Византиецот
Codename Duchess
- Член од
- 14 март 2021
- Мислења
- 2.833
- Поени од реакции
- 6.440
Каков катастрофален ден оставам зад себе кајги. Незнам од кај да почнам. Навистина.
Ретко зборувам за работното место, мислам, често, ама не за тоа како изгледа еден работен ден. На пример ко одев на Факс во Прилеп, како практикант бев во различни Банки. Едната од нив беше турската Халк. Во неа, кога ја отворија филијалата, сето убавици вработено. Каде воопшто ги накопаја, а и мажите не им беа за фрлање, карактерно сите беа топ. 3 години подоцна, сиот тој младеж со побелени коси. Се чудев од каде, и зошто? Па зарем не е најубавото работно место.
Денешниов работен ден, еве воведно а директно, сум изненаден. Од колешка. Непријатно. Имено, во неа имав доста доверба (прозевливо клише, секој 'разочарн сум' момент прво е поселеден со - имав доста доверба). Долга е приказнава, од негде морам да ја почнам. Клиенти еден куп, работен ден, хектика. Пред неколку месеци, за клиент имав еден лик кој особено ми се допадна. До него беше и сопругата, поубава од Елиизабет Тејлор (ова е виртуелно невозможно, ама компарацијата има за цел да ви долови каква барбика беше). Беше топ да се работи со нив саат време. Научивме многу еден за друг измеѓу (ова не е стандард со други клиенти). Им прогледав низ очи оти прочитав дека се Хрвати. На излегување од работа, сопругата уште беше надвор и ми кажа дека и е премногу мило што на светот се уште има добри луѓе. За мене, знаете дека не се доживувам ко добар, ниту ми е приоритет, сум видел доволно *добрина* во животот (на шефицата и кажав дека чувтсвото за Емпатија кон други ми е на рекордно ниско, периодов), но ете си реков можи првиот впечаток (често грешен) и е тој, па ок остави.
Другиот ден, сопругот ми прати вино на работно место - од негова Винарија, па така дознав дека имале Винарија, и тоа не е се, Недвижнини. Хотел. Голема ебана работа си реков, имаше покана со картичка, ако не ми се допаѓа виното да се обратам кај него. Слатко, ама не фала. Бев фин со нив, но незнаев дека се толку имовни. И не сакам да одам и да имаат чувство дека би ги дружел ради парите. Ми се допаѓаа карактерно, затоа бев фин со нив. Муабетот ни проструи низ институцијата, многу брзо. Денес дојде пак. Пак кај мене. Е сега, колешкава на која и имав толку доверба, кога разбра кој има термин, се преокупира со него. Јас станав од биро, зашеметен, збркан во мислите, кнап документи и чуда од клиенти. Да средам, па ќе се вратам. Цело време беше со него, како да нема што да се работи друго. Беше исклучително, нападно фина кон него. Очекуваш некаква бенефиција? Не навистина? Туѓ срам ме изеде. Се вратив, презедов контрола, се прибра. Таа во своите редови. Тој сам, се јави сопругата, и се изнаразвика на телефон. После ефтиниот флерт со колешкава. Се направив ко да негледам и неслушам. Колешката, ми кажа дека не викнал в хотел. И кажав дека не одам, не сакам да си мисли дека би се дружел со него заради финансискиот успех. Ако сакам да се остварам до тој левел, нема да очекувам бенефиција од други кои се веќе таму. Ќе го направам тоа сам. Ова беа зборовите кои и ги кажав на пауза.
Таа можи да оди, можи и ќе бидни нешто, можи ќе ја гледа ефтино потоа.
Бев да пешачам после работа, има едно езеро, така заборавам на работните деној, влегов дома, мавнав туш врел од кој кожата се вцрвува. Што сакам да исперам од мене. Ефтиното на што посведочив. Овде нема да одам си клишето "богати џебови, ефтини души". Затоа што јас верувам во (и редовно гледам) луѓе кои имаат и богати џебови и богати души. А бракот е на прво место во тие случаи, станува збор за семејни луѓе. Како и да е. "Мило ми е што на светот сеуште има добри луѓе." Реченицата на сопругата сега ми татни во глата. Се чудев зошто толку лично ми се обрати. Кога 24/7, си со лик кој те третира, така како што се покажа на телефон, тогаш очајно бараш ликови кои имаат за цел да ти ја вратат вербата во човештвото. Штета. Гласот и беше дури растревожен сега кога вртам филм. Уште сум на ставот, дека ликот е ок. Сигурен сум дека уште е вљубена во него, ко првиот пат, љубовта прави будали од нас. Можеби и тој во неа, нема да најди ко незе. Ни јас нема. Малкумина од нас ќе најдат ко незе. Приватно не им дозволив да ме запознаат. Ниту ги запознав. Затоа нема да носам заклучоци дека се пред крах. Но ова со колешкава денес беше некоректно, детски. А таа ми е како семеен член. Ефтино. Лошо. Непријатно.
