Ваша поезија!

[Divider]

Крајот на дните

Послушај ги звуците на камбаните
крајот на светот што го јавуваат
и шумот на ангелските крилја
што доаѓаат за последна причест.

Крваво црвените неба се смрачија
и ветрот прелета преку планина,
носејќи го Ѓаволот со својот накот
штом сонцето падна од небото.

Портите на Св. Петар набргу ќе се заклопат
и злите ќе крикнат радосно,
што кралството на љубовта е готово
и владеењето на солзите започнува.

Зошто некои беа одбрани,
а некои оставени в темнина?
Зошто некои беа спасени,
а некои оставени на клета судбина?

А ова е преводот.

 

[Divider]

Жар

Како пред шимшир порти високи,
затворени, со синџир опашани,
стојам и достојувам јуначки,
го чекам денот маѓосен, виленски,
да извикам громко и синџир да скршам,
да изрипам и да достигнам,
врв кула висока и таму мала одаја,
каде срце седи, чемери
каде љубов има голема
и жар нескротлив избива,
да прегрнам девојка убава, вита снага самовилска
и в око ќилибарно да погледнам,
да се огледам и себе си да се пронајдам.
Стојам, да не би достојал,
пред шимшир порти високи, замандалени.

 

[Divider]

Fire

As if in front gates vast and high,
Closed, with a chain encircled,
Valiant, I'm standing, nigh and enduring,
waiting for that enchanted elfish day,
to cry as thunder, for the chain to shatter,
to leap, soar and reach,
a tower top and a chamber small,
where a heart dwell, glooming,
where a great Love is,
and a fire untamed cinders, blazing
to hold a damsel sweet, her slender fairy body,
and inside the amber eyes to look,
to glimpse in and find myself.
Standing, to stay enduring,
in front of gates high, locked.

 

[sagaqua]

Whyhave some been selected
and some left behind in the gloom?
Why have some been saved
and some left to their doom?

...а одговорот е?

П.С. Гaрфилд forever!

 

[Divider]

Fala Sagaqua! Фала.

 

[Green eye]

Devojkata so zelenite oci

Devojko,
ti, so oci so boja na smaragat,
kade odis,
kade tolku mnogu brzas?
Ajde kazi mi,
sto kries vo tvoite oci tolku licni,
a tolku prozirni?
Vo tvojata crnka
go ostavas celoto crnilo,
istoto crnilo vo koe ti treba da se zavies
i da zalis za dusata sto ja ubi,
za site zlodela sto gi napravi.
Zar tvoeto zelenilo
moze toa da go skrie?
Ne, nikakov prevez ne moze da go pokrie tvojot grev.
Tvoite rumeni obrazi
sto stojat vednas pod laznite potoci,
ne mozat nisto da storat.
Ti treba da se sramis od svoite zlodela.
Tie obrazi od bela koza
treba da vcrvenuvaat kako dve jabolka.
Kako mozes da imas hrabrost
da si go pokazes liceto?
Tvoite tenki mali usni
nekogas bea mnogu ljubeni,
a ti seto toa go otfrli
i go vozvrati so zborovi
tolku teski i bezsramni
sto ni najgolemiot kantar
ne moze da gi izmeri.
Ne, ne govori nisto
oti nemas izgovor.
Tvoite dobri dela gi pokri so zloba i sebicnost.
Tie race tvoi
mozea da bidat miluvani,
ama ti dozvoli da izbega toa,
zosto ti so niv mavase.
Devojko mlada,
ti ke patis za svoite zlodela
ama od tvoi race,
ne od necij drugi,
bidejki ti unisti se
i ne ostavi nisto zad sebe.
No poslusaj me,
seuste ne e docna,
vrati se nazar i popravi go urnatoto,
zaleci go povredenoto.
Nikogas ne e kraj,
i sekogas mozes toa da go pomines,
ako se potrudis.
A sega prodolzi si go patot
po koj bese trgnala.

IZVINI!!!
​

 

[Сатори]

Тангото на судбината

Тангото на судбината
​

Двајца фатени за раце,
полека се движат,
музиката е гласна,
за не може тој да го слушне срцето,
за да може да го почувствува.
Секој удар,
секој чекор,
возбудено ја крева крвта,
а поток од страст низ неа тече,
дали има овде место за љубов?

Нозете се движат,
штиклите тропкаат во ноќта,
ритамот станува се побрз,
неговта рака,
половината цврсто ја држи,
се спушта...
И бакнежот на вратот,
и нејзиниот здив врз неговото лице,
играта е се потешка за играње.

Поглед длабок во сините очи,
и полека преминува на нејзината усна,
црвен кармин,
насмевка блага,
дали да ги допре или да продолжи да игра?
Музиката престана,
тангото заврши,
костимите се соблекоа,
телата се споија...​

 

[Goddess of Chaos]

Се скршив.
Пукнатините во душата и разумот се зголемуваат, темнината ги голта линиите околу себе.
Ако го земам сега ножов, и го натерам да биде виновник за крвта што ќе се излее, дали убавината ќе оживее?
Ако ја подадам ногата, од највисокиот спрат на зградава, и ја натерам да го носи мојот товар со векови, дали храброста ќе ми се врати?
Ако и дозволам на реката да ја измие мојата нечистота во нејзината, и ја оставам засекогаш да се дави во неа, дали гревовите ќе се намалат?
Секогаш ги оставам прашањата да лебдат во воздухот додека слатката возбуденост ми ги пополнува пукнатините што ги голтаат линиите на реалноста,
а тој да мине низ нив,
како да не ги разбира,
како да ги игнорира,
всушност,
она што сите го прават.

