Прво нешто што ми паѓа на памет кога ќе го видам зборот конзервативност е многу нормално, конзерва. И токму таа конзерва потполно ми ги разјаснува одликите на оваа таканаречена идеологија. Затворено, повлечено, отуѓено и исклучено од средината.
Хм...не би се сложила тука околу конзерватизмот. Конзерватизмот не мора по дифолт да значи отуѓено и исклучено од средината. Може човек да е конзервативен по природа, но сепак да не му пречат другите луѓе и нивниот живот. :smir:
Јас себе си се декларирам како конзервативна. Не круто и закоравено конзервативна, но сепак кај мене највеќе преовладуваат конзервативните карактеристики. Во животот сум пробала и да постапам либерално или барем како што сум мислела дека треба да е либералното, откачено и слободно, но ден денес се каам за одредени постапки и се нервирам и не можам да спијам понекогаш, што значи дека едноставно либерализмот и не е мој начин на живот. Многу повеќе ми лежи конзервативноста. Отпорна сум кон промени, не ги сакам многу. Сметам дека треба одредени вредности да преовладуваат со општеството, доколку истото не би отишло во комплетен пропаст и хаос, НО, секако морам да ставам тука едно големо НО.
Конзерватизмот и конзервативноста е мој начин на живот, НО тоа НЕ значи по дифолт дека јас сум ограничена и дека не ги прифаќам другите. Напротив. Немам против никој и ништо и сметам дека секој има право да избере каков начин на живот ќе живее, дали ќе биде либерален или не, дали ќе биде ваков или онаков. Едноставно не се преокупирам со туѓите животи, најмалку од се да ги осудувам ако не се конзервативни. Проблемот што се јавува е што многу луѓе пробуваат својот начин на живот, дали либерален или конзервативен, да го наметнат на другите кои не го имаат истиот начин како нив.
Дебатата околу конзерватизмот и либерализмот, не само како начин на живот туку и како политички идеологии, се најинтересните и најплодните дебати, барем според мене. Но, едно е да се дебатира, друго е да му наметнуваш на човек да живее според тоа како ти живееш.
И не е точно дека конзерватизмот ограничува. Јас сум среќна со тоа што сум конзервативна, таков живот сум избрала да водам, либерализмот го пробав, искусив на кратко, но доволно да сфатам дека не е за мене. И мене како личност конзерватизмот не ме затупавува, ниту ограничува, затоа што се сметам за личност со пошироки видици, не сум конзерва, напротив.
За да ги прифатиш другите такви какви што се, без оглед на тоа што се и како се, не мора да си либерален, доволно е да се грижиш само за својот живот и да знаеш да препознаеш во луѓето доволно човечност. И да ти е битно тој човек да е човек. А за тоа можеш и да си конзервативен.
Конзервативните луѓе не значи дека се отуѓуваат и дека презираат се што не е како нив. Затоа што знам и такви либерали, кои исмејуваат конзервативни луѓе.
Водам конзервативен живот, но не ми пречи ниедна друга идеологија, ниту начин на живот. Секој има свои гледишта, желби и ставови и апропо тоа има право и да ги оствари.
Судир меѓу едното и другото секогаш ќе има. И треба да има дебати, не и осудувања. Треба да има прифаќање и разбирање меѓусебе.
А да, ќе заборавев, да конзервативците, не сакаат промени и сакаат статус кво, но тоа не значи дека ги мразат комплетно промените. И самите тие се свесни дека потребно е прилагодување кон времето и општеството, но тоа не значат радикални промени и тоа не значи револуција. Конзервативците сакаат се да се случува по пат на еволуција, полека но сигурно и најпрвин да се пресмета и да се види се, а потоа да се дејствува.
. 
