Мора да разберете дека има луѓе што го сакаат и гледаат миленичето како член од семејството, се грижат и го пазат исто како син, ќерка, исто се вознемируваат и секираат кога е болно или изгубено како за дете, тагуваат исто. Не се лабилни, зошто некој што пружа љубов би бил лабилен? Некој дисциплиниран, трпелив, добар човек? Што е тогаш оној што мава со стапот ко на најголем душман на едно куче, што го шутира и тепа?
Интересно е да ливадарките со кучињата, се смееме, ама во никој случај не се ментално нестабилни луѓе кои си ги сакаат миленичињата. Јас го сакам моето, семејство ми е. 9 години спие со нас, заедно живееме... Да го нема може и јас ќе завршам во болница од грижа, нит е смешно нит е ненормално.