Иконите

[Чорбаџија]

Иконите



Историјата на иконите


Еверејството (јудеизмот) никогаш не употребувало икони. Во светилиштето на Соломоновиот храм одозгора на ковчегот имало два херувима (2Мојс.37:7-9; 3Цар. 8:7) и херувими зашиени на скинијата (завесата) од десет платништа (2Мојс.26:1,26:8 и по ѕидовите на храмот издлабени ликови на херувими (3Цар.6:29. Но, Евреите никогаш не им се поклонувале на тие херувими ниту ги целивале, ниту каделе пред нив, ниту свеќи им палеле. И во просториите за собирање никогаш немале никаков лик.

До тристата година по Христа и христијаните не употребувале никакви ликови во црквите. Елвирскиот собор во 305г. во 36-тото правило ги забранил ликовите (сликани, леани, делкани)во црквите.
Свети Јован Златоуст, иако во проповедите споменува за многу современи обичаи, ништо не кажува за иконите.
Пред крајот на четвртиот век почнале да се украсуваат црквите со некои изобразби на историски личности од Библијата. Ама се уште не правеле икони.
Епифаниј, саламискиот епископ, кој умрел во 404 г., кога на старост одел за Ерусалим, во едно село на завесата на црквата видел човечки лик. Го раскинал ликот и со голем револт рекол: „Беше спротивно на Светото Писмо да виси човечки лик (слика) во Христовата црква!“.

Уметничка татковина на иконите е древниот Египет (особено погребните портрети на елинистичката епоха). Византија, како наследничка и подадена рака на Елада, е татковина на христијанскиот иконопис. Народот во сликата (иконата) гледал непосредна близина со Бог, верувал дека сликите имаат чудотворна моќ. Имало дури и свештеници кои ја стружеле бојата од иконите, па потоа ја мешале со виното за причест и така ги причестувале верниците (S.Srkulj, Povest srednjeg veka,str. 36).

Во петтиот век во црквите се почнало со правење изобразби (форми) на мачениците и нивните страдања. При крајот на шестиот век почнале да ги целиваат (бакнуваат) тие изобразби, да им кадат и да се поклонуваат пред нив. Во седмиот век направиле икони од восок, од сребро, од злато, а некои биле и леани од бакар. Во осмиот и почетокот на деветиот век (од 726-842г.) имало голема расправија за иконите. Четирите Цариградски собори во: 731, 754, 815, и 829 година ги отфрлиле иконите. Во 754г. императорот Константин Петти свикал собор во Цариград и на тој собор учествувале дури 338 епископи. Тие изјавиле дека "Обожавањето на иконите се противи на науката на Светото Писмо", притоа донесувајќи повеќе одлуки со кои се забранувало изработување на икони и нивно користење во богослужбите На овој собор исто така биле анатемисани поборниците на иконите, меѓу кои и Германус од Константинопол и Јован Дамаскин.
Но во 842г. победила партијата што се залагала за икони, под покровителството на царицата Теодора. Оттогаш досега иконите се употребуваат во Источно-православната црква.



Иконите и Светото Писмо


Ниту Исус, ниту апостолите, ниту Христовите ученици, ниту Авраам, ни Исак, Јаков, Јосиф, ниту Мојсеј, ниту Ное, ни Јов, Лот, ни Илија, Елисеј, ниту Давид, Соломон, ниту Исаија, ни Еремија, ниту кој било од големите или малите пророци, ниту кој било од Божјите луѓе спомнати во Светото Писмо не користел икони. Ниту цртале икони, ниту се молеле пред икони, ниту се поклонувале пред икони, ниту им каделе, ниту им палеле кандила, ниту ги купувале, продавале, ниту правеле каков било бизнис со икони. Апостолите имале можност да си направат на пример икона од Свети Илија, кој бил старозаветен пророк нели, но сепак такво нешто, ниту приближно на ова, не наоѓаме во Светото Писмо.
Единствена икона што е спомната во Новиот Завет е "Иконата на Ѕверот".
"Тој ги заведуваше жителите на земјата со чудата, што му беа дадени да ги прави пред Ѕверот, велејќи им на жителите на земјата, да направат икона на Ѕверот, кој имаше рана од меч и остана жив. И му беше дадено да вдахне дух во иконата на Ѕверот така што иконата на Ѕверот да прозборува, и да направи да бидат убиени оние, кои нема да се поклонат на иконата на Ѕверот."
(Откровение 13:14-15)
"И друг, трет, ангел дојде по него, велејќи со силен глас: „Ако некој му се поклони на Ѕверот, и на неговиот лик, и прими ознака на своето чело или на својата рака, и самиот ќе пие од виното на Божјиот гнев, што е налеано чисто во чашата на Неговиот гнев, и ќе биде мачен со оган и сулфур, пред светите ангели и пред Јагнето. И димот од нивното измачување ќе се издига во вечни векови, и не ќе имаат починка, ни дење ни ноќе, оние кои му се поклонуваат на Ѕверот и на неговиот лик, и кој ја прима ознаката на неговото име.”
(Откровение 14:9-11)

