Мене ме има удрено Ауди Q5 џип на оној патот за накај Визбегово, со точак одев до аулетот на Интерспорт да си земам кацига (немав кацига дека само што си купив точак), на тоа местото од страна има споредна уличка/влез на фирма, посекако претпазливо си возам иако имам предност дека одам право по главната и видов дека закочи колава пред да се вклучи на главната улица и си реков еј супер ме пушта, како си продолжувам право, овој дава пуна гас и ме собира во задно тркало, ме крена на предно по што изгубив рамнотежа. Среќа не бев ништо повреден дека не допре колата до моето тело, само во точакот, он само искочи рече “од кај се појави, не те видов, морам да одам“, и после кога земав да возам сфатив дека не е во ред точакот, пиштеше, па 10 пати после тоа го имав однесено на точкар на оправање/исправање ама после неколку возења пак почнува да не е добро нешто дека еднаш ако се сјебе после никогаш не е како нов.
Другарче многу драго, на патот Охрид-Струга го има мавнато камион, тој исто со точак, среќа огромна што се одбил и не завршил под тркала. Па освен што пола кожа ја имаше оставено на асфалт како се рендал 10тина метри после ударот и набиеници друго немаше ништо сериозно, кацигата спречила удар на главата. Возачот не застанал, побегнал со камионот, иако видел дека удрил човек и истиот бил исфрлен без да може да стане.
Пред многу години на другарка моја мајка и настрада на Водњанска откако ја удри автобус, жената имаше операции и сериозни повреди ама на крај преживеа.
Другар мој школски заврши со сјебано колено откако во нив удри кола на раскрсницата кај бензинската кај хотел Карпош. Три месеци беше со завој и не мрдаше од кревет со дигната нога, совозачот во колата беше посериозно повреден. Колата што ја предизвика сообраќајката беше ептен минорно оштетена,а влакно не им фалеше на двајцата внатре, ниту пак одговараа за сообраќајката.
Ова се само случаи кои не ни завршиле во медиумите, бидејќи имале колку толку “среќен“ крај. Апсолутно 0% сме безбедни сите ние како учесници од сообраќајот, сигурно и вие имате вакви слични случки. Некако треба да се издејствува да има суштински промени тука, да не се остави само на лотарија “еј среќа сум имал јас и случаевите погоре не умревме, ама ете другиве немале среќа и ги убиле“, утре треба дете да чекаш навечер да се прибере од излегуање со друштво или да се врати од продавница откако отишол по намирници, зарем треба да се тресеш секогаш кола да не го собере, вака со молчење и “ќути среќа не сум јас/мое дете“ придонесуваме до стапка на смртност Босна '95 да е Скопјево и булеварите во него, и луѓе да си возат без проблем 70,100 по булевари бидејќи “празно е, нема гужва“, или да не застануваат на црвено на семафорите на Партизанска бидејќи “ми кажа бацето на Вибер видол немало џандари тука“.