 

[Сатори]

Манастирска соба

Ова е нешто што го пишував за душа...и дефинитивно е една од моите омилени...и е за еден човек кој ме натера да сфатам дека љубовта не е игра и дека можеш да настрадаш ако не внимаваш!

Манастирска соба
​

Зошто си заминав?
Не знам, не се сеќавам,
во еден град наминав,
почнав моите соништа по патот да ги среќавам.
Болка, кога гледам во мојот плафон,
каков беше мојот сон?

Имаше ли таму манастирска соба?
Се прашувам каква бев пред тебе,
се сакав ли себе?

Прозорец мал, без стакло стои
мојата судбина, ткајачка ја крои.
Зошто, одбив се???
За да ти речам не.
Зошто почнав да одам каде има тага,
зарем мојот живот е толку голема лага?

Зошто сум тука, покрај тебе,
зарем не гледам се повредувам себе,
се исповедав вчера,
носам голем грев на мојата душа,
зошто некој не сака да слуша.

Сеуште плачам,
да бидам искрена, сама себе се мачам,
најголемата казна,
е да се лажеш, да пишуваш приказна.

Манастирот е тука,
тивко стои на свето место,
јас патувам често,
до мојата соба таму,
се обидувам да најдам мир,
да полетам во небесната шир,
но кога ќе се разбудам и сфатам дека се е само лага,
останува само тага...​

 

[Stef Bachatero]

Vo freestyle forma sega sto mi teknuva
Vcera se vrativ od bugarija od odmor
prviot den pocustvuvav zamor no sepak izlegov da vidam sto e noken zivot
no moite drugari dojdoa da ebat
a samo korpi uspea da im se redat
mislea deka zenskite po seks letaat
a ustvari samo pijani zeni gledaat
nemoze da gi fatat bidejki ne sakaat da gi castat
pari da potrosis pa zenska ke fatis
a na krajot ke sfatis deka ne e taka
koj ke fati devojka na takov nacin mu podavam raka
zosto devojka so pari ne se faќа
zborete kolku sakate
na kraj vie ke si go papate
i znaj deka zenata e sozdadena za ljubov a ne samo za ebenje

 

[PSYtisfaction]

Vo freestyle forma sega sto mi teknuva
Vcera se vrativ od bugarija od odmor
prviot den pocustvuvav zamor no sepak izlegov da vidam sto e noken zivot
no moite drugari dojdoa da ebat
a samo korpi uspea da im se redat
mislea deka zenskite po seks letaat
a ustvari samo pijani zeni gledaat
nemoze da gi fatat bidejki ne sakaat da gi castat
pari da potrosis pa zenska ke fatis
a na krajot ke sfatis deka ne e taka
koj ke fati devojka na takov nacin mu podavam raka
zosto devojka so pari ne se faќа
zborete kolku sakate
na kraj vie ke si go papate
i znaj deka zenata e sozdadena za ljubov a ne samo za ebenje

Темата е Ваша поезија, а не Ваши обиди да станете рапер :wink:

 

[Bada Bing!]

Рапот Е поезија. :wink:

 

[Goddess of Chaos]

Рапот Е поезија. :wink:

Мислиш, Рetards Attempting Poetry?

Извинете раперчиња, не го измислив ја воа .

 

[Stef Bachatero]

Pa jas sum vise raper bre imam 3 pesni izdadeno!!!!!

 

[Сатори]

Д.

За Д....

Ако не те сакав
​

Сонуваше драг мој,
и сонот се претвараше во кошмар,
јас бев тука покрај тебе,
и мојот сон ти го дадов,
а кошмари сонував јас,
кажи ми дали ќе го направев тоа ако не те сакав?

Падна мал мој,
и болката продираше во тебе,
а јас стоев покрај тебе,
и го лечев твоето колено,
и болката ти ја земав,
кажи ми дали ќе го направев тоа ако не те сакав?

Се обиде да пишуваш злато мое,
но текст во тебе немаше,
најдоброто од мене,
го напишав за тебе и ти го подарив,
кажи ми дали ќе го направев тоа ако не те сакав?

Виното во тебе љубов моја,
ти ги труеше вените,
јас отровот го испив,
а среќата ја оставив во тебе,
кажи ми дали ќе го направев тоа ако не те сакав?

Умрев за тебе,
кажи ми дали ќе го направев тоа ако не те сакам?
​

Маслинесто зелени
​

Секоја сенка на твојот од личи,
секоја збор на твојот говор,
секоја солза за твојата душа,
а срцето за секој твој удар.

Сите се фини,
и сите сакаат да бидат ти,
но тие маслинесто зелени,
ги нема,
и во секој како немир ги барам,
и тивко плачам,
зошто нема други,
маслинесто зелени.

Поглед,
погледот од тие очи,
од жена правеше божица,
грешница,
светица,
девица.

И се што сакам да видам,
се тие маслинесто зелени,
се што сонував да бидам,
е одраз во тие твои
преубави маслинесто зелени очи!

​