Ваша поезија!

[Fantasy]

Главоболка ми го мати умот.
Продира во моите размислувања
Им штети ли?
Срцето ми се движи во ритам
на стрелките на часовникот.
Ги означуваат минутите после полноќ.
Уметноста без граница. Времето е непостоечко.
Лицето одамна ми ја изгуби божествената аура.
Без детски надежи.
Ме остави како осамена птица меѓу гранките
принудена да се пробива низ трнливите патеки на животот.
Влезе во мојата орбита, слета на аеродромот од срцето.
Има ли начин да те протерам?
Го изгуби пасошот, престојот во ова срце не ти е легален.
Бесчуствителнику!

 

[Mrs. Vedder]

Тоа е законот


Пливајќи пред мене се појави виор кој ме повлече до амбис.
За прв и последен пат во животот немам слободна болја.
Моите обиди за акција се безцелни.
Неможам да мрдам, ниту да создавам нови мисли.
Џентрифугалната сила ме победи.
Сите сме губитници спрема универзалните закони.

Вчера падна човек од шести кат,
И се залепи на асфалтот како поштенска марка.
Човек 0 – Графитација 1.

Умре и старец на 80 и кусур години.
Старец 0 – Животен циклус 1.

Полицијата не успеа да го фати серискиот убиец од петата авенија,
Но умре 5 години подоцна кога изгоре заедно со својата куќа.
Сериски убиец 0 – Термодинамика 1.

Ако случајно им избегаш на нашите закони,
Ќе те фатат природните!

 

[Out Boy]

Лежевме еден до друг,
со телата оросени од пот,
те гушкав и милував,
со рацете допирајќи ја
секоја контура
на твоето бело лице.

Те гушкав, а во душава
како целиот свет да е мој,
свет кој ми го сруши
со неколку зборови:
’’Лежам овде, крај тебе,
и се прашувам:
Зошто го правиме ова?“

 

[Кралот Марко]

ЕУлед

Сите лижат и јас лижам , од префалениот ЕУлед,
убеден сум консумирам, чоколаден сладолед.
Лижам сочно, а тој тече, лижам од кај стигнам,
ми потече по стапчето морам да го дигнам.

Сие лижат и јас лижам, а тој горчлив вкус ми има,
организмот мој бе луѓе, нејќе да го прима.
И што сега јас да правам, дал уште да лижам,
и да голтам горчлив ЕУлед, да молчам и мижам.

Сите лижат и јас лижам, и многу се грижам,
за парите што ги дадов ЕУледот да го лижам.
Сто горчини тој ми стори, а задоволство ич,
што испадна мили мои, ЕУледот бил кич.

Пууу, да ти се пљукнам на сладоледот,
море за 10 денари шо убав млечен сладолет има,
ама сите лижат и јас лижам...

 

[Lucy in The Sky]

Тука сум, а сепак некаде во далечината.
Снегулки. Но снегот се топи.
Надвор облаци, дождот го нема.
Плач, но не доаѓа од очите.
Музика. Ја слушаат само ушите.
Молк, но далеку од тишина.
Прегратка. Љубовта е бајка.
Копнеж. Надежта е веќе пепел.
Се буди само сонцето на крајот на ноќта.

 

[Скопјанка]

Јас и ти-различни

Лути сме како пиперки во низа,
не делат светови.
Залудно ја слушаме „Let it be“,
залудно се трудиме, луди сме.

Само едно ѕвездено небо,
може да ја знае вистината,
дека сме лути.

Не сме свои, туѓи сме
секогаш кога сме лути.
Паѓаме под совеста
на речниот рибар
кој ја криеше нашата тајна.

Пловиме како бродови
по големото синило
посеано со ѕвезди,
кон некои други светови.
Да, лути сме.

Не сакаш да слушнеш
да ти кажам нешто важно,
дека сум дива во срцето,
не прифаќаш.
Знам, лути сме.

Сакаш некоја домашна мачка
да ти преде во скут
додека завален читаш весник,
не, не сум таква.

Сакаш некоја да не мрда
и да те чека верно пред прозор,
да се вратиш со чаша млеко за неа.

Затоа и сме лути,
зашто сме различни,
како небото и земјата,
како денот и ноќта...

 

[marko_d]

Alone

Floating inside an air bubble in space, i'm silently looking around me
There is nothing above me, nothing under me, even the concept of up and down has no meaning here
only pale stars in the distance, too far to reach, i'm the only thing in light decades, nothing i can do can change that
faced with the helplessness of the situation, the only thing i can do is peacefully think about my life so far and wait for the bubble to burst
so i can finally ...

 

[[vladimir]]

........

Ти си како најубавата мисла по првото отворање на очите рано наутро,
како мирис заборавен на една стара малечка перница,
како арома на безвременски простор во кој те држам во прегратки.
Доаѓаш сама...

Ти си како најслаткиот горчлив вкус што никогаш не исчезнува од усни,
како најнежниот допир кој раѓа морници по ’рбетот,
како најубава соната која ме сплотува однатре.



Останувам заглавен во твоите очи
помеѓу сонот што несака да заврши
и оној што упорно одбива да започне.



​

 

[џимеј]

Хаику

Јуве изгуби
ама барем заврна снег
маките без крај.

За Астон Вила
и Манчестер Јунајтед
се гола вода.

Многу е тешко
да навиваш за Јуве
снегот престана.

​

 

[Болиглава]

Хаику 2 improved

Ни Абрамович
не може да го спаси
бедниот Челзи


:asd:​

 

[џимеј]

Спортски хаикуфчиња

Манчестер губи
снегулките се топат -
тажни фанови.
​

 

[Fantom]

Хаику број четири за вечерва

Бари царој
ми се јајт чипс а немат
бензинот ојде.

Милан старците
утре пак ќе го јадет
зимно-жалосно.

Сега шо прајме
нема кај да фанеме
искрпен живот.

Глупо хаику
ама да пишам морам
во мода било.​

 

[bounty_hunter]

Кој ве терат
да играте спортска
и да плачите дека ојте валкани
оти машините не ви перат

Купете си нова машина Беко
и по еден омекнувач Семана
и по некое витаминче Цевитана
и по едно џоинтче добро
за да не гледате кој, кај се мана

 

[Medea]

О

Јас сум пега
на нечие лице
од Сонце осветлена,
играм на секоја гримаса
на секоја насмевка
а солзите ме скокоткаат.
До овде стигнувам.

Доволно е.
Една пега - еден стих...

Лицата да беа од хартија
далеку ќе стигнеа бродовите од зборови...

 

[Nightwalker]

REFLEXION

Looking back at all the years since I was born
I see not a man, but a boy in a prison of fears
I can also feel in myself a hay, containing a needle, or a thorn
The source of my increasing insecurity, my bittersweet tears.

I am what I am... Or am I?
The one supposed to complete my soul
And no matter how hard I try
In the end, it's the same... I simply let go.

This passion I carry within, burns me with a lightning speed
And leaves a deep, personal mark for me to fulfill
But in this quest to find everything that I need
I often end up empty-handed, blinded, just standing still.

There's this clouded image of my feelings for all of you to see
To help you judge me right or wrong, in one or another way
But of what benefit is that compassion or hatred to me
If I can't read my own thoughts, just stare them in dismay.

And yet, here I am, writing this, with a strong point to prove
To myself, to succeed in all those things I wish I could
As that is the only way to make my numb feelings move
To help me avoid being this senseless piece of wood.