Ваша поезија!

На моите прашања, ти точно реплицираш
на моите заповеди, ти будно реагираш
темпераментна си, но граници си имаш
сакаш перверзии, по колено ме гибаш
на порно сајтови, рекет ти ми вршиш
затворам прозори, за побрзо да свршиш
физички мала си, но духовно до таванот мој, стигаш
што ќе правам јас безтебе, шо би се рекло... Блажо бе разбираш?








r.i.p
Mozilla 2.0 :(
 
The Kingdom of love

Come little queen of mine, love me now
while our hearts are as free and pure

as the mothers with the child
come...clear these stormy skies
from cold jealousy and fears

Pretty surely common beauties are forever
such as...is your pretty soul now
whole fair blossoms are too green
yet for lust, but not for love

Now...then love me...time may take
of this need wee'l virtue make
so we win of doubtful fate
and learn love before we create

Thus as kingdoms...frustrating
other titles to their crown
in the cradle crown their king
so...all foreign claims to drown

So...to make all rivals vain
now, I crown thee...with my love
...crown me with thy love again
and we both shall monarch prove
...come little queen of mine...let us rule...The kingdom of Love.
 
X2the-V*(или на нашки ексклузиф)

Низ сицилијанска одбрана со пешак ќе минам,
Блискиот Исток, јас ќе го смирам,
Интеграл од нула ќе добијам,
бан кај Линда јас ќе попијам.

Море!
...челик со раце ќе свијам,
од чернобилски бунар, вода ќе пијам,
со газдите на Телеком ќе се бијам,
и низ септички јами ќе пливам,
само на А1 Екскузив да се видам!
 
Сон

Завршува уште една ноќ
на хоризонт светлина бела
за свои и туѓи дела
да мозгам знам оти сум без моќ.

Надвор птици милно пејат
сончевите лачи грејат
почнав да се чудам веќе
зошто сонот ме нејќе.

Се местам лево - десно
ме фаќа чувство бесно
ги затворам очите полека
ќе го чекам сонот довека!

Полека времето си врви
половината ми се здрви
не доаѓа сонот лесно
кога во срце ми е тесно.

Обеле небото цело
се буди моето село
конечно мојот разум се вивна кон
она што со нетрпение го чекам - сон!
​
 
У курац и Врчак и се

Живот глуп,
трамадол глуп,
метадон глуп,
хероин глуп,
ти си глуп,
22 години глуп,
како можеше,
идиот!
 
Раскрекани амфетамини
Се појавуваат
во одблесокот на зајдисончевата игра
повикувачки кон бандерите на Југ
оооооооо ЈУг
полутки
сакам полутки
кравите
во селото
се бели
и млекото
е бело
бандерите
високи
оооооооо високи
на југ
онака
хероин
 
Воздух
​

Само допир на табаните,
воздух низ одаите
и малку здив,
за да можам да продолжам да дишам
со твоите усни на мене.

Блескави камчиња,
ѕидини и слатки клопотарчиња,
навистина не ми е толку битно дали сум тука или таму,
кога мирисот на роза е на мене,
бадем,
костен,
и неколку прекрасни слики.

Погледни го воздухот драги,
зарем не е убав,
тука во утопијата на твојот ум,
зарем не е свеж љубов,
кога поминал низ нашите нозри?
 
What a man can do on a rainy day?

Sense the smell
Scratch the walls
Cry in pain
Feel the rain

Look! The clock!

Caught in emptiness
Blessed with ignorance
Enlightened with darkness
Embraced with yourself

The clock ticks…

Throw that irony
Waste of energy
Lick the swallowed wrath
Feel alive again

The clock tacks…

Let your idols live
In the place they’ve always been
Mystified eternity
Dying in conspiracy

The clock beats…

Time is short
Play the game
The game of life
The game of rain

The clock melts…

Autumn leaves
Dying sun
Lonely paths
Blinding fog…

Time…
Time is just a matter of time
Never starts
Never stops
It lives…
Just like you…

What a man can do on a rainy day?
 
