Драга одамна се мислу да ти склопу едн подугачак текст на кумановски, да си кажу што ми лега на душу, не заради тој што кумановски е егзотичан дијалект него едноставно за неки работе што ги осеќам у себе ми е полсно да се искажу на јазик што си га лафу свакодневно, пишување литературно ми е мучно само по себе како на колеге кајганџие што им е тешко да га читав.
Веќ два месеца ништо ништо не ми се дешава у живот Драга, стагнација у свако поље а ја немам ни трошку мотивацију да праву нешто. Толко сам биднаја мрза што ме мрзи да си га напуну шише сс воду. У загњо време почнава много људи да ми се појавуев поново у живот, другари што смо се разишле, бивши и роднине од странство што не сам ни знаја дека постоив шукурац. Ама битно имам роднине од странство нели, да беше сга у петто оделение курназ ќе беше. Не ми е јасно како људив можев да бидев толко безосетни и да се појавуев у твој живот кд им текне или им треба нешто од тебе. Исти тија људи ме одјебева од друштво, исфрљива и направива дека сам најлош човек у свет само затој што немам ебану цензуру на уста и им кажују што мислу а нејќев да га чуев. Некои га сматрав тој за ману, некој за доблест, ја га сматрам дека за тој ич кур не ме боли. Ама кд решива тга да се откажев од „другарство“ на основу на тој дека сам „неприлагодљив тип“ шукурац бајо мој, јасно е колко е сат и кои су ти другари. Ама ај тој, еве ги онј дн ѕвонив на стар број што га смени а га користи сестра ми, цели такви позитивни „ау братче куде си ти, не смо се виделе“ “ај да идемо на кафе“ и небитно. Што искочи на крај? Нормално, корист. Ама најискулирано и најкултуран начин ги одјеба што још мислив дека се размислују за тој
Ај овија, па и две бивше ми пишава бе да си ебев век аххаха. И што ќе правимо муабет, дали ми пораснале чемпреси у њиву да ви ебу козе глупи. Боза муабети, натам навам за да ми се извини една за нешто што ми направи а тга немаше очи да ме погледне у фацу, нема врска ајде, људи смо, грешимо, кажа ву дека ву е опростено, нека ву е лсно на душичку, мож и ќе спие подобро. Мислу дека сам човек што е најмалце познат у овј мој шугав град, ама хејт рејт ми е на изванредно ниво, кој ме доживуе арогантно, кој превише директан, до несериозан и тип што мењаја девојке како чарапе. Да бе и до тој ниво дојдева муабети за мене, сга некад не знам дали да се смеју на тој или да плачу, ама знам дека уопште не ме погаѓа како и да га есапиш, ја не се доживују такв
Друго интересно драга е дека сам зарѓаја у мој љубаван живот на фејсбук. Моја колешка ми вика ја можу да пишу на било коју и да гу добију на муабет, а ја неуму да почну ни муабет на фејсбук, знам само лајкови да шљапам како да сам осмо оделение. У живо сам друго прича, знам да почну муабет, да га пресраму девојче, да га опушту и да гу осету едноставно, поубаво ми е комуникација у живо, а на фејсбук се кочу и док пишују се мислу како да имам краставицу у гузицу па што следеќо да направу. Ама гледам девојчиња биднале све шмизле да си ебев век, мустре ниедни, како да ву појду да се запознам у живо кд цел живот ќе ме прогонуе момент кд лани летоска појде сс едну да се запознам сс едну, и овај ме гледаше бледо како коза у култиватор.
Колко навреде имам у овј пост треба Сунџер Боб да отвори нову тему у играчницу у коју ќе ги брои, топ занимација ќе му е какв му е памет. Ама уопште не сам шовинист и слично. Напротив уживам у женско друштво, и да фату да броју повише блиски другари имам што су женски неголи мушки, сакам ве жене <3
Друго што да ти кажују, почна да медитирам и на свакога што кажа до сга ме направи дека сам неарничак сас памет, и дека подобро ќе било да седу на шољу и да се напињам, по ќе ми олснало неголи да медитирам, да тој е муабет на татка ми, даја му господ памет и здравје.
Пишуваја би ти још ама ме мрзи, ама углавном су небитни муабети, а ја треба да стану порано да нарану врапца и да иду да плату некои сметке па на факултет. Такој да драга ја се одјавују, ти убаво ми спикај и такој, лав ју.