Од каде да почнам... животов ми стана како јапонски љубовен роман! Знам, се знам... и мене не ми се верува. Функционирам само со тебе в глава, и не можам поинаку, не дека не сакам да биде поинаку, туку во моментов едноставно не може да се промени нешто.
Деновиве размислував како влезе толку лесно кај мене в глава, но сфатив нешто уште полошо, нешто што ме збуни многу повеќе. Ти го имаш моето срце! За многу кусо време многу се променив, но какво фајде од тоа. Се’ е џабе! СЕ’!!!! Се сеќавам на себе пред една година, кога се беше супер! Насмеана, среќна, задоволна, благодарна на се што имав тогаш, а имав многу. Една година подоцна........ Се’ се промени! Животот тргна удолу! Сите убави работи, станаа не убави. И конечно после една година почна да се гледа светлината на крајот на тунелот, почна да се наѕирнува светла точка, си помислив, добро е конечно се помина. Одеднаш ја снема светлината! Повторно се врати мракот! Тоа не било светлина на крајот на тунелот. Тоа било само обична сијалица која на крај прегоре!! Знам дека нема ништо да биде како порано, но барем ќе се обидам брзо да станам. Дедо ми викаше, кога ќе дојде проблем сврти му го грбот за да го крепиш, не бегај!!!
Мислев дека ти си светлината на крајот на тунелот, мојата светлина. Погрешив! За прв пат погрешив! Ужасно е! Погрешив во врска со тебе, погрешив и со мене. Се опуштив, заборавив на реалноста се препуштив на мечтата, на сонот и тоа скапо ме чинеше. Знаеш.... си замислував многу работи, летав со паметот, сонував, многу, многу, многу, многу сонував, но никогаш не помислив на реалноста, иако добро ја знам. Понекогаш посакувам воопшто да не го започневме ова. Посакувам се’ да беше како порано кога не те познавав. Сакам да знаеш дека не се каам за ништо, туку само сакам да се заштитам себе од оваа болка. Ова не е себично. Не ми требаше сето ова, не сега!!! Сега не е време за да тагувам уште и по тебе! Многу малку знам за тебе, но чувствувам како да те знам цел живот!
Откако се појави во мојот живот повторно се’ се промени. Мислев на подобро, мислев без болка. Се надевав на многу! По не знам кој пат синоќа повторно те сонував, хах беше совршено! Беше лето, бевме на планина! Не ми се веруваше колку беше прекрасно, ти беше прекрасен, а јас бев пресреќна! Чудно во сонот те чувствував толку блиску! Но пукна петарда надвор и се разбудив. Кога станав се чувствував прекрасно, и среќа што не продолжив да сонувам кој знае до каде ќе отидев во сонот.
Најлошо е што не ги знам твоите чувстав. Не знам ништо! Цело време ми објаснуваш со гатанки, со асоцијации. Епа мене не ми тенуваат одговорите. Повели кажи ми отворено! Па после можеби ќе успеам да го средам хаосот кој настана заради тебе! И ако можеш да ми кажеш КАКО ЛИ СЕ ЗАЉУБИВ ВО ТЕБЕ??
Што ли да правам сега????? Ми го зеде умот... Те молам направи нешто за да изчезнеш од мојот ум и од моето срце ако не сакаш да имаш ништо со мене!!!
Where do I begin to tell the story
Of how great a love can be
The sweet love story that is older than the sea
The simple truth about the love he brings to me
Where do I start?
With his first hello
He gave new meaning to this empty world of mine
They'll never be another love another time
He came into my life and made the living fine
He fills my heart
He fills my soul with very special things
With angel songs and wild imaginings
He fills my soul with so much love
That any where I go I'm never lonely
With him around who could be lonely
I reach for his hand
He's always there
How long does it last?
Can love be measured by the hours in a day?
I have no answers now
But this much I can say
I know I'll need him until the stars all burn away
And he'll be there