Затоа што не сум ги видел англиските хулигани ни во нивната држава ни други држави (како овде во мојата држава) насилството систематски да го користат за борба за добивање бенефиции и права. Воедно во ваквото „славењето“ англиските хулигани се како мали деца во однос на нивните марокански колеги, или славењето на „швајцарците“ после фудбалот пред некој ден.
Се обидуваш да споредиш обскурно мали групи во целото британско општество - хулиганите (не фудбалските фанови), со цели етнички заедници. Онаму на Трафалгар плоштадот имаше и деца и девојчиња, мажи и жени, возрасни и стари... Очигледно се обидуваш да релативизираш со непостоечки споредби.
Конспирациска „теорија“ е тоа дека ваквите видови на насилство врз мнозинството се агресија и притисок?
OK, ми мириса на гореспомнатата трета алтернативна опција. Scratch that, или е тоа или си шќиптар (па си браниш интереси). Во спротивно ќе го коментираш и вториот пример за таква агресија што го дадов: секојдневните ултрагласни исламските проповеди на троцифрена броја децибели, од се побројните џамии - и тоа ли е само вообичаена религиозна пракса?