Втората Божја заповед вели:
„Не прави за себе идол, ниту некаква слика (на грчки: икона) на она што е горе на небото, што е долу на земјата и што е во водата под земјата; немој да им се клањаш ниту да им служиш, оти Јас сум Господ, Бог твој; Бог ревнител, Кој за гревовите на татковците ги казнуваа децата до третото и четвртото колено, оние, кои Ме мразат; Кој покажува милост на илјадници, кои Ме сакаат и ги пазат заповедите Мои."
(Излез 20:4-6)

Што е суштината на оваа заповед?

Забележливо е дека таа содржи три основни сегменти:

1. Забранета е изработка на ликови и слики кои ќе служат како сакрални предмети, претстави или претставители при нашето општење со Господ.
2. Забрането е да им се прават метании на вакви предмети како дел од побожноста и духовноста.
3. И конечно, Божја закана дека ќе го казни непочитувањето на оваа заповед.

Што е тоа идол или икона?

Идол или икона е произволно создаден уметнички лик на небесни или земни суштества на кои им се припишуваат религиозни својства и функции.
Во античкиот свет киповите, статуетките и сликите на разни реални или имагинарни ликови биле во масовна религиозна употреба. Така било во древниот Египет, така и во античка Грција, така и во Римската империја. Најчесто тие статуи или слики претставувале одредени богови или биле симболи на богот во кој луѓето верувале. Ваквата практика е санкционирана со првата од 10-те Божји заповеди "Јас Сум Господ, твојот Бог... немој да имаш други богови покрај Мене."
Втората Божја заповед не се однесува на создавањето други богови, зашто тоа е регулирано со првата заповед. Втората Божја заповед се однесува на недозволен приод кон вистинскиот Господ Бог.

Мојсеј толкувајќи ја таа заповед вели: „Бидете цврсто убедени во душите свои...Не вршете беззаконија правеќи си ликови вајани, секаков вид ликови на маж или жена, лик на неке животно...“итн. (Второзаконие 4:15-20) Таа заповед забранува поклонување пред нив, како и служење, односно кадење, палење свеќи (како што паганите им служат на идолите). Еверите, меѓу Боговдахновените пророци и старите христинјани блиску до апостолското време, секогаш ги разбирале тие заповеди (забраната за правење икони за поклонување), бидејќи иконите се ликови и наличја за кои зборува втората заповед.

„На Господа, твојот Бог да Му се поклонуваш и само Него да му служиш.!“(Матеј 4:10).
„Бог е дух, и оние што Му се поклонуваат, треба да се поклонуваат на Таткото со дух и вистина.“(Јован 4:24)
„вистинските поклоници ке Му се поклонуваат на Таткото со дух и вистина“(Јовaн 4:23)

Бог е дух невидлив и неопишлив. И ништо насликано нема да може да ни помогне да за да мислиме на Него или да се поклонуваме.

 

[Чорбаџија]

Најчестите изговори за иконопоклонството:


1. Христос се јави во тело и затоа можеме да имаме икони за Него.

