Вечерва овде без тебе,седам сам на компјутер,ја слушам песната која ме потсеќа на тебе,ти ги гледам сликите,твојата прекрасна насмевка што на моменти ме тера да се расплачам поради тоа што не си со мене,твоите очи кој ме гледаат само преку монитор но не се пред мене,се надевам дека еден ден ќе го доживеам тоа чувство,секоја вечер го сонувам истото,истото и пак истото со надеж...али полека почнувам да ја губам,но во еден момент ми текнува дека треба да се борам за она што го сакам,па затоа утредента се дешава истото.Те сакам.