Имам сè што ќе посакам?

[Setsuko]

На темава имам размислувано многу пати и разговарано со некои луѓе, па мислам дека е вредна за дискусија.

Со новите технички и современи достигнувања ги имаме речиси сите нешта што во моментот ќе ги посакаме. Додека порано требаше да се мачиме, да ги бараме, да ги купиме и да МЕЧТАЕМЕ по нив. Кога ми треба песна со еден клик отворам YouTube и ја добивам, ми треба филм или игра ги наоѓам по торенти, ми треба книга - имам еден куп e-books, ми треба информација исто така ја добивам со еден клик на Google. НО, после 2 дена, кога веќе нема да ми треба - ја заборавам.

Во нинтендо ерата, за некоја игра мечтаев со недели, па собирав пари, па ја немаше конкретно таа дискета, па ја барав низ цел град. За некои желби кои денес ги исполнувам со еден клик порано СОНУВАВ.

Дали знаеме да живееме кога имаме сè што ни треба? Сведоци сме на мигови исполнети со досада, форуми прочкртани со глупости (поради досада) и неангажирање за вистинските вредности поради тоа што материјално сме презадоволени. Дали преголемите можности ни ги убија желбите и суштината на реалниот живот?

Old is always better. (Sorry Barney)

P.S. Сега знам дека некој сигурно ќе го спомне Idiocracy.

 

[bucio]

Дино Мерлин има стих од песна:

Имам све што пожелим само једно не
да ме неко бар на трен воли због мене.......

 

[Сатори]

Дали знаеме да живееме кога имаме сè што ни треба? Сведоци сме на мигови исполнети со досада, форуми прочкртани со глупости (поради досада) и неангажирање за вистинските вредности поради тоа што материјално сме презадоволени. Дали преголемите можности ни ги убија желбите и суштината на реалниот живот?

Јас не би рекла дека ни ги убија желбите, напротив дека ни ги генерираа и ни ги ставија во рекламната индустрија се со цел потрошувачката да биде поголема.Што претпоставувам има совршена смисла во ера на капитализам и пост-модернизам.Колку е нешто подостапно, толку е полесно апетитот да се зголеми за да се добијат што е можно повеќе ствари за да се зголеми вредноста на индивидуата.И тука не мислам само на материјални добра, туку и на култерен капитал и информации.
Човекот е суштество од навика, така што многу лесно се навикнува на тоа да живее во лагодност и достапност.Не може да му се замери дека се изгубила суштината или целта или дури врската со реалноста.Зошто крајно реалноста и зависи од перцепцијата која што истите тие механизми му ја креираат.

Дека имаме се што ни треба, е таа теза ќе ја негирам до крајот на животот, не дека не можеме да го добиеме тоа што ни е потребно или го сакаме, туку не знаеме што сакаме.При толку голем плуралитет од внатрешно дефинирање па до надворешен избор, треба да пораснеш далеку од урбаната џунгла за воопшто да имаш поим што сакаш и тоа да не ти биде креирано од општеството.
Само тоа е идеал и утопија, според тоа не може да се живее.

 

[Ljupco Meljata]

На темава имам размислувано многу пати и разговарано со некои луѓе, па мислам дека е вредна за дискусија.

Со новите технички и современи достигнувања ги имаме речиси сите нешта што во моментот ќе ги посакаме. Додека порано требаше да се мачиме, да ги бараме, да ги купиме и да МЕЧТАЕМЕ по нив. Кога ми треба песна со еден клик отворам YouTube и ја добивам, ми треба филм или игра ги наоѓам по торенти, ми треба книга - имам еден куп e-books, ми треба информација исто така ја добивам со еден клик на Google. НО, после 2 дена, кога веќе нема да ми треба - ја заборавам.

Во нинтендо ерата, за некоја игра мечтаев со недели, па собирав пари, па ја немаше конкретно таа дискета, па ја барав низ цел град. За некои желби кои денес ги исполнувам со еден клик порано СОНУВАВ.

Дали знаеме да живееме кога имаме сè што ни треба? Сведоци сме на мигови исполнети со досада, форуми прочкртани со глупости (поради досада) и неангажирање за вистинските вредности поради тоа што материјално сме презадоволени. Дали преголемите можности ни ги убија желбите и суштината на реалниот живот?

