Драга Кајгана (виртуелен дневник)

[Sungerot Bob]

Драга Кајгана,
Уште една недела и некој ден и ми следи одмор. Има максимално да го искористам. Мислам без душа останав од работа

 

[Del Boy]

Кеј уште 8 дена до дефинитивно најважната одлука во мојот живот. Позитивна без разлика шо ќе се деси и во кој правец ќе тргне , ги начекав како лист за 50 денари со 100 К добивка со уште една утакмица која лесно се брани.
Добитен бајо мој без разлика шо ќе се деси.

Чиста 8ца од можни 10. Супер задоволен сум , иако можеше да биде идеално али тоа е , пред неколку месеци не ни сонував дека ќе бидам во ваква ситуација како што сум сега.

Добив работа со плата каква шо мислев само на други луѓе ги сере, нормално ќе почнам од пониска позиција али самите услови за напредување се фантастични со разните курсови шо ги нудат. Изнајмив 45 квадратно станче со поглед на женевското езеро , и шанса за 18 месеци да добијам дозвола за работа директно во едно од топ 10 најголемите седишта на фирмата во Хјустон. Лагано сега jули на опиванки и шетање, па од 1 август почнувам. СПАВАТЕ ЛИ МИРНО курви шо ме одбивавте, роднини шо не сакавте да ми помогнете, и остали испрдоци во форма на "пријатели"?

Ево вам га бре

 

[Artemisia Vulgaris]

Del bot се изнајаде лајна за мене и за Леандра дека сме емигрирале ебејќи се со арапи, сега и он самиот емигрирал, па не знам што да мислам.

Типичен фиромјанец, од завидлак јадел лајна. Ете ти сега, продал газ или не, живеј!

И ако те одбие не значи дека е курва, Македонче.

 

[LordDragonII]

Јас пак со години сум милионер, живеам мирно и спокојно во Либерти Сити па никому ништо.

 

[langelina]

ДК,

многу е забавно, оние со бугарски пасоши први го фрлија каменот!
Бојко, Стојко, Заев, Маев, сите без сон останаа заради Самуил. А бугарската јавност ја потресуваат статусите на првата дама на Бугарија и нејзиниот мачор Чарли кој можеби има мачорска сида...
Арно велат Бугарите: Балгарија е от Софија нататак ))

 

[Scirea]

Деспасито... Дно од песна

 

[Ailurophile]

D kej
Mnogu si vo pravo, najbolje cuvstvo e koa si nezavisen, nezavisen od ljubov, nezavisen od pari, nezavisen od seks, od lugje, od site zemski "zadovolstva" (prividni, momentalni)... kako nekoe povisoko spiritualno nivo da doprev, preksrasno e cuvstvoto, ne e sebicno, ne e ni indiferentno, olesnuvacki e, nekoe chill cuvstvo koe ne sakam da pomine.
Nekoi ne mozat da me sfatat kako funkcioniram i toa e ok.
Ponekogas mi e zal za nekoi licnosti, zal zatoa sto smetam (znam) deka vredat no oni samite ja nemaat istata percepcija za sebe, mozebi sredinata napravila da se cuvstvuaat taka, ete ne znam bas zalno, ali sfativ deka se e do percepcijata i nacinot na koj sto gledas na rabotite.

 

[VeS]

Овие активистиве за човекови права да ти биле дабетер и од оние шо одат по улица, сликаат бездомни кучиња и мачиња и се караат на фејсбук дека луѓето се олоши дека не ги вдомуваат.
Основно човеково право било да му дадеш право на избор, макар и 12 годишно дете ти дојде дома со 55 годишен маж, бидејќи таа треба да одлучи и овој уствари е маргинализиран зошто некој го смета за гаден педофил.
Од вакви гадурии со испревртени перцепции за тоа што е нормално,а шо не, никогаш нема да тргниме подалеку од ова кај шо сме сега - нигде!
Имаше едно време од мвр официјално регистар на педофили со опис точно шо се направила оваа маргинализирана група врз малолетни деца, ама сега изгледа почнаа да се промовираат поинаку, па странава ќе да испарила од интернетов.

 

[Sungerot Bob]

Драга Кајгана,
Мислам дека проблемот со комарците ми е донекаде решен и тоа без да користам Раид и останати хемикалии. Си ставив комарници во вид на мрежа и сега колку толку бар не се замарам.

Иначе дефинитивно не постои некој кој повеќе ќе те сака и ќе ти се радува кога дома ќе си доаѓаш, од твоето куче. Се враќам дома и секогаш гледам како ми се радува, мавта со опашката и се смее покажувајќи ги забите.

Кога беше мало, поточно кога го донесовме дома имав некоја одбивност кон него. Посебно кога ќе ме лижнеше со тоа рапавото јазиче мислам дека од такт ме вадеше. Често беше немирен, кинеше, цепаше по дома, дури знаеше и да биде лош и да не касне. Еднаш кога беше мал сам го оставивме дома, се враќаме дома и што да видиме. Пола мушама од маса ја нема и подметачите на столовите расцепкани сите на пола. Во суштина многу го каравме кога беше мал.

