Ваша поезија!

[*OSS*]

Застрелај ме,
убиј ме
слободно
знам дека можеш,
ајде што чекаш?
Каде отиде таа светлина
во твоите очи
која ме следеше насекаде
која ми ја прати во писмо
заедно со твоето срце?
Слободно убиј ме
заедно со отровот кој го шириш
заедно со сликата твоја
лесно кршлива
која лесно потпаѓа
под зближувањето.
Ајде убиј ме!
ти давам дозвола!
Чкорчето догоре
жарчето пак падна
на истото место
обидувајќи се
да го разгори
она лудило,
но, некако без успех.
Не, Благословениот
е се уште непресушниот извор
на мисли,
а ти?
Ти?
Ти си убиец злато мое,
кој мене сепак не успеа
да ме убие...

 

[Goddess of Chaos]

Под врбите заспав
Сонував љубовник од топен шеќер
Посладок и од бремената месечина
Понасмеан од наросена почва
Врз мовта го однесов
Бестрашна и сама
Возбудата на зениците
Бучно ми капеше врз образ
Дур им пеевме на градите од свила

Во реката се разбудив
Ме дувнале топлите светулки
Си ги најдов градите
Живи закопани во плоден талог


Кон мовта пак погледнав
О, тоа си бил само ти...

Ајде изеди ме
Знам, се потрошил румот
Знам, за тоа си дошол
Распарчена да ме имаш во себе
Јас сакав да ти кажам друго
Но ќе ти дозволам уште еден последен пат
Изеди ми го мирисот
И зелените очи кои ги немам
Остави ми ги само градите
Живи закопани во речниот талог
Нека сонуваат.​

 

[dejan_k]

Не повторно!
Што сум јас човек или пич*а?
Искушенијата се посилни од мене,
паднав на две,
а до првите петли ми остана
само уште едно откажување
од името свое.

 

[Medea]

Ѕврннн...ѕвони телефонот​

Јас трескам со слушалката,​

Мамо, за тебе е​

Нејзиниот глас се губи низ кујната​

Негодува татко ми-​

Аман жено, само те бараат​

Следува глупав двонасочен разговор​

Во трет правец за некој што ќе го оговараат.​

Лупам нервозно на вратата од вц-то​

Се крие внатре како затрескана тинејџерка​

Мамо, излегувај веднаш​

Стануваш инвентарна бањарка.​

​

И утре ќе биде иста приказна​

-ќе се заканува дека ќе го исклучи телефонот​

-а за неа разговорот е благослов,​

-телефонот терапија​

О, боже колку е здодевна.​

​

Влегува во соба беспотребно​

Ме прашува:може да го земам безжичниот?​

Да видам некој да не ме барал?​

Како не, ќе врти и онака кај и да е по списокот.​

Трча по телефонот како​

Некој да ќе и ја предвиди иднината​

И кога одмара, до неа лежи како мачка​

Незнам дали е само потреба да се дрдори​

Но знам дека сега улогите се сменети.​

Нема тајм аут​

Нема-почекај малку​

Има-оди види го ручекот​

(додека да прераскаже се до детали)​

И така секојдневно.​

О боже, колку е заморна.​

​

 

[Well]

Srebrena Kutija

Dojdi...
Otvori me...
Vo kutija srebrena zatvoren sum
...tuka e temno i ladno e

Dojdi...
Otvori ja...
Tebe te chekav so vekovi
...oslobodi me vremeto me ubiva

Dojdi...
Pogledni vnatre...
Ke vidish svetovi celi
...Sonce na izgev i site zvezdi na neboto
...Okeani od solzi i delfini vo bezgrizna igra
...Boite na esenta vo moite kosi i zelenite livadi so site cvekinja poslani na ochite moi
...Radosta na proletta i belata chista taga so prvite snegovi...

Dojdi...
Tvoja e...
Strasta koja izvira beskrajno
...od potocite na moeto srce

Dojdi...
Bakni me...
Bolkata ke mine vo tvojot son
...so prviot dopir na usnive polni

Dojdi...
Otvori me...


Zemi me kako zelba slatka...
Poigraj si...

Dojdi...
Otvori me...
Zapomni me...i povtorno zatvori me...

Zatvori me...vo drugi svetovi postojam...
...a tebe te chekav, cel moj zivot...
Dojdi...otvori me, i povtorno zatvori me...

