Драга,
во моментов во ходникот во згарадава каде живеам еден Германец во своите 30ти невработен, труби дека Deutschland можела сама gegen (против) Russland, па драматично и нервозно го повиши тонот UND GEGEN AMERIKA!!
Го слушам и си велам, будало get a job, доволно живејш на товар на државата и даноците кои ги собрала од моите рамена, буквално те ранам.
Типчево е метро и жилет, мене лично со моите западно балкански 1.90 цм ми е скоро до папук. Нон стоп труби за delusions of grandeur и како сите луѓе што биле националисти не биле по дифолт Nazis, патерн добро препознаен во последниве неколку години. Штрумф. Со показалецот по гла да го притиснам ќе се претвори во џем од боровинки. Смачкан.
Како и да е, вака наспан
, штом се решив да ви пишувам да кажам барем и нешто убаво. На работа имаме девојче од Босна. Дури по една недела ме праша од кај сум. Слаба, висока колку мене, згодна, зелени очи, кафена коса. Боже мој, сите ли во Босна се така убави? Сестрами била Сараево одамна, ми кажа дека луѓто се шокантно високи таму. Брена вајбз. Сурово сериозна ко скоро сите од екс Ју што ги сретнувам. На нас Македонците имаат слаба точка. Или можи само мене ме сакаат, пошто сум ем згоден ем неопходен.
Ги ценам. Кажав дека имаме и една Хрватица. Босанкава не сака да остане на нашиот оддел. Иако шефицата утрово ја молеше. И јас би сакал да остани, баш е профи, ама ако не и се допаѓа тогаш е free to go што се однесува до мене. Во моментот кога ќе дознаат од каде сум сакаат да те гушнат и отворено уживаат во работата со тебе. 99% од вработените се Германци. Само јас и Хрватицата, и уште еден друг Македонец сме во тоа опкружување, можеби затоа се цениме како редок дијамант.