Зошто никој не твори во позитивен правец?

[Raziel]

Тоа дали темата е уметничко расистичка остави да одлучам јас, како надлежен на овој дел, а ако не ја сметаш за таква слооободно прескокни ја. :wink:

Тоа беше целиот муабет.
И црнците се малцинство во светот,па пак е забрането да се потенцира дека имаат црна кожа и дека тоа е лошо...бидејќи белиот човек тоа го наметнал за да одржи супремација,па морало да се случи да притреба црнецот како топовско месо,па да биде ослободен и ресоцијализиран.

Потоа, фала му на Бога што ти не си меродавен да кажеш дали прегратката е убава, слатка и позитивна, бидејќи тогаш на форумот би имало 3-4 теми на кои ќе постираме мрачни текстови и ќе се расправаме дали слободната волја ја контолираме или не. :smir:

Меродавноста на единката автоматски треба да содржи добро конципирање на суштината на материјата.
Не дека имам нешто против таквата дефиниција и тема,ама имам против фаворизирањето како такво,и тоа водено од лична перспектива на наводна меродавност.
Секоја темнина е само недостаток на светлина.Она што човек треба да го бара во делата кои имаат обскурен позитивизам,е светлината која недостасува,малите парчиња скриени во недопишаното.Затоа таа малку извитоперена уметност е про-Пикасо креација која авантуристички бара од оној кој ја гледа,слуша или чита,паралелно да ја интерпретира,а со тоа и да навлезе во неа,активирајќи се и себе.
Позитивна конотација.
И со таква филозофија излегувам поголем позитивец и од оној кој отвара тема за да го пропагира истиот,бидејќи останува слеп и не сака да знае за она што е малку помрачно...и целата ебана мудрост која "мракот" ја носи со себе.

Што е позитивно е јасно, она што ги прави луѓето радосни и насмеани, а тоа за мнозинството сепак е љубов, општа среќа, насмевка, прегратка (колку и тоа да ти носи морници) широко срце со гарнир почит, оние нешта за кои се расправаме знаеш... а преточени во уметност. А тука, го почитуваме мнозинството. :back:
:helou:

Зборуваме за уметност...за творештво.Тоа си носи длабочина.Можеш да даваш нијанси и да опишеш фрагментално една прегратка,еден пропратен ефект на пеперутки во стомак при бакнеж....можеш да бидеш позитивен,да...ама секое ограничување во уметноста и го одзема самиот примат на истата...

Не постои мнозинството во креацијата.Постои само оној кој создава и неговата неограничена слобода во создавањето.

Поздрав.

 

[Nemiseverue]

Јеп, глумам фашист на темава, тужи ме!

Сеедно, ти реков еднаш, ако не ти се допаѓа темата, не пишувај на неа. Факт е дека уметноста е неодредлива и ненаметлива, и затоа немој ти да глумиш обесправен црнец, туку продолжи на темите каде ти се допаѓа. Ако 99% од форумот сфати што сакам да кажам, можеш и ти. А за филозофирање имаш друг форум, отвори тема ќе дискутираме.
Тука, не знам дали приметуваш ама воопшто не си на темата, го оспоруваш моето право да ја отворам, што е смешно на еден форум. Кој и да е. Затоа следните мислења, каде нема да образложиш или дадеш мислење околу она што го констатираме ние, мнозинството, како “позитивна уметност“ ќе ти бидат избришани.
Уживај на форумот уметност и на кајгана. :smir:

 

[Петра П.]

јас мислам дека никој не твори во позитивен правец оти скоро сите умтеноста ја замислуваме како на4ин на изразување емоции... е сеа во живо можиш полесно да ги изразиш емоциите позитивни, ама негативните тешко оди .... и така секој некако мора да ги истурка од себе тие емоции...
На пример јас ко ќе сум среќна сите забелезуваат ама ко ке сум нанервирана или тажна тогас не сакам негативната енергија да му ја претурам на друг туку сама да си ја средам душевната состојба... и тогаш цртам пишувам.. тоа шо ми тежи...:kesa:

 

[FrEaKy GiRL]

Тема за позитивни текстови според мене мислам дека ќе функционира.
Инаку за тоа дека сите пишуваат песимистички, во негативен правец, мислам дека делимно зависи од карактерот на човекот, а делумно од тоа дека секаде околу нас, гледаме само негатицни работи, ретко се наоѓа искрено другарство и љубов, доверба може да се има во се помалку личности...едноставно светот како да иде на полошо...Можеби затоа и поезијата и прозата се движат во тој правец.

