10. Стакленото ѕвоно - Силвија Плат
На почетокот на делото, кога младата Естер Гринвуд, преку конкурс на едно модно списание добива едномесечен престој во Њујорк, нарацијата е лесна, забавна и има типично женски, ама искрен и природен тон во себеси. Тука ги следиме доживувањата на Естер, начинот на кој го перцепира животот во големиот град, во тој период ќе се случи и егзекуцијата на еден брачен пар поради политички причини, понатаму нејзиното дружење со Дорин и Бетси, два дијаметрално спротивни ликови, забавите и средби со момчиња, како и сеќавањата за почетокот на врската со Бади, нејзиното момче и разочарувањето во него.
Меѓутоа, по враќањето на Естер во родното место, настапува мрачниот дел, нејзиното се‘ поизразено тонење во депресија и суицидните тенденции. Доколку целта на авторката била да ја рационализира психичката состојба и доближи нејзината искрена појавност, манифестации, тек и сл. тогаш таа цел е повеќе од остварена.
Откако ја завршив, размислував долго дали книгата би ја препорачала да ја чита личност која е во депресија. На оној кој не е во депресија е лесно, ако има интерес секако, веројатно ќе му биде предизвик да допре до она што навистина се случува мисловно и емоционално, кај луѓето, кои го чувствуваат стакленото ѕвоно, кое ги притиска безмилосно и не сака да ги ослободи надвор од него. Ама, не дојдов до конечен одговор што со препораката кај луѓето кои веќе се во депресија. Бидејќи ако депресијата е во почетен стадиум, може ќе е добро да го видат нејзиниот натамошен тек, ама што ако всушност е полошо... Немам конечен одговор.
11. Браќата Карамазови - Фјодор М. Достоевски
Најпрво, книгава е и премногу комплексна, на повеќе нивоа и обработува покрај основната тема, огромен број други, кои и не би било благородно, а ни праведно да бидат окарактеризирани како споредни.
Приказната го следи детството и момчешките години и навлегувањето во зрелост на тројцата законски синови на Фјодор Карамазов, од неговите два брака – Дмитриј, Иван и Аљоша, но и неговиот четврти, вонбрачен син Смердјаков неизоставно мора да биде споменат, морам да нагласам дека всушност Фјодор е декларативен родител, бидејќи од сите деца кои ги создал, ниедно не го одгледал. Таткото и најстариот син Дмитриј навлегуваат во љубовен триаголник со каприциозната Грушењка, од цела таа семејна збрка доаѓа до убиство на Фјодор, кој е виновникот, дали станува збор за планирано таткоубиство или не, дали ќе биде обвинет и казнет правиот виновник, нема да откријам секако во целост. Има и уште една приказна во самата сага за Карамазови, тоа е онаа на несреќното семејство Сњегирјови, со посебен акцент на малиот горд Иљушечка.
Сите кои ќе пројават интерес кон оваа исклучителна книга, која е воедно и религиозно-филозофска, идеолошка, етичка, психолошка, социолошко-историска распарава и уште многу многу повеќе, им обрнувам внимание да го проследат со крајна концентрација разговорот на Иван и Аљоша во ресторанот, една од најмаркантните сцени и дебати водени во литературата. Исто како што веќе напоменав нема да разоткривам за да не ја расипам магијата, само ќе нафрлам некои скокотливи сегменти - верата во Бог, но не и во неговата креација, меѓудругото и поради тоа што дозволува децата солидарно да учествуваат со возрасните во колективниот грев, бремето на изборот на доброто и злото диктиран од слободната волја, љубовта кон луѓето откако ќе ти го откријат своето вистинско лице итн. итн. Многу е мисловно-провоцирачка, но и суштински религиозно себепреиспитувачка во убедувањата токму оваа сцена.
Достоевски воведува и нов поим карамазовштина и карамазовски тип на човек, тоа е всушност човек кој оди во екстремности на двете бездни, едната е нагонската, страсната, сетилната и анимална природа, другата е рационалната и свесна природа. Проблемот е што големата морална борба на спротивностите кај карамазовскиот тип луѓе води неминовно до зло, несреќа, (само)уништување – убиство, самоубиство, лудило, лична поради семејна трагедија...Овој конфликт е најизразен кај Дмитриј, во неговата импулсивна и еруптивна појава е дури чудно колку е секогаш на чекор од великодушност или пак од зло во однесувањето и делувањето... Иван е мислителот и филозофот, голем скептик во поглед на човечката и божествената правда, симпатично луциден, напати шокантно изненадувачки н‘рд гледано од денешен аспект, а Аљоша е сеопшт љубимец и на семејството и верувам на цела читателска воајерска публика, тој исто како, или поточно заедно со кнезот Мишкин од Идиот, веројатно се најрепрезентативни литературни примери на човечкиот идеал, во секаков поглед, по сите христијански, но и световни мерила...
Темата на книгата е главно користењето на социјалните мрежи за зголемување и подобрување на приходите на бизнисот, притоа напоменувајќи дека со тек на време ќе има и нови технологии кои ќе бидат уште помодерни и кои ќе треба да се следат доколку се сака поголем успех.
