Драга,
Јас ќе имам роденден за две недели и едвај чекам. Ќе почнам да ја ситнам 30ката, ама никад поарно не сум се осеќала. Секоја година си го викам истото додуша, тоа е таа позитива во мене, а луѓето секогаш за мене викаат негативна сум била. Јас вака гледам на родендени - поарно да го славам неголи алтернативата. И сите сакам да ми честитаат, не на фб, пошо не се гледа, ама тие што знаат, сакам, мој ден е, ко јас што честитам на оние што им ги памтам и ме занимаат ко луѓе.
Баба ми знам што ќе рече - дека сака правнуче годинава. Среќа жените на братучедите се породија пред неколку месеци, па сега е зафатена и само за правнуките збори, ама тие личат на мајките, што не и се баш фамилија, па уште знае да замара. Не ме сфаќа кога и викам дека засега ми е топ вака, еве од сабајле потсредив дома малце, сега дремам на интернет со музиче, да не планирав после да поминам 5-6 саати во планирање на патување наредна недела и да си пингам места што сакам да ги видам на мапа, ќе бевме на некоја плажа, планина, национален парк, прашума, било што од еден куп ствари што уште немаме стигнато да ги видиме. Ама не, тоа не исполнува, само дете исполнувало. Ок, кого му е тоа приоритет, нека си ги прави и чува, јас ќе си ги правам и чувам понатака, секој нека си тера по патот и нека ми се макне од идеи за мојот. Тоа може да ми е и роденденска желба.
Фала, пријатно.
