Кајгич
Ме фаќа носталгија за едно време.
Време во кое знаевме да го цениме другарството, меѓусебната почит, хуманоста.
Ми недостасува времето кога безгрижно гризев парче леб намачкан со маргарин, а бонус беше ако имаше одозгора црвена пипер или вегета и само ја слушаш најчесто изговорената реченица „Дај еден гриз“
или како вчера да беше денот кога го добив мојот прв пони точак, па се собраа сите деца од улицата и само слушаш „дај едно кругче“.
Кога го донесе татко ми првиот телевизор во боја и со далечински управувач мислев дека дома имаме вселенско летало.
Играњето со топка, криенка, ластик, фудбал машки против женски, раскрвавени колена, крадење на највкусните сливи петровки, а тоа киселина во уста не се ставаа, ама сепак адреналинот беше до плафон, да не не фатат
Во училиште бев главна фаца кога тетка ми од Шведска ми донесе пенкало со сите бои.
Вечната дилема, тетратка со коцки или тетратка со широки линии, кога одиш на роденденска забава, тетратката и моливот беа главен подарок, гума за бришење се носеше, ако ти е славеникот поблизок
Секое лето мојата најдобра другарка одеше на летен распуст по 2 месеци во селото Дедебалци
. Кога ќе се вратеше од таму, ми прераскажуваше како си поминала таму, што правела за време на летниот распуст и сето тоа го раскажуваше со толку жар и восхит, што ми беше ептен криво затоа што јас немам баба и дедо во Дедебалци. Чиниш Дедебалци е Париз
Денес ми е криво што децава незнаат да се радуваат на ништо.
Имаат се, имаат секакви можности, но го немаат најважното немаат ДЕТСТВО, за жал
.
, барам на нет гледам клапната ме ебе најверојатно и ај ја оставив колата, ќе идам со бус, надополнувам картицата, ко за инат две 5 ки ми избегаа една по друга, а пред тобаковци у аеродром мислиш има протест со коли од толку гужва. И чекај, чекај и доаѓа 23 ка за која што мислев дека иде до Карпош 4 пошто на бусот пишуваше хром, али на шипак, кај цветен ме остави. Па ко магаренце со лаптопот и еден огромен тевтер у ранец си фатив пешанката, али пошто не сум се возел со бус сто години и нема обележано постројки ми избега уште една 5ка кај католичка, по што почнав да пцујам пошто више каснам за на состанок, у тој момент позади мене се појавува уште една 5ка и почнувам да шпринтам целиот препотен на дождот, претрчувам на црвено, јес да немаше коли дури се свртев, коа на сред пешачки ќе ме дигнеа на хауба и мрсно ме испцу таксистот, јес да си заслужив, али битно го фатив бусот . Е ваков бев 
коа стигнав по дождот. Да видиме денот што ќе ми донесе понатака...
Не се јавив на колегата
Утре ќе има сеир
