Ајдее јас ти пишувам едно ти сосема друго читаш... Ги подржав зборовите на фаранг бидејќи ти кажа што е како е... Пак упорно си тераш по своето... Само да ти кажам дека не е баш така розово како што ти го пишуваш и не е баш така лесно како што ги кажуваш... Секој како си се снајде во државава е... Ако ти се снајдеш немора да значи дека сите способни ќе се снајдат, тука лежи проблемот зошто сите бегаат во странство. А не зошто некој се работел а некој не... Конкретно пример на моја другарка мајкаи е сметководител... Цел живот го поминала да ја изучи струката, знаеш што работи? Продавачка во Тинекс... Што ќе ми кажеш не е способна или не е работлива?
Живеј како што сакаш ти кажав... Само не ги убедувај другите дека тука рози цветаат кога не е така..
Пријател, ниту убедувам некој дека рози цветаат (напротив, во една слична тема, ако не и оваа, реагирав на еден член кој истресе дека овде тече мед и млеко - од личен аспект направив споредба дека ич не тече ни мед, ни млеко), туку кажувам дека не се сите неспособни што останале тука - и тоа беше муабетот.
Како што кажав веке 1000 пати, останувањето тука не значи дека некој е неспособен да се снајде надвор, значи дека сака да остане. Секако, не мора тоа секогаш да е случај, има такви што ни до продавница не можат да се снајдат, а не во странство - но тоа би била погрешна генерализација.
Како што е погрешно мислењето дека надвор од Балканот ,,нема живот,,.
Што се однесува до на другарка ти мајката - со тоа и ми го потврди муабетот - не е дека таа е неспособна или мрзлива, можеби немала храброст, а можеби и не сакала да си оди од тука. И тоа ми е целта - а зборувам за лично себе - не е дека не можам да си одам, не дека за к*р не ме бива (со потпросечна работа во САД заработував чудесна бројка во споредба со тукашнава плата), едноставно - не сакам.
И веројатно цел живот ќе работам за доволно - не за многу - но тоа за мене е сосема во ред.
Не ме исполнуваат луксузи, сосема ми е океј во со просечен одмор, просечен таблет, просечна кола, се додека моите сакани се околу мене.
Дали сега е појасно?
--- надополнето: 2 јули 2013 во 01:18 ---
Види јас тебе те разбирам ама имаш уште бааги да поминеш и животот допрва ќе ти се менува и тек сега ќе почнат некој други фактори малку повеќе да делуваат на твојте одлуки. Јасно ми е дека сега миленичината и фамилијата ти е битна и со тоа што го заработуваш + помош од најблиските немаш проблем и се покриваш. Си имаш дечко, лајфстајл соодветен и исполнет за Скопје се тоа е супер. Со тек на време работите сигурно ќе се променат се надевам дека сеуште ќе можеш, тоест можете да си го задржите сегашниот стандард и начин на живеење а не да мора да жртвуваш од тоа што си и ти значи за да преживееш. За жал економската ситуација во МКД е таква ко што е, нема потреба да дискутираме на таа тема премногу.
Она што јас ќе ти го кажам е дека и да не си по парите утре кога ќе сакаш посветла иднина за твојте деца исто ко мајка ти што за тебе двоела и се борела ќе треба и ти. За разлика од порано кога живееле во бившата држава под стаклено ѕвоно и кога имало кој да мисли за нив и гарантирана работа, здраство, пензии и се денес светот се смени. Јасно ти е и тоа, јасно ти е за тебе како е размисли како ќе биде за едно 20 год кога апла ќе пукне и здраство и пензиско и многу други работи во државата кој и сега едвај функционираат. Станува се потешко (не само за МКД, јас би рекол на запад повеќе се гледа тоа) затоа и треба бар маалку да размислуваш и за иднината. Во МКД можеш да градиш иднина не викам не само што таму е доста потешко и поризично.
Иначе никој не го суди твојот живот, незнам зошто тоа така го сфакаш. Сите што сме надвор од МКД не значи дека не ја сакаме МКД. Ние сме сите поврзани за тоа парче земја и верувај на нас ни е криво што ете не е како тука, што не е средено и што гледаме дека само тоне. Јас имам пишувано на други теми, моја цел беше да заработам и да се вратам во МКД што е можно побрзо зошто мислев дека таму ќе имам добар и лесен живот. Затоа и отидов од Австралија во Азија, едноставно условите што ми беа понудени беа фенименални. МКД подоцна сфатив дека ми е мала,тесна, досадна и дека животот таму не е баш лесен. Се се менува, јас се сменив исто, видов работи, места, видов како живеат други луге, створив други навики, хобиња кој ми значат ко тебе животните а ете неможам да ги уживам во МКД. Се на се денес светот е мал битно е да среќен каде и да си и да го живееш секој ден зашто нема да ти се врати.
Само малку да те корегирам - родена сум во Југославија, едвај неколку месеци - родена сум 1991 година. Што значи дека моите родители двоеле, и се труделе, во според мене најтешкиот и најризичниот период за оваа земја.
Нивните родители, т.е. нивната држава им ја олеснила нивната младост, но нивниот период како родители е обележан со ,,не знам од кај ќе пукне,, и ,,дали ќе имам утре пари за леб, ќе ме отпуштат ли,,.
Стартната позиција на моите родители е далеку полоша него мојата.
Кога сме кај моите родители, патем, еден период биле на размислување дал да фатат пат за Австралија. Имале шанси, почнале озбилно да се нафаќаат.
Во последен момент татко ми пресекол
Јас сум била тогаш доста мала, па не ни памтам, и од денешен аспект не знам дали да му бидам благодарна или да се прашувам дали направил глупост.
Веројатно и мојот живот денес би бил многу подобар (условно), но ниту вака не се жалам.
Интересно е што мислиш дека миленичињата се ,,хоби,, , но, ако собереш колку месечно пари ми одат на сите три, веројатно можам дете да растам со тие пари, можеби не тинејџер, но основец сигурно
Како и да е - како што кажав - секој со свои размислувања, свој пат, и секому како му е арно.
Да можам со мене да си го земам семејството, можеби и јас би си отишла - но бидејќи моиве немаат намера да се помрднат од тука, тешко дека некогаш јас ќе имам срце да се помрднам од нив.
извини простено ти е крај на дискусијата