Miles не би свирел овде


Miles не би свирел овде
о, не
мојот сосед ‘рчи
непрестано
и длабоко
и премудро
за дебелината
на еден социјален ѕид
Miles би молчел пред тој ѕид!

Улиците тмурно
дискутираат за калтта
прошарана
заробена
тврда
низ запците на ѓонот
Miles би немал такви чевли!

Грандиозни се, штипките
околу и помеѓу
јажето на дисфункционалноста
штипките
на веселите чепкачи во носот
бутајќи
вадејќи
молчејќи
лепејќи
допадливи колажи
за своите рент-а-соул
фискални сметки
Miles не би платил ништо!

Ете, гранули, гранули
мили конзумирачи на сахароза
не плашете се
од својот љубен одраз
во малите и бели кристали!

Знаете

Miles би ја полирал секојдневно
ех, таа проклето мазна површина.
Но, мојот сосед сеуште ‘рчи!
О, не или о, да
или о, не и о, да
тој никогаш не бил
љубител на
осамени ноќи
алиенција во шише
ориентални духови среде работ
површни, разни форми
во малку пена Скопско- Магнум
Miles би можел да најде!
 
Жештината влијае на креирањето
Како шо Џаки одлепи и си го одзема животот
Еден дел од неговиот плурализам на идентитети
Бруно, беше свесен за неговата грешка
Девојката им го одзема животот

Пепелта не го носи духот со себе
Како што хаосот во мислите
Не може да се доведе во ред
Џаки е само уште еден од многуте

Така крвта проелана низ улицата на квартот
Преставуваше проста симболика на една ситуација
Од неговиот мизерен живот
 
Потполно свесна романса
​

Потполно свесно не знам каде се сите мали зрнца песок,
никогаш не сум ги почувствувала на врвовите,
замаглено било премногу за да ги видам,
и на момент,
самата Костурница во мене е зрно,
грашок, слива, орев ...

Ги негирам моите нагони за доминација,
рајската желба за слатката амброзија на вратот,
задоволството е во болката,
ја поместува границата и се отвара кругот на магијата,
волшебно ја фокусираме енергијата
и тонеме,
во рацете.

Здив врз секое влакненце на површината,
кога знам дека ме посакуваат,
секогаш смислено повредувам.
Но овде,
потполно свесно не знам каде ми се зрнцата.

Романса.
 
Можеби е само лош сон


Незнам ни самиот проклет да сум
Како дојдовме на ова место
Незнам ни дали не донесоа тие
Кои еве сега се наши учители така ревни
Ревни и со ревноста еден со друг се натпреваруваат
Не донесоа во ова место
Не има многу илјадници сме сите
Многу многу
Сите имаме нешто изгледа заедничко стом сме збрани
Ете на ова проклето место
Проклет да сум или можеби сум
Не донесоа зошто сме можеби Македонци
Не донесоа или не донесе љубовта кон родилката
Ете сега само седиме и само слушаме
Проклето во секој миг
Зборовите им се клешти големи
Болни за тие што ги разбираат
Проклето со секој збор знаеме дека не донесоа
Ете знаеме
Коренот сакаат од нас да го искорнат
Ни жилче да не остават
Се плашат ги гледам
Во очите им се свил стравот и сал погледот го вртат
Но зборуваат постојано
Им кажал некој или го прочитале
Во книгите стари што ги украле од деда прадеда
Каде дедо запишал дека сме народ пиреј
Не корнат растеме
Еден ќе искорнат двајца ќе се родат
Запишал дека има и какуљ многу во тревата
Честопати како пиреј личи
Та затоа не се препознава
Ги нашле овие книги и ги сокриле ги украле
Од таму знам е стравот нивни
Громогласно викаат тие
Вие во заблуда своја со векови живеете
Вие и не знајте кој сте и од каде сте
Вие сте тоа што ви го кажуваме никој и ништо
Незнаеме кој ве излажал дека сте Македонци
Викаа тие деноноќно
Крвта со секој нивни збор ни зоврива
Снага немаме премалени сме од ортомиве на рацете
Ни ги стави какуљот наш
Со насмевка на лицето беа тогаш
Еве и сега со насмевка се и се шепурат како пауни
Во лице не гледаат и сал гнасотии од устите им излегува
Ги познаваме многумина
Дури и на некој им веруваме многу
Кога со слас за љубовта своја Македонска зборуваа
Проклето време ли какво дојде
Од своите да се пазиш подобро било
За туѓинците знаеш дека не доаѓаат зошто се вљубени во нас
Проклетија проклета наша
Некои од зборовите потклекнаа и поверуваа
Сега слушаме дека овие се поревносни во кажувањето
Проклето време со проклети луѓе

