- Член од
- 2 април 2022
- Мислења
- 52
- Поени од реакции
- 225
Ептен срање година, полоша и од 19 и 20.
Повраток на болештија поради која цел живот ќе морам да пијам апчиња, симптомите ги препознав бидејки беа исти со оние од пред 5 и 15 години. После преглед кај еден спецјалист и на приватно платени снимања пошто за на државно се чека со месеци матичната одбиваше да ми даде упат за на кардиолог како она да го плаќа прегледот, на интернет јасно и гласно пишува во дескрипцијата на лекот дека е можна појава на тромбоза иако крвната слика ќе биде во ред, се надевам ќе преживеам до 3ти да им се изнаебам миле мајке.
Мој близок а и сите ние се бориме со подмукла болест наречена канцер, подмукла пошто иницијалниот го снема за да метастазира во друг орган. Доаѓа брза помош на повик, дечко не можеме да помогнеме нека си умре на мира. После два часа гледајки како се бори и има воља за живот повикав приватна здравствена установа, спасот бил во две инекции дексаметазон. Ја барав докторката од брза помош да ја мавнам од земја како мало маче... Не можам да ја најдам, не ми ја кажуваат педерите.
Сите сме на емоционален ролеркостер час горе час доле, преполни со надеж дека ќе се случи чудо, а докторите не ти кажуваат дека подобрувањето е само моментално како реакцција на новите лекови и не трае повеќе од ден два.
4 години на онкологија и тоа што се случува таму е ужас, немам поплаки од медицинскиот персонал колку можат и колку знаат прават. Педераната шо не е медицински персонал а е кал шалтерски работници се понашаат ко да се газди, пред две ипол години на еден шипо шо не сакаше да не пушти во дневна да прими хемотерапија му го скршив носот, после тоа ни отвараше врата и ја задржуваше за да влеземе. Лешинари има колку сакаш, лажни пациенти кој као чекаат ред за преглед/зрачење/хемо препорачуваат чудотворни лекови кој нив ги излечиле а ги правел тој човек од таму и таму. Сега доаѓале на онкологија само за контроли, еден таков на клоци го истерав надвор.
Се надевам на малку среќни моменти а 2023 да не се повтори.
Да ти ебам животот кучешки
Повраток на болештија поради која цел живот ќе морам да пијам апчиња, симптомите ги препознав бидејки беа исти со оние од пред 5 и 15 години. После преглед кај еден спецјалист и на приватно платени снимања пошто за на државно се чека со месеци матичната одбиваше да ми даде упат за на кардиолог како она да го плаќа прегледот, на интернет јасно и гласно пишува во дескрипцијата на лекот дека е можна појава на тромбоза иако крвната слика ќе биде во ред, се надевам ќе преживеам до 3ти да им се изнаебам миле мајке.
Мој близок а и сите ние се бориме со подмукла болест наречена канцер, подмукла пошто иницијалниот го снема за да метастазира во друг орган. Доаѓа брза помош на повик, дечко не можеме да помогнеме нека си умре на мира. После два часа гледајки како се бори и има воља за живот повикав приватна здравствена установа, спасот бил во две инекции дексаметазон. Ја барав докторката од брза помош да ја мавнам од земја како мало маче... Не можам да ја најдам, не ми ја кажуваат педерите.
Сите сме на емоционален ролеркостер час горе час доле, преполни со надеж дека ќе се случи чудо, а докторите не ти кажуваат дека подобрувањето е само моментално како реакцција на новите лекови и не трае повеќе од ден два.
4 години на онкологија и тоа што се случува таму е ужас, немам поплаки од медицинскиот персонал колку можат и колку знаат прават. Педераната шо не е медицински персонал а е кал шалтерски работници се понашаат ко да се газди, пред две ипол години на еден шипо шо не сакаше да не пушти во дневна да прими хемотерапија му го скршив носот, после тоа ни отвараше врата и ја задржуваше за да влеземе. Лешинари има колку сакаш, лажни пациенти кој као чекаат ред за преглед/зрачење/хемо препорачуваат чудотворни лекови кој нив ги излечиле а ги правел тој човек од таму и таму. Сега доаѓале на онкологија само за контроли, еден таков на клоци го истерав надвор.
Се надевам на малку среќни моменти а 2023 да не се повтори.
Да ти ебам животот кучешки
Последно уредено:
.
баце <3 можи да го скичми секој жбитак секоја стока пред него, ама битно солза на образ, му одговараше на лицето кротко и очите милни кафени ко од срна, хаха, кјут (но хомо?). На Романска журка бев за 2024та Кеј, ни Швајцарска, ни Македонска. Впрочем, единствениот Македонец таму. И пред да прашате, Да - се чувствуваше комплетно Византиски журката. Поканет од ценети колеги Романци. Седиме со колегиве и до нас на масата уште 2 празни стола. Ете ги идат, дамата беше некој 1.84 цм, со скроз црно фарбана коса (нормално типично за Романка) и силиконски гради, тело авион. Во фустан до пети од Валентино(?), згодноќа е мал збор, оган од енергија што зрачеше, а сепак нешто толку сталожено и дамски во нејзиниот карактер, дланката убаво само на рамена од сопругот и беше потпрена. Сопругот со чаша виски на карпите мраз, прашува дали е слободно (нормално дека е хе), па и го мести столот да седни. Убав пар, ценам од прва. Пред да навлегувам ќе кажам дека најубај од сите, ми беа паровите, хајлајт на ноќта ми беше очигледно, меркањето припадници на народов. И тоа сопружници, кај 40та година, кој гушнати играа заедно, ова слика долу, ја гледав од терасите горе, ми напрај ептен мерак. Одма препознаваш, кој, што, приоретизирал во животот. Одушевен е мал збор. ОДУШЕВЕН со големи букви. Уште еднаш потврда дека Балканците се нај. Се разбира, тоа што живеат овде си го прави своето, најголемиот дел се познаваше дека оствариле многу убави работи. Ми идеше да ги гушнам хаха. Секогаш ценат кога има друг Балканец со нив. Србите ги сакаат многу, ова ми е јасно, пошто скоро идентични култури се. Физички аткрактивен народ, за моето дрско македонско око. Тоа е таа величина од старата ни рисјанска Империја кеј, воздивнува. Чао, мва.