Зошто љубовта преминува во омраза?

[osicka]

Lubovta koja pominala vo omraza nikogas i na bila lubov tuku mala iskra na stras, nekakvo malo razgoruvane. Vsusnost neli luvovta nema kraj a ako ima omraza ima kraj, togas ako ima omraz ima kraj..i sigurna li si deka e lubov..?

 

[Magde.]

затоа што длабоко во себе знаеме дека личноста која сме ја сакале не е она што сем го сонувале и што сме го идеализирале.сме му препишувале заслуги и карактерни особини што сме посакувале да ги поседува,до кои бил блиску но не ги поседувал.
сме го сакале затоа што сме мислеле дека е она што сме сакале да го видиме наместо она што навистина е.
и најпосле ќе дојде разочарувањето,ќе ја видиме вистината,ќе видиме дека партнерот не разочарал,но всушност самите себе се разочаруваме зашто сме гледале она што сме сакале да го видиме,па така наместо да се обвиниме себеси за глеање низ розеви очила,полесно ни е да го замразиме партнерот.
секако дека се ова е пропратено со „јас не знам што видов во тебе“

 

[~windy~]

Zarem e toa omraza kon partnerot?Zarem e omraza voopsto?A sto e omraza vsusnost... se prasuvam!
Onoj sto napusta i stava kraj, cuvstvuva ramnodusnost ili ednostavno gi prenasocuva cuvstvata i energijata vo drug pravec! Napusteniot e tazen, razocaran, potisten, skrsen i gneven na sebe zatoa sto seuste go ljubi onoj drugiot, preljubnikot! No sto koga vrskata prekinuva zatoa sto dvajcata svakaat deka nema harmonija megu niv, deka ne funkcioniraat kako celina?Zarem sekogs vrskite zavrsuvaat poradi neverstvo, lagi i razocaruvanja? Nekogas ednostavno se menuva formata na ljubovta i preminuva od eden vo drug oblik! Od romanticna, strastvena vo cista, prijatelska, sepak ljubov!
A omrazata...
Koga bi bila so nekoj 10 godini vo brak i koga bi imala decinja, i koga toj nekoj na kogo cela svoja ljubov i vnimanie sum mu ja dala ke dojde i ke mi kaze deka ne e sreken so mene i deka ne e do mene tuku do nego, koga ke mi ja izglagoli prokletata recenica "Ne sum dovolno dobar za tebe" i ke zamine kaj kuckata so koja se gledal dodeka jas sum kampuvala SAMA so decata zatoa sto toj moral da raboti, e togas KE GO MRAZAM! E togas ke posakam da go vidam mrtov zatoa sto jas ne sum srekna sto toj zivee! Ke go mrazam zatoa sto mi go srusil cel moj svet i ja prekrsil zakletvata! Ke se boram do kraj za da strada prokletnikot!
Samo vo vakov slucaj bi mrazela!
Tolku:smir:

 

[Сатори]

Затоа што болката е преголема.
Затоа што целата позитивна вибрација со која што сме живееле наеднаш ја снемува, а личноста на која и веруваме е онаа која што на крајот ни ја уништува среќата.
Под таков импакт на силно страдање, не можеш да љубиш, она што ти останува за да не се претвориш во камен, е да мразиш.

 

[Ankica]

Љубовта не преминува во омраза, тоа е само бес повредено его или изгубени надежи. Ние само мислиме дека мразиме, тоа ни помага за да ја олесниме болката ,но времето ќе го стори своето .По мене може да се јави омраза ако си во брак и полека ти се намалува или ускратува слободата,си малтретирана физички ,немаш никакво право на глас, е тогаш може многу лесно љубовта да се претвори во омраза ашто е најстрашно да не можеш да се одалечиш и продолжуваш да живееш во пекол а омразата само се зголемува .

 

[ada]

Логично изгледа кога се чита, но сепак мене не ми е јасно тоа. Не сум почувствувала омраза никогаш. Секогаш после раскинувањата сум чувствувала болка, носталгија, разочараност но никогаш омраза. Баш поради тоа што и омразата е многу силна емоција, не ми е јасно како може да се чувствува за некој што сме го сакале. Многу појасно ми е да се мразиме, но самите ние, затоа што сеуште чувствуваме љубов кон партнерот. Нали?:raz:

Затоа што се работи за емоција, тешко е логично да се образложи. Може само да се чувствува.

Оттаму и јас го тврдам за себе претходно напишаното. Едноставно, знам дека кон секој што ми значи чувствувам и љубов и омраза, па истите само се менуваат наизменичо. А, зошто е тоа така, тешко дека ќе можам рационално да објаснам.

Едино што ми оди како претпоставка е дека се работи за лице и опачина на силна емоција. И "силна" е клучниот збор тука...Кога некој силно сакам, силно и го мразам.
А, останатите не можам да ги мразам. Можам само со рамнодушност да ги посматрам и евентуално благо да ги презирам. Но, никогаш нешто интензивно да осеќам кон нив, макар било тоа и омраза.

И околу омрзата кон себе и партнерот...Тие нешта се мешаат. Тешко е точно да разграничиш кога омразата кон себе ти раѓа омраза кон партнерот и обратно. Чувствата се сепак категорија која е претесна да се објасни со зборови.

 

[Clen 7]

Се слагам дека чувства неможат во целост да се опишат со зборови.
Али за другото не.
Како може да мразиш некој што го сакаш?