Зданијата беа сиви безлични исто како и деновите што ги минеме,зедовме кога тргнавме само по едно парче земја и на градите го ставивме како амајлија да ни биди, знаевме и тогаш дека и најмалото парче земја Македонска е толку моќно,дека премногу топлина во себе има и толку топлина дава,дека во тоа мало парче земја многу љубов се збрало,, не откорнаа од праговите со измама,дојдоа прво тие што во семето свое какуљ имаат дојдоа со дарови кој не прелагаа,ги земаа многумина и подоцна се покаа,кога не можеа многумина да даруваат,тогаш започнаа од праговте да не откорнуваат.

Кога видоа дека зборовите нивно ветерот ги носи
Во реката се дават
Тие нови гадости смислија
А какуљот ги правеше со смеа исполнет
Веќе ударите не ги чуствувавме само на парчето земја мислевме
Ни висише на на вратот
Кај некои ссе срасна со место та едно беа
А по камен маваш а по човек исто тие
Трпеше земјата трпеше човекот
Какуљот ја газеше
Какуљот ја поганеше
Не ги слушавме не ги гледавме
Сал за парчето со мислите ќе се припивме
И не носеше назад
По планините не шеташе вода изворска ни даваше
Крвта од телото ни ја миеше
Времето врвеше
Исто беше проклетија ова
Проклет да сум или можеби сум
Во проклетијата сум
Денес е исто како вчера
Само до кога
Кога стварно земјата и човекот ќе станат едно
Ќе станат и повторно ќе остане тука некој кој
Кој знаеме дека ќе се вика Македонец
Семе оставивме
Семе растуривме насекаде
По црната земја
Семе да рти и утре повторно да расте

А зошто ли сето ова го рааскажав,кога знам дека многумина и нема да поверуваат во овие зборови,а и не треба да поверуваат,зошто е само една обична песна ли,или било што,проклет да сум и јас незнам како да ја наречам,а и незнам дали ова е настан што некогаш се случил,или е настан што се случува, или е настан што ќе се случи,проклет да сум но сега не можам и јас да сватам за каков настан се работи.


