Во врска со љубовта: Сакам да ти кажам дека...
- Креатор на темата Crazy in Love
- Време на започнување
- Член од
- 6 јануари 2011
- Мислења
- 1.059
- Поени од реакции
- 2.683
Знаеш... никогаш немам напишано нешто за тебе, а срцето ми е толку полно со чувства кои бараат да бидат изречени што мислам дека ќе се задушам во сопствените емоции.
Има еден тон начини за тоа како да ја започнам мојата приказна, но јас потрошив два дена обидувајќи се да се сетам на нашата прва средба. И знаеш што? Воопшто не се сеќавам. Не се сеќавам дали имавме седум, осум или девет години, ниту пак кое годишно време беше.
Отсекогаш си бил дел од мојот живот и заедно сме ги граделе спомените на нашето детство. Јас бев тука кога ти првпат бакна девојче, а ти ми беше гласник за испраќање анонимни пораки на твојот другар кој ми се допаѓаше. Веќе видена е приказната како нашата за раѓањето на чувствата од сржта на една возвишена врска која (не)случајно се нарекува пријателство.
Колку розеви беа тие денови кога секоја вечер се капевме под светлината на ѕвездите и со погледите се прегрнувавме...
Најголема желба ми беше ти да ме бакнеш прв затоа што мислев дека само така никогаш нема да станеш дел од заборавот.
Знаеш ли колку многу си ја мразев косата кога во пубертетот почна да ми станува кадрава, само затоа што ти еднаш ми кажа дека сум ти поубава со права коса.
Приказната веќе ми смрди на патетика, ама whatever...
И до каде стасав? А, да...
И тогаш децата почнуваат да растат и сфаќаат дека светот и не е така идеален и луѓето не се така совршени како што сме си ги создале ние во нашата потсвест. А навистина немаше никаков проблем... Од толку што беше се' надреално се плашевме дека со само еден невнимателен потег кулата од картите на кои беа испишани нашите желби и замисли за иднината ќе се сруши.
Поентата на тоа што сакав да го кажам и не ми беше баш да раскажувам романтични спомени од детството со првата љубов. Само сакав вака јавно да си го доделам епитетот -глупача- и да ти кажам браво што и после шест години успеваш да ме поместиш од точката на рамнотежа секогаш кога ќе те видам. Сме биле со други и двајцата и мислев дека од нас остана само споменот...
Толку сум порасната и сменета што веќе ми се глупави твоите џентлменски манири и смислата за хумор која исто како и тогаш, и сега ти е заштитен знак. И твојата фризура сега не ми се допаѓа, ниту пак музиката што ја слушаш.
Убаво беше да си поразговараме пак за чувствата после толку години, само овојпат не како празноглави тинејџери туку како зрели млади луѓе кои навлегуваат во нова фаза од животот во која една пропадната љубовна приказна и не е нешто најлошо што може да ти се случи.
А знаеш што е најжално? Што чувствата и понатаму се обострани, а ние пак не правиме ништо. Сакаме ова нашето да го задржиме за себе како најмил спомен со мирис на цвеќињата што ги береше од паркот и ми ги подарување и вкус на сите лолипоп сладоледи што ги имаме изедено заедно. Ама ајде, уште сме млади и пред нас се многу неотворени врати кои чекаат да бидат отворени и уште многу слични приказни кои чекаат да бидат напишани.
Можеби еден ден сепак ќе изгрее едно Сонце кое и двајцата ќе не огрее истовремено. Ако не овој, во некој друг универзум...
Има еден тон начини за тоа како да ја започнам мојата приказна, но јас потрошив два дена обидувајќи се да се сетам на нашата прва средба. И знаеш што? Воопшто не се сеќавам. Не се сеќавам дали имавме седум, осум или девет години, ниту пак кое годишно време беше.
Отсекогаш си бил дел од мојот живот и заедно сме ги граделе спомените на нашето детство. Јас бев тука кога ти првпат бакна девојче, а ти ми беше гласник за испраќање анонимни пораки на твојот другар кој ми се допаѓаше. Веќе видена е приказната како нашата за раѓањето на чувствата од сржта на една возвишена врска која (не)случајно се нарекува пријателство.
Колку розеви беа тие денови кога секоја вечер се капевме под светлината на ѕвездите и со погледите се прегрнувавме...
Најголема желба ми беше ти да ме бакнеш прв затоа што мислев дека само така никогаш нема да станеш дел од заборавот.
Знаеш ли колку многу си ја мразев косата кога во пубертетот почна да ми станува кадрава, само затоа што ти еднаш ми кажа дека сум ти поубава со права коса.
Приказната веќе ми смрди на патетика, ама whatever...
И до каде стасав? А, да...
И тогаш децата почнуваат да растат и сфаќаат дека светот и не е така идеален и луѓето не се така совршени како што сме си ги создале ние во нашата потсвест. А навистина немаше никаков проблем... Од толку што беше се' надреално се плашевме дека со само еден невнимателен потег кулата од картите на кои беа испишани нашите желби и замисли за иднината ќе се сруши.
Поентата на тоа што сакав да го кажам и не ми беше баш да раскажувам романтични спомени од детството со првата љубов. Само сакав вака јавно да си го доделам епитетот -глупача- и да ти кажам браво што и после шест години успеваш да ме поместиш од точката на рамнотежа секогаш кога ќе те видам. Сме биле со други и двајцата и мислев дека од нас остана само споменот...
Толку сум порасната и сменета што веќе ми се глупави твоите џентлменски манири и смислата за хумор која исто како и тогаш, и сега ти е заштитен знак. И твојата фризура сега не ми се допаѓа, ниту пак музиката што ја слушаш.
