed inside.
But once you take the thin layer off her face for the first time, you’ll be able to feel only the disquisting real vibes that are stored beneath the surface when having her around. She never tried harder to create a wall beautifull enough to cover the dark passions boiling in her eyes and wet mouth. She wouldn’t let them out, and she wouldn’t try enough to hide them either.
She was so ugly.
A fortress half build, half torn up.

 

[Raziel]

Пост-Топилница Недостаток на Олово Проблем

Отсекогаш сум го сакал мојот град,и покрај фактот дека е збирница на лигавеш,тиња и непрокопсаност.Којзнае,можеби сум го сакал баш поради тоа.Сум го сметал за место во кое барем слободата и авангардата е изразена.Никогаш не сум размслувал за тоа каде можат да водат слободата и авангардата и што се се подразбира под тие два збора.
Нели,работите кои ги правиш,па макар и најодвратни,ако си нарцис ќе најдеш начин да ги оправдаш.Цел ебан живот ги оправдувам.Денес малце ми се замати таа перцепција,ама се надевам дека брзо ќе ми помине.

Да објаснам...

Си доаѓав денес од Велеселото Кочани за Велес.Седев во вагон со некои мршави селани,ме фати криза за цигар,па излегов надвор во меѓувагонскиот простор кој сеуште незнам како да го наречам.Таму стоеше едно детенце,пониско од мене,шатиранко и многу слатко.Стоев две минути и малиот почна да ми прави муабет...

-Ти од Велес си?
-Да да.
-Те знам.И ја сум од Велес.
-Ако бе мали,убаво.Може и ја тебе те знам,вака у темница одвај гледам фаци,слеп сум.
-Дане дружиш со Еко?
-Не,ама го знам.
-А со Ице?
-Мали се за мене тие бе другар.
-Не,оти мислам дека сум те видел со нив.
-Тешко.
-Абе ја живеам кај интернатот,често одиш натаму?
-У последно време....многу често.
-Ете од кај те знам.Ја живеам у кулата одма спроти интернатот.
-Може си ме видел.
-Маваш џоинт?
-...А?
-Џоинтче дали маваш?
-Хаха..
-маваш нели?
-Колку години имаш бе шефче?
-14.
-Осмо си значи?
-Аха.
-И од кога маваш?
-Од лани.
-Оти така бе мали?
-Абе знаеш,се собира екипата,ајде воа,ајде ноа,и почнавме.Има во Велес.
-Знам дека има....ама рано ти е бе бате.
-Ехее,сите маваат во Велес.И помали од мене.Мора да се врти.Ја тебе кога излезе од вагон одма познав дека си од екипата(се смее).
-Ццц...и ви даваат?
-Да бе,не прават проблем.Им носиме пари и ни даваат.
-Од кого зимате?
-Од *******
-Да му ебам моронот.
-Оти?
-На мали деца трава.Неубаво,другарче.Ич неубаво.Ќе праам муабет со него.
-Ехее.Он и у школо иде и расфрла.Сите зимаат.И у Блаже,и у Узус и у Гимназија.
-Абе ај средните.Ама у основни школи?
-Ништо ново.
-Стар сум ја,имаш право.Ја кога бев осмо,пиво ми беше страв да пијам.

Си влегов во вагонот и го оставив осмооделенскиот џанак.Тогаш се осетив како најлицемерното копиле на планетава.Јас бев тој кој пропагираше слобода во сите сфери.Јас бев тој кој се чукаше во гради дека штом мене ништо не ми се случило,значи во ред е.Јас бев тој кој сметаше дека мојот начин на живот е најдобар,мојата перцепција најприфатлива и мојот ум најздрав.
Ама кога го видов малиот како користи џаначки термини,како се движи како џанак и му светат очињата,помислив на брат ми и на сите деца на кои не им е бре време да се уништуваат себеси.И никој нема право да им ја одзема невиноста за чист профит.Сакав да го убијам ******* и сите како него за тоа што го прават.Мој бивш другар.Дилер,кој расфрла дрога по основни школи,сјебува цела генерација идни млади луѓе.Во тој момент си го мразев градот.Или го мразев она во што се претворил.Колевка на сектите и дрогата.
Право на избор-да.
Ама не и за оние кои вистински незнаат која е нивната цел во животот.Не за дечишта бе.Не за профит бе.Каква авангарда,нема авангарда кога оние кои ја пропагираат,го прават тоа како оправдување за да стекнат профит на било кој начин.
Тогаш само си помислив....дали во целата моја опседнатост со сопствените правилни одлуки и сопственото обожавање,сум заборавил да погледнам наоколу?Дали јас сум неукинлив дел од целава завера која неопростиво уништува една иднина?Дали јас со моето пропагирање на слободата на избор,сум помогнал работите да дојдат до овој степен?

