нема потреба да кажувам, ме опиша чоеков у две реченициПорано како мал бев ептен срамежлив, поготово пред непознати. Со клешти да ми ги влечеш зборовите.
И сеа сум срамежлив у некој ситуации, али не како порано
Тоа е процес, су бил ија таков ама после некоје време тоа од само си иде. Сега дури и одвише кажувам па ги прашувам луѓето дали им пречи тоа што многу кажуваПорано премногу бев, сеа пререкувам сегде, коментирам, со рандом луѓе можам да си почнам муабет, ептен подобрo ми е вака