Го префрлуваме муабетот тука, кајшто му е место. Еве ги примерите за „масакрирање“ на македонскиот јазик посочени од господин Sagan.
Извини ако не сум ја загледал репликата на другата тема (не ми текнуе која била).
Еве тогаш, да кажам нешто колку за вовед.
Азбуката. Иако имаме ептен софистицирана азбука: исфрлањето на старомакедонската азбука користена во црковните дела. Денес пишуваме на српска караџица усвоена 1945 а за темен вокал користиме нешто слично на апостроф. Недозволиво! Каде се буквите јат и есу (
Ѣ ѣ,
Ѧ ѧ)? Зошто секоја буква нема име?
Старословенската азбука е направена по модел на грчкото писмо и вршела ептен работа за старословенски. Македонскиот јазик од 1945 е бајаги раазличен од старословенскиот. Јатои, матои (кои постоеле во старословенската азбука) се отфрлени. Па што? Зошто секоја буква нема име? А зошто да нема и надимак? Ова се' ти се произволни бладања -- гласовите што јатовите ги изразуваале се заменети со нови букви. Башка, во македонскиот постои фонема „ј“ која се бележи со засебен графемски знак. Во стандардниот македонски сите фонеми имаат соодветен графемски знак. Едноставно и лингвистички елегантно изведено.
Од лингвистичка гледна точка, азбуката која ја предложил Конески е сосем практична и го издржала тестот на времето. Пак, од лингвистичка перспектива, совршена азбука не постои, ниту пак е битна нејзината „оригиналност“ и естетски изглед. Јазикот постојано се менува а азбуката не може ги следи сите морфофонолошки промени. Не може бидејќи тоа би значело постојано апдејтирање на графемскиот систем. Ниеден јазик тоа не го прави.
Недозволиво? Ова е твое субјективно мислење и вкус. Лингвистичка поткрепа не постои. Караџица е топоним -- планина во Македонија. Караџица како азбука не постои.
Какво е тоа “Благодарам“? Бугарско? Каде е нашето македонско “Сполај ти“?
Каде се феминативите во македонскиот јазик? Госпоѓо судија?! Абе ај!
Какво е тоа Добре дојде (Добредојде)? Кој Добре? Камен од Ќустендил е добре.
Кога би имал основни познавања од дијахронија, би ти било јасно дека коренот на „благодарам“ е старословенски. Нит бугарски нит бутур. За другово не ми е јасно што бладаш и што не ти е по кејф. Не само „сполај ти“ е македонски, ами и „фала“ е. Не е српски. Коренот на „фала“ е исто така старословенски. Ама кој колку знае.
Какво е тоа официјално сакатење на насловот на песната на Тоше “Ледена“? Студена? Лудило човече... Водата може да е студена, ама да не е ледена.
Кое сакатење? Поетскиот израз (кој претпоставувам бил еден од целите на текстот) не е ограничен со стандардот. Стандардот не е конечниот дострел на јазичниот израз и естетика. Напротив. Еден поет или писател треба да го владее стандардот но и да биде способен да го надмине. Богатството (не само лексичко ами и структурно) на македонскиот јазик далеку ги надминува рамките на стандардот. „Пиреј“ од Петре М. Андреевски на пример одлично илустира дел од тоа јазично богатство и мајсторски израз. Замисли колку би бил здодевен тој роман кога би се ограничил само на стандардна лексика и израз. Затоа, „ледена“ си е арен збор во поезија и во разговорен јазик. Или и овде нешо Конески ти „масакрирал“?
Сатанизирање на “даска“ и замена со “штица“ (иако потекнуваат од тотално ист старословенски збор.)
Сатанизирање на “сукња“ и замена со “здолниште“, иако сукното како вид ткаенина е збор присутен кај сите словенски јазици.
Сатанизирање на суфиксот -иња за женски род (Црнкиња / Црнка, Белкиња / Белка (од јајцето на Кајгана)).
Сатанизирање на штиклите и замена со потпетици.
Сатанизирање на “шешир“ и замена со шапка. Какви ли шапки носат каубоите?
Сатанизирање на “ланец“ и замена со синџир.
Сатанизирање на “плин“ и замена со природен гас (плин кај нас си има сосема конкретно значење, иако во други јазици значи “гас“).
Сатани и сатанизација барај во религија и теолошки расправи. Фактот што тебе ти бега е следниот: стандардизацијата на јазикот подразбира селекција и кодификација на фонологијата, морфологијата и синтаксата (на гласовниот систем, зборообразувањето и реченичната структура). Било која кодификација подразбира некој нужен избор, односно селекција на сите овие нивоа. Не може никако ниеден стандард да ги опфати сите дијалектски форми ниту пак да ги задоволи приватните вкусови. Едноставно е невозможно.
Замена на глумец со актер...
Обата збора егзистираат. Актер е малку поформален, а глумец е поразговорен. Но, обата збора се во употреба. Не знам шо пенавиш бадијала.
Листата нема крај. Толку ми текнува сега.
Вакви листи моеш да билдаш до сабајле. Немаат никаква лингвистичка поткрепа.
Ако некој има намера на македонскиот да му го направи тоа што му се случи на хрватскиот, се зафркнал јако!
Тука џабе ламентираш. Во македонскиот никогаш (ниту кај најгласните јазични полицајци, каков што беше покојниот Илија Милчин) не постоеле такви екстремни тенденции за јазичен пуризам, како што е тоа случај со хрватскиот. Во хрватскиот (многу пред осамостојувањето на Хрватска) постоела вековна традиција на лингвистички пуризам: инсистирање на ковање сопствени автохтони зборови за се'. Ваков пуризам постоел и во германскиот и унгарскиот. Ама тоа е башка муеабет.
А сеа биди љубезен, па одговори на прашањата во мојот пост бр. 81 на оваа тема. Понуди некои сугестии и подобрувања. Ама не со ѓутуре примери, ами со системски анализи. Така се разговара аргументирано.