Изненаден. Не помогна ни тушот. Ни постов. Ќе варам какао и ќе мисирам на тераса. Врни тура грми овде. Неред на небото, ко во мисливе, до утре ќе стивни.
Јас цела недела размислувам за едно девојче. Дали да ја викнам да вечераме негде (дали е воопшто слободна). Личи како мој човек. Мислам дека и се допаѓам. Не сакам да ја разочарам. Но денешниов ден ме потсети дека, да се биди лесен, е лесно. Да се биди тежок, е тешко. Понеделник можи ќе смногнам храброст да ја викнам. И не е одлучно. Можи ќе излезиме па на крајот од вечерта ќе и сум ултра досаден и сама ќе ме откачи. Само вечера е.
сега ги читнав и постовите за византиската злоба и хомоси. Секогаш сте тука да ме тргните од реалноста.
Јас сум лик кој верува цврсто во идејата дека земји ко Македонија треба да бидат докрачени од крајните Десници. Папирот за промена на балканските граници (лиферуван по медиумите како тест) на словенецот Јанша, не е продукт на Левицата - хомосексулно инфериорна, од која јас сум дел. Тој иди директ од крајната европска Десница. Левицата само аминува, пошто и онака не и сте мили. Соодветно е до бескрајот и назад. Имам другар од Холанидја (ова другар е во дебели наводници, од друштвото сме 'приморани' да слушаме и туѓи ставови и да одржуваме врска со ликови кои веруваат спротивно од нас), комплетно е одушевен од Јанша и Виктор Орбан. ОДУШЕВЕН. Идејата потекнува токму од овие 2ца. Тие имаа смелост да лиферуват таков предлог во стаклената зграда во Стразбур. Не хомосите од моите редови.
Ретко зборувам за работното место, мислам, често, ама не за тоа како изгледа еден работен ден. На пример ко одев на Факс во Прилеп, како практикант бев во различни Банки. Едната од нив беше турската Халк. Во неа, кога ја отворија филијалата, сето убавици вработено. Каде воопшто ги накопаја, а и мажите не им беа за фрлање, карактерно сите беа топ. 3 години подоцна, сиот тој младеж со побелени коси. Се чудев од каде, и зошто? Па зарем не е најубавото работно место.
Денешниов работен ден, еве воведно а директно, сум изненаден. Од колешка. Непријатно. Имено, во неа имав доста доверба (прозевливо клише, секој 'разочарн сум' момент прво е поселеден со - имав доста доверба). Долга е приказнава, од негде морам да ја почнам. Клиенти еден куп, работен ден, хектика. Пред неколку месеци, за клиент имав еден лик кој особено ми се допадна. До него беше и сопругата, поубава од Елиизабет Тејлор (ова е виртуелно невозможно, ама компарацијата има за цел да ви долови каква барбика беше). Беше топ да се работи со нив саат време. Научивме многу еден за друг измеѓу (ова не е стандард со други клиенти). Им прогледав низ очи оти прочитав дека се Хрвати. На излегување од работа, сопругата уште беше надвор и ми кажа дека и е премногу мило што на светот се уште има добри луѓе. За мене, знаете дека не се доживувам ко добар, ниту ми е приоритет, сум видел доволно *добрина* во животот (на шефицата и кажав дека чувтсвото за Емпатија кон други ми е на рекордно ниско, периодов), но ете си реков можи првиот впечаток (често грешен) и е тој, па ок остави.
