Dear K,
Се чувствувам како гомно бидејќи направив глупост. Му дадов 2/5 на доставувачот на храна, затоа што бев гладен и под стрес од обврски. Никогаш не сум дал никому подолу од 5/5. Или им давам 5 или не оценувам. Не сакам да им чепкам во лебот, имаат и тие фамилии за хранење.
Нејсе, нарачав ручек од ресторан кој е на 5 минути пешки, затоа што бев зафатен со работа и не можев да отидам а фрижидерот ми е празен, од истата причина. Возачот го подигнува, вози до некаде, застанува и не мрда преку 25 минути. Мене цревата ми се превртуваат, почнува да ми се врти во главата, му звонам 2-3 пати па некако се решава да тргне. Ми ја носи храната ладна, никаква.
Онака од принцип не треба да се носат никакви одлуки на празен стомак. Требаше прво да јадам, па ќе ми поминеше, како што ми помина. Сега имам грижа на совест, затоа што доаѓам од сиромаштија. И сакам да се потсетам дека овие луѓе се сиромашни како јас што сум бил некогаш, и како што „недајбоже“ пак може да бидам еден ден.
И затоа го пишувам постов, малку да си олеснам и некогаш кога ќе пребарувам постови да ми излезе како потсетник: Ио, не биди гомно.