Но сега го гледам и неможам да си поверувам дека е истото куче. Сега е големо/остарено, по цел ден си лежи, спие, гледа само да јаде и да прошета, па дури и кога го викаш не доаѓа. Единствено ако види дека нешто се караме, па доаѓа да заржи за да прекинеме. Сега сака само да се гали и седи на тараса, да гледа што се случува надвор. Сега дури сфаќам колку ми фали она малото немирно кутре. Тогаш постојано правеше нешто за да не седиме, постојано нешто уништуваше за да отидеме кај него, за разлика од сега.

Но за разлика од тогаш, сега не се гадам кога ќе ме лижне или не се лутам кога ќе направи некоја беља. Сега за разлика од тогаш знам дека се би направил за тоа куче. Тоа куче е како едно делче од мене

 

[Red John]

Honey, that could be the name of my autobiography

 

[Hurin]

Прав маж ја гушка својата жена само кога враќа рикверц

 

[devilko]

Драга,

Зар можеше викендов да биде полош од ова?
После вчерашното предоговарање за средба, по барање на клиентот за денес, морав да ги променам сите свои планови и да им откажам на друштвото она што сме го договарале за викенд. Згора на тоа, истиот клиент за кој цел распоред си го променив, да ми откаже во последен момент, 15 минути пред договореното време, фаќајќи ме на врата, спремен за поаѓање под изговор дека му се десила многу непријатна случка и мора да презакаже за утре. Иако бев лут, пепел, останав смирен и му предложив да оставиме за Понеделник, но не. Него пак не му одговарало тогаш и по негово инсистирање мораше да го префрлиме за утре. Од кај Саботава ја изгубив, сега и Недела ми отиде у курац.

Како шлаг на торта, по неколку месеци невообичаен однос за нас, вечерва пресеков со еден од најдобрите другари. И најверојатно толку ќе биде помеѓу нас.
По 20 години непрекината дружба. Од пелени, преку школо, факултет, работа... Заедно сме живееле, заедно сме стварале, лебот сме го делеле, секогаш сме биле еден за друг кога највеќе ни требало помош. Сме се качувале заедно на планината наречена живот влечејќи се едниот и другиот заедно. Чекор по чекор.
Личност која сум ја сметал толку блиска, личност без која не сум знаел како да го поминам денот. Онаа личност за која сум мислел дека еден ден може да ми биде кум, на која сум можел да се потпрам во секое време за се, и истото можел да го очекува и он од мене. Личност за која сум сметал дека заедно ќе седиме на некоја клупа со бастуни во раце и ќе загледнуваме млади моми, ќе пиеме, ќе се зезаме, ќе играме ФИФА/ПЕС, затоа што за вистински фудбал ќе не можеме ни да одиме, а камоли трчаме. хех.
Преиспитувајќи се самиот себе си што сум погрешил, како сум згрежил и со што сум го заслужил таквиот однос? Не можев да си одговорам.. Ништо не сум погрешил. Или сум погрешил?
Побарав да ми одговори тој. Наместо одговор, добив крајно арогантен однос.
Е таква личност дочекав да изгубам... Од браќа, до странци.

Малку е да се каже како се чувствувам и колку истото ме погоди. Веројатно поголем губиток не сум доживеал до сега. Сите корпи, оставања, прекини на врски, невозвратени љубови. Се да се собере ни приближно не болело колку ова.
"Life is like a box of chocolates, you never know what you're gonna get." како што умеше мајка му на Форест да каже.
Но...Што друго преостанува?
After all, life goes on. Некогаш треба некоја особа да си отиде, за да направи место за некоја подобра да дојде.

 

[BilboBaggins]

DJ Shorty P "пуштам музика за седмоодделенци" Панчо.

 

[Ligar]

Драга,

Шо бе, шо не ми даде да ја залапам ? Ја батка сум се лапал у булевар, сум се лапал у манда, сум се лапал у булевар два пута , сум се лапал на хиљаду места.

Вечерва значи се почуствував вака ко од цитатот од Тошо Малерот. Упознав едно девојче на работа. И ја викнав на кафе. Прифати и топ си поминавме. Јас викнав вторпат пак прифати и излеговме.
А типката има стварно големи цицки и пуна уста, нема нешто висина или црти на лице. Ама мислам дека цицката беше пресудна да продужам да ја викам на кафе. Си викам у себе колку би ми пораснал серотонинот и допаминот кога би ја фатил таа цицка.

Нејсе, прифати и трет пат да излеземе на само на кафе, и си викам овој пат ќе ја мувам па што сака нека биде. Седнавме на кафе, стандард муабет, ова она, испивме кафето и и викам ај малце ако сакаш да прошетаме. Она ми одговара : да може, и така за дваесетина минути имам автобус. Си викам у себе за дваесетина минути нема да може да падна којзнае какво мување, ама нема везе ќе пробам. И таман да ја залапам на едно топ место за такви работи, ми се тргна типкава.

Не дека беше нешто страшно, ама досега не ми се тргале. Обично таа што нејќела да се мува не искачала со мене. Нема врска, и она се збуни и падна незгодно : Лигар од каде ова ... вака брзо ли ... ама периодов ми е ... непријатно ми е ... ама .... Мене ми падна по глупо и непријатно од нејзе.

И така си отидов, дома ама стварно се почуствував кој Тошо Малерот од овој легедарен скеч


пс тука на форумов и тројки паѓале , јас не сум бил во нив. Епа не е фер

 

[mkgunner]

Заоѓам од смеење еј, врв преводот
Не плачи ќе ја најдат трасата