За таквите забелешки има добар одговор:
Прво, ние се поклонуваме на божеството Христос, а не на човекот. Ако Христос не беше Бог, тогаш немаше потреба да Му се поклонуваме. Петар му забранил на Корнелиј да му се поклони, бидејќи е човек. „И јас сум човек.“(Дела Ап.10:25-26)
Второ, и да беше дозволено (како што не е), да Му се поклонуваме на чвечкиот лик на Исуса, во вид на лик и икона, како што се прави, би било неправилно, зошто Хрситос сега има преславно и духовно тело, кое не може да се претстави. (Филипјаните 3:21)
Сегашното тело Христово е духовно. И ако праведниците светнат како сонце во царството на нивниот „Отец“(Матеј 13-43), дотолку посветло и пославно треба да биде телото на Господ, Исус Христос! Невозможно е да претставиме такво тело.
Трето, ние до денес немаме вистински лик на Христос. Според зборовите на учени и верни историчари, преданието за крпата пратена од Христос на царот Авгара, и за еден лик изработен од Лука, не е за верување (и за платното, во кое бил завиткан Исус, се потврдува дека потекнува од Средниот век). Исто така потврдено е и дека една од иконите кои му се препишуваат на "Лука", всушност е изработена во византиски стил кој се јавува со векови подоцна откако Лука умрел.

Еден познат историчар од четвртиот век вели: „Цeлокупното црковно предание сведочи дека не е зачуван вистинскиот Христов лик“.
Евсениј Цезариски, во истиот век, и пишал на Костанција, сестрата на Константин Велики: „Ако сакате лик на земното тело на Христос, тогаш сихурно сте ги заборавиле сите места во Стариот Завет, што ни забрануваат да правиме ликови(слики) на нешта кои се горе на небото, или долу, на земјата, каде сме виделе таков лик во некоја црква или сме слушнале од другите дека има?“

Августин кој умрел во 430-тата г. по Христа вели: „Каков лик имал Тој (Христос) ништо не знаеме. Дури и да го имаме вистинскиот лик на земното тело Христово, сепак, не треба да му се поклонуваме на тој лик.“
Апостол Павле вели: „и ако Христа го познавме по телото, но сега веќе не Го познаваме“(2 Коринтјаните 5:16)

Јасно е дека, ако Бог сакал да го имаме Христовиот лик, Тој би им наложил на евангелистите да го насликаат, или да го опишат во Евангелието. А во нив нема ниеден збор за неговиот телесен лик. Никој од евангелистите во нивните прилично долги евангелија, не спомнува ни една реченица за изгледот на Исус. Дали Исус бил висок или низок, дали имал долга коса или кратка, ништо од ова нема да најдете во евангелијата, ниту најмал детал.
Дури и евангелистот Лука, кому сакаа да му ги подметнат фалшираните икони, дури ни тој ништо не кажува за изгледот на Исус во своето евангелие, ниту пак во Делата на Апостолите која исто така е напишана од него.

2. Чуда имало преку иконите, затоа треба да им се поклонуваме.

Прво, многумина кои ги испитале тие настани, велат дека нема веродостојни докази.
Второ, дури и да имало чуда, тоа не ни дозволува да им се поклонуваме. Кога Израелците згрешиле, Бог испратил отровни змии за да ги касаат и секој каснат умирал. (Броеви 21:4-9). Мојсеј по заповед Божја направил една бакарна змија и ја подигнал на еден стап. Секој каснат човек, кој ќе ја погледнел змијата, оздравувал. Ниедна икона не сторила досега такво чудо како таа змија. Но, цар Језекиј неа ја уништил, зошто луѓето и каделе. Светото Писмо го фали како надобар и чесен цар меѓу сите други еврејски цареви. (4 Царства 18:3-6)

3. Иконите се потребни за поучување на простодушните во верата.

Ако иконите се потребни за поучување на простодушните, тогаш зошто Мојсеј не ги употребил кога ги извел простодушните Евреи во Египет? Ако иконите биле употребувани за простодушните, зоишто апостолите не ги употребиле кога им проповедале на паганите, кои не знеле ништо за христијанството? Зар денес има повеќе простодушни и понеобразовани луѓе од времето на апостолите или пак од времето на Мојсеј? Ако иконите се потребни за поучување на народот, тогаш зошто Бог не ги препорачал во Светото Писмо, туку напротив, ги забранил?
Читањето на Светото Писмо на мајчин јазик и неговото проповедање по црквите, се најдобри средства за поучување на простодушните во верата.
„И така, верата догаѓа од слушање, а слушањето од словото Божјо“ (Римјаните 10:17)

4. Ние не им се поклонуваме на иконите, ами само ги употребуваме за да ги подигнеме нашите умови кон Бога.

