GoD.HateUSaLL
Фар акрос д диштанс
- Член од
- 30 март 2008
- Мислења
- 8.339
- Поени од реакции
- 8.238
Само прост човек може да каже дека технологијата е зло.
Технологијата е лек. Технологијата прави што човекот ќе и каже. Што значи, ако технологијата прави зло, не треба да се стави машината на клада туку човекот кој ја креирал.
Технологијата ти дава избор. Секогаш ти дава избор.
Сакаш по нејзин пат или по потешкиот пат?
Неќеш да глеаш ТВ? Изгаси го.
Неќеш да седиш на ПЦ? Изгаси го.
Неќеш да шиеш со машина, сакаш рачно? Шиј рачно.
Имаш избор брат. Сеуште, имаш, избор.
Што се тиче муабетот на Сатори, дека сме програмирана маса со потрошни вијуги и дека не знаеме што сакаме... Незнам. Малце ми е смешно што ова излегува од твоја уста, зошто е премногу контрадикторно тебе. Знам дека пишуваш, и, да кажеш дека тоа што го пишуваш всушност не си ти туку дека си само нечија сенка која само копира веќе од туѓа рака напишани податоци во заднината на твојот мозок, ми е, малтене глупо. За муабетот пак дека не знаеме што сакаме, мислам дека причината поради која го имаш тој став носи одговор од еден збор. И, го знаеш зборот
Е сега, лично јас? Дали имам се што ќе посакам?
На ова животно прашање јас спасението го барам во индивидуализмот.
Денес да ја имаш оваа животна филозофија, обичните смртници ќе те направат the Satan himself без притоа да се свртат наоколу и да погледнат во каков систем живееме.
Јас искрено нити имам време нити имам амбиции да го мењам системот.
Секоја чест на оние кои имаат, но јас не сум таков.
Си гледам своја посла, на прво место сум си јас и мојата фамилија, на второ место моите најблиски другари, и третото место е празно.
Дали имам се што сакам?
Ко ќе се подразмислам, да.
Кога би фатил златна рипка, и златната би ми се понудила да ми отствари една желба за да ја пуштам, мојата желба би гласела: Вечно да си останам со овие сништа и овие амбиции.
Затоа што се големи, и имам една мааала доза страв дека ќе згаснат.
А кога тие ќе згаснат, јас ќе сум духовно мртов. Ќе бидам сведен фактички само на моторика, ќе бидам мочано растение.
Се што сакам е: Да имам се што ми треба, и + желба за повеќе.
За мене само овие две работи се неопходни за живот.
Неопходно е да ги имаш неопходните животни намирници, и неопходно е да имаш константна желба за повеќе. Тоа те прави жив. Тоа те бутка напред. Тоа те прави човек, тоа те прави различен од целиот жив свет. Тоа на моменти те нервира, на моменти те прави среќен, тоа те прави да имаш емоции, тоа те прави совршен.
Моментално имам се што реално ми треба, и моментално имам желба за повеќе, многу повеќе.
Сум среќен
За сите нервози и сите маки, за сите разочарувања и очајувања, за сите лекции од нив извлечени сум благодарен, сум среќен!
Технологијата е лек. Технологијата прави што човекот ќе и каже. Што значи, ако технологијата прави зло, не треба да се стави машината на клада туку човекот кој ја креирал.
Технологијата ти дава избор. Секогаш ти дава избор.
Сакаш по нејзин пат или по потешкиот пат?
Неќеш да глеаш ТВ? Изгаси го.
Неќеш да седиш на ПЦ? Изгаси го.
Неќеш да шиеш со машина, сакаш рачно? Шиј рачно.
Имаш избор брат. Сеуште, имаш, избор.
Што се тиче муабетот на Сатори, дека сме програмирана маса со потрошни вијуги и дека не знаеме што сакаме... Незнам. Малце ми е смешно што ова излегува од твоја уста, зошто е премногу контрадикторно тебе. Знам дека пишуваш, и, да кажеш дека тоа што го пишуваш всушност не си ти туку дека си само нечија сенка која само копира веќе од туѓа рака напишани податоци во заднината на твојот мозок, ми е, малтене глупо. За муабетот пак дека не знаеме што сакаме, мислам дека причината поради која го имаш тој став носи одговор од еден збор. И, го знаеш зборот
Е сега, лично јас? Дали имам се што ќе посакам?
На ова животно прашање јас спасението го барам во индивидуализмот.
Денес да ја имаш оваа животна филозофија, обичните смртници ќе те направат the Satan himself без притоа да се свртат наоколу и да погледнат во каков систем живееме.
Јас искрено нити имам време нити имам амбиции да го мењам системот.
Секоја чест на оние кои имаат, но јас не сум таков.
Си гледам своја посла, на прво место сум си јас и мојата фамилија, на второ место моите најблиски другари, и третото место е празно.
Дали имам се што сакам?
Ко ќе се подразмислам, да.
Кога би фатил златна рипка, и златната би ми се понудила да ми отствари една желба за да ја пуштам, мојата желба би гласела: Вечно да си останам со овие сништа и овие амбиции.
Затоа што се големи, и имам една мааала доза страв дека ќе згаснат.
А кога тие ќе згаснат, јас ќе сум духовно мртов. Ќе бидам сведен фактички само на моторика, ќе бидам мочано растение.
Се што сакам е: Да имам се што ми треба, и + желба за повеќе.
За мене само овие две работи се неопходни за живот.
Неопходно е да ги имаш неопходните животни намирници, и неопходно е да имаш константна желба за повеќе. Тоа те прави жив. Тоа те бутка напред. Тоа те прави човек, тоа те прави различен од целиот жив свет. Тоа на моменти те нервира, на моменти те прави среќен, тоа те прави да имаш емоции, тоа те прави совршен.
Моментално имам се што реално ми треба, и моментално имам желба за повеќе, многу повеќе.
Сум среќен
За сите нервози и сите маки, за сите разочарувања и очајувања, за сите лекции од нив извлечени сум благодарен, сум среќен!