Другиот ден, сопругот ми прати вино на работно место - од негова Винарија, па така дознав дека имале Винарија, и тоа не е се, Недвижнини. Хотел. Голема ебана работа си реков, имаше покана со картичка, ако не ми се допаѓа виното да се обратам кај него. Слатко, ама не фала. Бев фин со нив, но незнаев дека се толку имовни. И не сакам да одам и да имаат чувство дека би ги дружел ради парите. Ми се допаѓаа карактерно, затоа бев фин со нив. Муабетот ни проструи низ институцијата, многу брзо. Денес дојде пак. Пак кај мене. Е сега, колешкава на која и имав толку доверба, кога разбра кој има термин, се преокупира со него. Јас станав од биро, зашеметен, збркан во мислите, кнап документи и чуда од клиенти. Да средам, па ќе се вратам. Цело време беше со него, како да нема што да се работи друго. Беше исклучително, нападно фина кон него. Очекуваш некаква бенефиција? Не навистина? Туѓ срам ме изеде. Се вратив, презедов контрола, се прибра. Таа во своите редови. Тој сам, се јави сопругата, и се изнаразвика на телефон. После ефтиниот флерт со колешкава. Се направив ко да негледам и неслушам. Колешката, ми кажа дека не викнал в хотел. И кажав дека не одам, не сакам да си мисли дека би се дружел со него заради финансискиот успех. Ако сакам да се остварам до тој левел, нема да очекувам бенефиција од други кои се веќе таму. Ќе го направам тоа сам. Ова беа зборовите кои и ги кажав на пауза.
Таа можи да оди, можи и ќе бидни нешто, можи ќе ја гледа ефтино потоа.
Бев да пешачам после работа, има едно езеро, така заборавам на работните деној, влегов дома, мавнав туш врел од кој кожата се вцрвува. Што сакам да исперам од мене. Ефтиното на што посведочив. Овде нема да одам си клишето "богати џебови, ефтини души". Затоа што јас верувам во (и редовно гледам) луѓе кои имаат и богати џебови и богати души. А бракот е на прво место во тие случаи, станува збор за семејни луѓе. Како и да е. "Мило ми е што на светот сеуште има добри луѓе." Реченицата на сопругата сега ми татни во глата. Се чудев зошто толку лично ми се обрати. Кога 24/7, си со лик кој те третира, така како што се покажа на телефон, тогаш очајно бараш ликови кои имаат за цел да ти ја вратат вербата во човештвото. Штета. Гласот и беше дури растревожен сега кога вртам филм. Уште сум на ставот, дека ликот е ок. Сигурен сум дека уште е вљубена во него, ко првиот пат, љубовта прави будали од нас. Можеби и тој во неа, нема да најди ко незе. Ни јас нема. Малкумина од нас ќе најдат ко незе. Приватно не им дозволив да ме запознаат. Ниту ги запознав. Затоа нема да носам заклучоци дека се пред крах. Но ова со колешкава денес беше некоректно, детски. А таа ми е како семеен член. Ефтино. Лошо. Непријатно.
Изненаден. Не помогна ни тушот. Ни постов. Ќе варам какао и ќе мисирам на тераса. Врни тура грми овде. Неред на небото, ко во мисливе, до утре ќе стивни.
Јас цела недела размислувам за едно девојче. Дали да ја викнам да вечераме негде (дали е воопшто слободна). Личи како мој човек. Мислам дека и се допаѓам. Не сакам да ја разочарам. Но денешниов ден ме потсети дека, да се биди лесен, е лесно. Да се биди тежок, е тешко. Понеделник можи ќе смногнам храброст да ја викнам. И не е одлучно. Можи ќе излезиме па на крајот од вечерта ќе и сум ултра досаден и сама ќе ме откачи. Само вечера е.
Автоматски споено мислење:
сега ги читнав и постовите за византиската злоба и хомоси. Секогаш сте тука да ме тргните од реалноста.
Јас сум лик кој верува цврсто во идејата дека земји ко Македонија треба да бидат докрачени од крајните Десници. Папирот за промена на балканските граници (лиферуван по медиумите како тест) на словенецот Јанша, не е продукт на Левицата - хомосексулно инфериорна, од која јас сум дел. Тој иди директ од крајната европска Десница. Левицата само аминува, пошто и онака не и сте мили. Соодветно е до бескрајот и назад. Имам другар од Холанидја (ова другар е во дебели наводници, од друштвото сме 'приморани' да слушаме и туѓи ставови и да одржуваме врска со ликови кои веруваат спротивно од нас), комплетно е одушевен од Јанша и Виктор Орбан. ОДУШЕВЕН. Идејата потекнува токму од овие 2ца. Тие имаа смелост да лиферуват таков предлог во стаклената зграда во Стразбур. Не хомосите од моите редови.
Последно уредено:
Имаше лебед во реката. Илјада комплименти му дадов, како да ме разбра. Само лебдеше над вода 15цм од мене. 