06,07.2008 год 16.00

Никодин Чернодримски
 
Мртва Љубов
Кога љубовта умре
Тагата плачеше најмногу
Од солзите свои река направи
Кој сега мене ќе ме бара
Кога веќе ја нема љубовта
Ревеше толку силно што и останатите ги разбуди
Рамнодушноста и се придружи со тажалка своја
Лесно ти е тебе таго
Јас сум сега целосно непотребна
Мене никој нема и да ме споменува
Заборавот сега не заборави и тој збор да каже
Јас бев последен но сега незнам кој сум по ред
Немирот само шеташе ваму таму
На место не можеше тој да се скраси
Неверував дека до ова ќе дојди рече тој
И сега во кое срце гнездо да свијам
Недовербата по обичај со чуден поглед ги гледаше
И не можеше да им се начуди
Но сепак небеше сега целосно сигурна дали е во право
Копнежот целиот во паника беше
Со ужас опкружен
Од ужасот збор не можеше да кажи
Шепотот онеме
И само во место едно стои
Вкочанет небаре кип е тоа
Возбудата од шокот се излади целосно
И како поминуваше покрај сите
Морници имшетаа од неа
Разбраа сега и темјанушките и ружите
Цветовите ги собраа мирисите ги повлекоа
Избледеа веднаш лити станаа
Месечината за последен поздрав се спремаше
Собираше светлост од длабочините свои
Сакаше патот да и го осветли како никогаш досега
Беше ден но тмурен и влажен
Немаше жагор немаше песни
Сите сега собир еден евеги прават
Се прашуваат каде одар да и направат
И бесценети камења да наредат
Бледи ќе бидат
Некои викаа гласно
На врвовите од планината да ја однесеме
Орлите стогодишници ќе ја чуваат
Не
Рече некој незнам кој
во пештера ќе ја сместиме
и таму вознемирена нема да биде од никој
облаците се симнаа ниско
и кочиите ги приземјиа
злобата скришум ја гледаше мртвата љубов
и поздрав и праќаше
сега кој ќе ми биде достоен противник
со кого сега постојано ќе спорам
не можеа да најдат соодветно место
сеуште евеги собирот го држат.

07.05.2008 год 13.00

Никодин Чернодримски
 
Празен поглед

Ги пушти солзите да течат
Не се грижеше за погледите што презир му праќаа
Неуките
Велеа дека стар човек било страмота да плачи
Не го личело
Ги пушти да течат по лицето
И со секој спомен солза му капеше
Ги имаше многу
Времето за старецов кој плачи сега нема вредност
Седнат под липата раскошна
Погледот некаде напред каде немаше ништо
Немаше никој ни добар ден да му каже
Зборуваа дека е чудак еден
Зборуваа зошто тој молчеше
А и што да кажи кога ги потроши предвредеме зборовите
Зборуваше неуморно со години
И радост на луѓето им носеше
Зборуваше и ведрина на лицата им мамеше
Зборуваше неуморни и зборовите не ги штедеше
Зборуваше и зборовите ги потроши
Сега под липава само седи
И со солзите зборува непрекинато
Секоја насмевка една солза
Секоја восклик солза
Седи и не чека ништо
Само седи
И погледот напред во едно ништо.

05.07.2008 god 12.00

Никодин чернодримски
 
МОЛИТВА ЗАЛУДНА

Пред олтарот на старата црква
Клечеше еднаш една млада жена
И во занесот свој молитва кажуваше
Боже мој
Евеме денес пред твоите двери клечам
И те молам биди милостив
И слушнија мојата молба
Јас сум млада глина и обликувајме
Сртвориме
Како е твојата воља
Вдахними еден зрак од боженствената енергија
И подаримиго блаженството
Во часот тој
Свеќите
се занишаа
Некои мистериозно се изгаснаа
Топло ветре што како милување беше
Покрај увото на девојката помина
И глас се створи
Кој малку и прекор носеше
Ако си глина обликувајсе
Започни со рацете да ја правиш сопствената форма
Започни со очите да ја гледаш сопствената работа
Започни со сопственото срце да ја милуваш
И ќе видиш
Дека ти
Чудо на природата си
Едно и единствено
Дело боженствено си
Те обликував уште во утробата мајкина
Ти вдахнав сила невидена
го втиснав ликот мој
Зарем се уште тоа не го разбра
Секое утро се поубава и поубава си
Се помудра и помудра си
Се побогата и побогата си
Од и прегрнувајго зракот наутро
Отвориго срцето
Слушниго добро што ќе ти каже
И моето драгоцено време не трошиго залудно


01.07.2008 год 23.40 часот

НИКОДИН ЧЕРНОДРИМСКИ
 
You must log in or register to reply here.

Kajgana Shop

Back
На врв Bottom