Кога стигна смрдливиот воз во Велес,излегов.Малиот излегол пред мене.Ме чекаше.Додека одевме заедно,јас до општина,тој малце подалеку,кај интернатот,му извртев еден куп муабети дека Мери е лоша за неговиот организам и дека треба да почека додека малце не созрее.Ми даваше глупи реплики и одговори,од кои сепак можев да увидам дека на малиот му нема спас и дека прашање на време е кога ќе го запознаат со семоќниот хорс.

Нема топилница.Нема олово.Татковците немаат работа.Мара е хепи.
Ајмо дјецо. :S
​

 

[Сатори]

Местото каде што растат дивите темјанушки

Мисловните процеси кои што се херметички затворени зад мојата врата никогаш не биле расположени да ги покажувам.
Веројатно затоа што не се мои, туку нејзини, а таа сака да се покажува само кога е комплетно сигурна дека на крајот од патот победата ќе биде само нејзина.Потребата за супериорност ме воодушевува, мислите кои што ги вади од себе се скоро совршени, но никогаш целина.
Затоа таа е толку среќна додека седи на тронот во главата и оперира со сите витални функции и емоции.
Интересна е нејзината енормно мала величина, големите сини очи, полните усни и долгата виткана коса која што и тежи.
И пред се нејзините млади години, мислам дека престана да расте кога наполни пет.Затоа е толку невина а злобна.
Самовила со големи крила.
Понекогаш сака да лета врз мислите и да ги сече зборовите кои што не и се допаѓаат за да одговараат на сликата на Пикасо, затоа што тоа ја забавува.
Малечко лудо девојченце, кое сака да стои на крајот од покривот.

 

[Anck-Su-Namun]

As I sat there by the window, drinking my lemonade, thinking about life and what's the point of living it, I heard my phone ringing. I picked the phone up and saw the picture that I've seen many times before.
"Hello"-I said.
"Hello"-I heard back.
"What are you doing?"-asked the very familliar voice.
"Nothing"-I sad, "Just some thikning".
"What are you thinking about?"-he asked.
"You know, what's the point of living, and stuff".
"Why do you torture yourself with those kind of questions?"-he asked.
''I don't know, maybe 'cause I've got nothing better to do right now. It' takes me of this world for a while."
"Why? Don't you like this world?"-he asked me again.
"Actualy, no. Not really. Sometimes I feel like I'm suffocating, like I'm from some other world or another planet...You know better then anyone that I'm being weird sometimes...or maybe, most of the time"-I smiled.
"Yeah I know. But that's why I love you, because you are not like everyone else. And everyone else is getting on my nerves''.-he smiled. "See"-he continued,"it's good to be weird sometimes, otherwise it will be boring".
"You always know how to cheer me up"-I said.
"Hey you know that's the second best thing I do best"-he laughed.
''Yeah I know"-I smiled back.
"So, what time should I pick you up?"-he asked.
"I don't know, around nine maybe"-I answered.
"OK, nine o'clock it is".-he said.
"OK"
"Bye now"-he said.
"Bye"-I said.
He hung up.
I took my lemonade and went back by the window. I stared outside for a little while...then I dropped the glass, just like that...

 

[-Mr.Positive-]

" jel si mala ljubila dosada
jesi jesi ama makedonca nisi
ljepo cu se oceslati doterati opeglati mirisacu kao ruza to znam

ali kad ti kazem volim te
ne veruj mi lazem te
tako ti je mala kad ljubis makedonac

.........
imam dragu nisam kirv nisam kriv
kad je ljubim citav dan ona oce dan i noc, dan i noc
za jedan dan
za jednu noc

........

ne spavaj mala moja muzika dok svira
jedan ludi ritam niko ne da mira
mama je legla i odamna spava
niko nece znati da si bila snama
ceka cu te jos trenutak
i onda idem da igram sam
.............


