Ме прегрна нежно мојата миленичка ноќта со својата поданичка тишината,ме прегрна и ми нареди со строг глас,во првиот момент бев навистина изненаден,но како одминувашевремето сватив дека навистина има право за својата лутина што така ја истураше на мене,ми нареди вечерва да ги напишам најтешкиот нои најискрен монолог,дури и насловот на тој монолог ми го кажа“Ја молама совеста да ми прости .„во еден момент нејзиниот глас имаше бес,а веќе во другиот момент имаше загриженост,тогаш извика со еден громогласен глас,не простете тоа не беше глас тоа беше еден нејзин болен крик,кој изгледа и се откорна некаде од длабочините,но крикот нејзин беше исполнет со светлост,прво беше еден но како гледав тоа беа снопови од светлост,крикот светлосен што одекна во првиот момент ме заслепи,и навистина не знаев што е и како понатаму.зборуваше за ноќта нејзината болна светлост,зборуваше а нијансите постојано се менуваа,зборуваше а подоцна разбрав дека тоа беше мојата совест.
-Смртнику,ти да да ти кој во себе го носиш генот на една од најстарите цивилизации на овој Балкан,еве погледни зад себе за да видиш подобро напред,погледај добро зошто јас ги слушам илјадниците клетви на твоите поколенија,ги слушам како ги фрлаат секојдневно врз вас,врз тебе и сличните натебе,ги фрлаат зошто го направивте најбезумниот чекор,го направивте тој чекот на ним и направивте безимени,вразумисе и вразуметесе,зошто стоиш на само еден чекор од сопствениот понор,понор кој нема крај,а крајот ќе биде една цела вечност,вразумисе зошто твојата и вашата неразумност ќе те однесе и тебе и сите како тебе во една агонија,да да тоа ќе биде и лична но и колективна агонија,погледни сега ќе го згуснам мракот и погледај добро овие снопови со светлост што евеги бликаат од оваа земја,тоа се смртнику гробовите на твоите предци,погледај добро ,погледај добро зошто ги има милиони,зарем сакаш ти тие како тебе со една безумност да ги изгаснеш овие светли факли кои милениуми пред тебе гордо светат и блескаат,кажими зарем сакаш со една неразумна и безумна постапка сакаш и сакате овие факли да ги изгаснете,и еднаш засекогаш да ги избришете гробовите на вашите предци,та момче овие факли беа тие кои и на твојот татко,и на твојот дедо и на твојот прадедо му го осветлуваа патот по кој чекореа кон својот вековен сон,сега кога тој сон ви е веќе стварност ти и сличните на тебе сакате да си направите кошмар и да ги изгасните факлите кој ви ги осветлуват вашите патеки по кој врвите секојдневно,сакаш и сакате со еден безумна постапка да избришите илјадници и илјадници страници историја,историја која е пишувана со потоци од крв,смртнику зарем мислиш дека твоето име Македонец е толку срамно та се срамиш да го носиш,па сега сакаш така лесно сакаш да го смениш,и зарем мислиш дека новото име ќе биде повеличествено и ќе те направи погорд него што си сега,та погледај ти сега збунет смртнику,погледај околу себе и начулиги ушите,да да начулиги и добро послушаја музиката која ја свири старата вавилонска блудница,знај оваа музика ја слушале и твоите предци многупати,но тие за разлика од тебе смртнику македонски имале доволно храброст да издржат и со гордо крената глава да заминат на небесниот свод како македонци.
Јас знам дека ти и сличните како тебе не случајно сте родени тука на оваа земја македонска како македоци,во оваа земја библиска,роденисте зошто бог,или судбина,или бесконечноста или наречетего како сакате,ве создал зошто верувал во вас,верувал во вас дека ја имате сета потребна сила но сета потребна храброст да на вашите плеќи носите едно големо и славно ИМЕ,име кое и во бескрајните сводови блеска со сјај што не згаснал со милениуми.
