Добро планирање на простор е да смислиш како ќе ги префрлиш полнетите пиперки од голема тепсија во мало тавче за да ги собери во фрижидер и да не се скиселат. И при тоа мора да е само едно тавче, пошо цел фрижидер е полн со тавчиња со готови јадења, кои ги забораваш после два дена дека постојат, а на мајка не и било то то да седела храната во пластични кутии.
Појака беше и ко се соблачи пред некое време, ме натера сите можни цвеќиња во огромни саксии да ги префрлам внатре дека ќе заврнело, се искилајв, пусто се напрајв за на крај ми се јавува и ми вика, еј ај сега да ги вратиш на тераса, сонце угреа, ќе им е жешко внатре.
И така катаден.
А,ко сме кај планирањево, најмногу мразам ко ќе некој ми упропасти планови. Јас се спремам за голема офанзива, дури и знаев унапред шо ќе речам и на крај пропаѓа планот зошо ме изненади.
Прекрасно нешо.