се надевам ке ви се свигат (може и ке дознаете од каде ги извадив ):wink:

 

[FlOwEr gIrL]

ТОЧКА​

​

Многу луѓе влегуваат во нашите животи сосема неочекувано. Едни ги запознаваме и веднаш ги забораваме, други се за кратко време задржани во нашите животи, но ги паметиме засекогаш. Други пак остануваат и дел од нашите животи. Тоа се луѓето со кои ги делиме сите ситни нешта од нашето битие, нашите надежи, стравови, маки. Тоа се луѓето на кои можеме да сметаме во секое време, во добро и во лошо. Тие се најдобрите пријатели, пријатели за кои мислиме дека секогаш ќе ни останат како такви. Без разлика на колкава далечина сме, ние сме поврзани, блиски секогаш.
Никогаш немаме причина да мислиме дека нешто ќе се смени. Но, луѓето се менуваат- некои на подобро, а некои на полошо. Боли кога ќе дознаеш дека си сторил нешто што може да го заврши тоа пријателство кое налик е толку чисто. Неизмерно тешко е да знаеш дека тој пријател не е повеќе дел од твојот живот без разлика која е причината. Загубата на пријателот може да биде поболна од загубата на партнерот. Покрај се, кога би загубиле партнер тука е пријателот за утеха, но кога го нема пријателот кај кого би се јавувале во 3 часот наутро да не ислуша и да се исплачеме на неговото рамо? Откако ќе заврши пријателството, се препуштаме на болката. Се прашуваме до кого е вината, дали јас ја загубив вредноста како пријател?
Како и да е секогаш треба да имаме на ум дека луѓето влегуваат во нашите животи со некоја причина. Некои и остануваа засекогаш, но некои се само на момент кога ни е потребна поддршка или помош или пак ние сме биле во нивните животи за да ги научиме и да им помагаме. Дури и ако пријателот не е повеќе тоа што бил порано, ако сме биле вистински пријатели, ние треба да го цениме тоа што тие ни го дале од нив. Секогаш постојат лекции кои се учат во текот на целиот живот. Концентрирајќи се на тоа што сме дале и примиле од тоа пријателство, полесно ќе се справиме со загубата на истото.
[FONT=&quot] [/FONT]
Oва е есеј што го пишував за другарка ми Лидија... позз до неа

 

[Devil-King]

Каде во средно образование- Предлог

Па штотуку завршивте осмо, или вашите браќа сестри брачеди и другари, а не им текнуе каде да идат.
Па као за почеток ќе ви го претставам Срање училиштето
Кузман Шапкарев битола Средно земјоделско школо.

Имате смерови да бидете-
Одгледувач на крави
Управувач со земјоделски машини
Ветеринар
Цвеќар
и мн срање струки

На прв поглед уште коа ќе стигнете до училиштето кое се наоѓа во најлошиот дел од биотла, обиколено со милјарда стоваришта,механичарски работилнци,гробишта (веднаш до школото),мермерна индустрија,штала со свињи крави која е прекриена со еден куп лепешки од времето на тито кога кравите јадеа банани а луѓето се качуваа по дрвја.
Ебено незнам колку младиќи и младиќици се зезнале у тоа школо што дошле али сепак заминале на некој начин.
На прв поглед школо ветува многу,уште првиот ден кога ќе стигнете ќе можете да ги видите нај-смачканите фаци што постојат во светот што на момент ќе помислите ова е оддел за рекламации на кондоми. Сите се кој со големи уши, кој смачкан во суратот, кој келеш,кој без очи,кој без раце,кој со психички пореметувања па земјоделско го примиле.
Значи така би изгледал вашиот клас во поголем дел.Доколку сте вие од град значи тоа би биле единствените претставници на градот, додека целото училиште изобилува со луѓе од блиската и подалечната деформирана Чернобилско- Битолска селска област.
Уште на првиот час ќе примите безброј закани од вашиот класен-гнасен професор, дека не смеете да стаате гел на коса,(а камо па долга коса да имате као јас што имав) морате примерно да се облекувате (како што се навикнати да глеат ученици/ки по тренерки и папучи), не смеете да имате обетки,нити да чкртате по скапано-распаднатите клупи врз кои седел можеби и гоце делчев на времето кога бил учител
.Исто така ќе можете да ја забележите таблата, која ееее некогаш на времето била зелена но сега е замаглена, заматена и испишана со Сите прекари на главните селски фаци - РАМПЕ, ЦЕЛЕ-КРаВАРИ, Љујзим-Лажани и сл.
Воедно ви препорачувам да внимавате каде газите,особено доколку сте на полошиот-втори спрат каде што доколку ја затворите малку посилно вратата,голема е веројатноста да ви падне таванот на глава.Исто така,не ви препорачувам да седнете на столче се додека не го испитате убаво дали е исправно,дали би ја издржало вашата тежина,дали би се согласиле сите ситни животинчиња што го гризат да го делат столчето со вас, а воедно внимавајте доколку седите на последните клупи,голема е веројатноста да настрадате од наезда од глувци.

