Се зачленив тука за да си ја кажам маката да си олеснам на душава. И некој совет.
Мажена сум 4 години имам две деца едното 4 другото година ипол, моментално сум невработена. Со мажот ми се знаеме долго време се дружевме бевме блиски на него сум ги кажувала сите проблеми кој сум ги имала во животов, пораснав со мајка ми која психички и физички ме малттетираше имав о очув кој беше добар се додека не се напиеше и тогаш не бркаше од дома тоа често се случувааше и да се тепаат расправаат пред мене. Трауми си имам уште од дете. На сопругот тогаш добар другар му раскажував се што ми се случваше зошто му верував..
Знаев дека му се допаѓам па некако не знам ни јас самата почнавме да се гледаме ми обрнуваше внимание што ми годеше се чустував убаво. Се земавме, живееме со неговите на посебен спрат од нив, тој во текот на нашата дружба и врска не ми кажуваше ништо за него и неговата фамилија. Јас ги познавав и мислев дека се многу добри но не било така. Татко му е алкохоличар, а мајка му опсесивна лудача која постојано провоцира и сака да прави кавги и сплетки двајцата се врвни манипулатори и маж ми бил таков...многу добри глумци. Првата година од бракот беше добра се додека не се роди првото дете се промени за 360 степени. Под влијание на мајка му почна да станува вербално агресивен никако неможеш со него да зборуваш, а тој да не е во право такви се и неговите.. што и да се случеше постојано мене ме обвинува секогаш топката ја врти на негова страна, почнува да обвинува без причина да се дере се само тој да биде во право. Лупа крши низ дома се дере по децата ми се дере мене зошто некое од децата плачат кога беа бебиња им се дереше да не плачат, јас сум била крива дека плачеле се што ќе направат или ќе се случи лошо јас сум крива и почнива да се дере да урла крши. Децата се вознемируваат плачат, а тој уште повеќе урла се дере зошто плача. Трпам и навреди, тоа неговите го слушаат ама нив им е гајле зошто и тие такви се научени на тоа нив дури им е мило. Мајка му е опседната со поголемово дете како мајка да му е. Таа чека мажот и да се напие и да почне да провоцира и да направи караница. Сакам да се разведам но моментално заради ситуацијава со вирусов не работам, а и немам каде да одам мајка ми нема да ме прифати. Кога и се пожалив еднаш ми рече сама си го бирала трпи. Да бегајќи од нејзиното малтретирање отидов во друго. Работев по 12 часа за да се издржуваме и што помалце дома да бидам и пак не и чинев навреди, пцуење колнење како помала и секојдневно тепање ми беа секојдневие, деновите кога немаше да ме удри и навреди беа празник за мене. И во школо имав психичко малтретирање бидејќи бев повлечена се исмеваа и навредуваа со мене имав само една другарка која беше нешто слична ситуација како мене па си се подржувавме и ден денес се дружиме. Избегав од еден пекол во друг, не знам што да правам не се издржува веќе ова секој ден напнат да пазиш како да се однесуваш за да не се истури сиот бес врз тебе. Потценувања, заплашувања и викање скоро секој ден. Не се издржува повеќе мислам на најлошото ме држат само децава да не направам нешто.