Old is always better. (Sorry Barney)

P.S. Сега знам дека некој сигурно ќе го спомне Idiocracy.

Не е проблемот дали имаме се,проблемот е дека забораваме дека сме луѓе од крв и месо дека некои претходни генерации го овозможиле ова што го имаме денес а не знаеме да го цениме.

Не е поентата да имаш се во животот никогаш нема да бидеш задоволен и онака,

Со новите технички и современи достигнувања ги имаме речиси сите

не би рекол еве нема лек за смрта и некои болести.

проблемот е дека после

После секој голем БРАН доаѓа и ГОЛЕМА БУРА.

Затоа треба да го живее животот со луѓе и да бидеме помалку ЕГОЦЕНТРИЧНИ ,

Беатлс пееја money can`t buy me love , jas ќе речам Technology can`t do you good, it can spoil you.па сега видете

 

[Saladin]

Не е проблемот дали имаме се,проблемот е дека забораваме дека сме луѓе од крв и месо дека некои претходни генерации го овозможиле ова што го имаме денес а не знаеме да го цениме.

Не е поентата да имаш се во животот никогаш нема да бидеш задоволен и онака,

не би рекол еве нема лек за смрта и некои болести.

проблемот е дека после

После секој голем БРАН доаѓа и ГОЛЕМА БУРА.

Затоа треба да го живее животот со луѓе и да бидеме помалку ЕГОЦЕНТРИЧНИ ,

Беатлс пееја money can`t buy me love , jas ќе речам Technology can`t do you good, it can spoil you.па сега видете

Скоро се` ми се свиѓа но последните 2 збора некако не ми штимаат.
Технологијата од една страна не распиува. Но зависи како се применува таа. Рецимо ти имаш телевизор, комјутер, медиа срања. Да, тие на еден вид го упростуваат нашиот живот. Но рецимо до вчера кога интернетот не постоеше, дали беше способен да пратиш писмо кое би пристигнало in a nick of a time?
Затоа имаш и фактор време кој е неповратна.
Или пак, слетувањето на месечината?
Или пак истраувањето на нови компоненти, суперпроводници, нано матејали?

ДА, рече некој ќе го спомнам "Idiocracy“ бидејќи таму има еден дел кај што напоменува кога човештвото станува поглупо и поглупо. Но тоа е до човековиот избор. Ако повеќето научници се заинтересираат повеќе за проблемот на косопастот отколку за лек против сида/рак на рандом жлезна, тогаш човек треба да се запраша што понатаму.

 

[Setsuko]

Дека имаме се што ни треба, е таа теза ќе ја негирам до крајот на животот, не дека не можеме да го добиеме тоа што ни е потребно или го сакаме, туку не знаеме што сакаме.При толку голем плуралитет од внатрешно дефинирање па до надворешен избор, треба да пораснеш далеку од урбаната џунгла за воопшто да имаш поим што сакаш и тоа да не ти биде креирано од општеството.
Само тоа е идеал и утопија, според тоа не може да се живее.

Се согласувам со делот дека нè доведоа до степен да не знаеме што сакаме. Меѓутоа секој човек би требало да се замисли. Што нè доведе до тоа да не знаеме што сакаме? Веќе сме сведоци на милион шпекулации, теории на заговор, масонерија бла бла. Веќе не знаеме во што да веруваме и кои се луѓето што перат мозоци. Ни ги убија можностите да мислиме зошто нешто е така како што е, едноставно го прифаќаме без да се буниме. Бунтовниците и луѓето кои го поставуваат прашањето зошто се видови во исчезнување. На сите ни треба слобода, но дали освен тоа што јадеме, слушаме музика, спиеме и животаркаме сметаме дека треба да оставиме нешто зад нас, нешто што ќе го потврди нашето присуство тука?
Имам впечаток дека младинава освен што џаболебари не ни помислува зошто (не) треба да го прави тоа.

Темава ми беше пример за ова. Прашањето е добро, иако сосема е излезена од контекст.