Платон, Сенека и многу други пагански филозофи велеле:„Ние не им се поклонуваме на идолите туку преку нив им се поклонуваме на боговите“.Додека учените пагани тaка ги употребувале, простодушните им се поклонувале. Учените црковни учители можат да пишуваат за нијанси меѓу почитувањето и поклонувањето на иконите, но простодушноите не ги разбираат тие разлики и им се поклонуваат на идолите како на нешто божествено,кое може да им помага како нешто свето, кое може да им предава светост на оние кои што го целиваат, како на нешто спасително што може да ги излекува, да истерува ѓаволи и др. Сето тоа е познато од црковната историја.

5. Ние ги почитуваме иконите како благословена претстава на живиот Бог, на светите ангели и на светиите.

Благословена од кого? Можеби од поедини цркви, но Господ сигурно не. Бог благословил стотици работи во Светото Писмо, но никаде не благословил изработување на икони што би го претставувале Него, ангелите или светиите. И не само што не благословил, туку како што видовме во втората Божја заповед, дури и забранил со остра закана за оној што ќе го прави тоа.

6. Иконопоклонството не е идолопоклонство, туку вистинско христијанство!

Замислете, тоа било "вистинско христијанство"! Уште да не убедат дека Божјата заповед гласи: "Правете си икони, поклонувајте им се и целивајте ги".
Би сакал да ви цитирам нешто од Православниот молитвеник на Брегалничката епархија (стр. 224)

„Кога и како се целиваат светите икони?

При влегувањето во храмот, верникот може да ја целива иконата што е на средината, па и оние отстрана...
Средната икона, ако има таква во храмот, се целива на следниов начин:
се прават два поклона пред неа, па се целива, потоа се прави уште еден поклон..."

Некои одат дотаму што дури и велат "црквата ги осудува оние што не ги почитуваат светите икони".
Замислете, некоја самонаречена "црква" ве осудува доколку не го правите она што Бог го забранил? Каква иронија, каков сарказам, понекогаш човек да си помисли дека тие се шегуваат, но реалноста е дека тие сериозно го мислат тоа. Со ова се осудени и апостолите, и учениците на Исус, и пророците, и Авраам, и Исак, Јаков, Јосиф, Давид, Соломон, Илија, Јован Крстител итн бидејќи за никој од нив не читаме дека се клањал или целивал некоја икона.
Сакам да им поставам реторично прашање на сите оние кои се плашат од осудата на православната црква заради нивното "непочитување на светите икони": Пред Кого ќе се појавиме на Судниот Ден? Пред великодостојниците на православието или пред ГОСПОД? Ако се појавуваме пред Господ, тогаш Кого треба да слушаме и од чија осуда треба да се плашиме?
"Не прави за себе идол, ниту некаква слика (на грчки: икона)... немој да им се клањаш ниту да им служиш, оти Јас сум Господ, Бог твој; Бог ревнител.." (Излез 20:4-6)

7. Многу од православните лошо ги третираат иконите, но тоа не е причина тие да се отфрлат, туку треба да ги поучиме како праволно да ги користат

Факт е дека 99% од православните го прават токму тоа, веруваат дека иконите имаат моќ, им се клањаат, им се молат, ги носат со себе кога полагаат испити, ги закачуваат на ретровизори, им палат свеќи, кандила, оставаат пари пред нив итн., а останатиот 1% прави половина од тоа, само јавно го тврди спротивното.
Но дури и да не се 99%, дури и да не се ни 90%, нема православен што не ќе се сложи дека најмалку 80% од православните така ги третираат иконите. Се поставува прашањето:

Ако иконите, ниту се заповедани, ниту се потребни за нашата комуникација со Господ, тогаш зошто да ги употребуваме и со тоа да ги соблазнуваме кон иконопоклонство мнозинството од нашите браќа и сестри??? Апостол Павле рекол дека, иако му е дозволено да јаде месо, дека ако некој негов брат го соблазнува неговото јадење на месо, тој нема никогаш да јаде месо! Зошто да не се поучиме од овој пример и ние истото да си го речеме? Внимавајте, Павле тоа го вели само за еден негов брат, а ние овде збориме за 90% од нашите браќа и сестри!! Зошто да не речеме и ние како Павле: "Ако некој мој брат или сестра се соблазнува кон иконите, тогаш јас нема да користам икони довека"! Има ли во нас толкава ревност и љубов кон нашите браќа и сестри каква што имала кај Павле? Зошто да не се жртвуваме од и онака забранета работа во Библијата за да не ги соблазниме нашите брака и сестри кои имаат слабост кон икони?
Православните водачи веќе 12 века ги поучуваат верниците како правилно да ги третираат иконите, а бројот на иконопоклонци од ден на ден, од година на година, од век на век е се поголем и поголем. Зарем не е крајно време да се каже: НЕ ЗА ИКОНИТЕ! СТОП НА ИКОНОПОКЛОНСТВОТО! ДА НА БИБЛИЈАТА!



Бизнисот со Икони


Не треба човек да е многу паметен за да заклучи зошто иконите и покрај сета нивна спротивност со Светото Писмо и изворното библиско Христијанство сеуште се застапени по црквите. Одговорот е многу едноставен: за пари!

Погледнете го долниов ценовник превземен од ОФИЦИЈАЛНАТА СТРАНА НА МПЦ

Иконите се со двојна позлата, најчесто од 24-каратно злато. Големините на иконите (со еден или два лика) што може да се нарачаат може да бидат следните:

1. А4 формат (20x30 cm; 22x29 cm) - 350 евра
2. А3 формат (30x40 cm; 32x40 cm) - 700 евра
3. А2 формат (40x60 cm; 44x60 cm) - 1200 евра

Поштарината не е вклучена во цената.
За икони кои изобразуваат сцени со повеќе ликови (пр. Рождество Христово, Воведение на Пресвета Богородица, сцени од животот на некој светител и други) цената се зголемува за 100 евра по икона.

По сево ова, мислењето дека светците или нивните икони можат да не исцелат, да ни помогнат, е спротивно на целото учење на Светото Писмо, а особено на втората Божја заповед која ни забранува употреба на секаков лик како медиум во нашето општење со Бог. Не е мала работа да се занемари заповедта Божја. Адам и Ева јадеа од забранетото дрво и поради таа непослушност Бог ги истера од Едемскиот Рај. Ако и ние сме непослушни на Неговите заповеди и не му се поклонуваме на Бог со дух и со вистина, може да не снајде истата судбина.
„Бог е дух и оние што Му се поклонуваат, треба да се поклонуваат со дух и со вистина“ (Јован 4:24).

Свесен сум дека ова критичко излагање различно ќе се свати меѓу посетителите на овој форум.
Едни ќе заземат дефанзивен став, ќе велат дека претерав, ќе ја бранат својата "блага" употреба на икони. Таквите ги замолувам да не се почуствуваат нападнати, туку братски поттикнати да ги преиспитаат последиците, во светлина на Божјото Слово.
Други ќе отидат предалеку и ќе прашуваат дали сето ова значи дека Бог е против уметноста и против употребата на секакви духовни симболи? И таквите ќе ги замолам да не извлекуваат неиздржани заклучоци. Господ е голем Уметник и не е против уметноста. Тој го направил човекот по Својот образец и му дал креативен и уметнички дух. Но тоа што Бог не го одобрува е фетиширање на уметнички дела, или нивно осветување и прогласување за божествени реликвии. Не одобрува нашата духовна имагинација и побожност да бидат поттикнати од сликовни претставувања, туку од дејствување на Неговото Слово.

Нека Господ ни ги отвори очите на сите, за да го разликуваме Божјото од човечкото, правилното од неправилното, заповеданото од забранетото, како и свесност за одговорноста што ја имаме пред Бог.

 

[Princ of Persia]

koga bev vo veles vo crkvata bogorodica vidov ikona kako sedi starec covekot sto rabotese tamu mi rece deka toa e gospod ..smesna rabota...pred se ikonite go gubat custvoto na vozbuda kaj vernikot za da bide po blisku do nesto nad nego.....a inace kako umetnicki dela moze da bidat nesto drugo ili druga tema:nenene:

 

[Goddess of Chaos]

Православните икони се најчесто грди, анатомски неправилни и извитоперени човечки облици, полни досадни бои.
Католичките цркви се тотални уметнички дела.

Заповедано? Забрането?
Сумњам дека човекот по име Исус кој некогаш шетал по земјава трошел многу време во сериозно лафење околу бакнувањето на слики.
Ако го правел тоа...би ме разочарал многу.

 

[THE_CHOSEN_ONE]

Мафија.

 

[Princ of Persia]

Православните икони се најчесто грди, анатомски неправилни и извитоперени човечки облици, полни досадни бои.
Католичките цркви се тотални уметнички дела.

Заповедано? Забрането?
Сумњам дека човекот по име Исус кој некогаш шетал по земјава трошел многу време во сериозно лафење околу бакнувањето на слики.
Ако го правел тоа...би ме разочарал многу.

greska si pravoslavnite ikoni se po misticni po mracni i ladini no po realisticni povejke imaat dusa

 

[Goddess of Chaos]

greska si pravoslavnite ikoni se po misticni po mracni i ladini no po realisticni povejke imaat dusa

Гротескни, да не речам.
Патем, болдираното е по поим контрадикторно на подвлеченото.
Реализмот е гол и отворен.

 

[Picasso`]

Чорбаџија, Evangelos da ne si ti?:nesum:

 

[КиреМали 1911]

Гротескни, да не речам.
Патем, болдираното е по поим контрадикторно на подвлеченото.
Реализмот е гол и отворен.

Патем, гротескноста нема никаква врска со погорниот коментар. Како што нема никаква врска со специфичниот мистицизам на православните икони.

Православните икони се најчесто грди, анатомски неправилни и извитоперени човечки облици, полни досадни бои.
Католичките цркви се тотални уметнички дела.

Така викаш а? Ами зошто тогаш, еден Чимабуе, или уште подобро, неговиот ученик Џото, италијански преродбеник и уметник кој стоел на мостот меѓу средниот век и ренесансата, се учел од Византиските икони? Или ќе ми речиш дека, тие го зеле школото, па ги унапредиле уметничките методи? Постојат канони, според кои во Византија се сликале иконите и фреските. И покрај тие канони, историски единствени познати по строгоста и недопуштањето за никакво настранување, православието развило неколку основни различни правци на иконопис. Дека биле досадни...

 

[Goddess of Chaos]

Патем, гротескноста нема никаква врска со погорниот коментар. Како што нема никаква врска со специфичниот мистицизам на православните икони.



Така викаш а? Ами зошто тогаш, еден Џото, италијански преродбеник и уметник кој стоел на мостот меѓу средниот век и ренесансата, се учел од Византиските икони? Или ќе ми речиш дека, тие го зеле школото, па ги унапредиле уметничките методи? Постојат канони, според кои во Византија се сликале иконите и фреските. И покрај тие канони, историски единствени познати по строгоста и недопуштањето за никакво настранување, православието развило неколку основни различни правци на иконопис. Дека биле досадни...

Вака.
Каде точно е лоциран проблемот кој го имаш со моето лично мислење дека јас не помислувам да потрошам ни 20 секунди во анализирање на ставот на скапоцениот господин Џото околу Византиските икони бидејќи тој мене лично воопшто не ме интересира и не може да влијае врз неудобниот монотон филинг кој ми го даваат православните икони, базиран врз вкусот кој го имам изградено?
Страшно, страшно досадни правци на иконопис.

 

[THE_CHOSEN_ONE]

Чорбаџија, Evangelos da ne si ti?:nesum:

Да, од кај погоди?

 

[КиреМали 1911]

Вака.
Каде точно е лоциран проблемот кој го имаш со моето лично мислење дека јас не помислувам да потрошам ни 20 секунди во анализирање на ставот на скапоцениот господин Џото околу Византиските икони бидејќи тој мене лично воопшто не ме интересира и не може да влијае врз неудобниот монотон филинг кој ми го даваат православните икони, базиран врз вкусот кој го имам изградено?
Страшно, страшно досадни правци на иконопис.

