- Член од
- 17 октомври 2011
- Мислења
- 13.790
- Поени од реакции
- 33.596
#03 - Вистинита но не многу веројатна историја за семејството Пустополски за куќата покрај Вардар и за четирите прстени - Влада Урошевиќ (Арс Ламина, 2022)
Романот со најдолг наслов во нашата романескна историја, а веројатно и пошироко, ќе го паметам како еден од најгенијалните, најчитливите, најинтересните, најзагадочните, најмајсторски напишаните и најубавите парчиња книжевност на кои сум фрлил око! Сосем случајно, од романескното творештво на професорот Влада Урошевиќ, до сега, имам прочитано два романи - овој, неговиот последен и исто толку генијалниот „Вкусот на праските“, неговиот прв и исто како овој, роман за Скопје. Но споредувајќи ги двата, една мисла ми остана на ум - додека „Вкусот на праските“ беше еден од најхерметичните, најиновативните и најтешките за читање (тежок како испарувањата од скопскиот асфалт сред јулските жеги), „Вистинита но не многу веројатна историја за семејството Пустополски за куќата покрај Вардар и за четирите прстени“, како што и Јелена Лужина во мајсторскиот поговор вели: „заличува на таканаречена `лесна литература`, сето во него е брзо, напнато, динамично, шарено, читливо, пенливо, многупати и мистично, егзотично, екстравагантно, возбудливо, таинствено, забавно...“, се чини како нашиот Влада Урошевиќ да се подмладува, станува нашиот македонски Бенџамин Батон и ни создава светови во какви претходно кај нас не бевме стапнале. Му посакувам уште долги години добро здравје и силна творечка моќ, со желба да не носи низ вакви магични патешествија уште многупати по толку колку што до сега напишал! Ова беше мајсторлук и пол, богами... Алал!
Романот со најдолг наслов во нашата романескна историја, а веројатно и пошироко, ќе го паметам како еден од најгенијалните, најчитливите, најинтересните, најзагадочните, најмајсторски напишаните и најубавите парчиња книжевност на кои сум фрлил око! Сосем случајно, од романескното творештво на професорот Влада Урошевиќ, до сега, имам прочитано два романи - овој, неговиот последен и исто толку генијалниот „Вкусот на праските“, неговиот прв и исто како овој, роман за Скопје. Но споредувајќи ги двата, една мисла ми остана на ум - додека „Вкусот на праските“ беше еден од најхерметичните, најиновативните и најтешките за читање (тежок како испарувањата од скопскиот асфалт сред јулските жеги), „Вистинита но не многу веројатна историја за семејството Пустополски за куќата покрај Вардар и за четирите прстени“, како што и Јелена Лужина во мајсторскиот поговор вели: „заличува на таканаречена `лесна литература`, сето во него е брзо, напнато, динамично, шарено, читливо, пенливо, многупати и мистично, егзотично, екстравагантно, возбудливо, таинствено, забавно...“, се чини како нашиот Влада Урошевиќ да се подмладува, станува нашиот македонски Бенџамин Батон и ни создава светови во какви претходно кај нас не бевме стапнале. Му посакувам уште долги години добро здравје и силна творечка моќ, со желба да не носи низ вакви магични патешествија уште многупати по толку колку што до сега напишал! Ова беше мајсторлук и пол, богами... Алал!
Касно се приклучувам во темата, се надевам и нови примате тука
Вреди премногу да се прочита, иако не е книга што се чита за брзо. 400 и кусур страници. Готски роман, претпоставувам. Млада девојка се мажи за вдовец, дупло постар од нејзе. Ребека е името на бившата жена, нејзиното во ниедна реченица не беше спомнато. Таа ќе се омажи во Мендерлеј, и ќе живее во сенката на Ребека. Во чувство како да е омразена од скоро сите, не разбирајќи зошто. При крајот книгата станува многу многу интересна. Една топла препорака од мене.