Ако мислиш дека јас совеста ќе ти простам за твојата безумност,можеби,можеби и ќе ти простам делимично,но твоите поколенија нема никогаш да ти простат ,а нема да ти простат зошто ќе им го одземеш тоа што природно им припаѓа.
Ајде ајде отвориго барем само на еден миг едното око и погледај добро,погледајги овие прекрасни планини,реки и езера ,зарем сакаш и тие со твојата безумност да станат безимени,да станат ничии и сечии,погледниги пред да ги направиш безимени,помилувајги со погледот,ако во тие планини не ги видиш илјадниците чекори што ги праеле твоите предци,тогаш сториго тоа.
Смртнику Македонски не се плаши да го изговориш храбро сега твоето најмоќно НЕ,изговори доволно храбро-НЕ НЕ ГО МЕНУВАМ МОЕТО ИМЕ-НЕ ГО МЕНУВАМ ЗОШТО ЗНАЕМЕМ ДЕКА СУМ МАКЕДОНЕЦ,ДЕКА ОВАА ЗЕМЈА ОТСЕКОГАШ СЕ ВИКАЛА МАКЕДОНИЈА А ОВОЈ НАРОД МАКЕДОНСКИ И ОТСЕКОГАШ МОЈОТ ЈАЗИК БИЛ МАКЕДОНСКИ И ОТСЕКОГАШ СУМ ЗБОРУВАЛ МАКЕДОНСКИ.
Не се плаши Македонецу да ги изговориш овие зборови,не се плаши еве твоите предци знај ќе воскреснат од пепелта, ќе ти ја дадат сета потребна сила за да истраеш по патоѕ по кој ќе одиш,знај дека непријателите трновит пат ти спремаат пат кој е сличен на една нова голгота,но повторно знај подобро горда голгота.отколку срамно исчезнување.
Сеуште се сомневаш Збунет Македонецу во аргументите што ти беа кажани,ако се сомневаш тогаш барем сетисе на твојот Предок Синот на Македонија Александар Македонски,сетисе само на колку едоставен начин го решил гордиевиот јазол,го решил со еден удар од својот меч,го решил и ја прекинал сета агонија на сите пред него кој сакале да го одвразт,сега ти потомокот на Александар Македонски го имаш најмоќниот меч,го имаш мечот кој се вика едно големо НЕ НЕ ГО МЕНУВАМ МОЕТО ИМЕ-НЕ ГО МЕНУВАМ ЗОШТО ЗНАЕМЕМ ДЕКА СУМ МАКЕДОНЕЦ,ДЕКА ОВАА ЗЕМЈА ОТСЕКОГАШ СЕ ВИКАЛА МАКЕДОНИЈА А ОВОЈ НАРОД МАКЕДОНСКИ И ОТСЕКОГАШ МОЈОТ ЈАЗИК БИЛ МАКЕДОНСКИ И ОТСЕКОГАШ СУМ ЗБОРУВАЛ МАКЕДОНСКИ.
Кажи им го ова доволно храбро и гласно на сите кој сакаат да те направат безимен.
Македонецу не го корни сопстениот корен од твојата земја,не го корни зошто уште много многу други како тебе треба да се родат на оваа земја и да го носат твоето име,не го гаси жарот во твоето огниште кое го запалиле твоите предци пред тебе,не го гаси зошто ни ти ни сличните на тебе го немате тоа екслузивно право да го гасите вие.
Имам уште илјадници аргументи Македонецу да ти ги кажам,но сепак чуствувам дека и овие се доволни да се вразумиш и да не го направиш твојот безумен чекор.
Сега кога гласот на сопствената совест замолчи,тишината стана морничава,темнината стана некако густа и злокобна,стравот од утрешниот ден се вовлече длабоко во мене,стравот што навистина ме натера да се завртан назад и таму да го побарам одговорот за утрешниот ден.а
МОНОЛОГ НА ТИШИНАТА(ЈА МОЛАМ СОВЕСТА ДА МИ ПРОСТИ)
НИКОДИН ЧЕРНОДРИМСКИ