 

[Devil-King]

Доколку ви се иде во WC,не ви препорачувам да го користите за време на одморите, само заради тоа што е зафатено од преголем број на пушачи,освен тоа исто така е и Боксерски ринг, во кој се одржуваат најголем број тепачки, за кои валјда причината е ако немате да му дадете цигара на тие што ви бараат.
Голема е можноста да добиете ладен туш со цревото врзано на чешмата што значи не ќе можете ни вода да се напиете, постојано е зафатена со црево со кое се чистат Ве-цеата, а воедно и служи за ладно туширање на случањите минувачи.
Истовремено ви препорачувам да внимавате и каде газите додека сте низ учичишниот двор, преполн е со кравји измет, истечено масло од трактори, отпадоци,кифли, и други срања.
Воедно можете да налетате на било каква погребна опрема,заради што гробиштата се веднаш до училиштето,па големи се шансите да нагазите на череп,раце, нозе од мртовци разнесени од кучиња скитници,венци, ковчези, крстови и слични срања.
За време на големиот одмор ви препорачувам да си носите од дома јадење,затоа што не постои никаква продавница во радиус од еден киломтер, најблиску е бензиската пумпа,а пред школото можете да видите како се распродаваат кифли по цена од земи едно плати две три, а истите не можат ни кучињата да ги јадат.(најголем број на затровање од тоа јадење имаше)
Воедно,праксата, како за секој ветеринар што се одржува во ветеринарна станица и се запознава со лекови и слични срања, е занемарена во ова школо, така да ќе ви биде доделена работа или да ја чистите шталата, преполна со измет,или да ги нахраните лудите крави кои клоцаат као од бардовци излезени,или пак да пасите крави во блиските ЛИВАЈЃЕ,а големи се шансите да ви избега некоја крава за која вие ќе платите оштета од 500 евра па далје.
Воедно на крајот од годината ќе ви бидат доделени 30 работни денови од летото со кои ќе си го упропастите цело лето, и ќе морате 30 дена да идите во школото на пракса, да пасите крави, да чистите гомна или пак да ги молзите кравите.Страшно нели?
Ипак доколку сте љубител на алкохолот ќе можете да дегустирате домашна ракија со сите професори а на чело со директорот,а доколку пак вие донесете ракија би имале 2-ка за на крај што во земјоделско 2-ката е ценета као 5-ка.
за крај, ви престојат многу бројни неволји со неандерталската селска маса, доколку случањо сте малце поразлични од другите тогаш црно ви се пишува.Доколку имате поинаков стил на облакање,не излагате по кафеани,не слушате турбо народњаци,не искршите барем 150 прозорци во школото вие не сте нормален.
Не би рекол ништо друго освен ако го згрешите школото...СРЕЌНО.би знаеле од прилика што ве чека.

 

[Devil-King]

Пред да почнете со читање, земете некоја таблета лексилиум, ради евентуално добивање на шок, од потресната приказна за двајца другари....,