 

[Пеам на свадби]

Може ли на темава да се постираат позитивни текстови?:smir: Или треба да коментираме само ? :helou:

 

[burn84]

Во овие рани утрински геноцидни часови на несоница, вртејќи се во кревет и неможејќи да заспијам дали од возбуда, дали од кафиња, дали од пореметен биоритам-не е важно-ми "светна" решените на загатката (барем моја верзија) зошто не се твори во позитивен правец...втор дел.

Творењето е нешто што е заплеткано, двосмислено, мистериозно.
Значи самиот уметник креира еден сопствен свет. Доколку тоа се позитивни тоест весели емоции тогаш веднаш се губи смислата од проста причина што не се срамиш од нив.
Јебига, ако некого силувале ко мал, тогаш навистина тешко дека утре тој во своето дело така отворено ќе го сподели тоа. Токму тука лежи клучот, завитакно во повеќе слоеви, сакајќи да каже едно но поврзувајќи повеќе работи/емоции уметникот го прави тоа дело.
Но, тоа не е случај доколку се убави работи...ај лав д врлд и ќе нацртам сонценце и дрво и супер. Веќе се губи дражот...и по инерција не е уметност.

Има искључоци, но фала богу (за муда) ретки се.

 

[ada]

Затоа што животот НЕ е само позитивен.
Пример за позитивна уметност се песничките во учебниците од 1-во до 4-то и бајките за деца, кои, да бидеме искрени, не се она што кога ќе пораснеме го добиваме од животот.
А, оние цитатчињата со инспиративни позитивистички пораки кои тинејџерите си ги ставаат у потпис и на хајфајв профили...тоа е само комерцијално срање.

Било да претставиш нешто само како позитивно или само како негативно, ти си површен, ограничен и без уметничка длабочина како творец. И ти лажеш.
Да, лажеш дека животот е бајка со сонциња и шеќерни бомбони и многу слатки бакнежи...или пак лажеш дека живот е борба без прекин, а ти си во натчовечки маки и патила, без трунка среќа и надеж...и тако даље.

На уметноста не смее да и се пристапува еднодимензионално. Таа не може да биде само розова или само црна. Додуше може, но тогаш наликува на дневникот на некоја тинејџерка и нема поголема вредност од тоалет хартија.
За да допреш некого, за да бидеш искрен, ти треба да го збориш животот...Животот кој и боли, ама и милува. Никогаш само едно од двете.

Зарем Достоевски е негативен?
Зарем Селинџер е негативен?
Зарем Славко Јаневски е негативен?
Пабло Неруда?

Не, тие се брутално искрени. Искрени на начин на кој ретко има муда да биде.
Мнозинството обично се крие позади емо маки и патетики, или позади розеви мелодраматики. И затоа останува творечки просек, со по една издадена книга (и тоа веројатно затоа што се ебел со издавачот) и аудиториум сочинет од 15 годишни бубуљичави девојчиња.

 

[Nemiseverue]

Творењето е нешто што е заплеткано, двосмислено, мистериозно.
Значи самиот уметник креира еден сопствен свет. Доколку тоа се позитивни тоест весели емоции тогаш веднаш се губи смислата од проста причина што не се срамиш од нив.
Јебига, ако некого силувале ко мал, тогаш навистина тешко дека утре тој во своето дело така отворено ќе го сподели тоа. Токму тука лежи клучот, завитакно во повеќе слоеви, сакајќи да каже едно но поврзувајќи повеќе работи/емоции уметникот го прави тоа дело.
Но, тоа не е случај доколку се убави работи...ај лав д врлд и ќе нацртам сонценце и дрво и супер. Веќе се губи дражот...и по инерција не е уметност.