 

[RedStarFan]

Имаме се, многу ние олеснет животот, и за учење, за информирање, спомна филмови, книги, музика, ама не верувам дека сакам да го има тоа се. Искрено, јас сум 1992 генерација, и фатив добар дел од тој „мачечки живот“, да отидам до дивидитека ми фали највеќе од се, коа праам проект за у школо нешо да идам позајмувам книги, енциклопедии, наместо сега пејст од википедија да направам

 

[Сатори]

Нашето присуство тука е потврдено исклучиво и само преку социјалните мрежи и повремени изблици на креативност која што и не е оригинална.А за да дојдеме до одговорот на прашањето што не доведе до оваа „состојба“ треба да се поклониме на истите теории за заговор.
Енивеј, комплетно се сложувам со тоа дека не мислиме, туку дека сме програмирана маса со потрошни вијуги.

 

[Toecutter]

Се согласувам со делот дека нè доведоа до степен да не знаеме што сакаме. Меѓутоа секој човек би требало да се замисли. Што нè доведе до тоа да не знаеме што сакаме? Веќе сме сведоци на милион шпекулации, теории на заговор, масонерија бла бла. Веќе не знаеме во што да веруваме и кои се луѓето што перат мозоци. Ни ги убија можностите да мислиме зошто нешто е така како што е, едноставно го прифаќаме без да се буниме. Бунтовниците и луѓето кои го поставуваат прашањето зошто се видови во исчезнување. На сите ни треба слобода, но дали освен тоа што јадеме, слушаме музика, спиеме и животаркаме сметаме дека треба да оставиме нешто зад нас, нешто што ќе го потврди нашето присуство тука?
Имам впечаток дека младинава освен што џаболебари не ни помислува зошто (не) треба да го прави тоа.

Темава ми беше пример за ова. Прашањето е добро, иако сосема е излезена од контекст.

Ништо особено, во денешно време и не е толку тешко да се има свој став околу животот и што се сака од тие 70-80 години колку во просек ќе не има во оваа реалност...
Типичен пример е она што го спомена, “теории на заговор“ што е само нов вид на прогон на “вештици“,“комунисти“,“анархисти“,“неверници“...т.е. однапред зададена рамка до каде смее да се мисли и делува, во спротивно човек е теоретичар на завери, параноик, фолијаш, забеган, има вошки на гиковската мрсна коса, лаже и краде... и е невин секако...
Иако мора да се има претпазливост и да се проверуваат информациите кои се клучни за нашиот однос кон животот па макар доаѓале од алтернативни извори, едно останува исто како и секогаш а тоа е комплетната неписменост на рајата за основните поими и ентитети кои играат најголема улога во животецот на истата таа раја...(држава,нација,религија,пари...), сеуште милиони се жртвуваат на истиот олтар кој иако станува дигитален не сменал ништо од својата суштина.

Верувам луѓето би биле шокирани да знаат колкава улога во нашите животи игра Централниот комитет на кинеската КП и идеите на другарот Денг Сиао Пинг....

 

[Björn]

Во нинтендо ерата, за некоја игра мечтаев со недели, па собирав пари, па ја немаше конкретно таа дискета, па ја барав низ цел град.

Кое е тоа Нинтендо на дискети?
Ја имав Супер Нинтендо, Гембој, Супер Гембој и Нинтендо. Ни едно не беше на дискети.
Ја, освен Пи-Си и некои други компјутери (Амига, Атари 520), не сум чул било што друго да користи дискети. Најмалку некоја конзола.
Да не си мислела на компјутерот наместо Нинтендото?

 

[Setsuko]

Кое е тоа Нинтендо на дискети?
Ја имав Супер Нинтендо, Гембој, Супер Гембој и Нинтендо. Ни едно не беше на дискети.
Ја, освен Пи-Си и некои други компјутери (Амига, Атари 520), не сум чул било што друго да користи дискети. Најмалку некоја конзола.
Да не си мислела на компјутерот наместо Нинтендото?

На вакви мислев. Не знам како ги викале во Скопје, кај нас ги викаа дискети.
И шо е битно тоа?

 

[smexy]

Имам доволно ама ништо од тоа по кое стварно мечтаам.

 

[Saladin]

Ај не ја расипувајте темава. Имате ЧДА, таму трошете си ги интелигентните мисли.

 

[Björn]

На вакви мислев. Не знам како ги викале во Скопје, кај нас ги викаа дискети.
И шо е битно тоа?

Во Скопје и во остатокот од светот ги викаат кертриџи. Меѓутоа, баба ми ги викаше касети.
Баш ми е мило што никој не ги вика плочи.

 

[Setsuko]

Океј си се пофали дека ги имаше сите можни видови на нинтендо.

Ај сега на поентата.