кога ќе ги отворам очите сабајле прво нешто на кое мислам е тој. кога заспивам си замислувам дека е до мене, ме чува ме топли ме гушка. Ноќе се будам го барам го нема и со тешко срце заспивам пак. го поминувам напорниот ден знаеќи дека ако издразам вечер ќе бидам наградена- ќе бидам со него.не се потребни разговори објаснувања, доволни се погледи. Прекрасни плави очи кои ме гледаат полни со љубов и среќа. за првпат чувство дека со тој човек би можела да го поминеш цел живот. Држење за рака како дечиња, бегање од реалноста само со една прегратка. Текстов го пишувам веќе пола саат се обидувам да ги најдам вистинските зборови- неможам. неможам да го опишам тој склоп на чувства,прекрасни моменти. необјасливо. сепак му го посакувам на секој оној кој го нема доживеано. Чудна работа незнаев веднаш а и не очекував да се заљубам во тој човек. се беше така спонтано,брзо неочекувано. се препуштив на чувствата. Беше март, времето почнуваше да се затоплува кокичињата да цутат. дојде април се уште беше беспрекорно убаво. Мај и јуни поминаа како за миг - среќно,прекрасно. Јули- веќе беше јасно ова е нешто големо меѓу нас. со тек на време научивме да живееме со маните на другиот и до негде ги прифативме. имаше моменти на кризи каде што мислев дека се наоѓам во филм,некоја модерна верзија од ромео и јулија (проблеми дома непирифаќање на дечкото), помина и тоа. дојде повторно март. 1 година и не ми беше ни приближно доста. сакав уште од таа љубов бев жедна за тие чувства. немаше никаква досада презаситеност. само ние двајца. Го сакам, го сакам толку многу што сум спремана да жртвувам се за да останам со него. Ме сака, знам дека ме сака. тоа не се опишува тоа само се чувствува.
И за крај пак ќе кажам. Не се откажувајте никогаш! тој/таа ќе дојде а вие ќе бидете во правото време на правото место. Силно верувам во тоа бидејќи мојот живот се претвори од кошмар во бајка која сеуште трае...
п.с Те сакам миличко!