Дали некогаш сте се молеле на Господ?

[duffy_f]

ДА се молам и тоа не само со причина туку и кога немам некое барање.

 

[XENIA]

еј, стварно чудно..вика не верувам во Господ ама сепак си се молам? На кого?

 

[MSV(support)]

Само клекнат пред женски нозе сум се молел.

 

[ice dmx]

sekako deka sum se molel kako i poveketo vernici

 

[Saladin]

Никогаш. Не сум некој верник

 

[liomkd]

Da sum se molel...molenje na boga znaci deka imas moral sakas lubis ne podcenuvas..toa znaci sve za mene

 

[MorrisonKA]

Да, се молам секој ден. Верувам во моќта на искажаните зборови, кои се врежуваат во потсвеста, која пак има огромна моќ над свеста.

 

[Stef Bachatero]

SE molam na ljubovta

 

[Megatron]

Toa so se molite ne go slusa nikoj, osven samite vie. I so sekoj zbor kon Boga samo vie se samoohrabruvate i polnite so pozitivna energija. Kako rezultat na toa vam vi se cini deka nekoj vi pomognal , a toa nekoj ste samite vie

 

[Clubber]

Од секогаш сум му се молел на Господ.

 

[IsusHristos]

до сега не сум се молел во господ бидејќи све зависи од мене.од самите вас.господ ги простува сите грешки без разлика какви и да се.

 

[Lady]

Sekogas se molam na Gospod, i vo dobro i vo losho, no samo vo sebe, a molbata ja upatuvam do Gospod!

 

[Рамада]

DA, sum se molela na Gospod i ke se molam!
Blagodarna sum na sekoja uslisana molba. Gospod mi pomognal i vo najteskite momenti od zivotot i veruvam vo nego so celo moe srce!

 

[UnLiMiTeD!!!]

Da sum se molel ne gospod i imam golema verba vo nego,mnogu cesto znaeme da zaboravime na nego koga ni e dobro,a koa dojde losoto odma kon nego se svrtuvame no mislam deka toa ne e vo red, za mene gospod e semoken i veruvam vo nego i koga mi e dobro i koga mi e loso.

 

[Slatka_Mala]

Да, порано постојано. И тоа најискрено, највистински, најпосветено. Многу опушта, исполнува, облагородува...те прави да се чувствуваш дел од светов, како да не си сам и има кој да се грижи за тебе и како да ќе најдеш решение на проблемите...Можеби и зошто бев дете и во најнаивната страна со која ми беше покажана религијата и ја консумирав...
Денес изгубив верба во буквално СЕ околу мене - религијата, луѓето (пријателите), системот, вредностите и сосема имам изгубено волја и желба и енергија да се молам...Можеби и зошто не сум се нашла во ситуација да ми е некој тешко болен, со што би се осетила беспомошна, за повеќето проблеми кои настануваат свесна сум дека сама си ги креирам и сама ќе си ги решам (ова зошто најчесто молењето го поврзуваме со проблемите).
Сепак не можам да порекнам дека и денес ми се случува иако МНООООГУ, мнооогу ретко да го почувствувам тоа возвишено чувство кога ќе влезам во црква, некоја чудна смиреност и обединетост и светост, ако ништо друго...