Па вака, се започна откако се роди во Битола, едно типче по име Целе.
Целе беше многу галено дете,родителите си го гледаа како добитно ливче на бингото на игор Џамбазов.Уште како мал беше ранет со мајчино млеко, а подоцна со кравјо од домашниот имот на татко му.Годините си врвеа, а Целе си растеше.Сега веќе е осмо одделение, учи во Коле Канински, и со нетрпение го очекува крајот на учебната година, нестрпливо ја очекува разделбата од неговите мизерни другари, и да ги заборави лошо варосаните ѕидови на старото школо.Целе уште како мал, имаше навика да се дружи со синови и ќерки на директори од високи компании, (Не Екс директори,нормално)!
Секогаш излегуваше во најКУЛ места во битола, секогаш со презир погледнуваше на Порта Џез и Хард Рок,и обожаваше да се мие со Wash&Go шампон.најголема желба уште како мал му беше кога игра пикадо , да го погоди центарот,кој досега ниту еднаш не успеал, (каква судбина!),никогаш не се возеше со градските автобуси (таму само селјаци се возат) туку си имаше свое такси во кое седеше на предното седиште.
Секогаш нарачуваше пица од познатото место БУРЕ, а во никој случај од останатите пицерии.Имаше “најфраерско” фризурче во цел град, за кое што вистинскиот виновник беше неговиот комшија кој штотуку го заврши курсот за бербер.Кога слушаше музика, слушаше со едно уво, додека пак другото му беше зафатено чепкајќи го со неговата рака, која воедно пак му беше неговата најголема страст да го чепка неговото уво.Накратко тоа беа неговите особини кои го красеа....Полека,но сигурно веќе се приближа крајот на учебната година,целе веќе имаше спремано гардероба со која би блеснал на полуматурата и би ги заслепил со задоволство неговите мизерни другари,кои не беа како него , затоа што не слушаа цеца.Полуматурата им помина скромно,но за целе незаборавно затоа што имаше можност цела ноќ да слуша Цеца.Да напоменам цеца беше неговата најомилена пеачка кој доттогаш ја имаше слушнато (иако немаше поим за ништо друго).
Целе одлучи каде ќе го заврши средното образование,а на тоа прашање веднаш одговори- ЗЕМЈОДЕЛСКО! Се запиша,каде што беа сите негови другари од негов ранг, кои се ценаа во големата репутација што ја стекнале до осмо одделение, и можеше по цел ден да си раскажува пред школскиот двор за сите негови Кул-пијанства по сите кафеани,и слично.
Школската година веќе почна , а целе си најде неколку другарчиња со рејтинг нешто помал од неговиот но доволно да може да се дружат со него.
Но најмногу се дружеше со неговото другарче од клупата (иако беше од оризари) Рампо.Целе и рампо станаа најверни другарчиња,секогаш си позајмуваа стило, дури и лист од средината на тетратката, иако беше голем луксуз да се позајми тоа парче хартија.Открија една заедничка особина, која ги влечеше,која ги одржуваше во живот,и им даваше сила да го поминат целиот ден радосно и весело.Се разбира тоа беше пак цеца, и на рампо му била неговата најомилена пеачка.Секојдневно го слушаа нејзиниот милозвучен глас кој потсеќа на старо фиќо кое вергла постојано,или пак на мелодичниот глас на краставата жаба-Крекачка.
Имаа навика да одат по некогаш до кај бугарите од каде го купуваа нивниот најомилен парфем,парфем чиј мирис би го убил секое хлорофилно растение на растојание од 10 километри , и не би го оставил без здив ниту пак човечкиот род.Се разбира тоа беше тајната на нивниот успех, затоа пак тие беа толку добро парфимирани, што понекогаш човек имаше потреба да се оддалече и еден километар кога разговара со нив.Нивниот изглед се засноваше во добро познатата марка ТРЕНЕРКИ АДИДАС,и скапите патики ШАНГАЈКИ кои дефинитивно не би ги соблекле никогаш.

 

[Devil-King]