Види. Не реков дека не си го анализирала Џото, макар што не знам што ти сметаш за уметничка анализа во сликарство. Како и да е, не сакам оваа потенцијално интересна тема, да ја одведам во пропаст со препукување, на некој со кого прв пат влетувам во дебата.

Само да ти појаснам...дека си анализирала...ако не те интересира Џотовото уметничко дело, пресвртот на уметноста, воздигнувањето на западната црквена уметност од монотониот среден век (е тоа е монотоност, проучи 20 секунди среден век на Запад, па ќе видиш), и ако него не го сметаш за преродбеник, мислам дека имаш недостиг на компетентност да анализираш за која и да било понатамошна етапа во развитокот на западната уметност.

И да се појасниме...овде ја коментираме (читај се**ме) Источната црковна уметност во целост, или само плитко констатираме дека Западната е...ха, поинтересна?

За да не се трошам на постови, ќе го продолжам овој, обидувајќи се да направам мала анализа и компарација меѓу две икони со иста тематика, од двете различни цркви:

1. Западен правец

2. Источен правец

Тема, добро позната - Благовестие Богородично.

Фондот на употребени бои кај 1 е во исклучително поголем број, исто како и комбинациите на истите. Поуспешен е и преминот на линиите кои физички одделуваат две просторни тела, не постојат остри контурни линии. Ефектот на осветлувањето е подобро постигнат, со цел да се добие што поприфатлива слика за обичниот верник. Прикажувањето на внатрешната архитектура е пореално кај 1, исто како и прикажувањето на драперијата, и нејзиното налегнување на фигурите. При сликање на нововековните композиции, секогаш се користени живи модели, во реални простори. Не постои фон на имагинарност и создавање на ефект на возвишено дејание. Се работи за интеракција помеѓу две фигури.

Фондот на употребени бои кај 2 е видно пооскуден. Спротивно на тоа, зачудувачки, компонирањето на основните бои, достапни за зографот е на далеку повисоко ниво од 1 (пример - вештината на обојување на ракавот на ангелот - детал). Претставувањето на просторот, во икона 2, исто како и во сите икони на Источниот Правец, е наука сама за себе. Обратната перспектива, која дури и во денешни услови е нецелосно објаснета и сфатена (а била точно дефинирана само од Леонардо да Винчи - дури ни Џото не успеал точно да ги претстави сите тела во просторот, со помош на оваа перспектива). Контурите на телата се остри (канонски наложено), ставот на телата е божествен, одмерен и прикажува определено чувство на страв кај Марија, за разлика од 1, каде тој дух на свеченост е изоставен. Божественоста е надополнета, односно е започната со самата подлога на делото - златниот фон, кој и дава неопределеност, лебдечки карактер на композицијата.

Како за на крај: реалистичното прикажување е само фаза, низ која се прошета западното сликарство, се усоврши и сфати дека тоа е непотребно и пре...човечки. Тогаш, уметниците сфатија дека уметноста е нешто што треба да се види, а не само да се погледне во неа. Секоја слика, икона, или какво и да е дело, има свои принципи, и свој карактер. Тоа го прави уметничко дело. Реализмот - фаза низ која поминуваат речиси сите сликарски стилови.

 

[Goddess of Chaos]

Види. Не реков дека не си го анализирала Џото, макар што не знам што ти сметаш за уметничка анализа во сликарство. Како и да е, не сакам оваа потенцијално интересна тема, да ја одведам во пропаст со препукување, на некој со кого прв пат влетувам во дебата.

Само да ти појаснам...дека си анализирала...ако не те интересира Џотовото уметничко дело, пресвртот на уметноста, воздигнувањето на западната црквена уметност од монотониот среден век (е тоа е монотоност, проучи 20 секунди среден век на Запад, па ќе видиш), и ако него не го сметаш за преродбеник, мислам дека имаш недостиг на компетентност да анализираш за која и да било понатамошна етапа во развитокот на западната уметност.

