Ако погледнеме од реална страна, ок, ерменците се СССР школа, и ние со оваа организација, со ова тотално немање на домашна лига и фудбал, па и не сме некој фаворит против Ерменија. 60-70% од нашите репрезентативци не се воопшто стандардни во своите тимови каде што играат (издишаа од едно полувреме пресинг), едвај наоѓаат тим од каде да земаат плата, и тоа се по Кипари и Азербејџани, Пандев си ги чува нозете или толку му е гајле (ни химната не ја знае - го заболе, кога Таковски му договори за Интер него и на Стојков, македонските навивачи на градски го тепаа газда Ване до крвови). И сега што? Ништо. Добар дел од нас го разбираме македонскиот фудбал премногу сериозно. Како да ни влијае на потенција. Според мене, најдобра перцепција кога игра наша репрезентација е како на Малта. Идеш на утакмица да кркаш хот дог и да се љубиш со рибата (евентуално и скришно чачкање). И после тоа ако ти се оди, независно од резултатот, одиш негде на куглање и пивце, и као да ништо не било. Ако си покреативен и со риба, може и на Водно, таман, или да прославиш за евентуална победа, или да се истресеш ако му се нервираш.