За време на гозбата, на големиот одмор, додека ги јадеа нивните најомилени главни јадења-Топли пирошки премачкани со кечап и мајонез,долго стоен, ладен и сув, со цел да ги задоволи вкусовите на целе и рампо.Купуваа од двајцата дебели продавачи, кои држат добро позната фирма, само уште нема добиено име.За време на големиот одмор се случуваше да здогледаат некоја згодна девојка,која блескаше на сонцето,се разбира блескаше затоа што само заради доаѓањето во школо,девојките ги миеа нивните раце кои по цел ден беа зацрнети со тутун и кал.Целе и Рампо им намигнуваа на девојките,мрдајќи ги нивните гајтан некубани веѓи и гурелави клепки.Немаше девојка која не би останала без здив, па дури и кравите од блиската штала,понекогаш се огласуваа со силно мукање во знак на благодарност за добро исчистената штала и богатата трпеза со силажа за која беа задолжени Рампо и Целе.Заедно научија и да возат Трактор, што за нив беше сон, но сега веќе е минато.Рампо и Целе беа најдобрите Трактор-Возачи и без проблем би се пријавиле на било кое тракторско Рели кое се одржува во широките ливајѓе во блиските битолски села.
Но тие така безгрижно и лесно врвејќи ги школските не знае што ги очекува во наредниот ден.И дека тоа ќе ги промени нивните животи.
Стигна писмо до директорот на земјоделско, Јоцо БелоБрковски,во кое пишуваше дека некое од локалните села, кое изобилувало со екстремно широки ливајѓе, организира Тракторијада,односно тракторско рели, и дека може да пријави 2 ученици од неговото училиште.Широкото лице на директорот одма направи една голема насмевка,на челото се појавија големи солени (со јодирана сол) капки пот,кои пак се стркалаа врз писмото,и го замаглија последниот дел па и не успеа да го дочита.
Но големата насмевка веднаш се смени во страшно-ајдутска фаца,и се мислеше кој да ги пријави.Веднаш слезе долу кај шталите и наблјудуваше.Баш во тој ден беа на пракса Целе и Рампо, кои пак го изнесуваа гнојот од шталите на нивните најомилени домашни животни кравите.Целе возеше, а рампо беше качен во приколката и пазеше да не испадне ни најмала количина од гнојот.Директорот полека наблудувајќи забележа како Целе прави каскадерски маневри со тракторот, кои пак беа доволни да бидат викнато во канцеларијата на директорот.
Во канцеларијата директорот им го прочита писмото, до каде што можеше да се чита додека останатиот дел беше премачкан со превртен филџан кафе, од кој секојдневно се предвидуваше судбината на директорот.
Целе и Рампо среќни за ова, се ослободија од часови,и целиот ден го поминаа во планови кои најнови финти да ги изведат во ливајѓето.Се разбира тоа не беше проблем за нив, беа полни со финти како лепешка со протеини.Целе и Рампо се појавија на договореното место, со нивниот трактор, се паркираа до останатите натпреварувачи,и го очекуваа извикот на организаторот.Одеднаш се слушна Шибај Бамујааааа! Се слушна тракторско брмчење и се појави огромна количина на чад, од кој сите се закашлаа добро.Откако исчезна чадот не се гледаше веќе ниту еден трактор.
Прв,круг водеа Целе и Рампо,но вториот круг водеше нивниот Не-Пријател од соседното село кој имаше поголем трактор од нивниот.
Третиот и четвртиот круг водеше Целе,за во финалниот круг да заврши како победник.Не му се веруваше ни на директорот, ниту на организаторите,но сепак беше реално.Целе и Рампо победија.
Еуфоријата се зголемуваше, настапапи мала тишина додека организаторот одржа мал мизерен говор што го учел во средно,и на Целе и Рампо им беше доделена Златна Тракторска Гума, која им ја ставија околу врат.
Се слушаа аплаузи, врикотници и тие само останаа со насмеани лица.Ни пред новинарите не знаеа што да кажат.

 

[Devil-King]

