Зошто никој не твори во позитивен правец?

[Nemiseverue]

Особено на форумот, сите оние кои сакаат и не сакаат себе си да се гледаат како уметници, многу повеќе уживаат во искажување на своите негативни чувства. Премногу се ретки оние кои задоволниот момент седнуваат да го споделат со останатите тука, во форумот уметност, литература, па дури и кога среќни пишуваат, тоа делува мрачно и тажно.
Зошто?

Знам дека е тоа за многу начин на “испукување“, на некои им е тоа стилот но зар на сите? И патем, дали мислите дека ќе функционира тема исклучиво за “позитивни“ текстови?

 

[crazy lady]

Da jas mislam deka ke funkcionira tema. A koga lugeto imaat problem, maka ili negativni cuvstva vo daden moment gi zaboravaat ubavite raboti, misli i cuvstva i se koncentriraat na onie negativnite. No koga bi se otvorila takva tema mislam deka sekoj bi ja iskazal pozitivnata strana na svoite cuvstva i misli. Inace dobra ti e temava.

 

[Buterfly]

Па и ја имам приметено тоа, т.е. и ја сум у таа група што пишува за негативност, тага и депресија. Незнам, и ја самата сум се прашувала зашто не напишам текст кој има хепи енд, кој е полн со емоции и вечна љубов. Ретко ми доаѓа инспирација за такви текстови или песни. Така пишувам од увек и сум пробала да пишувам позитивно, ама не иде. Можеби поаѓам од сопствениот живот или од живот на некој близок и слично. Ама пак тоа не е оправдување.

 

[Сатори]

Особено на форумот, сите оние кои сакаат и не сакаат себе си да се гледаат како уметници, многу повеќе уживаат во искажување на своите негативни чувства. Премногу се ретки оние кои задоволниот момент седнуваат да го споделат со останатите тука, во форумот уметност, литература, па дури и кога среќни пишуваат, тоа делува мрачно и тажно.
Зошто?

Затоа што е многу полесно да се твори додека зборовите истекуваат од тебе како лавина, затоа што имаш можност да си ја седнеш инспирацијата до себе и да бираш.
Среќата кога те обзема не сакаш да пишуваш, туку да ја доживуваш.
Лична перцепција.

Знам дека е тоа за многу начин на “испукување“, на некои им е тоа стилот но зар на сите? И патем, дали мислите дека ќе функционира тема исклучиво за “позитивни“ текстови?

Не гледам причина зошто не би функционирала, напротив, можеби и ќе му донесе насмевка на некој на лице.
Вреди да се проба.

 

[Crazy in Love]

Интересно прашање.:smir: Не знам, мислам дека човек кога е тажен, ако собирал некои работи подолго време во себе, пишување на некој текст ќе му служи како вентил, ќе може да си ги изрази чувствата. А кога е човек среќен, обично среќата со сите ја споделува, па не му се собира ништо, нема за што да се олесни. Всушност, не знам точно ни јас. На пример, јас пишувам текстови кога осеќам некакво незадоволство, кога сум тажна, нервозна. Само тогаш ми одат зборовите сами од себе. Кога сум среќна, исполнета, заљубена сум пробала да пишувам, но едноставно не ми одело. Има и такви случаи, ама мислам дека се поретки, за разлика од депресивните. Или во секој случај кога си читам што сум пишувала, повеќе ми се допаѓаат тажните текстови. Не можам некако никогаш да најдам соодветни зборови да опишам среќа.

Е сега не сум јас којзнае колку меродавна да зборам на темава, бидејќи јас и ретко пишувам, ама ете да пробам да дадам мое гледиште за прашањево.

Инаку мислам дека би функционирала тема со позитивни текстови. Зашто не би успеала?

 

[Razorblade Kiss]

Интересно прашање. Уште многу одамна ,кога ги напишав првите текстови овде,баш Fortune мислам ми кажа дека имам убави но мрачни текстови(не се фалам,така ми кажа)
Зошто?Па ќе се сложам со горенаведените мислења дека кога сме среќни,и да напишеме нешто,подоцна кога ќе го прочитаме тоа изгледа...млитаво и лито,иако е напишано со водопади од емоции.
Едноставно-луѓето не купуваат позитивни хепи песни. На некои не им значат коментарите од средината,но еднаш во таа творечка дејност што некои ја негуваат,би им било потребно мислењето од другите.
Многу познати писатели твореле само од болката која ја чувствувале. Не ја потценувам и болката,вади се живо и диво од твојата кожа па и подлабоко од неа,но кога би можеле сите да се извадиме од таа потреба читателите и ние да си се восхитуваме на бурниот живот преточен во совршени метафори и стилски фигури,и да пишуваме и за своите светли моменти.
Негде прочитав дека среќните моменти радо би ги доживеале и би уживале во нив отколку да ги преточиме во уметност.
Точно,затоа што среќата не тежи,а напротив,болката и гневот и лутината и бесот го разјадуваат секој твој дел од тебе,некои цртаат,некои пишуваат,некои тепаат перници и слично.
Би било интересно да има тема во која би си ги искажале и своите среќни моменти.
Мислам дека се потценети позитивните текстови,и не им се интересни за читање на другите. Сум за да го промениме тоа
Да го искорениме тоа смешкање во себе кога читаме таков текст. Не мора по дифолт да значи дека е плиток.

 

[Nemiseverue]

Зошто?Па ќе се сложам со горенаведените мислења дека кога сме среќни,и да напишеме нешто,подоцна кога ќе го прочитаме тоа изгледа...млитаво и лито,иако е напишано со водопади од емоции.
Едноставно-луѓето не купуваат позитивни хепи песни.

Епа ајде да видиме дали луѓето не купуваат позитивни хепи песни... нова тема, набргу... :motor:

Негде прочитав дека среќните моменти радо би ги доживеале и би уживале во нив отколку да ги преточиме во уметност.
Точно,затоа што среќата не тежи,а напротив,болката и гневот и лутината и бесот го разјадуваат секој твој дел од тебе,некои цртаат,некои пишуваат,некои тепаат перници и слично.

За ова сте веројатно сите во право... бидејќи сите исто рековте... затоа луѓето на овој подфорум кога се среќни се жалат дека неможат да напишат ништо, па ја бараат вината во родителите, партнерите, што дојде...
Баах, кој воопшто сака да биде среќен anyway... ако размисли човек подобро.

 

[petite cherie]

Nekade procitav "Mi trebash kako shto tagata mu e potrebna na poetot".Dovolno kazuva mislava, ama sepak i vo najprosta zivotna situacija lugjeto so srekjna prikazna gi smetaat za lugje bez prikazna.Tolku e pointeresno koga nekoj ti kazuva kolku neshto ne e ok odkolku koga ti kazuva kolku se e super.
Shto se odnesuva do literaturata fakt e deka mnogu cesto vo balkanskata literautura najprisuten e motivot na negacija, na temnina, na bes, na nasilstvo na taga, na sarkazam i kontradikcija.Seto toa e posledica na minatoto i opshtestvoto vo koe ziveeme.

 

[Точкест]

Едноставно е.
Емо даркери затворени во себе, светот е срање и има боја црна. А јас сум мало поетче кротко како срна

 

[Nemiseverue]

Nekade procitav "Mi trebash kako shto tagata mu e potrebna na poetot".Dovolno kazuva mislava, ama sepak i vo najprosta zivotna situacija lugjeto so srekjna prikazna gi smetaat za lugje bez prikazna.Tolku e pointeresno koga nekoj ti kazuva kolku neshto ne e ok odkolku koga ti kazuva kolku se e super.
Shto se odnesuva do literaturata fakt e deka mnogu cesto vo balkanskata literautura najprisuten e motivot na negacija, na temnina, na bes, na nasilstvo na taga, na sarkazam i kontradikcija.Seto toa e posledica na minatoto i opshtestvoto vo koe ziveeme.

Болдираното - можеби. Но сепак, зар никој никогаш во животот не читал книга со хумор? Ефраим Кишон, еврејски писател... бомбите во Ерусалим ги претвора во сцена каде се валкам од смеење.
И точно е, македонскиот фолклор општо, изобилува со тажни приказни, но сепак има тук таму по некоја за пиење и пеење. Плус, сега имаме нови генерации, зар не живеат тие во поинакво време?

Едноставно е.
Емо даркери затворени во себе, светот е срање и има боја црна. А јас сум мало поетче кротко како срна

Точка, уметноста која ти ја практикуваш, фотографија, многу често знае да изнесе убава насмевка, деца кои занесено играат, позитивни нешта... не мислиш така?

 

[ForMyLove]

Мое мислење зошто никој не твори во позитивна смисла?
- Па вака, кога ни се случуваат некои лоши работи или едноствано негативни работи ние бараме со некој/и да ги споделиме тие работи т.е да ја споделиме тагата, а кога сме среќни односно кога ни се случуваат позитивни работи најголем дел од нас не мислиме на други работи само на тој момент, па затоа. Иако може после тоа да седнеме и да напишеме 2-3 реда ние сме опиени од тој момент и едноставно не ти се фаќа пенкало во рака.. МОЕ МИСЛЕЊЕ

 

[-----<-<@]

тоа нешто, има врска со карактерот ...

 

[Bada Bing!]

Геге, луѓето сакаат да рационализираат кога се несреќни, осамени, слаби животни. Кога освојуваат кога се среќни, не наоѓаат време да ги пренесат чувствата на хартија(форум). Но кога ќе загубат нешто или кога ќе се чувствуваат слабо во овој свет мислат дека имаат право и дека некого го интересира како им е. Тоа ти е себичната природа на човекот. :smir:

 

[-----<-<@]

фук ме, нема везе, секој артист коа иѕлага на сцена има свое алтер его, у случајов електонско, кое ѕа разлика од оноа реалното е погладно за внимание и за флерт...али гоноите немоѕат да раѕберат тоа, пошо нели душите им се доста сиромашни, а тоа што другите творат и го делат несебично со сите без финансиска надохнада се вика наивност или хукерс...или не ме занима што ке мислат другите...тоа е BRAVE AND BEAUTIFUL SOUL

 

[Dee_Jay]

Моето мислење зошто е ова така,е бидејќи од една страна(зборувам за книгите,романите) многу повеќе се продаваат со таква содржина одколку со спротивна.Ова е така бидејќи нас луѓето не исполнува,и теши кога ке читаме за несреќата за другите,мислејќи си истовремено,имало и полошо,што води до тоа да потсвесно не прави среќни.
А општо ние зошто така правиме,според мене можи да има неколку причини.Прво е тоа што речиси сета литература што ја имаме прочитано,се базира на несреќа,а ова се темели на она што кажав претходно.Па според ова,налесно ни е да пронајдиме зборови на оваа тема.Сигурно јас не можам да напишам реферат за астрологија,а пред тоа да немам ниту една книга прочитано...
Втора работа е тоа што секое живо суштество бара внимание,а најголемо внимание би добил кога би ја споделил несреќата со другите.Зошто е тоа така,напоменав во првиот дел.