 

[ada]

Се слагам дека чувства неможат во целост да се опишат со зборови.
Али за другото не.
Како може да мразиш некој што го сакаш?

Ух, ај ќе пробам да вербализирам...

Некого сакаш...Значи имаш силна потреба да бидеш со конкретната особа. Кога истата на било каков начин ќе те раочара, се јавува истотака силна емоција, која е микс од гнев кон себе (затоа што те отфрлиле/повредиле) и екстренализран гнев кон причинителот на тоа чувство (односно, "саканата" особа).
И тоа постојано се менува, во зависност од околностите и преоѓа од едното (љубов) кон другото (омраза). Важното е дека чувствуваш со сиот интензитет.

А, да чувствуваш така силно, било омраза или љубов кон некој, е недвосмислен индикатор дека таа особа ти значи.

Кога некој не ти значи, не може да го мразиш. Може да имаш благи искри на наклонетост или презир, но никако силно чувство како омраза или љубов.

Ок, тоа е барем кај мене така. Не велам дека е правило кое важи кај секого. Само јас лично така си ги дефинирам чувствтата.

 

[Mihajlobt]

Омразата (фактички оној инает и онаа љубов која се обидува да продре до личноста) е онаа реакција која следува од реакцијата љубов. Знаеме по природа дека се што е убаво трае кратко, па така и во љубовта, кој високо лета ниско паѓа. Тоа е балансот, онаа противтежа на љубовта, болката која ке ја уништи среќата и ќе ја врати емоционалноста фактички на "Default" . Можеби и омразата е онаа утеха која ни треба за да ја смалиме болката, но тоа е уште еден начин да избегниш соочување со емоциите и одлуките, па омразата отвора нови емоции како страв од повторно заљубување, недоверба, мизантропство и ред други предрасуди. Па на крајот, како и секое болно или пак прекрасно искуство ни остануваат само спомените и емоционалните заклучоци.

 

[bad_girl]

според мене кога мразиш некој што си го сакал докажуваш колку ти е криво што не си со него и така се мразиш себеси што не си успеал да ја/го задржиш..тоа не е вистинска омраза туку каење искажување болка бес и беспомошност..со тоа уште повеке го засакуваш само што тебе многу повеке те боли

 

[Jovannah]

Кого и зошто мразиме откако престануваме да сакаме?

Самиот факт дека некој не не сака повеќе онака како ние што сакаме не доведува до омразата.
Никогаш не се прашуваме дали ние згрешивме во врската и ако е така каде сме згрешиле.
За полесно, тој е идиотот,лицемерот...
Во вакви моменти се идеализираме самите и набројуваме што се сме направиле за него и баш во тој момент ни текнува дека тој не направил ништо за нас.
И каде е љубовта??? Се претворила во омраза?? Не ми се верува.
Тоа е само изговор, за да помине болката побрзо. И најлошо е што не врви така брзо.
И уште полошо е што и омразата е чувтсво, значи самите не оставаме да ја преболиме таа личност на никаков начин.

 

[ada]

Иако, има само неколку дена од постот во кој тврдам поинаку, сепак ќе морам да се исправам...

Љубовта не може да премине во омраза. Љубовта не знае што е тоа омраза.
Ако препознаеме омраза, тогаш не љубиме. Тогаш само ја раниме нашата суета...а, тоа е толку тажно, толку празно.

Да, јас очигледно не знам (или не знаев, сеедно) да љубам. Затоа што омразата која ја носев не можеше да биде и љубов. Ни за мене, ни за било кој друг не може.

За крај, само ќе го повторам цитатот кој го имам во својот потпис:


Love is patient, love is kind,
Love does not insist on its own way.
Love bears all things, believes all things,
Hopes all things, endures all things.
Love never fails.

 

[POWER-MKD]

Зашто се што си чуствувал кон некоја личност и ти било мило, сега, на мошне необјаснив начин ти иде контра. Тогаш се што било мило сакаш да го упатиш назад кон личноста што ти значела, и со тоа да и вратиш за било која ситница што се случила порано, овојпат мислиш дека било тоа некој некоја голема грешка, а не е така.

 

[bgpirin]

Поради тоа, еве да прашам, зошто љубовта преминува во омраза?
Кои се причините за тоа?
Колку и како треба да не повреди некој за да еден ден го сакаме, а веќе наредниот го мразиме?
Дали е тоа навистина во ред?
Дали со тоа, можеби потсвесно самите се мразиме, што сме биле со погрешен човек, што сме дозволиле да не повреди или остави?

Кого и зошто мразиме откако престануваме да сакаме?

Подобен в'прос е неуместен, ако наистина става дума за Лјубов.
Истинската лјубов никога не преминава в омраза !

Несподелена, или изгубена, тја може да б'де само д'лбоко стаена болка,
но никога не може да премине в омраза.

 

[GorGeOuS]

Како што генијалноста и лудилото се разделени со само едно скалило, така велат дека е и со љубовта и омразата. . Но, ако постоела вистинска љубов, не би можело ништо да ја претвори во омраза. . Затоа што кога вистински се сака нема место за огорченост или омраза. Најчесто самите си го наметнуваме тоа чувство, дури и слепо веруваме во него само како одбранбен механизам да би ја оправдале суровата реалност. . А ако навистина преминала во омраза, тогаш значи дека таа никогаш не ни била вистинска!!!