 

[Raziel]

The flying dick

My dick is high,my dick is high
My dick wants to fly
Up to the sky,up to the sky
At least he wants to try

My dick is wet,my dick is wet
He’s crying ‘cause he’s sad
He cannot fly,he cannot fly
And now he wants to die

My dick feels bad,my dick feels bad
He started getting red
I took him to the bed,i took him to the bed
And a book to him i red

My dick threw up,my dick threw up
I thought he almoust blew up
But now he’s fine,but now he’s fine
And flying is out of his mind

 

[Well]

The CHASER

As I lie awake in bed, trying not to think ...
...with eyes wide open, vulnerable and weak...

Knowing they're coming, but I can't stop the nightmares
Of the girl with long hair who meets me there...
When others rose to meet their fall,
She fell to rise again.

She represents all of the others...
...my trembling and fear each night she uncovers...

Though she may be the only one,
Her vector's process has begun.
When others rose to meet their fall,
She fell to rise again.

She's wanted since that very day...

...to take all the sweet dreams away...
Now each night I can't help but see
This ghostly form who's really me.
When others rose to meet their fall,
I fell to rise again.

Walking through my reeling mind...
...to remind me what I've left behind...

While satisfied in reality,
Haunting my dreams, my serendipity.
When others rose to meet their fall,
I fell and rose again...

 

[The Raven]

Овчарот на Пандора

Во часот кога сите камења,
Ќе пулсираат како живи,
И кога самото првородно жезло,
Ќе се прекрши на седум дела,
И ќе одлета како прастар гевран.

Кога како жив ќе лета духот,
На ова еднолично човештво,
Јас ќе бидам тој - единствениот,
Кој со леден меч ќе боде,
И со огнен камшик ќе казнува.

Мраз во очи, оган околу копита,
Ќе трпат и ќе живеат,
Ќе молат за уште болка,
Ќе врескаат во слатка агонија.
Ќе ме мразат и ќе ме сакаат,

Сите мои овци со оловно руно,
Со прекрасни превези на очите.
И сите ќе ме слушаат како робови,
И ќе бидат мое стадо бескрајно,
Марширајќи во својата праведна пропаст.

Зарем не сум и премногу добар,
Према болеста која ми го зема разумот?

 

[The Raven]

Психоделика

Звук се забрзува...
... Блесок!

Вресоци, скалила, статуи.
Паѓаат крв-црвени ружи.
Злато и мермер, сонце!
... Блесок!

Повторно скалила, светла.
Викотници и задоволство.
Уметност и бои насекаде!
... Блесок!

Ѕвезди, сребро, трње.
Птици, светла, космос.
Вресоци, тела, скулптури!
... Блесок!

Ловор, круна, тога.
Цветови, ливади, раширени раце.
Среќа, смеење, солзи од радост!
... Блесок, блесок, блесок...!

Мир...

 

[The Raven]

Пехароносците

Додека неговите останати, шест браќа
Ги бакнуваа своите пехари по патот,
Тој чекореше сам под свеќите.

Со поглед ги палеше книгите пред себе
И пепелот го ставаше во својот пехар,
Па со мешање го претвараше во вино.

Ни тој не знаеше зошто,
Но не сакаше празен да го однесе по патот,
Долу, длабоко во Некрополата.

Никој не знаеше зошто сето тоа;
Сувата земја ќе го прими и чува секого.
Во неа сите се исти парчиња метал.

Некрополата никогаш не била жедна...

 

[The Raven]

Бледи прамени

Ритмот од удари на нокти го слушам,
Врз дрвената, прашлива маса,
Патеки си појмам, во транс се гушам,
Низ кои времето сече и каса.

Бескрајните ноти на тешките траги,
Ја будат заспаната досада вo мене,
Константни пулсеви, етерни лаги,
Ко вода слободен, ум што вене.

Како полу-заспана силуета во мракот,
Лежам врз студената маса,
Го гледам времето пројдено по зракот,
Низ сиво око што поглед не стаса.

Пијан и блед, сон што се мати,
Околу собата и мојата душа,
Ме држи во живот што тлее и пати,
Во матна, заспана, кршлива суша.

Единствените нешта што ги чувствувам,
Се нежни прамени од воздух што леат,
И се чудат дали по светов патувам,
Низ моите заспани коси што веат.

 

[The Raven]

Два света

На крајот на својот сив поглед,
Напред кон хоризонтот,
Со издишката врз која слепо,
И ѕвездите рикаа од болка,
Ве победив...

