Ваков сличен пример можеме да најдеме кај Пијаже за психолошките фази во развојот на децата. Познат е експериментот со макета на планина каде што детето ја гледа планината од една а Пијаже од друга страна. Потоа на детето му се нудат слики од планината, и се прашува дали можеби некој друг можел поинаку да ја гледа планината. Децата секогаш ја бирале сликата што тие самите ја гледале. Тоа со објаснува со детскиот егоцентризам, односно неспособноста да се стават не местото на гледиштето на другиот.
--- Не знам да прикачам добро слика, кликнете тука да ја видите планината ---
Меѓутоа, оваа фаза на егоцентризам е својствена за децата, и се очекува со натамошниот развој наскоро да се отфрли ваквото сфаќање и да се стекне способноста да се ставаме на туѓото место. Затоа велам дека верниците се лишени од една многу важна психолошка способност - способноста на флексибилност, способноста на сопствено расудување, способноста на избор.
И детето и Пијаже се во право, само на различен начин ја гледаат истата работа.
Повеќето верници се лишени од слободата да ја заобиколат планината и да ја погледнат од туѓа перспектива. А со тоа се лишуваат да дознаат дали таа перспектива е покомпатибилна со нивниот сопствен карактер, кој исто така, немаат можност убаво да го истражат и осознаат.