Имав периоди кога го обожавав и имам периоди кога го мразев. Во забавиште ми пратија на 5 години и еден месец, најмала од цела група и памтам дека многу плачев на почетокот додека не се навикнав, а после неколку дена толку многу го засакав школото што плачев кога лажно ми се закануваа дека ќе ме отпишат ако не изедам се во тањирот
![Насмевка :) :)](/styles/default/xenforo/smilies/smile.png)
После првата година во забавиште имав опција да почнам со прво одделение, но моите сепак одлучиле да не ми го скратуваат детството и ми дале уште време да се изнаиграм па одев уште една година во забавиште. Тогаш бев со мои врсници и ми беше многу поубаво.
Од прво одделение ги имам најубавите спомени. Конечно имав можност да се докажувам! Од старт се покажав одлично. Прва научив да читам правилно (а не во себе), на диктатите имав најдобри резултати...се беше како во сон
![Насмевка :) :)](/styles/default/xenforo/smilies/smile.png)
фалби од сите страни, частења.....
Дружбата со другарчињата ми беше супер, се разменувавме со сликички (во тоа време имаше едни кроасани со самолепливи сликички Чипикао мислам се викаа). Првото одделение ми помина идилично.
Второ, трето и четврто исто така.
Е тогаш дојде петто! Најдобрата другарка ми се пресели и почна да учи во друго школо. Јас останав сама опкружена со хиени во пубертет. Грди години ми беа од петто до осмо. Зборам за дружбите, децата се сменија, се расипаа
![Тажен :( :(](/styles/default/xenforo/smilies/frown.png)
За учењето не зборам, супер како и секогаш.
Кога почнав со средно тоа беше шок за мене
![Возбуда :vozbud: :vozbud:](/styles/default/xenforo/emot/vozbud.gif)
Имав среќа што 1ви септември беше петок, затоа што следните два дена нон-стоп повраќав од возбуда!
Нова населба, нови дечки, ново школо, нови професори... Првиот ден не познавав никој во школото, но веднаш се запшознав со неколку девојчиња и сега после 4 години дружба со нив можам слободно да го потврдам она дека „првиот впечаток е најважен и најверодостоен“ и стварно беше така. Со оние што уште првиот школски ден бев добра уште се дружиме, со тие што уште првиот ден не се мирисав - не се мирисам ни сега. Учењето во средно по старо. Дружењето најдобро на свет! Во трета кога ни ги донесоа компјутерите многу ни пречеа, моравме да седиме по азбучен ред, се чувствувавме како броеви... Единственото нешто што ме нервираше во класот е што сите беа премногу незаинтересирани,заспани, утепани, просечни... Се чувствував како единствена будна која се буни против неправдите
Се на се, имаше денови кога ми се плачеше од помислата за школо, но сепак ќе имам само убави спомени од школските денови затоа што како што сите викаат тие се најубавиот период од младоста на еден човек.