На ова големо дело, директорот реши да ги почесте во неговата канцеларија, со по една шолја кафе, од кое ќе им ја прочита судбината секретарката.Директорот рече заради победата дека ќе им исполне по една желба, иако не беше волшебник од волшебна ламба, ама беше пак Директор во Земјоделко училиште !
Целе и рампе не размислуваа многу долго за нивната желба па едногласно одговорија-САКАМЕ ДА ЈА ГЛЕДАМЕ ЦЕЦА!!
Директорот се согласи дека ќе им ја исполни желбата а тие пак пресреќни, со тракторската гума што ја добија на натпреварот, се пофалија на нивните школски другарчиња.
Директорот размислуваше и размислуваше, што да прави,но и за него имало спас.Разбра дека цеца имала закажано концерт во Битола за една недела, па им набави 2 карти и им кажа дека само за нив ја донел цеца во битола.Целе и Рампо едноставно не знаеа што да прават.Ова беше крајно андреналински шок за нив, ваква еуфорија и ваква среќа не ги обзела ниту кога прв пат седнаа на трактор, па ниту кога прв пат видоа полугола женска на плажите на преспанско-тињестата област.
Андреналинот растеше, еуфоријата уште поголема, но за нив тоа беше премногу.И како што се вели многу арно не е на арно, па така Целе и Рампо едноставно паднаа во кома.Директорот избезумен повика брза помош, а подоцна по 2 часа од болницата констатираа дека ќе мора да останат во болница на понатамошно лекување, заради нервен шок.Последиците од тоа беа катастрофални , а што беше покатастрофално од нив да не ја изгледаат цеца? Сепак имаше и нешто полошо , а тоа беше кога докторите констатираа дека поголем дел од нивното сеќавање, особено она што им предизвикувало возбуда, ќе биде избришано од нивниот мозок, а она што им предизвикувало гадење ќе им стане највозбудливо и најубаво.Така и се случи.За една недела се вратија Целе и Рампо во школото но многу сменети.Тие имаа болест на речена Цецо-Манијакис,од која се поболува доколку сте преголеми фанови на цеца.И ќе почнете она што сте го мразеле да го сакате, и обратно она што сте го сакале да го мразитге и да го заборавите.
Целе и Рампо се појавија во многу поинаква гардероба од нормалната,Адидас Тренерки и Шангајки како што идеа.Беа облечени во Џинс Фармерки, Маниа патики, Тексас Џакет,и големи цвикери за сонце.
Нивната фризура беше поинаква од обичната само од неколку нагоре дигнати влакна.Сега има подолга, испеглана коса,кубани веѓи, и лице премачкано со Бејби Крема за лице.Од далеку се осеќаше мирисот на парфемот Malizzia.Седнаа во школската клупа каде и што се запознаа, и Целе го слече џакетот.Одеднаш нешто чудно блесна од него.А тоа беше една црна маица, испишана со големи застрашувачки букви МЕTALLICA!!
тоа е само ефект од болеста ЦецоМанија,и симптомот беше тоа што го мразеле да почнат да го сакат.А се сеќавате нели, дека поминувајќи покрај Порта Џез и Хард Рок, осеќаа некакво гадење, и повраќање, и постојано им беше страв да поминат покрај тие два локали, случајно нешто да не ги исплаши, а сега токму тие се она од кое се плашеа порано.
Целе и Рампо – РОКЕРИ? Па и тоа е можно уште откако си ги сменија имињата од Целе во Центар,каде ги запознаа нивните најдобри другарчиња рокери,и Рампо во Рамстор, по бутикот од каде ја купија нивната облека.

Ете како две зрна песок станаа два дијаманти во една пустина.
Сега Центар, и Рамстор се најпознати, во школото, и со нетрпение го очекуваат крајот на Срдното образование, со цел да заминат Скопје каде би продолжиле да се дружат со нивните другарчиња рокери.
Па да не заборавиме и за останатите, фирмата од која купуваа пирошки конечно доби име-Земи едно-плати две, кравите некое време очајуваа за нивните најомилени чистачи, се додека не се појави нов работник во шталата, траткторот ја доби и златната гума која ја освоија на натпреварот,а се разбира училиштето беше за прв пат во историјата на молерството, варосано со Дреџ боја , која беше одбрана по вкусот на директорот, со цел да го привлече вниманието на многу млади полуматуранти, од оризари, па до Брусничка.Па тоа е се…и сите среќно слушаа Metallica….,J

П.С. Поуката сами извлечете ја.......ме мрзи да ја барам kaј е напишанаJ

 

[џимеј]

