Кајганке
Секоја година во градинка имавме Новогодишна приредба. Доаѓаат родители, баби, дедовци, вујни, стрини и на крај доаѓа дедо Мраз и на сите дечиња да ни подели пакетчиња. Заедно со пакетчето следуваше и сликање, седнати на коленото на Дедо Мраз.
Една таква Нова година, на една таква приредба, облечени во најсвечената гардероба што ја имавме, требаше да дојде Дедо Мраз. Наставничките не тераа да пееме некои детски песни, да играме оро, ама кому му беше до пеењето и играњето, сите со главите свртени кон вратата чекавме да дојде Дедо Мраз. Конечно дојде долго очекуваниот момент, пристигна нашиот Дедо Мраз
Сите во колона по двајца, чекавме да дојде нашиот ред да добиеме пакетче. Се приближуваме до Дедо Мраз, јас и мојот другар Диме фатени за рачиња (таков беше редот, машко - женско за рака по двајца) и престанав да дишам. Очите ширум отворени, во шок и неверување, ни на сон неможев да замислам дека славниот Дедо Мраз да ти бил нашиот служител (домаќин) Спасе (инаку мој комшија)
. Веднаш ми се сруши сонот, белобрадиот дедо кого со душа го чекав, за кој верував дека постои, не бил никој друг, туку мојот комшија. Со тешко срце и разочараност го грабнав пакетчето, со намуртено лице и солзи во очите се сликав со Спасета и истрчав право кај татко ми.
После тој момент уште долго, долго моите ме убедуваа дека всушност Дедо Мраз задоцнил, па чичко Спасе морал да го замени. Одбивав да им верувам
П.С. На сите кајганџии и кајганџики, им посакувам се најубаво во новава 2022 година. Повеќе матење кајгана. Да бидете живи, здрави, весели и насмеани, затоа што единствено тоа е важно.
П.С.С. Дедо Мраз, ако си ја заборавил адресата, кажи да ти ја препратам