- Член од
- 16 јуни 2014
- Мислења
- 314
- Поени од реакции
- 797
Се плашам да признаам дека постоиш, дека ми фалиш... ми фали твојот допир, ми фали твојот глас,твојата насмевка, ми фалат многу ситници, кривици... сите заминуваат, само јас останувам и сите погледи ме плашат...сите тие прегрнати среќни луѓе, па тие улоги беа наши...а каде сме сега? Погледни, погледни во мене, ме нема мене, само спомени, траги од тоа каква сум била...
Еден живот каде завршувам јас, почнуваш ти...една љубов во која бевме ние, а сега се други...
Извини што немам сили да ти посакам среќа со неа, а и што ќе ти е тоа од мене?
Само биди тоа што си, каде и да си, што и да се случи биди ок... И никогаш немој да дознаеш како боли кога некого сакаш, а го мразиш, кога мразиш а сакаш и се бориш да издржиш...
Еден живот каде завршувам јас, почнуваш ти...една љубов во која бевме ние, а сега се други...
Извини што немам сили да ти посакам среќа со неа, а и што ќе ти е тоа од мене?
Само биди тоа што си, каде и да си, што и да се случи биди ок... И никогаш немој да дознаеш како боли кога некого сакаш, а го мразиш, кога мразиш а сакаш и се бориш да издржиш...