Животот е полн со женски - барем јас така мислам. Кога бев мал, бев и многу низок. Сите женски ми удираа шамари, ме боцкаа со шестар по пантолоните и ми кажуваа дека ме каснала оса, а јас кутар тука почнував да се соблекувам од што верував. Ем низок, ем глуп. Еднаш прелистувајќи го весникот наидов на една многу убава мисла која вика - ако се дружиш со високи луѓе, и ти сакаш да бидеш висок. И си го врежав тоа некако во мозокот, и ми се оствари. Сега сум висок убав дечко кој е привлекуван само од убави девојки. Но сите убави девојки наизглед се волшебни, но од толку што им е крената цената веќе стануваат злобни. Доаѓаа денови каде што не трпев веќе физичка болка од страна на понежниот пол, туку психичка.
Еднаш доаѓајќи од на училиште, нервозен испив три чаши сок. Тогаш татко ми сфати дека нешто не е во ред со мене. Ми рече:
- Синко, ела седни до мене да ти кажам нешто.
А јас така уплашен, со тешки чекори се упатив до троседот и седнав до него. И тој тогаш ми раскажа приказна за еден модерен Ромео и една модерна Јулија, за модерните Тристан и Изолда, како сакате. Почна, а јас застанав во релаксирачка положба и слушав.
- Си беше еднаш еден човек по име Арбен. Катаден тој мастурбираше. Некогаш бил како Џони Деп во Дон Жуан, а сега е како Марлон Брандо во истоимениот филм. Еднаш во друштво со високи претставници на општествениот слој во заедницата, слушна за некоја си проститутка од Струга. Се распраша подобро и најде нејзин мобилен. Со архаична насмевка се поздрави со останатите и си замина. Се скри во еден сокак близу местото на заседанието и го извади мобилниот од џеб. Почна да го врти бројот. Срцето му чукаше силно - никогаш не зборувал така со проститутка, никогаш не договарал состаноци затоа што порано му одело, а сега ништо не му чини - но добро кажале старите: на 'рѓосан пенис и влакната му сметаат. Почна тешко да дише слушајќи го тоа ту-ту-ту. И од другата страна се слушна глас:
- Ало, кој е?
-Иизвини, Лаура?
-Да да - се слушна грубиот глас од другата страна.
Арбен собра сила и самоуверени, како мажјак качен на женскиот род од пајак, рече:
-Мори јас сум слушнал дека многу јако се еб**.
-Оф оф, не е точно. - и следеше мала пауза, и пак таа изусти - Ок, кажи ми кој си од кај си?
-Не ти кажвам кој сум шо сум, шо ти е гајле. Јас сум слушнал дека многу сочна пи*** си имала. - и пак се постави како горила.
-Шо ако си ја имам, јас за себе си ја имам.
-А добро вака, не ја делиш на друг?
-Не, не ја давам јас.
Ова беше како некоја корпа - а Дон Жуан громогласно пак:
-Ам добро ко ќе се мажиш, не ќе сакаш на мажот да му дајш?
-Ам сакала нејкела, на мажот морам да му дам. - оваа корпа која таа повторно му ја фрли, беше проследена со аплауз од нејзина страна кој проследуваше дека е голема срамота за малер како Арбен.
-Немаш осетено долу дали ти е сочна или сува?
-Не, не осетвам јас - рече таа.
-Ништо ко така, ти без осет си - колкав коефициент на интелигенција имаше тој. И пак се изнервира затоа што трошеше кредит и сакаше да се заврши побрзо работата, наеднаш рече: Ех да ти го еб** тоа пи**** .
-Е немат шанси ти да ми го е***. - и овде следуваше молк. Горчлива тишина. Арбен пак се нафрли маестрално:
А што, зошо, немам убав к**? Можит не е вака многу долг, ама во глата е широк ко кромид она знајш како? Кромид? Сакаш да ти пратам слики на интернет да гледаш?
-Оф леле, како ти е бе тебе месенџерот?
Тогаш тој се сепна, и и кажа дека немал. Можеби беше тоа грешна одлука, можеби не, но кој знае...Поминаа веќе пет минути од разговорот кога Арби рече:
-Еј ај јас немам кредит, ќе ти се јавам попосле, ти намести си го пи***о азерим и ќе ти се јавам.
-Мсн имаш, мсн кажи? - упорно се обидуваше Лаура.

Но Арбен сфати дека дури и проститутките се вардат со кого одат, пребираат многу. Изгледа добро им тргнал бизнисот, или црната берза станала апсолутно легална. Разочаран, сепак со овој разговор доживеа поголемо искуство - знаењето и искуството гарантираат победа.
Но љубовното искуство, синко - продолжи татко ми, е премногу горчливо искуство, но мора да се почувствува.
И љубовта има некаква цел. Се што правиш во животот и понатака треба да има цел, затоа што ако нема, не го правиш правилното нешто. И целта има крај, тоа е крајот на љубовта. Но подобро некоја цел да има крај, тоа е добро, отколку крај без целина. И ич да не се секираш...животот е убав. Немора да бидеш Дон Жуан, доволно е да бидеш Хјуг Грант, а сепак да бидеш среќен.