Ја распнав својата црна кожа,
Како барјак на триумф,
Да се вее додека пурпурни дождови горат.
Да крши погледи од врвот на светот,
Да ве убива со сласт...

И видовте дека не беа залудни,
Сите длабоки и горчливи, црвени лузни,
Кои ги остави врз дрвените јазици,
Мојот педув од црн лебед.
Ме крунисаа тие самите...

И со сета крв своја иако го поплавив,
Универзумов на красно зло,
Неа ја испија само моите браќа.
Никој кој го заслужи нејзиниот оган,
Не ја ни помириса...

Се истурив во вресок, се исушив,
И низ коските корења ми продреа,
И корењата се исушија и умреа,
А отровот остана да врие.
Но сепак ве победив...

Сега слободен, својот пехар ќе го закопам,
Полн со густо, старо, црно вино,
Бескорисно за сите, а бесценето за мене,
Долу во темнината, во црната Некропола,
Еднаш засекогаш...

После сите тие рани, после сите тие болки,
Ќе легнам на камен окован во тишина,
И конечно, ќе можам да живеам...

 

[The Raven]

Жива кожа

Одеше по улиците среде ноќта,
Носејќи на лицето маска од абонос,
Во одвратна и ужасна гримаса.

Влечеше и крвав нож извалкан со зло,
Убивајќи секого кого ќе го стигнеше,
По тесните, зачадени улици на градот.

Но не беше лесно никогаш.
Секој нов потег беше изморувачки,
Зашто сите бегаа пребрзо, сите се плашеа.

Секогаш кога некој ќе го видеше од далечина,
Ја забележуваше и ужасната маска,
И стравот му ги корнеше жилите во бегство.

Сите забележуваа прерано,
Сите успеваа да избегаат поради маската,
И беше тешко, тешко да се фатат и убијат.

Еднаш ја симна маската од лицето,
Ја одлепи и ја фрли во реката.
Под неа имаше секојдневен, човечки израз.

Веќе со следниот чекор ја забележа разликата.
Поминувачот не го примети, не го издвои,
И продолжи кон него, кон својата пропаст...

Го уби, го уби безмилосно прободувајќи го,
И додека човекот крвареше, тој му го забележа лицето:
Израз на чудење, само тапо, прашално чудење...

И увиде, увиде иако не разбра на почетокот,
Зошто така испадна, со маската беше провиден,
Но без неа беше скриен, како дух, како притаена сенка.

Ниедно парче абоносово дрво,
Не можеше да биде поискрена и подобра маска,
Од жива, гола кожа...

 

[Well]

The Champion

You were...lost and alone, on the battlefield of love
With no way to shield yourself from the pain
Falling down again and again,
Surrounded by fire and wishing for rain.

You...were living life trapped in the depths of your mind,
with an iron case surrounding your heart.
Not being able to trust in anyone,
for to many times you've been thorn apart.


But...

Can I be you Champion, my lady?
Rescuing you from all your pain,
carrying you off the battlefield,
through the fire and after the rain.

Tending to each emotional wound,
while dusting off that old iron case.
Making right all the wrong that was done to you,
putting that shinny glow back in your face.
And you will be all the grace of this soul of mine
the beat of my heart
and a pulse into my life...

If you let me...

I can be you Champion, my lady?
Rescuing you from all your pain,
carrying you off the battlefield,
through the fire and after the rain.

All these words I say to you,
Might not come as a surprise.
Because of all the other Champions my lady, that came in your life,
telling you nothing but lies.

I can't tell you to trust me,
with all you've been through.
But everything I say here,
I say because I truly love you!

 

[Dark Angel]

Ми недостасува нешто,
а можеби и некој.
Нечие битие ми фали
тука на врв на прстиве.
Ми недостасуваш ти,
што спиеш во соседниот кревет,
што со мене го делиш секое кафе
и секоја утринска нервоза.
Ми недостасуваат оние милите
што ги оставив зад хартии,
купишта амбиции и брзаници.
Ми недостасувате и вие,
чиј вкус уште не сум го научила.
Тебе дете стап ти фали-
може ќе си речат тие,
ама и тие ми недостасуваат.
Се’ живо и диво
или без крај тропам глупости.
Ама ранецот пак полн ќе е,
на грб ќе го качам и ќе знам
оти некој ќе фали,
ама барем мое си било,
мое си е, и ќе биде.
Ти, тие, вие и се’ останато.