Убаво беше да си поразговараме пак за чувствата после толку години, само овојпат не како празноглави тинејџери туку како зрели млади луѓе кои навлегуваат во нова фаза од животот во која една пропадната љубовна приказна и не е нешто најлошо што може да ти се случи.
А знаеш што е најжално? Што чувствата и понатаму се обострани, а ние пак не правиме ништо. Сакаме ова нашето да го задржиме за себе како најмил спомен со мирис на цвеќињата што ги береше од паркот и ми ги подарување и вкус на сите лолипоп сладоледи што ги имаме изедено заедно. Ама ајде, уште сме млади и пред нас се многу неотворени врати кои чекаат да бидат отворени и уште многу слични приказни кои чекаат да бидат напишани.
Можеби еден ден сепак ќе изгрее едно Сонце кое и двајцата ќе не огрее истовремено. Ако не овој, во некој друг универзум...
T
Tamora
Гостин
ме нервираш во последно глауч еден 
шо ќе се прај вака не бива 
шо ќе се прај вака не бива 
Windfucker
Телемит, Темплар, Масон, Сциентолог во целибат
- Член од
- 30 април 2010
- Мислења
- 8.459
- Поени од реакции
- 15.326
Ми треба некоја да налета од нигде никаде на мене за да се опраам, макар и со комбе...
S
StormRage
Гостин
Знаеш како е некого да го сакаш и мразиш во исто време? Одеднаш толкава огромна потреба да го гушнеш, а веќе во следниот момент сакаш да го убиеш, не буквално али тука некаде.
Незнам што ти се деси, валда си го избра својот пат. Љубов, моментално и сам не знам единственото нешто што знам е дека те посакувам премногу, барем да си до мене, да се смееме и глупираме во мојот „апартман“
...
Глупо е, покрај сите срања шо сум ги поминал и работи што сум ги погазил, сакам да избегам од тебе, а во истиот момент сакам да сум со тебе, си едноставно една прекрасна личност иако тврдиш дека не си (океј моменти, сите забегуваме тука).
Вечерва пак си поминав супер, некако осеќав некоја глупа... хмм... љубомора ли беше,незнам, нешто многу глупо, нешто претходно што сум го немал.
Мојата 16та личност излегува од внатре некаде, тој демон што толку сакав да го сокријам. Не сакам да сум тоа, ама тоа ќе бидам без тебе... толку си блиску, а сепак премногу далеку само поради што не учев од грешките, инаку немаше да ми се лизнеш низ раце, дадената шанса ми избега низ раце.
Ми фалат и твоите очи да ме гледаат во полутемна соба, премногу, таа слика ме мачи многу долго време...
п.с. незнам шо ќе прам со тебе, незнам шо без тебе и најлошото неам појма шо со мене...
п.с.с. го пишам ова од нет кафе во 7 сабајле... Oh fuck...
Незнам што ти се деси, валда си го избра својот пат. Љубов, моментално и сам не знам единственото нешто што знам е дека те посакувам премногу, барем да си до мене, да се смееме и глупираме во мојот „апартман“
... Глупо е, покрај сите срања шо сум ги поминал и работи што сум ги погазил, сакам да избегам од тебе, а во истиот момент сакам да сум со тебе, си едноставно една прекрасна личност иако тврдиш дека не си (океј моменти, сите забегуваме тука).
Вечерва пак си поминав супер, некако осеќав некоја глупа... хмм... љубомора ли беше,незнам, нешто многу глупо, нешто претходно што сум го немал.
Мојата 16та личност излегува од внатре некаде, тој демон што толку сакав да го сокријам. Не сакам да сум тоа, ама тоа ќе бидам без тебе... толку си блиску, а сепак премногу далеку само поради што не учев од грешките, инаку немаше да ми се лизнеш низ раце, дадената шанса ми избега низ раце.
Ми фалат и твоите очи да ме гледаат во полутемна соба, премногу, таа слика ме мачи многу долго време...
п.с. незнам шо ќе прам со тебе, незнам шо без тебе и најлошото неам појма шо со мене...
п.с.с. го пишам ова од нет кафе во 7 сабајле... Oh fuck...
wot
aloof
- Член од
- 20 мај 2008
- Мислења
- 19.540
- Поени од реакции
- 33.746
Физички ми фалиш, час два триење само полошо ми прават, некое чудно као-носталгично чуство ми се појавува кога пиџамите, чаршафите, јас.. се мириса на тебе. Сакам време, само јас, ти и твојата воодушевеност од тоа колку сум смешен. Може куро ми е мал, ама кажи друг вака дали те има смеено?!
Pat Bateman
Oh Africa, brave Africa
- Член од
- 7 февруари 2009
- Мислења
- 1.908
- Поени од реакции
- 1.867
не можам да ја прежалам унгарската курва и потрошените неколку флаши вино...дефинитивно не вредеа ц ц ц
Mark Renton
I live by the tune, I die by the book
- Член од
- 12 ноември 2009
- Мислења
- 5.366
- Поени од реакции
- 4.891
Шо те ебам. Age of empires ќе си играм.
- Член од
- 8 јуни 2012
- Мислења
- 374
- Поени од реакции
- 830
Далечината ме убива.
Ах зошто не си ми поблиску.
Ах зошто не си ми поблиску.
R
Rockstar90
Гостин
Сакам да ти кажам дека колку и да ми е утепан денот, со самата помисла дека те имам тебе сфаќам дека животот е убав. Ти си мојата среќа, мојата инспирација, мотивација и се најубаво на светот. Ти си ми првата мисла насабајле и последната мисла навечер. И ги бројам часовите, минутите и секундите за да те видам. Без тебе се е ништо, со тебе ништо е се. И знам дека сум досадна ама не можам да се одлепам од тебе. Те сакам до небото !