И да се појасниме...овде ја коментираме (читај се**ме) Источната црковна уметност во целост, или само плитко констатираме дека Западната е...ха, поинтересна?

Алелуја.
Ќе пробам да ти ја објаснам мојата страна во муабетот уште еднаш.
Темава воопшто не ги повикува архитектите да се покренат во темелни анализи на црковната уметност.
Јас, претставник на обичната човечка душичка која визуелно, и непоматено од минати долги проучувања, тапења и размислувања кој бил поголем преродбеник, го впива парчето било каква уметност пред себе, коментирам дека се мртви и досадни.
И мене, како и останатите неархитекти и непроучувачи на хронологијата на пресврти во уметноста, ич, ама ИЧ не ме занимаат нечии правила за анализирање црковна уметност.
Бидејќи ич, ама ич не ме интересира професионално да ја анализирам црковната уметност.
Јас само сакам да стојам, и полни две минути да го примам она што насликаните очи пред мене се обидуваат да ми кажат.
И уште еднаш коментирам, дека православните икони за мојот вкус се мртви и досадни. Можеби и специфично морбидни, но тоа е се.
А вкусот, можеш да ми го наречеш плиток, можеш да ми го наречеш префинет, но во никој случај не можеш да наречеш еден немерлив поим како него, некомпетентен.

Ај, се враќаме на религиозниот аспект на темава. :smir:

 

[КиреМали 1911]

Алелуја.
Ќе пробам да ти ја објаснам мојата страна во муабетот уште еднаш.
Темава воопшто не ги повикува архитектите да се покренат во темелни анализи на црковната уметност.
Јас, претставник на обичната човечка душичка која визуелно, и непоматено од минати долги проучувања, тапења и размислувања кој бил поголем преродбеник, го впива парчето било каква уметност пред себе, коментирам дека се мртви и досадни.
И мене, како и останатите неархитекти и непроучувачи на хронологијата на пресврти во уметноста, ич, ама ИЧ не ме занимаат нечии правила за анализирање црковна уметност.
Бидејќи ич, ама ич не ме интересира професионално да ја анализирам црковната уметност.
Јас само сакам да стојам, и полни две минути да го примам она што насликаните очи пред мене се обидуваат да ми кажат.
И уште еднаш коментирам, дека православните икони за мојот вкус се мртви и досадни. Можеби и специфично морбидни, но тоа е се.
А вкусот, можеш да ми го наречеш плиток, можеш да ми го наречеш префинет, но во никој случај не можеш да наречеш еден немерлив поим како него, некомпетентен.

Ај, се враќаме на религиозниот аспект на темава. :smir:

Ајде вака, за последен пат...Да не се загреваме премногу:
Темава не ги повикува архитектите, туку сите членови на овој слободен форум, кои имаат свое мислење, и желба истото да го искажат.
Тие тапења и размислувања, не донеле на нивото на ценење на уметноста на кое сме денес. За разлика од твојата „проста душичка“ (а јас не те нареков така), многу прости душички од запад, доаѓаат да се восхитуваат на нашите дела, а веќе ги имаат впиено нивните. Баш такви, неархитекти и непроучувачи.
Мене ми е мило што ќе стоиш и што ќе ја впиваш таа уметност.Уметноста која ти се допаѓа - тебе лично.
Морбидноста, посебен елемент во иконите, за кој нема да се „осмелам“ да коментирам на ова ниво на разговор. А да, ја имаат, се сложувам.
Длабоко се извинувам доколку те навредив со тоа некомпетентен.
Длабоко се извинувам и за оф топиков, исто така.

 

[aGl]

Годес оф чаос, значи иконите не се нацртани за да ти се тебе убави, значи има икони што покажуваат некој настан како оваа погоре кога ангелот и соопштува на Марија и икони каде што имаш еден светец, една од 10 божји заповеди е да не се поклонуваш на ништо што е на небото или на земјата само на Господ, а ние пак им се клањаме на иконите? Ќе се запрашаш зошто епа јас кога одам во црква не и се молам на иконата како материјално нешто туку на образот што личноста го имала и ја замолувам и таа да се моли за мене пошто била многу помалце грешна од мене...:smir: