Од проста револтираност и чисто да ја оживеам темата зашто гледам дека омразата меѓу луѓето се шири со брзина на светлината и го јаде светот, почнува да владее љубомората и настанува хаос.
Инаку ме мразат зашто ја ги сакам, ама тие што ме мразат ептен ги сакам и баш за инает уште повеќе ме мразат зашто не наседнувам на нивните ефтини финти. Ме мразат затоа што сум позитивна, паметна, open minded, затоа што секогаш се смеам и умеам сите да ги расположам околу мене, затоа што можам да бидам центар на внимание, затоа што другите ме сакаат, затоа што секогаш сум подобра од нив(од тие што ме мразат) а тоа не можат да го поднесат и затоа имаат плус причина за да ме мразат, ме мразат затоа што секагаш си имам свое мислење и си стојам до истото, им се конфронтирам и жестоко го бранам, а нив тоа им смета што не се согласувам со нив и не им лижам газови, затоа што немаат памет како мојот, се отепуваат од учење и пак немаат просек како мене.
Имав приметено дека кога идев у гимназија речиси сите што учеа многу, ме мразеа зашто секогаш се знаев и секогаш бев подобра од нив.
И уште повеќе ме мразат што јас не се замарам воопшто со нив и тоа ги нервира. Па дајте бре луѓе да не си љубомориме едни на други туку да си помогнеме колку можеме!
Крај на крај народот убаво рекол: Успехот е единствената работа што луѓето никогаш нема да ти ја опростат.