Седи!
И седнав на престолот,некој ми тупна олово во
дланките.
Се колнам беше како да седам со векови,
сама,доброволно и без никакви окови.
Стани!
Станав од него,болка ми ги олабави трепките,
сета пот остана во дланките,
замре и вистината со мојот здив
некој ми тупна оловен куршум во градиве.
Паднав и се смеев,Хамлет беше весел
а јас бушава и фотографирана во глупоста за навек.
Крварев...
Убаво си велам,каде се пијавиците кога храната
доброволно ќе им ја послужиш,
дури ни тие не се хранат од мртво месо.
Диво месо.
Таква сум кога не сум своја,кога не сум инспирирана,
кога не сум љубена како жена и кога не сум обичен превод
на ПМС во деколте и збирштина од скршени вазни.
Лежи!
И легнав во тебе...некој ми рече дека лажам како циган
за се што ми се случило и дека сум обична накурчена феминистка.