The Hunger Games (2012) и
The Hunger Games: Catching Fire (2013)
Прво, ме фаќа некоја тага кога гледам колку многу луѓе не разбираат што значи дистописки филм и со тоа комплетно ја промашуваат суштината и пораките на филмот и го сведуваат на гола акција. Затоа најдобронамерно ќе почнам со неколку кратки дефиниции:
1. Утопија
Имагинарно место (општество) во кое се е перфектно. Поинаку: премногу добро да биде вистинито.
2. Дистопија
Имагинарно место (општество) во кое работите се лоши, луѓето живеат бедно, во страв и во терор (најчесто тоталитарен систем). Поинаку: премногу лошо да биде вистинито.
3. Дистописки филм
Обично со дејство сместено во иднината, во општество во кое владее терор. Најчесто, дистописките филмови имаат за цел да предупредат на можни темни сценарија и последици.
Сега да почнеме околу филмовите:
Општо
Се работи за трилогија која се снима според Sci-fi новелите на Сузан Колинс. Третиот филм ќе излезе во 2015 и со тоа ќе се комплетира целата трилогија. За авторот на новелите кои се разбира не ми се читани, секоја чест на имагинацијата и креативноста, како и на оние заслужни за пренесувањето на оваа приказна на филмското платно. Прочитав дека книгите се многу понасилни а филмот е повеќе софт-верзија. Двата филмови кои излегоа до сега имаа различни режисери. Првиот дел има 78 милиони $ буџет, а вториот 130, што се забележува и кај ефектите. Оцените на IMDB 7,2 и 8,1. Мои оцени
9.0 и 8.5.
Дејство
Во некоја подалечна иднина постои земја наречена Панем во која има 12 области и главен град. 74 години порано сиромашните луѓе од областите се дигнале на востание кое било загушено. Со цел да ја прославува победата но и да го одржува стравот помеѓу луѓето, владата секоја година одржува игри наречени Hunger Games во кои секој од овие области дава по две деца кои учествуваат во игрите, борејќи се до смрт пред очите на целата јавност. Кога ќе ја изберат малата Прим, нејзината повозрасна сестра Кетнис (Џенифер Лоренс
) се пријавува да ја замени. И така натаму.
Актерска екипа и глума
Ф-а-н-т-а-с-т-и-ч-н-а.
Сериозно, ако некој гледал блокбастери со ваква глума нека ме потсети зошто ништо не ми паѓа на памет. Прво, Џенифер Лоренс си гази, станува се подобра и подобра и ми се чини дека во моментов нема никаква конкуренција (дека Ане
е на заслужен одмор). Во двата филма видов вистинско внесување во улогата, нештедење емоции и конечно, не било срамота да се глуми во блокбастер - само требало да се глуми. Веројатно од многу кеш забораваат луѓето па мислат дека во блокбастер треба само да се трча и да се пука. Овој за среќа е различен, не само поради Џенифер туку и останатите: Вуди Харелсон, легенда, во улога на поранешен победник на игрите а сега алкохоличар и ментор на Кетнис и Пита, Елизабет Банкс која навидум глупава шмизла има емоции кои од страв ги притиска во себе, Стенли Тучи како тв водител во системот задолжен за перење мозоци и одвлекување внимание, Доналд Сатерленд во улогата на претседателот па дури и Лени Кравиц... и да не набројувам.
Визуелни ефекти:
Во првиот дел добри, во вториот дел фантастични, посебно ми се допаднаа сцените во вториот дел во вежбалната со тие жолтите ликови што симулираат напад, многу креативно и оригинално.
Саундтрак
Еве го од саундтракот од првиот дел, со lyrics:
http://www.youtube.com/watch?v=7TYpy-24NdY&list=PL5ADB3847562D3784
Сценографија, костимографија
Одлично направено. Од луксузот во главниот град, до бедотијата во областите. Извалканите работници и блескаво чистите војници во бело, фустаните на обичните жени и оние на богатите. Арената во вториот дел но она што беше епско и што ќе го паметам како флешбек: сцените кога пристигнуваат со кочиите кои се на нивото на Бен Хур, топ квалитет за моменталните услови, ја доловуваат грандиозноста на игрите, и секако Mockingjay моментот:
Мал спојлер во форма на скриншот:
Впечатоци:
На мојата скала на дистописки филмови оваа трилогија оди во самиот врв. Едноставно не можам да му најдам сериозни маани и комплетно уживав во двата дела. Во вториот повеќе зошто го гледав на кино и зошто визуелно е подобар, но сепак сметам дека првиот филм е подобар поради приказната. Во првиот филм оној момент во кој се насетува отпор и револуција е во преден план низ целиот филм, додека во вториот филмот премногу свртува на акција и се занемарува во некој мера суштината, а тоа е како игрите имаат ефект врз јавноста и како го инспирираат отпорот. Имаме изгледано доста вакви филмови како на пример
The Running Man (1987) но сите вакви филмови беа со фокус на акцијата. Овде глумата ја направи разликата, ликовите се добро обработени, актерите одглумија за сите пари, имаше плачење, гушкање, бакнување, Џенифер има двајца дечковци
и сето тоа функционира. Во некоја споредба може да се каже дека Hunger Games е всушност The Running Man meets The Truman Show.
Оставам за во темата без спојлери (кога повеќе луѓе ќе го изгледаат вториот дел) да подискутираме колку филмов е исмевање на денешното општество и медиуми, од креирање на безначајни приказни (Кардашијанс, Хилтонс) за замајување на јавноста од вистинските проблеми, до гламурот (кој неодоливо потсетува на Ноќта на Оскарите) итн...
Кој може во кино нека не жали пари за карта. Штета што ќе се чека многу за третиот дел за кој имам високи очекувања со оглед на содржината.
Препорака за сите.
И за тебе @Pluh
