МАКЕДОНСКИ БЛАГОСЛОВ ЗА СУБСАХАРСКИТЕ ДОСЕЛЕНИЦИ,
ЕЛИНИТЕ ОД ПОРАНЕШНАТА ОТОМАНСКА ПРОВИНЦИЈА
1. Повеќе од два милениума поминаа
Откако Филип гордо почуствува што значи
Македонец да се биде во очите на исплашените Елини
Кај Херонеја поразени и посрамени од „варвар“!
2. Цел живот, рече, со душа чекав да видам
Како Елините почит на Македонците им прават и слава,
А денес, ете, дојде тој ден, боговите нивни да ја видат
Силата што Ѕевс на Македонците им ја дава.
3. И каде е сега Демостен, кутар,
Филипика да ми зготви во овој на слава час,
Збор-два да каже за варварите од високата земја
Недостојни за Олимпијада што биле за вас?
4. И Александар, по него, светот што го збра
И не со меч, но со свадба го круниса во Сус,
Зборовите ги повторуваше на татка си пред Фаланга:
„Ние сме Македонци, слободни луѓе!“
5. Не прашувај затоа, ти брату по крв
Зошто толку не мразат и ни стават бреме,
Злобата нивна корени има
Од антика стара, Филипово време.
6. И милиони пати Сонцето зајде
А две илјади лета од Пророкот небесен,
Надвиснала над главата ни горда
Вилица на ѕвер гладен и бесен.
7. И малку му беше земја што ни краде,
И малку му беше имиња што ни смени
И на села, и на градови, планини и луѓе
Па ете сега сака и остатокот да го плени!
8. Палеше села, градови, убиваше внуци
На Александар синови и ќерки мили,
Па алчен беше и на коските нивни
Си изгради кула од измислена слава.
9. А за тие што немаше време
Им врза крпче со сништа и пелин
Па ги прати преку планина деца и мајки стари
Брзо да заборават Солун, Воден, Лерин...
10. А кога виде дека уште се живи
И посилни од било кога
Им затвори врата, ги остави без храна
Да умрат нечујно и брзо!
11. Но името нивно ги одржа во живот,
И духот на Александар и Синот божји,
И јазикот убав, и душата чиста
И мислата брза како галопот на Букефал.
12. Па ни побара името да си го бришeме свето
Оти на Херонеја и срамот ги потсеќа бедно,
И им ја руши кулата од карти
Изѕидана врз коски на погубени Македонци.
13. Но чујте, о, вие, дојденци од Сахара,
Правдата Божја е бавна, но стига,
Ќе ви испрати тој стрели од оган
По островите ваши и целото копно!
14. А коските свети над кои газиш гнасно
Без почит проста што на човек се дава
Убиен од рака на дедо твој
Ќе си ги побара назад духот свој над тело.
15. А кога „не“ ќе речеш на тоа
Сонот саде кошмар ќе ти стане,
И ќе ги чуеш криците на сите сенки
Што ги избрка од сопствените коски.
16. И на седмиот ден од славата сјајна
На тие што ги мразиш, колеш и требиш,
Води силни и бесови од ветер
Ќе ти земат се што твое не е.
17. А онаму кај што ти полагаш рака
Огнена топка пепел ќе стори
А Олимп жешка земја ќе фрли
И на југ створ жив секој ќе гори.
18. И преживеан еден ќе има,
Кој ќе моли, плаче и пека саде
Македонски поп да го исповеда брзо
Пред на својот Зевс душа да даде.
02.02.2008
Се уморив веќе од препрочитување на тоа што е напишано по форумите за историја. Цел свет ја знае историјата на Македонија, а сите се прават луди, од страв дека нивната стратешка воена база, Поранешна Македонска (и Отоманска) Провинција Елада, ќе им се налути.
Немам веќе сила за тоа. Можам само да се надевам дека македонските политичари не ги напуштил духот на Александар и дека нема да се осрамотат пред идните македонски поколенија.
Ми остана само да ја воспевам нашата историја и да се молам ако постои Бог, да не ги заборави долговите.
