Секако дека е можно. Човекот на на почетоците на разбирање на објективниот и субјективниот свет - универзумот и свесноста. Би рекол дека сеуште практично ништо не знаеме. Сите досегашни човекови откритија би можеле да се сместат во 5-6 генерации. Секако дека постојат „сили“, феномени, законитости и разни чудеса за кои нешто насетуваме, но најверојатно уште бесконечно многу повеќе такви кои сеуште не можеме да појмиме дека воопшто можат да постојат.
Ако нешто не може да се објасни во моментот, тоа никако не значи дека е за тоа одговорно некое (антропоморфно) божество (као Јахве, Аполон или Шива). .
Во првиот дел од постот велиш дека е можно да постои „некоја сила“ која што не ја познаваш, а во овој дел со зголемен фонт, децидно и апсолутно тврдиш дека таква сила
НИКАКО не значи дека за тоа е одговорен некој бог. Како знаеш дека за тоа не е одговорен некој бог, кога не ја знаеш „таа сила“, кога тоа не го знаеш?
п.с. самиот изјави дека е можно тоа, но во моментот тоа не го знаеш, а сепак тврдиш дека НИКАКО НЕ Е МОЖНО.
По која наука е тоа тврдење?
--- надополнето ---
Тоа што игор се обидува да го објасни во суштина е потреба од искуство како предуслов за да се свати пошироката слика на реалноста....(ако не е така нека ме исправи), слично како примеров:
"Дa претпоставимe хипотетички декa сe наоѓамe вo еднa шумa вo кoja имa eден правоаголен столб. Oбјектот e поставен хоризонталнo, такa штo одкaj еднo oд дрвјатa сe гледa самo квадрат, додекa oд кaj другo дрвo сe гледa самo правоаголник, aкo сегa повторнo хипотетички
предпоставимe декa дрвјатa можат дa разговараат меѓу себe и првотo дрвo му кажувa нa второтo декa гледa квадрат, тогаш второтo дрвo тoa гo доживувa какo невистинa, бидејќи гледa правоаголник, кoe oд дветe дрвja вo случајот e вo правo? Дали e вo правo првотo или второтo дрвo или можеби и дветe дрвja грешат? Oдговор e можен самo aкo дрвјатa сe способни дa ja променат положбатa и дa увидат декa објектот e покомплексен и декa и дватa случаи сe точни т.е. неточни. Истиот принцип важи и зa сe останатo вo овaa нашa реалност, сe додекa нe гo сменимe начинот нa кoj ги гледамe работитe тиe ќe ни изгледаатневеројатни и неможни."
"Положбата" во примеров е искуството кое го имаме за реалноста околу нас, се додека од истата "положба" ги гледаме работите, секогаш ќе гледаме различни работи, иако тие работи се едно исто.
Да претпоставиме дека постои дводимензионален свет, кој има само ширина и должина, а нема висина. Таму има живот. Тој живот е во состојба да гледа само лево десно, напред, назад. Не може да гледа угоре и надолу. Доаѓа во тродимензионален свет. Тродимензионалениот свет во целост го гледа дводимензионалениот, но дводимензионалниот не може да го види целиот тродимензионален свет, затоа што не може да гледа ниту угоре, ниту надолу, туку од тродимензионалениот свет го гледа само оној дел кој е во неговата положба. Зарем не е глупо, да се тврди дека тродимензионален свет не постои, затоа што ние не сме во состојба да го разбереме? Затоа што сме дводимезионални, и се околу нас мора да биде дводимензионално, и ако не е тогаш не постои. Многу ненаучно.
