Во основно образование беше интересно да се препишува или поинаку кажано почитувана фацка си од соучениците ако можеш туку така да си поминеш,хахах лабав си.Сега,да,оние малку поодговорните можат да се најдат во ситуација да мораат да препишуваат,секој некогаш ќе му се случи да не биде подготвен,но тие во принцип си учат и се солидни ученици.Ако се малку глупички и крцкалчиња што обично се ќе седне некој до нив што е тутурутка ќе им се направи sweet friend и ќе си поминува солидно,како и оној што си учел.И јас бев глупа у основно,ама у средно веќе,после втора година почнав да си го ценам трудот.Нити препишував,нити пак дозволував некој да препишува.Умре таа солидарност.Убаво е да се биде солидарен,ама тоа да се цени.Сепак сме во свет кој функционира преку правилото - Секој за себе.И не само како ученик и како професор,реално,сериозен професол не би смеел да дозволи учениците да му препишуваат,а згора на тоа да ги наградува за тоа препишување.Пак ќе речам,зависи од авторитето на лицата,среќата,снаодливоста и врските што ги има.Тоа последното сјебува све.Кај што има сила,нема правдина.Во средно сметав веќе дека непостои солидарност со некои што мама и тато ќе им ги поправат единиците ,а тебе никој нема да сака да ти поправи 2 оценки што ти фалат да поминеш одличен,а уште помалку да ти ги стават по другите предмети реалните петки што биле све освен не петки.А,на факултет,веќе хаос е.Ако во средно ништо не се цени,тука уште помалку.Само во средно си можел да препишуваш,сега сите се демек многу сериозни од студенти до професори.Учи си и биди спремен дека тоа многу пати нема да се цени на начин на кој заслужувап,па дури и нема ич да се цени.Или едноставно не студирај воопшто.