Има искључоци, но фала богу (за муда) ретки се.

Сакаш да кажеш дека ја исклучуваш како вредна ренесансната уметност, каде меѓу другото спаѓа и Мона Лиза, едно од највредните и нејценетите дела во историјата на човештвото?!

п.с. Ада, зошто и ти филозофираш во празно. Зар не ме разбираш што сакам да кажам, многу е едноставно поставена темата.
Зошто никој не знае суровото наше општество да го долови како Трендо. Зошто никој не прави “Еднооки“, туку сите се Едгар Алан По? Како е можно никој да нема стил кој јас го нареков “позитивен“ (подобар термин смили, и be my guest, предложи ќе го смениме и насловот и темата и се`).

Никаде не негирам добри писатели дека немаат вредност или велам дека се негативни, и мајку му, на зулу јазик ли пишувам, или толку не знам да доловам поента? :zid:

 

[ada]

Сакаш да кажеш дека ја исклучуваш како вредна ренесансната уметност, каде меѓу другото спаѓа и Мона Лиза, едно од највредните и нејценетите дела во историјата на човештвото?!

За каков позитивизам збориш во ренесансната уметност?

Патем, имај во предвид дека целата ренесанса се базира на религијски и Библиски мотиви во делата.

И уште нешто...Не може неколку просечни цури, а и дечки од форумов, со нивните стварно просечни, накај бљунтави текстчиња да споредуваш со уметност и вистински уметници.

 

[burn84]

Сакаш да кажеш дека ја исклучуваш како вредна ренесансната уметност, каде меѓу другото спаѓа и Мона Лиза, едно од највредните и нејценетите дела во историјата на човештвото?!

Јас не гледам ништо позитивно во Мона Лиза. Мене ме асоцира на меланхолија и на патетиката од тој период, тмурноста на животот.

Можеби е до мене но жената на сликата (или мажот) е исклучително грда, токму тоа ја прави толку прекрасна.

 

[Nemiseverue]

За каков позитивизам збориш во ренесансната уметност?

Патем, имај во предвид дека целата ренесанса се базира на религијски и Библиски мотиви во делата.

И уште нешто...Не може неколку просечни цури, а и дечки од форумов, со нивните стварно просечни, накај бљунтави текстчиња да споредуваш со уметност и вистински уметници.

Ренесансата му ја понудив на Брн заради неговиот начин на сфаќање на уметноста...

Творењето е нешто што е заплеткано, двосмислено, мистериозно.

Во ренесансата, ти добро знаеш, дека се присутни живи “бои“ и реалност.

А неколку момци и девојки на форумов се оние за кои збориме во темава, прочитај го првото мислење, не сум го едитирал. И токму познати автори земам за пример како би можело да биде.

Брн, да не те цитирам, практично истото и за твојот последен пост имам да кажам, и да, Мона Лиза има нешто чудно во неа, заебан пример најдов.

 

[ada]

п.с. Ада, зошто и ти филозофираш во празно. Зар не ме разбираш што сакам да кажам, многу е едноставно поставена темата.
Зошто никој не знае суровото наше општество да го долови како Трендо. Зошто никој не прави “Еднооки“, туку сите се Едгар Алан По? Како е можно никој да нема стил кој јас го нареков “позитивен“ (подобар термин смили, и be my guest, предложи ќе го смениме и насловот и темата и се`).

Никаде не негирам добри писатели дека немаат вредност или велам дека се негативни, и мајку му, на зулу јазик ли пишувам, или толку не знам да доловам поента? :zid:

Позитивизмот, надоврзан на темата за позитивна уметност која ја отвори и постовите кои почнаа да ги пишуваат на неа ( а, се ...кхм..) ме наведе да мислам дека збориш за сонцето свети, а јас сум среќен тип на уметност.

Пак, ќе ти речам...Вистинските уметници, големите уметници, знаат да направат совршен баланс помеѓу Едгар и Еднооки. Затоа и се големи.

А, ти такви бараш на форумов...Е жалам, али сеа за сеа си го утнал местото.

Тука имаш шаблончиња. Шаблончиња кои ги хиперболизираат и им даваат преголемо значение на своите маки(затоа што се уште егоцентрични пубертетлии), па оттаму толку негативност и оттаму толку Алан По ванабис (мада не се ни негатвни, него емо-патетични)

 

[burn84]

Ако веќе подетално зборуваме тогаш може да се закључи дека се е до лична перцпеција и уметничката интелигенција на самиот конзумент на делото.
Тоа ти е како на пример Мартин Идн 20-мина ја сметаат за бедирачка книга а 6-ица ја сметат за ремек дело кое ја претставува реалноста на едно време и една географска положба но и самата извитоперена човечка природа.

Значи таа е прекрасна поради тоа, но пак тематиката е тажна, но суштината е добра и како што кажа ада балансот е присутен и тој и те како е потребен. Таму имаше и љубов и прекрасни моменти исполнети со пари итн...но на крај убавиот момент се доживува кога момакот одлучи да се убие.

Позитивизмот (глупав збор) сам по себе не може да постои како уметнички поим...барем по мој стандарди.

пиес: трендо и еднооки и останатите одлични примери, се исполнети со црн хумор, меланхоличност, и апатија но сето тоа завиткано на убав начин за Македончето да се насмее на својата горчина.

 

[ada]

пиес: трендо и еднооки и останатите одлични примери, се исполнети со црн хумор, меланхоличност, и апатија но сето тоа завиткано на убав начин за Македончето да се насмее на својата горчина.

Баш така...Тие се далеку погорчливи, поцинични, и побезнадежни (во смисол пренесуваат една безнадежна состојба) од некој кој апла збори за немање надеж и за мачнина како Едгар.
Само го пакуваат тоа со хумор.

Што во никој случај не ги прави "позитивни" автори.

 

[Serpico]

...и да, Мона Лиза има нешто чудно во неа, заебан пример најдов.

Истражувањето за Џоконда или Мона Лиза јас би го започнал во периодот во кој е направена, истражувајќи ги сфаќањата на авторот во корелација со геополитичкиот свет околу него. Да не одам претерано офтопик, но има причина поради која Мона Лиза е една од најпознатите слики во историјата на човештвото.

Баш така...Тие се далеку погорчливи, поцинични, и побезнадежни (во смисол пренесуваат една безнадежна состојба) од некој кој апла збори за немање надеж и за мачнина како Едгар.
Само го пакуваат тоа со хумор.

Што во никој случај не ги прави "позитивни" автори.

Точно тоа. Основното прашање на Виктор ако го сфатив добро беше: Зошто бе ти Ада кога ќе добијаш 10-ка на факс не седнеш да напишеш песна за тоа, или зошо бе ти Серпико не си пишал еден текст на тема: Денес рокнав хет-трик на фудбал!

Не би рекол дека не постои "позитивна" уетност во границите во кои е дефинирана на темава. Еве на пример, If на Радјард Киплинг може да е позитивна песна која вдахнува, доколку претпоставиме дека е пишувана додека овој го гледал како спие своето првородено момче, нели?

Поезија и проза, секако слабо пишувам, во делот на творење. Ама во моменти на среќа, најчесто (кога можам) сум на клавир, свирам. Или пуштам музика на радио, ко уште еден пример. Сметам дека и плејлистата и зборовите измеѓу песните, можат да се сврстат во категоријата на уметничка креација (ако веќе фром може да каже дека Љубовта е уметност, тогаш и пуштањето музика е ).

А можеби глобално и општо сме едновремено себични, па ќеифот сакаме да си го задржиме само за себе и мизерни, па сакаме целиот свет да знае дека патиме, и суетни зошто се одделуваме од негативните појави со нивното критизерско поставување во песна и така натака и навака... На крај на денот, секоја уметност е позитивна на друг начин - позитивно влијае на авторот. Креативната енергија исфилтрирана во еден продукт секогаш носи задоволство.