Конечно, после 2 години те видов пак (ок, поише као ја "наместив" средбата)...али вредеше до последно.
Hell yeah, сеа си моќен дечко а?
Луѓе се тресат пред тебе, знаеш битни фаци, за некој месец те очекуе професија која ќе ти донесе висок статус и уште толку надмоќ...па, и си се набилдал ко Hulk (секад ми се свиѓаше тоа што си крупен, мускулест дечко, али брате, веќе си претерал)...way to go, my dearest.
A, најмногу ми се свиѓаше тоа што си толку нападно самозадоволен, па си заборавил и да слушаш. Ептен ти се свиѓа звукот на сопствениот глас, нели?
Јеби га, се мењаме. Ти ми покажа дека моќта најтемелно ја мења особата.
Али мање битно...
Делот поради кој се радувам на нашата средба е што конечно ми покажа дека I DON'T NEED YOU AND LOVE YOU ANYMORE.
Просто не те препознавам.
Немам што да ти кажам (а, бев убедена дека толку нешта сакам да споделам), ниту веќе гледам олицетворение на совршен партнер, за кој патев последниве 3/4 години (очигледно ни ти не виде вчера ништо во мене, ниту имаше што да споделиш, а истото да не биде воспев на твоето его...ок, освен она дека His Highness смета дека имам добар гз).
Ослободена сум од илузијата за тебе, finally.
Да уште сакам силни, моќни партнери (и знам дека ќе најдам таков)...али не по цена на тоа јас да бидам претворена во придружен предмет (со тебе баш тоа би ме чекало).
Ајде, имај среќа, пази надмоќтта и протетините да не ти мавнат скроз у глава и врати си малку од човечноста и сочуството кои толку ги сакав во тебе (не за друго, него за да не се чудиш зашо еден ден си се разбудил скроз сам).
Шо се мене тиче, ми останува уште да ти речам:
Ина, over and out:back: